ေယာမင္းႀကီး ဦးဖိုးလွိဳင္

"ေယာဆိုတာ လူတတ္ကြဲ႔။ သူဟာ ပထမတန္း ပညာရွိႀကီးပဲ။ စကားဆန္း အင္မတန္ေျပာတတ္တဲ့လူ။ သူပညာရွိမို႔ သူေျပာတဲ့စကား ငါမွတ္ထားတာပဲ..."
စသည္ျဖင့္ ေရႊျပည္၀န္ ေယာမင္းႀကီးဦးဖိုးလႈိင္၏ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကမၻာေက်ာ္ သာသနာျပဳ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ထိုသို႔ မွတ္ခ်က္ခ်၍ မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့ဖူးသည္။

ေနာင္တခ်ိန္တြင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားအျဖစ္ ထင္ရွားေက်ာ္ေဇာလာမည့္ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ဉာဏဓဇသည္ ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဖိုးလႈိင္၏ ေခတ္ေရွ႔႔ေျပး အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ေခတ္မီေသာ စာေရးနည္း၊ ေရးဟန္မ်ားကို အားက်အတုယူလို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ စာခ်၊ စာ၀ါနားရက္မ်ားတြင္ ေယာအတြင္း၀န္ထံ ၾကြေရာက္၍ ပိဋကတ္ေတာ္၌ ယူဆပံု၊ ယူဆနည္း၊ ျမန္မာစာ ေရးနည္းမ်ားကို နည္းခံခဲ့ေလသည္။

ထိုအခါ ေယာအတြင္း၀န္က ပိဋကတ္ဆိုင္ရာ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ားကို ေျပာၾကားေလွ်ာက္ထားရံုမက ဦးပဥၹင္းကေလး စာတတ္ခ်င္သလား၊ စာတတ္ခ်င္ရင္ ကထာ၀တၳဳအ႒ကထာကို ႏိုင္နင္းေအာင္ သင္ၾကားပါ-
ဟူေသာ ၾသ၀ါဒစကားျဖင့္ နည္းေပးညႊန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားခဲ့ေလသည္။

ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္မွာ အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းအနက္ ၅-ခုေျမာက္က်မ္း ျဖစ္သည္။ ဘီစီ ၃-ရာစုတြင္ ထင္ရွားေသာ အရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္က မိစၧာဒိ႒ိ ဂိုဏ္းႀကီး ၆-ဂိုဏ္းတို႔၏ အယူ၀ါဒကို ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ရန္ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားခဲ့ေသာ မာတိကာကို အက်ယ္ခ်ဲ႔၍ ေဟာၾကားထားေသာက်မ္းျဖစ္သည္။

ေယာအတြင္း၀န္၏ ၾသ၀ါဒစကား ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ ရဟန္းေတာ္ အရွင္ဉာဏဓဇသည္ ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာကို အထူးကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းေအာင္ သင္ၾကားေလ့လာထားသည္။ သို႔အတြက္ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ေတာ္မူရာတြင္ ျဗဲတိုက္ေတာ္ရာဇပလႅင္ထက္၌ ကထာ၀တၳဳ ပါဠိေတာ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ျပန္ဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ေယာအတြင္း၀န္၏ ၾသ၀ါဒအတိုင္း ကမၻာကို ဗုဒၶသာသနာ ျဖန္႔ခ်ိလိုသူတိုင္း ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္ႏွင့္ အ႒ကထာမွာ မျဖစ္မေန ေလ့လာသင့္ေသာက်မ္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတ၀န္းရွိ ရဟန္းရွင္လူမ်ားသာမက ကမၻာ့ပညာရွင္အမ်ားစုကပါ ပညာရွိတဆူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ ေယာမင္းႀကီးဦးဖိုးလႈိင္သည္ ဘႀကီးေတာ္မင္းတရားလက္ထက္ ၁၁၉၁-ခု၊ ေႏွာင္းတန္ခူး လဆန္း ၁၀-ရက္၊ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႔စား၊ ယင္းေတာ၀န္ႀကီး သတိုးမင္းလွေက်ာ္ထင္ႏွင့္ ၀န္ကေတာ္ ေဒၚျငိမ္း (မြန္အမ်ိဳးသမီး) တို႔မွ ဖြားျမင္သည္။ ဖြားရာေဒသကား စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ေျမာင္ျမိဳ႔နယ္၊ ရြာပုလဲရြာ (ယခင္ ျမင္းျခံျမိဳ႔ အထက္ တလုပ္ျမိဳ႔အနီး) ျဖစ္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ သဂၤဇာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဇာတိ ေျမာင္ျမိဳ႔နယ္၊ ေပါက္ေခ်ာင္းေက်းရြာႏွင့္ နီး၏။ ဧရာ၀တီျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းနဖူး၌ တည္ရွိေလသည္။ ငယ္မည္ ေမာင္ဖိုးလႈိင္၊ ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ ေမာင္လႈိင္-ဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

ေမာင္ဖိုးလႈိင္ ရွင္သာမေဏျပဳရန္ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ တလုပ္ျမိဳ႔ ကပို႔ရြာဆရာောတ္၏ ထံပါး၌ ရွင္သာမေဏျပဳ၍ ပညာသင္ယူေစသည္။
တဖန္ အသက္ ၁၇-ႏွစ္အရြယ္တြင္ မင္းတုန္းမင္းသား၏ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈျဖင့္ ပင္းဆရာေတာ္၊ ျပည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဗားကရာ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္တို႔ထံတြင္ ဆက္လက္၍ ပညာသင္ယူ၏။

မင္းတုန္းမင္းနန္းတက္ေသာအခါ ေမာင္ဖိုးလႈိင္းကို ဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားေခါင္ႀကီီး စၾကာေဒ၀ီတို႔က ေမြးစားသားအျဖစ္ မင္းသားအေဆာင္အေယာင္ႏွင့္ ေယာျမိဳ႔စား ခန္႔ေလသည္။ ေမာင္ဖိုးလႈိင္ အသက္ ၂၄-ႏွစ္အရြယ္တြင္ မေကြးျမိဳ႔စား၀န္ႀကီး၏ သမီးငယ္ ခင္ျဖဴႏွင့္ လက္ထပ္ထိမ္းျမားေလသည္။

ဦးဖိုးလႈိင္သည္ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းေခတ္ကို ျပဳျပင္လိုေသာ ျပဳျပင္ေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီီး ျဖစ္လာ၏။ တိုင္းျပည္ကို ေခတ္မီစက္မႈႏိုင္ငံအျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲရန္ႏွင့္ သက္ဦးဆံပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ ဒီမိုကေရစီေဘာင ္အတြင္း ဘုရင္စနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းရန္ ႀကိဳးစားခဲ့၏။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးအဆင့္အတန္းသည္ ဂ်ပန္ျပည္ ေမအိဂ်ိေခတ္၌ ထြန္းကားစျပဳေနေသာ ပညာေရးစနစ္ႏွင့္ တန္းတူယွဥ္ႏိုင္ခဲ့၏။ အာရွႏို္င္ငံမ်ား၌ ျမန္မာတို႔ တာထြက္မ်ားစြာေစာခဲ့၏။ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံေတာ္ ထူေထာင္ရန္ ေျပာင္းလဲမႈအ၀၀တြင္ ေယာအတြင္း၀န္၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားစြာပါ၀င္ခဲ့ေပသည္။

ဦးဖိုးလႈိင္သည္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္၏ မင္းမႈထမ္းဘ၀တြင္ ၆-ႀကိမ္မွ် ရာထူးက်ခဲ့ဖူး၏။ သို႔ေသာ္ မိမိရာထူးက်လိုက က်ပါေစ။ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ဆိုပါက ရွင္ဘုရင္အား မွန္ရာကိုပင္ ေလွ်ာက္တင္ျမဲျဖစ္၏။ သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္၌ အဆံုးမစီရင္ခံရသည္ကိုပင္ သူ၏ကံၾကမၼာႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္ႀကီးမားမႈေၾကာင့္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ဘုရင္မ်က္၍ ရာထူးက်လွ်င္ အမရပူရသို႔သြား၍ ျခံလုပ္ရင္း ေအးေအးေဆးေဆး စာေရး၏။ ရာထူးရွိစဥ္ကပင္ သားမယားမ်ားကို ရက္ကန္းရက္၊ ေစ်းေရာင္း သင္ေပးထား၏။ ေလာကဓံကို အျမဲႀကိဳတင္တြက္ဆထားသူပီပီ ရာထူးမဲ့ဘ၀၌ ကုန္သည္၊ လယ္လုပ္၊ သမၼာအာဇီ၀လုပ္ငန္းတို႔ျဖင့္ ရပ္တည္ႏိုင္သူျဖစ္၏။ ထိုအခ်ိန္၌ ႏို္င္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ အက်ိဳးျပဳစာေပမ်ားသာမက ဘာသာေရးက်မ္းစာမ်ားပါ ျပဳစုႏိုင္ေလသည္။

ဦးဖိုးလႈိင္ျပဳစုေသာ လိပိဒီပိကာ-ေခၚ ေၾကးနန္းရိုက္နည္းကို အဂၤလိပ္တို႔က ျမန္မာဘာသာမွ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုအသံုးခ်ၾကသည္။
ဦးဖိုးလႈိင္ ျပဳစုေသာ က်မ္းတို႔တြင္ ကာယာႏုပႆနာက်မ္း၊ ဉာဏ္စဥ္ ၁၀-ပါးအက်ဥ္း၊ ၀ိမုတၱိရသက်မ္း၊ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း၊ ဥတုေဘာဇနသဂၤဟက်မ္း၊ မဟာသုဇာတကက်မ္း(ေဗဒင္) တို႔အျပင္ ျမင္းေမြးနည္း၊ ကဗ်ာစပ္နည္း၊ သဒၵါေရးနည္း စသည္ျဖင့္ ပညာရပ္မ်ိဳးစံု ပါ၀င္၏။

ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၌ ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဖိုးလႈိင္အား ျမ၀တီမင္းႀကီး ဦးစ-၏ အစဥ္အလာကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသူ ႏွလံုးရည္ေတာ္လွန္ေရးသမားအေနႏွင့္ ယခုေခတ္လူတို႔ ပူေဇာ္သကၠာရျပဳထုိက္သူ အျဖစ္ တင္ျပထားေပသည္။

ဦးဖိုးလႈိင္သည္ သီေပါမင္းအား ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္းကို ေရးသားတင္ဆက္ျပီး ရက္ေပါင္း ၅၀-ၾကာလွ်င္ ရာထူးမွ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ရုပ္သိမ္းျခင္းခံရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ မဟာသုဇာတက ေဗဒင္က်မ္းကို ျပဳစုရင္း မိမိ၏ အသက္အပိုင္းအျခားကို တြက္စစ္ၾကည့္ျပီး ျဖစ္ေပမည္။ ထိုက်မ္းကိုေရးျပီးသည့္ေနာက္ အလြန္၀ါသနာပါေသာ က်မ္းစာမ်ားျပဳစုျခင္းကိုပင္ ရပ္နားလ်က္ ေသမင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ရန္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ေနဟန္တူပါသည္။

ဦးဖိုးလႈိင္သည္ မရဏမင္းႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရမည့္အေရး၌ တုန္လႈပ္ေၾကာက္လန္႔ျခင္း ကင္းကင္းျဖင့္ စုတိခါနီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားပံုကို ေမွာ္ဘီဆရာသိန္းႀကီး၏ မွတ္တမ္း၌-
ေရႊျပည္၀န္မင္းသည္ အာယုဒါယအပိုင္းအျခားကို နားလည္ေသာသေဘာအားျဖင့္ တလေလာက္ႀကိဳတင္၍ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ စစ္ကိုင္းျမိဳ႔တြင္ေနလ်က္ရွိေသာ ဦးတူဆိုသူကိုေခၚေစ၍ ေမာင္တူ မင္းနဲ႔ငါ ငယ္သူငယ္ခ်င္း၊ မ်ားစြာ ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္သူ ျဖစ္ၾကသည္။ ငါ့ကို မင္းႀကီးဟု စိတ္ကစြဲလ်က္ ရိုေသျခင္း၊ ဘုရားထူးျခင္း၊ မျပဳနဲ႔။ ေက်ာင္းမွာေနတုန္းကလို ငါ့ကို ဖိုးလႈိုင္ပဲေခၚ။ မင္းကိုလည္း ေမာင္တူပဲ ေခၚမည္။ သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းသားစိတ္မ်ိဳးႏွင့္ စကားေျပာ၍ ငါ့အနားမွာ တလေနပါ။ မင္း-သားမယားစားသံုးရန္ ေငြဒဂၤါး ၂၀၀-ကို လူၾကံဳနဲ႔ ၾကည့္၍ပို႔လိုက္။ ငါ့ကို မင္းေကၽြးခ်င္တာနဲ႔ ေကၽြး၊ ငါ့ကို ဘာစားမလဲ မေမးနဲ႔။ မင္းေကၽြးတာကို ငါစားမည္။ မင္းေျပာတာကို ငါးနားေထာင္မည္။ သည္အခန္းကို ၀န္ကေတာ္မွစ၍ မည္သူမွ် မ၀င္ေစနဲ႔-ဟု စည္းကမ္းထားလ်က္ ႏွစ္ေယာက္သား ငယ္ငယ္တုန္းကလို ေျပာဆိုရယ္ေမာ၊ ေက်ာင္းမွာေနစဥ္က စာမ်ားကို တေယာက္တလွည့္ အံၾကေလသည္။ ရံထန္ရံခါ ရယ္စရာမ်ားကို ေျပာၾကေလသည္။ ေန႔စဥ္ ညဥ့္အိပ္ခါနီး ၀တ္တက္၊ ဦးတူအား မဟာသတိပ႒ာန္သုတ္ေတာ္ကို ရြတ္ေစရာ နာယူျပီးမွ သာဓုေခၚ၍ အိပ္သည္။

ေနာက္တလေစ့ေရာက္သည့္ ညက်ေသာအခါ ေလးခ်က္တီးေက်ာ္ခ်ိန္တြက္ ေမာင္တူ-ယေန႔ ငါ ေစာေစာအိပ္မည္။ မင္း ငါ့ကို သတိပ႒ာန္တရားေတာ္နဲ႔ ရြတ္ဆိုသိပ္ပါကြယ္။ ငါ တရားနာရင္း အိပ္ပါရေစ၊ သံုးခ်က္တီးေက်ာ္ေသာအခါ ငါ့ကို ႏႈိးပါကြယ္-ဟု မွာထားအိပ္ေလသည္။

ဦးတူလည္း ေျပာသည့္အတိုင္း သတိပ႒ာန္တရားေတာ္ကို မျပတ္ရြတ္ဆိုရာ သံုးခ်က္တီးေက်ာ္၍ ႏႈိးေသာအခါ မႏိုး၍ လက္ႏွင့္ကိုင္ၾကည့္ရာ ေတာင့္လ်က္ ၀ိညာဥ္ခ်ဳပ္ျပီး ျဖစ္ေနရွာသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။
ထိုေန႔ကား ၁၂၄၅-ခု ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ ညဥ့္ ၃-ခ်က္တီးေက်ာ္အခ်ိန္ ျဖစ္ေလသည္။

အရွင္ဓမၼပိယ (ထံုးေတာင္ေတာရ)
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၈-ခု ဇန္န၀ါရီလ)