ကၽြန္ေတာ္႔ဘ၀မွာေမွ်ာ္လင္႔ေတာင္႔တေနခဲ႔ရတဲ႔ေန႔တစ္ေန႔ကိုေရာက္ရွိလို႔လာခဲ႔ပါျပီ။႔ အဲဒီေန႔ကေတာ႔(၃၀.၁၂.၂၀၁၂ တနဂၤေႏြေန႔)။
ဇာတိေျမျဖစ္တဲ႔ဧရာ၀တီတိုင္း၀ါးခယ္မျမိဳ႕ရဲ႕အ.ထ.က(၁)မွာက်င္းပခဲ႔တဲ႔ေက်းဇူးရွင္ဆရာၾကီး၊ဆရာမၾကီးေတြကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ပြဲက်င္းပခဲ႔တဲ႔ ေန႕ကေလးပါပဲ။ ပူေဇာ္ပြဲမက်င္းပခင္ တစ္လ၊ႏွစ္လ အလို ေလာက္မွာက်င္းပေရး ေကာ္မတီ၀င္သူငယ္ခ်င္း မခင္ခ်ိဳလြင္(မခ်ိဳ)က ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ ဆရာ ကန္ေတာ႔ပြဲ က်င္းပဖို႕အလႈေငြ ဘယ္ေလာက္ထည္႔မလဲတဲ႔။ကၽႊန္ေတာ္အတိုင္းမသိ၀မ္းသာသြားတယ္။အဲဒါနဲ႔ေအးငါတစ္သိန္း ထည္႔မယ္ဆိုျပီး ကတိေပးလိုက္တယ္။လူၾကံဳနဲ႔အလႈေငြတစ္သိန္းကိုဆရာကန္ေတာ႔ပြဲက်င္းပဖို႕ တစ္လအလို ေလာက္မွာ လွမ္းပို႔ လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာလည္းေက်းဇူးရွင္ဆရာ၊ဆရာမၾကီးေတြကို ကန္ေတာ႔ရေတာ႔မယ္ဆိုျပီး ပီတိေတြျဖာေ၀ လာတယ္။
ေဒါက္တာေအးေအးျမင္႔နဲ႔ က်င္းပေရးေကာ္မတီ၀င္ေတြရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ သတင္းစာမွာပါလာတယ္။ Mandalay Gazette မွာလည္း မပဒုမၼာရဲ႕ Post ပါလာတယ္။ ၂၉.၁၂.၂၀၁၂(စေနေန႔) နံက္၉နာရီ ရန္ကုန္က ဆရာ၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေဟာင္းေတြစုျပီး ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲကိုသြားၾကမယ္။ လိုက္ပါလိုသူ ေတြ စာရင္းေပးဖို႔အေၾကာင္း။ ေကာ္မတီ၀င္တစ္ဦးရဲ႕အမျဖစ္တဲ႔သူငယ္ခ်င္းမၾကဴၾကဴခိုင္ကလည္း ဖုန္းနဲ႔လွမ္းျပီး ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲလိုက္မွာလား။လိုက္မယ္ဆိုရင္ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လိုက္မွာလည္းဆိုျပီးဖုန္ုးလွမ္းဆက္တယ္။ က်ြန္ေတာ္္၊ ကၽြန္ေတာ႔္အမ်ိဳးသမီး(ကၽြန္ေတာ္နဲ႔တစ္တန္းတည္းတက္ခဲ႔တဲ႔သူငယ္ခ်င္း)နဲ႔ ႔ ကၽြန္ေတာ္႔သား (ဖေအ၊မေအေတြနဲ႔ခြဲလို႔မရတဲ႔ ၇တန္းေက်ာင္းသား) (၃)ေယာက္စာရင္းလွမ္းေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ ၂၉ရက္ေန႔(စေနေန႔)ကိုေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ၉နာရီ ကားထြက္မယ္ဆိုလို႔ မိသားစု(၃)ေယာက္ ၈နာရီေလာက္ကားငွားျပီးစုရပ္ျဖစ္တဲ႔၁၉လမ္းနဲ႔ကမ္းနားလမ္းေထာင္႔ကေဒါက္တာေအးေအးျမင္႔ရဲ႕ေဆးဆုိင္ေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္။ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲသြားဖို႕ Aircon ကား(၄)စီးအဆင္သင္႔ေရာက္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ ရတယ္။ရန္ကုန္မွာေနတဲ႔ဆရာၾကီး၊ဆရာမၾကီးေတြနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႔၊ေက်ာင္းသားေဟာင္းၾကီးတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ရန္ကုန္တျမိဳ႕ထဲမွာေရာက္ေနေပမယ္႔ ကိုယ္႔အလုပ္နဲ႔ကိုယ္မေတြ႔ျဖစ္ခဲ႔ၾကတဲ႔သူေတြမို႔၀မ္းသာ အားရတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးႏႈတ္ဆက္စကားေတြစတင္ခဲ႔ၾကျပီေပါ႔။ကားထြက္ခ်ိန္နီးျပီမို႔ ကားေပၚတက္ခဲ႔ၾကေပမယ္႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ေျပာလို႔မကုန္ၾကပါဘူး။
ကားစထြက္တယ္ဆိုရင္ပဲေကာ္မတီ၀င္ေတြကအစီအစဥ္စာရြက္နဲ႔ေရသန္ဘူး၊စႏိုးတာ၀ါေတြစေ၀တယ္။အိမ္ကစထြက္လာတုန္းက မိသားစု(၃)ေယာက္ ကားခဘယ္ေကာက္မွာလည္းမသိဘူးလို႔ေျပာခဲ႔ၾကေပမယ္႔ ကားေပၚေရာက္ေတာ႔ ကားခေပးစရာမလိုဘူးဆိုတာသိခဲ႔ရတယ္။ ကား(၄)စီးတန္းစီျပီး စထြက္လာခဲ႔ၾကတယ္။ ကားေပၚမွာသူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာရင္း ၁၂ နာရီခြဲေလာက္မွာ ေညာင္တုန္းက ကားေတြရပ္နားတဲ႔ ပန္းဧရာစားေသာက္ဆိုင္ကိုေရာက္ခဲ႔ၾကတယ္။ အစီအစဥ္အတိုင္း ဆရာ၊ဆရာမေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ(ပါလာတဲ႔မိသားစု၀င္ေတြ)အားလံုးကိုထမင္းအလကားေကၽြးခဲ႔ပါတယ္။(Sponsor ရွိ၊မရွိေတာ႔ ေကာ္မတီ၀င္မဟုတ္လို႔မသိပါ)
ထမင္းစားျပီးကၽြန္ေတာ္တို႔ကားတန္းဆက္လက္ထြက္ခြာခဲ႔ပါတယ္။ ေရႊေလာင္းတံတား ကိုျဖတ္ေက်ာ္ လာတာနဲ႔ မၾကဴၾကဴခိုင္တို႔ဆီ ၀ါးခယ္မကဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ ကားေတြဘယ္နားေရာက္ေနျပီလဲ၊ၾကိဳဆိုေရးအဖြဲ႕ ၀င္ေတြအဆင္သင္႔ျဖစ္ေနၾကေၾကာင္းေပါ႔။အမွန္ပါပဲမရမ္းေခ်ာင္ေက်းရြာထိပ္ေရာက္တာနဲ႔လာေရာက္ၾကိဳဆိုေနတဲ႔ ဆိုင္ကယ္အစီး၂၀ေလာက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ လက္ေတြေ၀ွ႔ရမ္းႏႈတ္ဆက္လို႔ ၀မ္းသာစရာပါ။အဲဒီကတစ္ဆင္႔၀ါးခယ္မတံတားၾကီးကိုျဖတ္ေက်ာ္လိုက္တာနဲ႔ကရင္ဒုံးယိမ္းအကေတြနဲ႔ၾကိုဆိုေန ၾကတဲ႔လူအုပ္ၾကီးကိုထပ္မံေတြ႔လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားတန္းၾကီးဟာျမိဳ႕ထဲကိုပတ္ရင္းအ.ထ.က (၁) ေရွ႔ကိုေရာက္ေတာ႔ကရင္ဒံုးယိမ္းအဖြဲ႕ကိုထပ္မံေတြ႔လိုက္ရျပန္ပါတယ္။ေက်ာင္းနဲ႔အသင္းတိုက္ကသိပ္မေ၀း တာမို႔ ၾကိုဆိုေနၾကတဲ႔အဖြဲ႕ေတြကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးေဖၚမျပႏိုင္ေလာက္တဲ႔၀မ္းသာၾကည္ႏူး မႈေတြနဲ႔ေပါ႔။ အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ရင္း မိမိတို႔တည္းခိုမယ္႔ ေနရာအသီးသီးကိုထြက္ခြာခဲ႔ၾကပါတယ္။ဆရာၾကီး၊ ဆရာမၾကီးေတြကိုေတာ႔ အသင္းရံုးခန္းမမွာ ေနရာခ်တည္းခိုေစခဲ႔ပါတယ္။
၃၀ရက္ေန႔ မနက္၅နာရီခြဲမွာ အ.ထ.က(၁) ေဒၚပိုက္မိခန္းမ (ယခင္ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးေဟာင္း တစ္ဦးလႈသြားတဲ႔ခန္းမေဆာင္)မွာကြယ္လြန္ျပီးသြားၾကတဲ႔ဆရာၾကီး၊ဆရာမၾကီးေတြကိုရည္စူးျပီးဘုန္းၾကီးဆြမ္း (၀ါးခယ္မမုန္႔ဟင္းခါး)ကပ္ခဲ႔ၾကျပန္ပါတယ္။ မနက္၇နာရီခြဲေရာက္ေတာ႔ အဲဒီခန္းမမွာပဲဆရာကန္ေတာ႔ပြဲအတြက္ ေနရာယူၾကျပန္ပါတယ္။ေက်းဇူးရွင္ဆရာ၊ဆရာမၾကီးေတြအားလံုးကိုတစုတစည္းတည္းျပန္လည္ေတြ႔ဆံုျပီးကန္ေတာ႔ရတာ၇င္ထဲမွာ ၀မ္းနည္း၊ ၀မ္းသာပီတိျဖာလို႕ေနရပါတယ္။ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲျပီးေတာ႔ ေန႔လည္စာ ထမင္း ေကၽြးျပန္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔လည္း ျပန္လည္ ဆံုဆည္းရလို႔၀မ္းသာၾကည္ႏူးမႈေတြနဲ႔အတူ ဒီအစီ အစဥ္ၾကီးကိုျဖစ္ေျမာက္ေအာင္စတင္တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ေကာ္မတီ၀င္ေတြနဲ႔အလႈေငြေတြထည္႔၀င ္ခဲ႕ ၾကတဲ႔ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြအားလံုးကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ေန႕လည္၃နာရီမွာဆရာၾကီး၊ဆရာမၾကီးေတြရဲ႕က်န္းမားေရးေစာင္႕ေရွာက္မႈအတြက္ပေဒသာပင္ထူေထာင္ဖို႔အစည္းအေ၀းေလးတစ္ခုကိုထပ္မံက်င္းပခဲ႕ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဆရာကန္ေတာ႔ပြဲမွာပင္စင္မယူရေသးလို႕မပါတဲ႔ဆရာ၊ဆရာမေတြကို သူငယ္ခ်င္း ေတြစုျပီးလိုက္ကန္ေတာ႔ေနရလို႔မတက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။(ဒါေပမယ္႕အျပန္ကားေပၚမွာ ပေဒသာပင္၂ပင္စာေငြ ၂ေသာင္းေဒါက္တာေအးေအးျမင္႔ဆီလႈခဲ႔ပါတယ္)ညေန၆ႏာရီေရာက္ေတာ႔ အ.ထ.က(၁)ေရွ႔ျမက္ခင္းျပင္မွာ ညစာစားပြဲ(ၾကက္ဆီထမင္း)ကိုထပ္မံက်င္းပျပန္ပါတယ္။ကာရာအိုေကကိုေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္၀ါရင္႔တဲ႔ ေက်ာင္းသားေဟာင္းဖိုးဆိုခ်င္ၾကီးေတြကေနရာယူထားလို႕၀င္ေရာက္ဆင္ႏႊဲခြင္႔မရရွိခဲ႔ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္၉နာရီမွာေတာ႔ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ႏႈတ္ဆက္ၾကတဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြ၊ နယ္မွာက်န္ေနတဲ႔ဆရာ၊ဆရာမေတြကို ၀မ္းနည္း၊၀မ္းသာႏႈတ္ဆက္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားတန္းၾကီးဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ဆီကိုျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေန႔ေန႔လည္စာထမင္းကိုလည္း ကားထဲမွာပါလာတဲ႔ ဆရာ၊ဆရာမၾကီးေတြအျပင္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမိသားစု၀င္ေတြအားလံုးကို ပန္းဧရာထမင္းဆိုင္မွာ ေကၽြးေမြး ဧည္႔ခံခဲ႔ျပန္ပါတယ္။ အျပန္ခရီးကားေပၚမွာတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးေနရပ္လိပ္စာေတြေပး၊ ဖုန္းနံပါတ္ ေတြေပးရင္းနဲ႔ စုရပ္ ျဖစ္တဲ႔ ၁၉လမ္းထိပ္ေဒါက္တာေအးေအးျမင္႔တို႔ေဆးဆိုင္ေရွ႔ကိုျပန္လည္ ေရာက္ရွိ လို႔လာပါေတာ႔တယ္။
အနေႏၱာအနႏၱ(၅)ပါးမွာတစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္တဲ႔ဆရာၾကီး၊ဆရာမၾကီးေတြကိုပူေဇာ္ကန္ေတာ႔ျပီးျပန္လာတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ခရီးစဥ္ဟာ ဘယ္ခရီးစဥ္နဲ႔မွမတူတဲ႔ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္မႈေတြနဲ႕ျပည္႔ႏွက္ေနပါေတာ႔တယ္။
Written by Kaung Myat Thu @ Mandalay Gazette
No comments:
Post a Comment