ၿပဳံယမ္း မွ ေနျပည္ေတာ္၏ အနာဂါတ္သို႔ ( 1/2 ) - မ်ိဳး၀င္း

 Facebook တွင် မျိုးဝင်း ဟူသော အကောင့်မှ ရေးသားတင်ပြထားသည့် ပြုံယမ်း မှ နေပြည်တော်  ၏ အနာဂတ် သို. ဟူသော စာစုအပိုင်း ၁၀ ပိုင်းအား စုစည်း ကူးယူဖော်ပြပါသည် ။

ပြုံယမ်း မှ နေပြည်တော်၏ အနာဂါတ်သို့ ( 1 )

2004 ခုနှစ်၏ နိုင်ငံတော်အဆင့် မိတ်ဆုံစားပွဲ တခုတွင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီး သန်းရွှေ နှင့် အတူ တဝိုင်းထဲထိုင်၍ အတူစားသောက်နေသော ဝန်ကြီး ၂ ပါးကတော့ ကျောက်ဆည်သား ငယ်သူချင်း ၂ ဦးဖြစ်သူ ဆောက်လုပ်ရေးဝန်ကြီး ဗိုလ်ချုပ်စောထွန်း နဲ့ တံတားဦးမြို့နယ် ဥမင်ရွာသား သိပ္ပံနှင့် နည်းပညာ ဝန်ကြီး ဦးသောင်းတို့ပဲ ဖြစ်ပါတယ် ။

ဒီပွဲရဲ့ မင်းသားကြီး သိပ္ပံနဲ့ နည်းပညာဝန်ကြီး ဦးသောင်းသည်ကား ခေသူမဟုတ်ပါ ။ DSA 1 st batch ရဲ့ best cadet ပင် ဖြစ်ပါတော့တယ် ။ ထွေရာလေးပါး ပြောနေရင်းရဲ့ တပ်ချုပ်ကြီး ဦးသန်းရွှေက

"ကိုသောင်းရေ အနုမြူလက်နက်မရှိတဲ့ ဒို့နိုင်ငံကို အနုမြူရှိတဲ့ကောင်တွေက ဗိုလ်ကျတယ်ကွ ။ ဒါကြောင့် ထန်းသီးလောက်ပဲဖြစ်ဖြစ် ရှိတဲ့ အနုမြူတလုံး လုပ်စမ်းကွာ"

ဆိုပြီး ရုတ်တရက်ပြောလိုက်ပါတယ် ။ ရုတ်တရက် ဒီလို ကောက်ခါငင်ခါ ပြောလိုက်တော့ ဦးသောင်းလည်း သောက်စားနေတဲ့ ဝိုင်းဖြစ်နေရကား ဗ်ုလ်ချုပ်မှူးကြီး အသောက်များပြီး ပြောသလား ဆိုကာ ပုလင်းကိုကြည့်မိတော့လည်း အရာသိပ်မယွင်းသေးကြောင်း တွေ့ရပါတယ် ။

ငယ် သူငယ်ချင်းတွေ ဆုံမိတဲ့ ဝိုင်းမှာ ရီစရာ ပြောတာလား ဘာလား ခွဲခြားမရတဲ့ ဦးသောင်း အဖို့ ဒီစကားဟာ တကယ့်ကို ဦးသန်းရွှေရင်ထဲက လာတဲ့ စကားဆိုတာ မကြာခင်မှာပဲ သိလိုက်ရပါတော့တယ် ။

အဲဒီ စကားဝိုင်းပြောခဲ့တဲ့ စားပွဲအပြီးမှာ မကြာလှပါဘူး ပခုက္ကူခရိုင် မြိုင်မြို့နယ်ထဲက နှမ်းစားကျင်း ဆိုတဲ့ အရပ်ဒေသက တောင်ကြိုတောင်ကြားတွေထဲက ယာမြေတွေကို လူစိမ်းတွေ ဝင်ထွက်လေ့လာနေပါပြီ ။

ထို့နောက် မြေစာရင်းတွေရုံးမှာ အလုပ်ရှုပ်များနေတာ တွေ့ရပြီး ရက်ပိုင်း အတွင်းမှာပဲ အဆိုပါ တောင်ကြိုကြားက စိုက်ပျိုးနေတဲ့ ယာမြေတွေကို မြေသိမ်းမိန့် ထုတ်ပြန်ပြီး တရားဝင် သိမ်းပစ်ပါတယ် ။ မူလစိုက်ပျိုးနေတဲ့ တောင်သူတွေကို ထွက်ခွါသွားစေခဲ့ပါတယ် ( လယ်ယာမြေ လျှော်ကြေးပေး မပေး မူလပို့စ် မှာ ရေးမထားပါဘူး )

အဲဒီလို ဒေသခံတွေ ထွက်ခွာသွားပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ အင်မတန်တောခေါင်လှတဲ့ နှမ်းစားကျင်းတောင်ကြားလေး ဆီသို့ ခေတ်မှီယန္တရားကြီးတွေ အစီးပေါင်းများစွာ ဟာ ရုတ်ချည်း အုပ်စုလိုက် ရောက်လာကြပါတယ် ။

များပြား ကြီးမားလှတဲ့ ယန္တရား တွေဟာ လမ်းတွေဖောက်တဲ့ သူကဖောက် လျှပ်စစ်သွယ်တန်းမှုတွေ လုပ်သူကလုပ် အဆောက်အဦးတွေ တည်ဆောက်သူက တည်ဆောက်ကြနဲ့ ပန်းပျားခပ်အောင် များပြားလှတဲ့ ယန္တရားအင်အား လုပ်သားအင်အားတွေ နဲ့ လုပ်ကိုင်နေကြတာကို တွေ့ကြရပါတယ် ။

အဲဒီလောက် အင်အားကြီးနဲ့ ကြိုးစားလုပ်နေတဲ့ အဆောက်အဦးတွေဟာ ၂ နှစ်အကြာမှ ရုပ်လုံးပေါ်လာပါတယ် ။ ဒါကြောင့် စက်ရုံရဲ့ အရွယ်အစား နဲ့ အရေအတွက် ပမာဏကို ခန့်မှန်းကြည့်လို့ ရနိုင်ပါပြီ ။

ယန္တရားကြီးတွေ ပြန်လည်ဆုတ်ခွာသွားကြပေပြီ ။ အလုပ်သမားတွေလည်း ပြန်ကြလေပြီ ။ အဲဒီ တောင်ကြိုကြားနေရာမှာတော့ အမျိုးအမည်မသိရတဲ့ မည်သူမျှဝင်ခွင့်မရှိသော တားမြစ်နယ်မြေ တခုနဲ့ စက်ရုံသစ်ကြီး ထီးထီးမားမား ကြီးကြီးထွားထွား ပေါ်ထွက်ခဲ့ရချေပါပြီ ။

သိုသိပ်ပိရိစွာ တည်ဆောက်ထားတဲ့ စက်ရုံကြီး အကြောင်းကို 2009 မှာ တစွန်းတစ သိခွင့်ရလိုက်တဲ့ ကမ္ဘာ့သတင်းလောက လှုပ်ခတ်သွားတဲ့ သတင်းတပုဒ်အဖြစ် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရပါတယ် ။

သတင်းဇစ်မြစ်ကတော့ 2009 ခုနှစ်မှာ အမေရိကန် နိုင်ငံကို ခိုလှုံသွားတဲ့ တပ်မတော်အင်ဂျင်နီယာ ဗိုလ်မှူးစိုင်းသိန်းဝင်း ဆိုတဲ့ ပြည်တွင်းသစ္စာဖောက်ဆီက သတင်း နဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကြောင့်ပါပဲ ။ စက်ရုံအတွင်းပိုင်းမှာ ကိုရီးယားစာတွေ နဲ့ ခေတ်မှီစက်ကရိယာ အစိတ်အပိုင်းတွေ တွေ့မြင်ရပြီး ကမ္ဘာ့သတင်း ဖြစ်သွားရတာပါပဲ ။

ကျနော်တို့ အတိတ်ကို ပြန်သွားကြည့်ရပါအုံးမယ် ။ 2004 ခုနှစ်မှာ ဦးသန်းရွှေဟာ ဦးခင်ညွှန့်ဦးဆောင်တဲ့ ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကြီးကို ဖျက်သိမ်းလိုက်ပါတယ် ။ ထို့နောက် တပ်မတော်ထဲမှာရော အစိုးရအဖွဲ့ထဲမှာပါ မိမိအား လုံးဝပြန်မလှန်ရဲသည့် သစ္စာခံများကို ရာထူးများ တိုးပေးပြီး အကြွင်းမဲ့ အာဏာရှင်စနစ် ပုံသွင်းပါတော့တယ် ။

ဦးသန်းရွှေဟာ မဟာမိတ်နိုင်ငံအဖြစ် အမာခံအနေနဲ့ တရုတ်ကိုသာ အားပြုပေါင်းသင်းနေရတဲ့ အခြေအနေကို သဘောမကျပါဘူး ။ ကြာလေ တရုတ်တွေရဲ့ နိုင်ထက်စီးနင်း အခြေအနေက ပိုဆိုးလာလေ ဖြစ်မယ်ဆိုတာကို တွက်ဆနိုင်ခဲ့ပါတယ် ။

အဲဒါကြောင့် မိတ်ဖက်အသစ်ရှာပြီး တရုတ်တစ်နိုင်ငံတည်းအား အားပြုနေရတဲ့ အနေအထားကို ပြောင်းလဲပြီး တရုတ်ရဲ့ အခန်းကဏ္ဍ ကို လျှော့ချနိုင်ဖို့ ကြိုးစားလာပါတယ် ။ အနောက်အုပ်စုရဲ့ ဖိအားနဲ့ ပြစ်တင်မှုတွေ လျော့ချနိုင်စေရန် တရုတ်နဲ့ ခပ်ခွါခွါ ဆက်ဆံနိုင်ဖို့ မဟာဗျူဟာ ချမှတ်ပြီး မဟာမိတ်အသစ် ရှာဖွေနေပါပြီ ။

အဲဒီမှာ အသင့်တော်ဆုံးလို့ ယူဆရတဲ့ မြောက်ကိုရီးယားကို ရွေးချယ်လိုက်ပါတယ် ။ မြောက်ကိုရီးယားဟာ အာဏာရှင် စနစ်ကျင့်သုံးနေတဲ့ နိုင်ငံဖြစ်ပါတယ် ။ လက်နက်နည်းပညာ ထွန်းကားတိုးတက်သလောက် စားနပ်ရိက္ခာရှားပါးလွန်တဲ့ တိုင်းပြည်ပါပဲ ။

သူတို့က စားနပ်ရိက္ခာလိုအပ်တယ် မြန်မာတို့ကလည်း ဘက်စုံသုံးတိုက်ခိုက်ရေး စစ်လက်နက်တွေ လိုအပ်နေတယ် ။ ဒါကြောင့် သူလိုတာ ကိုယ်ပေး ကိုယ်လိုတာ သူပေးဆိုတဲ့ စနစ်နဲ့ နှစ်နိုင်ငံလုံး အဆင်ပြေမယ့် Win - Win ပေါ်လစီ စတင်ပါတော့မယ် ။

ဒီနေရာမှာ မြောက်ကိုရီးယာရဲ့ အာဏာရှင်စနစ် တည်တံ့ရေးအတွက် လုပ်ဆောင်ချက်တွေကို ကြည့်ပါ ။ 1948 မှာ လွတ်လပ်ရေးရခဲ့တဲ့ မြောက်ကိုးရီးယားဟာ မာ့က်စ် လီနင် ဝါဒကို ကျင့်သုံးပါတယ်။

ကင်အီဆွန်းဟာ ပါတီဥက္ကဌ ၊ နိုင်ငံတော်ကြီးအကဲ ၊ ကာကွယ်ရေးကော်မရှင် အဓိပတိ စတဲ့ ရာထူးတွေ နဲ့ ရာသက်ပန်ရယူဖို့ ခြေ / ဥ ရေးဆွဲထားပါတယ် ။ အဲဒီခြေ / ဥ ကတော့ ဂျူချီ ( Juche) လို့ ခေါ်ပါတယ် ။

အခန်း ၇ ခန်းပါဝင်ပြီး ပုဒ်မ ၆၉ ခု ပါတဲ့ ဒီခြေ / ဥ ကို 1992 မှ 2019 ထိ ၈ ကြိမ် ပြင်ဆင်ထားပါတယ် ။ ဒီခြေ / ဥ ကြောင့်ပဲ ကင်အီဆွန်းရဲ့ မျိုးဆက်တွေပဲ တဦးတည်းသော အာဏာရှင်အဖြစ် ယနေ့တိုင် ချုပ်ကိုင်ထားနိုင်တာ ဖြစ်ပါတယ် ။

နောက် ကိုရီးယား ၂ နိုင်ငံနဲ့ ဂျပန်တို့ဟာ နိုင်ငံရေး တည်ငြိမ်တာ တွေ့ရပါမယ် ။ လေ့လာသူများရဲ့ အဆိုအရ နိုင်ငံရေးတည်ငြိမ်တာ ဘာသာရေး ပဋိပက္ခ မရှိလို့ဆိုပြီး ပြောပါတယ် ။

သူတို့ရဲ့ ဘာသာရေးကိုးကွယ်မှုက ဘာသာမဲ့ 60 % နဲ့ Koream shamanism 16 %: ရှိပြီး ကျန်ဘာသာဝင်ဘအနည်းငယ် နဲ့ မွှတ် မရှိသလောက် နည်းပါသတဲ့ ။ အဲဒါကြောင့် နိုင်ငံရေး တည်ငြိမ်သတဲ့ လေ့လာကြည့်ပါ ။

2004 ညစာ စားပွဲမှာ ထန်းသီးလုံးလောက် အနုမြူစိတိကူးယဉ်ပြတာ ဟာ တိုင်းပြည်အတွက် ပါသလို သူ့အတွက် ပုဂ္ဂိုလ်ရေး လိုအပ်ချက်လည်း ပါတယ်လို့ ဆိုကြပါတယ် ။ အဲဒါကတော့ ဘာလဲ ဆိုတော့ ဦးသန်းရွှေရဲ့ အိပ်မပျော်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ အတိတ်က လုပ်ရပ်အကြောင်း နဲ့ ဆက်နွယ်နေပါတယ် ။

ဦးသန်းရွှေ အတွက် အတိတ်ရဲ့ အရိပ်မည်းက ဘာတွေလည်း ဆိုတော့ ..........?

ပြုံယမ်း မှ နေပြည်တော်၏ အနာဂါတ်သို့ (2)

1998 မေလ မှာ " ပင်လယ်ပြင် စိုးမိုးရေး " ဆိုတဲ့ စီမံချက် ပြုလုပ်ပြီး မြန်မာ့ပင်လယ်အတွင်းရှိ ကျွန်းများ အပေါ်မှာ တရားမဝင် လာရောက်နေထိုင်သူများအား ဖယ်ရှားဖို့ ဆောင်ရွက်ပါတယ် ။

မြန်မာ့ရေပိုင်နက် ကော့သောင်းခရိုင် ခရစ်စတီးနားကျွန်းပေါ်မှာ သစ်ခိုးထုတ်နေတဲ့ မိသားစုများ လူပေါင်း ၈၁ ဦးကို ခြေလျှင်တပ် တခုက ဖမ်းဆီးမိပါတယ် (မည်သည့်လူမျိုး ဆိုတာမသိအပ်ပါ) ။ အဲဒါကြောင့် မည်သို့ဆက်လက်ဆောင်ရွက်ရမည်ကို အမိန့်တောင်းခံရာတွင် ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးက

"အစိတ်သားတောင် မချန်နဲ့ အကုန်ရှင်းပစ်"

လို့ အမိန့်ပေးလိုက်ပါတော့တယ် ။ သူအမိန့်ပေးစဉ်က စစ်ဦးစီး (တ) ဗိုလ်ကြီးအောင်လင်းထွဋ် ရှိနေပါတယ် ။ ဗိုလ်ကြီးအောင်လင်းထွဋ်ဟာ ထောက်လှမ်းရေးညွှန်ချုပ် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးခင်ညွှန့်ကို အလွန်လေးစားသူ ဖြစ်ပါတယ် ။

ဗိုလ်ကြီးအောင်လင်းထွဋ်ဟာ ဝါရှင်တန်မှာ မြန်မာသံမှူးအဖြစ် ဗိုလ်မှူးရာထူးတိုးမြင့်ပြီး တာဝန်ထမ်းဆောင်နေစဉ်ကာလမှာပဲ 2004 မှာ ဦးခင်ညွှန့်တို့ကို ဖြုတ်ချပြီး ထောက်လှမ်းရေးတဖွဲ့လုံးအား ဖျက်သိမ်းခဲ့ခြင်းအပေါ် မကျေနပ်သူဖြစ်ပါတယ် ။

သူဟာ သံရုံးတာဝန်နဲ့ ဆက်စပ်နေတဲ့ စာရင်းဇယားတွေကို စနစ်တကျ လွှဲပြောင်းပေးပြီးတာ နဲ့ သံရုံးကနေ နှုတ်ထွက်ပြီး 25-5-2005 မှာ VOA နဲ့ တွေ့ဆုံကာ ဦးသန်းရွှေရဲ့ ခရစ်တီးနားကျွန်း ပြဿနာကို အစဆွဲထုတ်ပြီး သူကိုယ်တိုင် လိုက်ပြနိုင်ကြောင်း အငြိုးကြီးစွာ ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခဲ့ပါတယ် ။

ဗိုလ်မှူးအောင်လင်းထွဋ်ဟာ ဘာကြောင့် ဒီကိစ္စကို ထောက်လှမ်းရေးတွေ ဖြုတ်ပြီးလျှင် ပြီးခြင်း 2004 ကတည်းက အစမဖော်ခဲ့ပဲ ယခု 2005 ကျမှ ဘာကြောင့် ပြောရသလဲ ? ဦးသန်းရွှေကရော ဘာကြောင့် အိပ်မပျော်ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာကို ကမ္ဘာ့ အရေးအခင်းတွေ နဲ့ ချိန်ထိုးကြည့်မှ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိမြင်နိုင်ပါမယ် ။

အမေရိကန်တွေဟာ အီရတ်နိုင်ငံမှာ ဖျက်အားပြင်း ဓာတုလက်နက် ( WMD )တွေ ရှိတယ် ဆိုပြီး ကြေညာပြီး စစ်တိုက်ဖို့ စီစဉ်ပါတယ် ။

ကုလသမဂ္ဂ အဖွဲ့ဝင် နိုင်ငံအများစုက ကန့်ကွက်ခဲ့ပေမယ့် အမေရိကန်ဟာ ကုသမဂ္ဂရဲ့ မျက်နှာကို ဖနောက်နဲ့ ပေါက်ပြပြီး အချုပ်အခြာ အာဏာပိုင် နိုင်ငံတခုကို 19-3-2003 မှာ ဝင်တိုက်ပါတယ် ။

စစ်ပွဲကို 59 ရက် တိုက်ခိုက်ပြီး လက်စသတ်နိုင်ခဲ့ပါတယ် ။ ပုန်းအောင်းနေရတဲ့ ဆဒမ်ဟူစိန်ကို 13-12-2003 မှာ ကတုတ်ကျင်းဟောင်း တခုထဲကနေ အထီးကျန်စွာ ဖမ်းဆီးရမိခဲ့ပါတယ် ။

2004 ထိ ဆဒမ်ကို ဘဂ္ဂဒက်ရှိ အမေရိကန် စစ်စခန်းတခုမှာ ဖမ်းဆီးထားပြီး 2005 မှာ အီရတ်ကြားဖြတ်အစိုးရထံ လွှဲပေးပြီး စွဲချက်တင် ခဲ့ပါတယ် ။

မူလက စွတ်စွဲခဲ့တဲ့ ဖျက်အားပြင်းဓာတုလက်နက်တွေကို တခုမှ မတွေ့လို့ ရှက်ကွဲခဲ့ရတဲ့ အမေရိကန်တို့ဟာ ဆဒမ်အပေါ် စွဲချက်တင်နိုင်ဖို့ အကွက်ရှာရာမှာ 1982 က ပြဿနာတခုကို တွေ့သွားပါတယ် ။

အီရတ်မြောက်ပိုင်းက Dujail ရှိ ရှီဟိုက်မွှတ်ဆလင်တွေကို အဆိပ်ဓာတ်ငွေ့နဲ့ တိုက်ခိုက်ခဲ့ရာ လူပေါင်း 145 ဦး သေဆုံးမှုမှာ ဆဒမ်သာ တာဝန်ရှိတယ်ဆိုပြီး စွဲချက်တင်ခဲ့တာပါ ။

အမေရိကန်တွေဟာ စွဲချက်တင်တရားစွဲခြင်း ဆုံးဖြတ်ခြင်းတွေကို ကိုယ်တိုင်မလုပ်ကြပါဘူး ။ 5-4-2005 မှာ ပြည်သူ့ဆန္ဒရဆိုပြီး ခန့်အပ်ထားခဲ့တဲ့ အီရတ်သမ္မတ Jalal Talabani က ဆုံးဖြတ်တာဆိုပြီး လုပ်ခဲ့ပါတယ် ။

(29-12-2006 မှာ ဆဒမ်ဟူစိန်ကို သေဒဏ်ချမှတ်ခဲ့ကြပါတယ် ။ )

အဲဒီ အမေရိကန်ရဲ့ အီရတ်ကျူးကျော်မှုကို ကြည့်ပါ ။ ကုလသမဂ္ဂ ရဲ့ တားမြစ်ချက်ကို ဂရုမစိုက်ပဲ အင်အားကြီးသူ ဘာလုပ်လုပ် အမှန်ဆိုတဲ့ သီအိုရီနဲ့ လုပ်ချင်ရာ လုပ်သွားတာကို မြင်တွေ့နိုင်ပါတယ် ။

ဒီလိုမျိုး လူ 145 သေဆုံးမှုအတွက် ဆဒမ်ပေါ် စွဲချက်တင်ပြီး တရားရုံးပို့ခဲ့တာ 5-4-2005 မှာ ဖြစ်ပြီး အဲဒါကို နမူနာကြည့်၍ ဗိုလ်မှူးအောင်လင်းထွဋ်က 25-5-2005 မှာ VOA ကနေ ဦးသန်းရွှေကို လူ 81 ဦး သေဆုံးမှုမှာ တာဝန်ရှိတယ် ဆိုပြီး စတင် ဒုက္ခပေးဖို့ ကြံစဉ်တာပါပဲ ။

ဒီပြဿနာကြောင့် 2005 မှာ ဦးသန်းရွှေ အိပ်မရဖြစ်ခဲ့ရမှာပါပဲ ။ (VOA အင်တာဗျူးလာပြီးနောက် အဲဒီကျွန်းပေါ်က သက်သေတွေကို ဖျောက်ဖျက်ဖို့တော့ လုပ်ဆောင်လိမ့်မယ် ထင်ပါတယ်) ။ အဲဒီချိန်မှာ နိုင်ငံရေးလူရွှင်တော်များရဲ့

"စိန်တောင်မခံနိုင်တာ ရွှေဆို ပိုဆိုးမှာပေါ့ "

ဆိုတဲ့ ခနိုးခနဲ့ လှောင်ပြောင်မှုတွေကလည်း သူ့အတွက် စိတ်နှောက်အယှက် ဖြစ်စေမှာပဲ ဖြစ်ပါတယ် ။

သံဝေဂ သင်ခန်းစာ ရယူဖို့ အချက်တွေရှိနေပါတယ် ။ 2004 မှာ ဦးသန်းရွှေဟာ ဦးခင်ညွှန့်တို့ရဲ့ ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကို ဖျက်သိမ်းပြီးပြီ ၊ အရေးပါ အင်အားကြီးတဲ့ အဓိကလက်နက်ကိုင်အဖွဲ့ ၈ ဖွဲ့နဲ့ လည်း အပစ်ရပ်ထားနိုင်ပြီ ၊ ညောင်နှစ်ပင်ညီလာခံ နဲ့ တိုင်းရင်းသားတွေရော နိုင်ငံရေးသမားအုပ်စုတွေရော ထိမ်းထားနိုင်ပြီ ဖြစ်လို့ စိတ်အေးနေခဲ့ရတဲ့ ကာလ ဖြစ်မှာပါ ။

ဒါပေမယ့် အင်မတန်အားကိုးခဲ့ရတဲ့ ဦးခင်ညွှန့် ရဲ့ ထောက်လှမ်းရေး အဖွဲ့ကြီးကို မြစ်ပြတ် ဖယ်ရှားလိုက်တဲ့ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးအဖြစ် ခရစ်စတီးကျွန်း ကိစ္စ အစပေါ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပါတယ် ။

( တိုင်းပြည်ရဲ့ လုံခြုံရေး ကဏ္ဍမှာ ကြီးစွာသော အရေးပါလှတဲ့ စွမ်းရည်မြင့် ထောက်လှမ်းရေးအဖွဲ့ကြီးအား အပြီးတိုင် ချေမှုံးလိုက်တဲ့ ဦးသန်းရွှေ ရဲ့ လုပ်ရပ်ကြောင့် မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ အခိုင်ခန့်ဆုံး လုံခြုံရေးစည်းရိုးကြီး ကျိုးပေါက်သွားခဲ့ရပြီး ယနေ့တိုင် ပြည်သူတွေအတွက် တရားဥပဒေစိုးမိုးမှု မရှိတဲ့ ရိုက်ခတ်မှုတွေ ခံစားနေရဆဲပါ)

ဦးသန်းရွှေဟာ ယခုလို ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တဲ့ အမေရိကန်ရဲ့ ကျူးကျော်စစ်နဲ့ အခြေအနေကို အကဲခတ်ပြီး အနုမြူစီမံချက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ မဟာမိတ်အသစ် ရွေးချယ်ရှာဖွေခဲ့ပါတယ် ။

ရန်သူ ရဲ့ ရန်သူဟာ မိတ်ဆွေဆိုတဲ့ သဘောတရားအရ အမေရိကန်ရဲ့ ရန်သူများထဲမှ မိမိအတွက် အသုံးတဲ့မယ့် မိတ်ဆွေကို ရှာဖွေရာမှာ မြောက်ကိုးရီးယားဟာ့အသင့်တော်ဆုံးလို့ ဦးသန်းရွှေ သတ်မှတ်ရွှေးချယ်ခဲ့ပါတယ် ။

{ ဒီနေရာမှာ ဦးသန်းရွှေဟာ ဆဒမ်ကို နမူယူပြီး သူ့ရဲ့ ပုဂ္ဂလိက လုံခြုံရေးအတွက် အနုမြူဗုံးလိုချင်နေခြင်းများလား ဆိုပြီး မူလ ပို့စ် မှာ တွေးပြထားပါတယ် ။ ကျနော်တွေးမိတာကတော့ အဲဒါ ပါရင်တောင် နောက်မှ ပါလာတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် ။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဆဒမ်ကို ဖမ်းဆီးပြီး တရားစွဲခဲ့တာ 2005 လေးလပိုင်း ဖြစ်ပြီး ဦးသန်းရွှေ အကောင်အထည်ဖော်ခဲ့တာ 2004 ဆိုတော့ သူကြိုတင်စိတ်ကူးနေခဲ့ရတာ ကြာလှပြီဖြစ်မှာ ဆိုတော့ကား လူပုဂ္ဂိုလ်လုံခြုံရေးထက် တိုင်းပြည်အတွက် ဦးစွာစဉ်းစားမိမှာလို့ တွေးမိပါတယ် ။ မူရင်းဆရာရဲ့ ကောက်ချက်အပေါ် ဝေဖန်လိုခြင်း မဟုတ်ပါဘူး အချိန်သမိုင်းအရ ဖြစ်နေခြေရှိတာကို ပြည့်စုံစွာ ချိန်ထိုးနိုင်ရန် တွက်ဆပြခြင်းသာ ဖြစ်ပါတယ် ။ }

ဦးသန်းရွှေဟာ မြောက်ကိုးရီးယား နဲ့ ဆက်သွယ်ဖို့ လမ်းကြောင်းရှာရပါပြီ ။ အဲဒီအချိနိက မြောက်ကိုရီးယား နဲ့ မြန်မာဟာ သံဆက်အသွယ် ဖြတ်ထားဆဲ ကာလ ဖြစ်ပါတယ် ။ မြောက်ကိုရီးယားကို စီးပွါးရေး ပိတ်ဆို့ထားတာ တချက် မြန်မာကိုယ်တိုင်ကလည်း စီးပွါးရေးပိတ်ဆို့ခံထားရတာ တချက်တို့ကို ကျော်လွှားပြီး ထူထူပိန်းပိန်း ညာသားပုံစံနဲ့ ဦးသန်းရွှေ ဘယ်လိုထိုးဖောက်မလဲ ဆိုတော့ ,,,,,,,,,,,,?