ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားဆိုတာ .....

 

စားေသာက္ဆိုင္မွာ ကၽြန္မတို႔စားပဲြဝိုင္းကို တာဝန္ယူစားပဲြထုိးတဲ့မိန္းကေလးက ငယ္ရြယ္ႏုပ်ဳိသူတစ္ဦးပါ။ သူ႔ကို ကၽြန္မသတိထားမိရတာက သူဟာ စားပဲြထိုးရာမွာ တံု႔ေႏွးတံု႔ေႏွးနဲ႔ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ မလုပ္တတ္ေသးတဲ့ ပံုစံမို႔ပါ။ သူဟင္းေတြခ်ေနတုန္း ဟင္းရည္ေတြ ကၽြန္မေပၚ သူမေတာ္တဆ ေလာင္းခ်လိုက္မွာကို ကၽြန္မစိုးရိမ္ေနမိတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ဆဌမအာရံုက ကၽြန္မကို မညာခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မေဘးကေန ငါးေပါင္းဟင္းကို သူလာခ်ေတာ့ ပန္းကန္က ရဲြ႕ရဲြ႕ေစာင္းေစာင္းနဲ႔။ ညီႇနံတေထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ ငါးဟင္းရည္ေတြက စားပဲြခံုေပၚတင္ထားတဲ့ ကၽြန္မပိုက္ဆံအိတ္ေပၚ တစ္စက္စက္စီးက်လာခဲ့တယ္။

ဒါကိုျမင္ေတာ့ ဖ်တ္ခနဲ ကၽြန္မအလိုလို ထရပ္လိုက္မိတယ္။ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ႏွာကလည္း ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ထစ္ခ်ဳန္းေတာ့မယ္မိုးလို ရုတ္ခ်ည္မည္းသြားတယ္။ ဒီပိုက္ဆံအိတ္က ကၽြန္မအီတလီကေန ဝယ္ခဲ့တဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္၊ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး ဝယ္ခဲ့ရတဲ့ အေကာင္းစားပိုက္ဆံအိတ္၊

ကၽြန္မအႏွစ္သက္ဆံုး ပိုက္ဆံအိတ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေဒါသေတြ သူ႔အေပၚမက်ေရာက္ခင္ ကၽြန္မအခ်စ္ဆံုသမီးက လွစ္ခနဲထၿပီး စားပဲြထိုးေကာင္မေလးေဘးမွာ လာရပ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ေကာင္မေလးပခံုးကိုကိုင္ၿပီး

“ဘာမွမျဖစ္ဘူး.. ကိစၥမရွိဘူး”လို႔ ဆိုတယ္။

စားပဲြထိုးေကာင္မေလးက ေခ်ာက္ခ်ားၿပီး အကူအညီမဲ့တဲ့အၾကည့္နဲ႔ ဟင္းရည္ေတြေပသြားတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ပိုက္ဆံအိတ္ကို ၾကည့္ၿပီး

“ဟို.. ဟို.. ကၽြန္.. ကၽြန္..မ အဝတ္စယူၿပီး သုတ္လိုက္မယ္”လို႔ တုန္တုန္လႈပ္လႈပ္ေျပာတယ္။

ဒါကို သမီးက မထင္မွတ္ဘဲ“ကိစၥမရွိပါဘူး… အိမ္ေရာက္ရင္ ေရနဲ႔ေဆးလိုက္မယ္..တကယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး..စိတ္ထဲမထားနဲ႔..လုပ္စရာရွိတာလုပ္ပါ ” လို႔သူ႔ကိုျပန္ႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။

ၾကည့္ရတာ သူကပဲ အမွားလုပ္တဲ့လူလို သမီးရဲ႕အသံက ညင္သာေပ်ာ့ေပ်ာင္းေနတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္က်မွ စားပဲြထိုးေကာင္မေလးရဲ႕ ေခ်ာက္ခ်ားထိတ္လန္႔ေနတဲ့မ်က္ႏွာက တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့ၿပီး အသံတိုးတိုးေလးနဲ႔“ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္”လို႔ေျပာတယ္။ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငံု႔ၿပီး ထြက္သြားေတာ့တယ္။

သမီးကို ကၽြန္မစူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေလအျပည့္လြန္သြားတဲ့ ပူစီေဖာင္းတစ္လံုးလို ကၽြန္မရဲ႕ေဒါသေတြ ေဖာက္ခဲြခ်င္ေပမယ့္ ေပါက္ကဲြခြင့္မရလိုက္ဘူး။ သမီးလည္း ကၽြန္မကို ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။

စားေသာက္ဆိုင္ရဲ႕ ၾကည္လင္တဲ့မီးေရာင္ေအာက္မွာသမီးမ်က္ဝန္းက်ယ္ထဲက မ်က္ရည္တခ်ဳိ႕လဲ့ေနတာကုိကၽြန္မထင္ထင္ရွားရွားေတြ႔လိုက္မိတယ္။စိတ္တိုရမယ့္အစား ကၽြန္မထိတ္လန္႔သြားမိတယ္။ ငါ့သမီးေလး.. ဘာမ်ားျဖစ္တာပါလိမ့္….အဲဒီေန႔ည အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ကၽြန္မတို႔သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကုတင္ေပၚမွာပူးပူးကပ္ကပ္လဲေလ်ာင္းေနခ်ိန္မွပဲ သမီးကသူ႔အျဖစ္ကို ရင္ဖြင့္ေတာ့တယ္။

သမီးကို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္ေအာင္အဂၤလန္လြတ္ၿပီး ကၽြန္မေက်ာင္းထားခဲ့တယ္။ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္းမွာလည္း သူ႔ကို အိမ္ေပးမျပန္ခဲ့ဘူး။အဂၤလန္မွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္တဲ့ဘဝကိုသူခံစားႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္မတို႔ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။

သူ႔အစ္ကိုႀကီး အေမရိကားမွာေက်ာင္းတက္တုန္းက ေက်ာင္းတြင္းစာပို႔လုလင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႔အစ္ကိုငယ္လည္း လက္ေတြ႔စမ္းသပ္ခန္းမွာ အကူအျဖစ္ ဝင္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သြက္သြက္လက္လက္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီသမီးေထြးေလးက အိမ္အလုပ္ ဘာမွလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ အိမ္အလုပ္ေတြ သူလုပ္ဖို႔ အလွည့္မက်ခဲ့ဘူး။

ဒီလိုသမီးေလးက နယ္ျခားေျမျခား အဂၤလန္ေရာက္ေတာ့စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စားပဲြထိုးလုပ္ရင္း ေက်ာင္းတက္ခဲ့တယ္။ပထမတစ္ရက္ အလုပ္စတက္တဲ့ေန႔မွာပဲ သူအမွားလုပ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီေန႔က မီးဖိုမွာ ဝိုင္ဖန္ခြက္ေတြေဆးဖို႔ သူတာဝန္က်တယ္။ေျခတံေသးေသးသြယ္သြယ္နဲ႔ ဝိုင္ဖန္ခြက္ေတြက ပုစဥ္းရဲ႕ေတာင္ပံလို ပါးလႊာလွတယ္။အားေလးနည္းနည္းပါသြားရင္ေတာင္တစစီက်ဳိးေၾကသြားမယ့္ ပံုစံပါပဲ။ဖန္ခြက္ေတြကို သမီးသတိထားၿပီး ေဆးလိုက္ပါတယ္။တစ္သက္လံုးေဆးလည္း ကုန္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေတြးထင္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ေတြကို အားလံုးေဆးၿပီးေတာ့သမီးရင္ေပါ့သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ မထင္မွတ္ဘဲကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္ခ်ိန္ ေမွာက္ထားတဲ့ ဖန္ခြက္ေတြကိုသူတိုက္လိုက္မိတယ္။

“ခၽြမ္.. ခလြမ္…”ဆိုတဲ့ အသံေတြဆက္တိုက္ေပၚလာၿပီးေနာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာလက္လက္ထေနတဲ့ ဖန္ခြက္အပိုင္းအစေတြ စုပံုသြားေတာ့တယ္။

“ေမေမ.. အဲဒီတခဏ သမီးေလ ငရဲျပည္ေအာက္ျပဳတ္က်သြားသလိုပဲ ခံစားမိတယ္ သိတယ္..” သမီးရဲ႕အသံမွာ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မႈေတြ ပါေနေသးတယ္။

“တဆက္တည္း တျခားဝန္ထမ္းဖက္သူလွည့္ၿပီး ဖန္ခြက္ကဲြေတြကို လဲွက်င္းဖို႔ေျပာတယ္။သမီးကို အျပစ္တင္တဲ့စကားတစ္ခြန္းမွ သူမေျပာခဲ့ဘူး။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္က ဝိုင္ေတြကို ဖန္ခြက္ထဲသမီးသြန္ထည့္ေနတုန္း မေတာ္တဆဝိုင္ေတြဖိတ္ၿပီးအမ်ဳိးသမီးဧည့္သည္ရဲ႕ဂါဝန္ျဖဴျဖဴကို အေရာင္စြန္းသြားတယ္။မေတာ္တဆဆိုေပမယ့္ ဒါဟာ ေဒါသထြက္စရာပါ။ဒါေပမယ့္ ဧည့္သည္အမ်ဳိးသမီးက အမ်က္ေဒါသမထြက္တဲ့အျပင္ ေၾကာက္ရြံ႕ေနတဲ့သမီးကို “ကိစၥမရွိဘူး.. ဝိုင္ေပတာ ေလ်ာ္ရလြယ္ပါတယ္”လို႔ ႏွစ္သိမ့္စကားေျပာခဲ့တယ္။ထိုင္ရာကထရပ္ၿပီး သမီးပခံုးကိုညင္ညင္သာသာပုတ္ၿပီး သန္႔စင္ခန္းဘက္သူ ေအးေအးေဆးေဆး ေလွ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးရဲ႕မန္ေနဂ်ာက သမီးကိုဘယ္လိုဆက္ဆံသလဲ ေမေမသိလား…သမီးဆီကို သူေအးေဆးေလွ်ာက္လာၿပီးသမီးကိုေပြ႔ဖက္လိုက္တယ္…ၿပီးေတာ့.." Dear, သမီးေလး ဘာမွမျဖစ္ဘူး မဟုတ္လား"လို႔ေမးတယ္။

သမီးက သူ႔အျဖစ္ကို မ်က္ရည္အဝဲသားနဲ႔ ေျပာျပေနရင္းကေက်းဇူးတင္တဲ့ေလသံနဲ႔ ကၽြန္မကို“ေမေမ… တျခားလူေတာင္ ေမေမ့သမီးကိုခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးႏိုင္ေသးတာပဲ။ေမေမလည္း အမွားလုပ္မိတဲ့ တစ္ပါးသူရဲ႕သမီးကိုခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးလိုက္ပါေနာ္ေမေမ”လို႔ ဆိုတယ္။

သမီးကို ကၽြန္မရင္ခြင္ထဲ တင္းတင္းေလးေပြ႔ဖက္ထားလိုက္မိတယ္။ သူတစ္ပါးကေတာင္ကိုယ့္သမီးကို ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးေသးတာပဲ။ကၽြန္မက ဘာလို႔ သူတစ္ပါးရဲ႕သမီးကို ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ရမွာလဲ။သမီးကို ကၽြန္မေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။အသက္ငယ္ရြယ္ေပမယ့္ ကၽြန္မကိုခြင့္လႊတ္နားလည္တတ္ဖို႔ သူသင္ခန္းစာေပးခဲ့လိုက္လို႔ပါပဲ။

From Search Myanmar @ Facebook