၀ ခယ္မ သြားမယ္ဆိုတဲ့သူ

 
အထက္အညာ ေဒသက ရြာႀကီး တစ္ရြာမွာ က်င္၀ွမ္းလုိ႔ အမည္ရွိတဲ့ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သိပ္႐ိုးတယ္။ သူ႔မိန္းမ မသူဇာကို အလြန္ ခ်စ္တယ္။ အလုပ္လည္း သိပ္ႀကိဳးစားတာပဲ။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး က်င္၀ွမ္းဟာ ေအာက္ျပည္ေအာက္ အရပ္မွာ စီးပြားရွာ သြားမယ္ေပါ့။ မသူဇာကို စိတ္မခ်ဘူး၊ မွာစရာ ရွိတာေတြ မွာၾကားေနတယ္။ “တူဇာေရ ၀စိတ္ခ်တြားမယ္ေနာ္။ ေန႔ခင္းေတြမွာ တူမ်ား အိမ္ေတြ ေရွာက္မီလည္နဲ႔။ ည တံခါးေတြ ေတခ်ာပိတ္။ တခိုးေတြ ဘာေတြ မလာရဲေအာင္ ေနာက္ေဖးမီး ဖန္တီးလဲ ဖြင့္ထား။ ေနာက္မီးလင္း ေနပေစ။ ၀ မန္မန္ ျပန္ခဲ့မယ္။ ၀ ခယ္မလဲ တြားမွာခဲ့မယ္။ ၀ျပန္ေရာက္ရင္ တနခါးေတြ လိမ္းထားေနာ္။ တူဇာ့ ပါးကုိ ၀ အားဗြာ လုပ္မယ္။ ဘယ္လူမွ တူဇာ့ကို အပ္ဗြာ မလုပ္ေစနဲ႔” မသူဇာက ၿပံဳးၿပံဳးေလးေနၿပီး “စိတ္ခ်ပါ က်င္က်င္ရယ္” လုိ႔ ေျပာၿပီး ေခါင္းေလးငဲ့ ပါးေလး ေစာင္းေပးလုိက္ေတာ႕ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးကလည္း ေစာင္းငဲ႕ထားတဲ႕ ပါးေလးတစ္ဖက္ကို အပ္ဗြာအထပ္ထပ္လုပ္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္ ထြက္ခဲ႕ေတာ႕တယ္။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးဟာ အိမ္ေထာင္ ခဲြေနတဲ့ မသူဇာရဲ႕ညီမ မူယာရဲ႕အိမ္၀င္ၿပီး (၀ခယ္မ လည္း သြားမွာ ထားခဲ႕မယ္) လို့ ေျပာခဲ႕တာကို သူဇာက ၀ါးခယ္မၿမိဳ႕ အထိ သူ႔ေယာက်္ား သြားဦးမွာမုိ႔ ခရီးစဥ္ ၾကာဦးမွာလုိ႔ ထင္လုိက္တယ္ေလ။ ေပါက္ေဖာ္ ႀကီးလည္း အေရးတႀကီးနဲ႔ သူ႔ခယ္မ အိမ္၀င္ၿပီး မသူဇာကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ မွာဘို႔ ေမ့သြားတယ္။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး ခရီးထြက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ကတည္းက မသူဇာက သူ႔ငယ္ခ်စ္ ဒူးသန္ႏုိင္သန္းနဲ႔ အိမ္မွာ ခ်ိန္းခ်ိန္း ေတြ႔ေနေတာ့တာပဲ။ ႏုိင္သန္းက ျခင္းခတ္ရင္ ဖေနာင္႕ဖ၀ါးေတြထက္ ဒူးနဲ့ခတ္တာမ်ားလုိ့ ဒူးသန္ ႏိုင္သန္းလုိ့ ေခၚၾကတာ။ သူ႔ကြယ္ရာမွာေတာ့ ဒူးသန္ႏုိင္သန္းကို ဒု-သ- န-ေသာလုိ႔ အေၾကာင္း သိသူေတြက ေခၚၾကေလရဲ႕။

ေပါက္ေဖာ္ႀကီး မရွိခ်ိန္မွာ အိမ္မွာ ေတြ႔႐ံုမွ်နဲ႔ အားမရၾကဘူး။ ဒီေန႔ဆုိ ေတာင္ၿပံဳးပြဲ သြားလည္ၾကတယ္။ ညေနမွ ျပန္လာတာ။ ေမွာင္ရီ ပ်ဳိးပ်ခ်ိန္ ႏုိင္သန္းက သူဇာ အိမ္ထိ တက္လိုက္လာတယ္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ႏုိင္သန္းကုိ ထားၿပီး သူဇာက အခန္းထဲ၀င္ အ၀တ္လဲ၊ သနပ္ခါး ပါးကြက္ေလး ပါးႏွစ္ဖက္မွာ ကြက္ၿပီး ထြက္လာတယ္။ ေတာင္ၿပံဳးက ၀ယ္လာတဲ့ ကေရကရာ မုန္႔လည္း ပန္းကန္ထဲ ထည့္လာတယ္။ ႏုိင္သန္းေဘး ၀င္ထုိင္တယ္။ မုန္႔လည္းစား၊ စကားေတြလည္းေျပာ။ ႏုိင္သန္း လက္တစ္ဖက္က သူဇာရဲ႕ပုခံုးေပၚမွာ။ သူဇာကလည္း ႏိုင္သန္းကို မွီလ်က္။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီး မရွိတဲ့ ရက္ေတြမွာ ဒီလုိ ေနလာတာ (၇) ရက္ (၈) ရက္ရွိၿပီ။ “သူဇာ သိပ္ေပ်ာ္တာပဲ။ ကိုႏုိင္ နက္ဖန္လည္း ဆံုၾကဦးစို႔ေနာ္” “သူဇာ့ အဖိုးႀကီးက ျပန္လာေတာ့မွာ မဟုတ္လား” “အုိး ကိုခိုင္ကလည္း သူက ၀ါးခယ္မ အထိ သြားဦးမွာ မလာေသး ပါဘူး” “သူမလာ ၾကာတုိင္း ေကာင္းေပါ့ကြယ္။ အခ်စ္ကို အာဗြားမ်ားမ်ား ေပးရတာေပါ့” လုိ႔ ေျပာေျပာဆုိဆုိ “ဟာ ကိုႏိုင္က ကဲတယ္ကြာ။ သူမ်ားပါးက ခုတင္ လိမ္းထားတဲ့ သနပ္ခါးေတြ ပ်က္ကုန္ၿပီ။ သြား လူဆုိး” ဆိုတုန္းရွိေသး

အိမ္ေရွ.က“တူဇာေရ၊ တူဇာေလ ၀ ျပန္လာၿပီေဟ့ ၀ျပန္လာၿပီ” ေပါက္ေဖာ္ႀကီး အသံၾကားေတာ႕ သူဇာလည္း နိဳင္သန္း ရင္ခြင္ထဲက ႐ုန္းၿပီး ႏိုင္သန္းကိုလဲ ရင္ဘတ္ တြန္းလႊတ္လုိက္တယ္။ “သြား သြား ေနာက္ေဖးေပါက္ကေန ေျပးေတာ့” သူဇာဟာ ပါးတစ္ဖက္ ပ်က္သြားတဲ့ သနပ္ခါး ပါးကြက္ကို စမ္းမိၿပီး ကမန္းကတန္း ႀကံရာ ရသြားတယ္။ ေတာင္ၿပံံဳးက ၀ယ္လာတဲ့ စားလက္စ ကေရကရာ မုန့္တုံးမွာ ျဖဴးထားတဲ့ မုန္႔မႈံ႔ေလးေတြ ယူၿပီး ပါးေပၚပြတ္ ထားလုိက္တယ္။ ေပါက္ေဖာ္ႀကီးက ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ သူဇာ နားကပ္တယ္။ သူဇာ့ ပါးေလးကို လက္ညိႇဳးေလးနဲ႔ မတုိ႔ရက္ တုိ႔ရက္တုိ႔ၿပီး ခုေလးတင္ သူဇာပြတ္ တင္လုိက္တဲ့ ပါးေပၚက မုန္႔မႈံျဖဴ၀ါ၀ါေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ပြတ္ဖယ္ခ်ရင္းက “အလုိ ၀ ရဲ႕ မီးမ တူဇာ၊ တစ္စာ (သစၥာ)စိလယ္၊ ၾကည္႕စမ္းပါးေပၚမွာ မိႈေတာင္တက္ေနတယ္။ ဒါမွ ၀မီးမကြ-၀မီးမ။ အပ္ဗြာအပ္ဗြာ အပ္ဗြာနဲ့ ဘယ္ႏွစ္ဗြာမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ မီးပ်က္တဲ့ ရက္ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ ဦးက်င္၀ွမ္း၊ မသူဇာတုိ႔ အိမ္ေနာက္မွာေတာ့ ေနာက္မီးက လင္းလ်က္။.................ဟိ......ခုလိုက်ေတာ့လည္း...လွ်ပ္စစ္မီးက.....လင္းထိန္.....လို့

(ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္က. ေရႊၿမိဳ.ေတာ္ Social Network မွာ တင္ထားတာေလးကို  ၿမိဳ.နာမည္ေလးပါေနတာေႀကာင္. ကူးယူေဖာ္ၿပတာပါ)

(စုေဆာင္းေလ.လာေရးသားထားေသာၿမိဳ.ေလး၏ သမိုင္းႏွင္. နာမည္ေပၚေပါက္လာပံုတို.ကိုမူ ေအာက္ပါ Link တြင္သြားေရာက္ေလ.လာနိဳင္ပါသည္)
http://wakhama.blogspot.com/2012/10/blog-post_5.html