ျပင္ဦးလြင္က အထင္ကရ ဝိဥာဥ္ လႊတ္ထားတဲ႔ သစ္ပင္

 

ႏွစ္၁၅၀ေလာက္သက္တမ္းရွိတဲ႔ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးအေၾကာင္းကိုေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ခံ အမ်ားစုသိၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။အခုေျပာမယ့္ ဝိဥာဥ္လႊတ္ထားတဲ႔ သစ္ပင္ႀကီးက အဲဒီျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ဝင္းထဲမွာရွိေနတာပါ။

ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးက ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ ပရေလာကနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေလ့လာခ်င္ေနတဲ႔သူေတြအတြက္ေတာ့ ထာဝရစိမ္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနတဲ႔ စံအိမ္ႀကီးပါ။ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္မွာေရးစရာေတြ ေျပာစရာေတြအမ်ားအျပားရွိေနပါတယ္။အခုေျပာျပမယ့္အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ထဲက ဝိဥာဥ္ေတြလႊတ္ထားတဲ႔ သစ္ပင္ႀကီးအေၾကာင္းပါ။

ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးက အစိုးရပိုင္အေဆာက္အဦးႀကီးပါ။ကုန္သြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနလက္ေအာက္မွာရွိပါတယ္။ ေခတ္ကာလေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ႔ပါတယ္။ တစ္ခုထူးျခားတာက ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးမွာေနတဲ႔သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စံအိမ္ႀကီးမွာေနထိုင္စဥ္ကာလမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ေသဆံုးသြားခဲ႔ရတာပါပဲ။ေျခာက္လွန္႔မႈေတြရွိေပမယ့္ ေနမရေလာက္ေအာင္ေတာ့မျဖစ္ခဲ႔ပါဘူး။ဒါေပမယ့္ တစ္ခါကေတာ့ လူေတြကိုအိမ္ေပၚမွာေနလို႔မရေအာင္ ေျခာက္လွန္႔တဲ႔ ဝိဥာဥ္ေပၚလာခဲ႔ပါတယ္။ မတတ္သာတဲ႔ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အိမ္ေပၚမွာေနသူေတြက ေသဆံုးသူရဲ႕ ဝိဥာဥ္ကို ေနစရာေပးတဲ႔သေဘာနဲ႔ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ေရွ႕က အထင္ကရ ယူကလစ္ပင္ႀကီးကိုေျပာင္းေရႊ႕ေနေစရာကေန ဝိဥာဥ္လႊတ္ထားတဲ႔ အပင္ႀကီးျဖစ္လာခဲ႔တာပါပဲ။

သူမနာမည္က ေဒၚဝါဝါရွိန္တဲ႔ ။ ကုန္သြယ္ေရးက ဝန္ထမ္းတစ္ဦးရဲ႕ဇနီးပါ။ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းတဲ႔ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးမွာ ကုန္သြယ္ေရးကဝန္ထမ္းေတြက အခန္းေတြကန္႔ၿပီး မိသားစုလိုက္ေနၾကပါတယ္။ေဒၚဝါဝါရွိန္က မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ငါးေရာင္းခဲ႔တာမို႔ စိတ္ၾကမ္းလူၾကမ္းပါ။ သူမေယာက်္ားကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးသမားပါပဲ။အိမ္ႀကီးမွာေနထိုင္တဲ႔ က်န္တဲ႔မိသားစုေတြက အစိုးရဝန္ထမ္းေတြမို႔သာ မတတ္သာလို႔ထားရာမွာေနရေပမယ့္ အေျခာက္အလွန္႔မ်ားၿပီး ေျမၾကမ္းတဲ႔ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးမွာေနၾကခိုက္ ဘုရားတရားၿမဲေနၾကေပမယ့္ ေဒၚဝါဝါရွိန္ကေတာ့ သရဲတေစၦကို အယံုအၾကည္မရွိပါဘူး၊ မေၾကာက္ဖူးဆိုၿပီး မၾကာဏစိမ္ေခၚမႈေတြကိုလည္းျပဳလုပ္ခဲ႔ပါတယ္။

သူမေၾကြးေၾကာ္ေနၾကစကားက
"လာခ်င္တဲ႔သရဲလာ ဝါဝါရွိန္႔အေၾကာင္း သိသြားေစရမယ္" တဲ႔။
ဒီလိုနဲ႔တစ္ညေတာ့ သူမေယာက်္ားမရွိခိုက္ ေခြးနက္ႀကီးတစ္ေကာင္က သူတို႔ေနတဲ႔ အခန္းေပါက္ဝေန လ်ွာႀကီးထြက္ၿပီးလာၾကည့္ေနပါတယ္။ ေဒၚဝါဝါရွိန္လည္း အစာလာေတာင္းတဲ႔ေခြးထင္ၿပီးေမာင္းထုတ္ေပမယ့္ထြက္မသြားခဲ႔ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ စရိုက္ၾကမ္းသူပီပီ ေခြးနက္ႀကီးကိုေရေႏြးပူနဲ႔ေလာင္းလိုက္တဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ေခြးနက္ႀကီးက ရုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားပါတယ္။အဲဒါနဲ႔တၿပိဳင္နက္ေဒၚဝါဝါရွိန္မွာ အသက္ရွဴေတြၾကပ္လာၿပီး လ်ွာႀကီးထြက္ၿပီးလဲက်သြားပါတယ္။ 

ေဒၚဝါဝါရွိန္ရဲ႕ ၿငီးျငဴၿပီးလဲက်သံေၾကာင့္ ေဘးအခန္းက လူေတြကေျပးလာၾကေတာ့ သူမကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ လဲက်လူးလွိမ့္ေနပါတယ္။သူမပါးစပ္ကလည္း ေခြးနက္ႀကီးကို ေရေႏြးပူနဲ႔ေလာင္းတာ ေပ်ာက္သြားတဲ႔အေၾကာင္းကို ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ႔ေျပာေနပါတယ္။ဒါနဲ႔မျဖစ္ဖူးဆိုၿပီး သူမကို ျပင္ဦးလြင္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးကိုပို႔လိုက္ၾကပါတယ္။ျပင္ဦးလြင္ျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးက မရဘူး၊ မႏၲေလးေဆးရံုႀကီးကိုပို႔ရမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။သူမေယာက်္ားလည္းေရာက္လာတာနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး မႏၲေလးေဆးရံုကိုပို႔ဖို႔စီစဥ္ၿပီး မႏၲေလးကိုဆင္းခဲ႔ၾကပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ၂၁ မိုင္အေရာက္မွာပဲ သူမကြယ္လြန္သြားခဲ႔ပါတယ္။ သူမမေသဆံုးခင္ေဆးရံုကားေပၚမွာလည္း သူမေရေႏြးပူနဲ႔ပက္လိုက္တဲ႔ ေခြးနက္ႀကီးက သရဲမႀကီးဆိုၿပီး ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ျငီးတြားသြားခဲ႔ပါတယ္။

သူမအေလာင္းကို သၿဂိဳဟ္ဖို႔ စီစဥ္ေနတုန္းမွာပဲ ျပႆနာေတြက စေတာ့တာပါပဲ။သူမအသုဘအတြက္ စီစဥ္ဖို႔ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးဆီေရာက္ေနသူေတြကို အသံအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အနံ႔အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီးေျခာက္လွန္႔ခဲ႔ပါတယ္။အစပိုင္းေတာ့ အားလံုးကရက္မလည္ေသးလို႔ သူမက ေျခာက္လွန္႔ေနတာလို႔ထင္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ရက္လည္ၿပီး ရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာတဲ႔အခ်ိန္အထိ သူမရဲ႕ေျခာက္လွန္႔မႈေတြက ရပ္မသြားတဲ႔အျပင္ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးဝါးလာပါတယ္။ အသံေတြ၊ အနံ႔ေတြေပးတာတင္မကေတာ့ပဲ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ေနာက္ကေနတြန္းတာေတြလုပ္လာသလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ သူမရဲ႕ေၾကာက္လန္႔စရာမ်က္ႏွာႀကီးကို ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးမွာေနတဲ႔ အျခားဝန္ထမ္းေတြကို ျပတတ္ပါတယ္။ေနာက္ဆံုးအိမ္ႀကီးေပၚမွာ ဘယ္သူမွမေနရဲသေလာက္ျဖစ္လာခဲ႔ပါတယ္။

ဒါနဲ႔နားလည္တဲ႔ သူေတြကိုေခၚၿပီး သူမဝိဥာဥ္ကို ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ရွိတဲ႔ ၿခံဝင္းထဲက ယူကလစ္ပင္ႀကီးမွာေနဖို႔ ေနရာသတ္မွတ္ေပးခဲ႔ရပါတယ္။ေနာက္ပိုင္းသူမက ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးထဲမွာ မေနရေတာ့ေပမယ့္ ယူကလစ္ပင္နားကို လာတဲ႔သူေတြကို ဆက္လက္ေျခာက္လွန္႔ေနခဲ႔ပါတယ္။ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္နဲ႔ အနီးအနားပတ္ဝန္းက်င္ကသူေတြကေတာ့ အေၾကာင္းသိလို႔ ဘယ္သူမွ ယူကလစ္ပင္နားကို ေန႔ေရာညပါျဖတ္သြားျဖတ္လာမလုပ္ၾကပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ မသိလို႔ျဖစ္ေစ၊ မတတ္သာလို႔ျဖစ္ေစ မျဖစ္မေနယူကလစ္ပင္နားကျဖတ္သြားရသူေတြကေတာ့ ယူကလစ္ပင္နားညေန ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္ျဖတ္သြားမိရင္ အပင္ေပၚကေန အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးခုန္ခ်လာတတ္ၿပီး ေအာက္ေရာက္ရင္ငုတ္တုပ္ႀကီးထိုင္ေနတတ္ေၾကာင္းေျပာေလ့ရွိၾကပါတယ္။အခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ္တစ္ပိုင္းျပတ္သရဲမလို႔ဆိုၾကတယ္။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးမွာေနထိုင္သူ ဝန္ထမ္းေတြအေသအေပ်ာက္မ်ားလာၿပီး အခုအခါမွာေတာ့ ၿခံဝင္းႀကီးနားမလွမ္းမကမ္းက မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ေစာင့္ဝန္ထမ္း အေစာင့္ေဂၚရခါးလင္မယားကလြဲရင္ ဘယ္သူမွမေနၾကေတာ့ပါဘူး။ 
အစိုးရပိုင္ဝင္းႀကီးမို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အစိုးရရံုးသစ္ႀကီးေတြကို ထည္ထည္ဝါဝါတည္ေဆာက္ထားၾကၿပီး အစိုးရအရာရွိေတြရံုးထိုင္ေနၾကေပမယ့္ ေဘးကပ္လ်ွက္က ၿပိဳက်လုစဲစဲျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ႀကီးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ယူကလစ္ပင္ႀကီးကို အခုထိဘယ္သူမွမထိရဲတာကေတာ့ ပရေလာကျဖစ္ရပ္ေတြေၾကာင့္လားဆိုတာနဲ႔ အစိုး႐ံုးသစ္ေတြေဆာက္စဥ္က ျမစိမ္းေရာင္စံအိမ္ထဲမွာ ကန္ေတာ့ပြဲေတြအမ်ားအျပားဘာလို႔ေပးထားတာလဲဆိုတာကိုေတာ့ တာဝန္ရွိသူေတြသာသိမည္ဟုထင္ပါေၾကာင္း…

လူျမန္မာ(Lu Myanmar) @ ကြ်န္ေတာ္ Lu Myanmar ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး သရဲမွတ္စုမ်ား