ၿမိဳ.ေလး၏ အထက ၁ မွ ဆရာ တစ္ဦးအေႀကာင္း လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ႏွစ္ခြဲ ၂ႏွစ္ခန္.က ေရးသားသူ ပဒုမၼာ ၏ လက္ရာကို ၿပန္လည္ေဖာ္ၿပၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္ ။
အခုတေလာ ၾကားၾကားေနရတာ နားထဲမွာ မခ်မ္းသာ၊ကေလးေတြ ပညာေရးအတြက္ ပညာေရးဘတ္ဂ်က္က နည္း၊ေက်ာင္း၀င္ေၾကးဘာေၾကးညာေၾကးက မိုးေပၚေရာက္ ၊ဆရာဆရာမေတြက က်ဴရွင္မွာပဲစာေတြသင္၊ကေလးေတြက ဂိုက္ပါမွ စာဖတ္၊က်ဴရွင္စားရိတ္က သိန္းခ်ီကုန္၊
ဒါေတြေရွာင္ခ်င္လို႔ ဘိုေက်ာင္းထား၊ၿမန္မာစကားက ေထာ့က်ိဳးျဖစ္၊
ကေလးေတြက ဆရာဆရာမကို မေလးစား။လမ္းေတြ့လို႔မွ မႏွုတ္ဆက္ခ်င္၊
ဆရာဘ၀ကို ဘယ္သူမွ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့။တစ္ျခားအလုပ္မရမွ ဆရာဆရာမလုပ္။
လုပ္ရင္လည္း ေအာက္ဆိုဒ္ရွာ။ဒီလို အဆိုးသံသရာၾကီးထဲမွာ ဆရာဆရာမဆိုတဲ႔ စကားၾကားရင္
ကေလးေတြကို သူ႔အိမ္မွာ က်ဴရွင္တက္ဖို႔ ညွစ္ေနညစ္ေနတဲ့ရုပ္၊
အတန္းထဲမွာ ဇာထိုးပန္းထိုးမုန့္ေရာင္းေနတဲ့ ရုပ္၊က်ာင္သားမိဘဆီက လက္ေဆာင္လာရင္တစ္မ်ိဳး မလာရင္တစ္မ်ိဳးရုပ္လို႔ပဲၿမင္ေယာင္ေနၾကပါတယ္။
ဆရာေတြဘက္ကလည္း ဒီေလာက္နည္းတဲ့ လခနဲ႔ေအာက္ဆိုဒ္မွ မရွိရင္ မိသားစုစား၀တ္ေနေရး ဘယ္လို ေထာက္ပံ့မလဲ။ပီတိကိုစား အားရွိပါ၏ ဆိုတာ စာထဲပဲသြားေျပာ
ဆိုတာေတြ အျပန္အလွန္ၾကားေနရပါတယ္။က်ြန္မတို႔ကေတာ့ အလြန္ကံေကာင္းလွစြာ
ဆရာဆရာမေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီထဲက ဆရာတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
က်ြန္မရဲ့ ဆရာနာမည္က ဦးသန္းရ ပါ။
က်ြန္မရဲ့ နယ္ျမိဳ႔ေလးေသးေသးေလးရဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းက
သခ်ၤာျပတဲ့အထက္တန္းျပဆရာပါ။
ဆရာတို႔က ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ကရင္လူမိ်ဳးပီပီ အလြန္ရိုးပါတယ္။
ဆရာဟာ ဉာဏ္ထက္ ၀ီရိယအားပိုေကာင္းတဲ့သူပါ။
ဆရာနဲ့ က်ြန္မ အစ္မ၀မ္းကြဲေတြက တစ္တန္းတည္းသားေတြဆိုေတာ့ ဆရာငယ္ငယ္က
၇တန္းမွာ အစမ္းစာေမးပြဲ ပထမရလို႔ စာေမးပြဲၾကီး မေျဖပဲ ေအာင္ခဲ့ရတဲ႔
အေၾကာင္းၾကားဖူးပါတယ္။
ဆရာကေတာ့ တစ္ခါမွ မေျပာျပပါဘူး၊က်ြန္မတို႔လို ၾကံဳၾကြားထဲ မပါဘူးဆိုပါေတာ့။
ဆရာ့ညီမ အငယ္ဆံုးက က်ြန္မနဲ့ ရြယ္တူ အတန္းတူ သူငယ္ခ်င္းပါ။သူကလည္း ရိုးလိုက္တာမွ
အဲဒီ အရြယ္ကတည္းက ထားတဲ့ က်စ္ဆံျမီးရွည္ရွည္ တင္းတင္းက်စ္က်စ္ထားတဲ့
စတိုင္ကေန ခုဆို ညွပ္ကလစ္နဲ႔ ဆံပင္ေတြ ေခါက္တင္ထားတဲ့
ပံုေျပာင္းတာေလးပဲရွိပါတယ္။ေမာင ္ႏွစ္မအားလံုး အ၀တ္ရိုးရိုး အစားရိုးရိုး စကားရိုးရိုးေတြခ်ည္းပါပဲ။
က်ြန္မတို႔ ဆယ္တန္းမွာ ဆရာက သခ်ၤာသင္ေတာ့ တစ္တန္းလံုး နားမလည္မခ်င္း အထပ္ထပ္ ရွင္းျပေပးတတ္တဲ႔ ဆရာပါ။
ႏွစ္လည္ေလာက္ေရာက္ျပီဆိုရင္ စေန၊တနဂၤေႏြ မနက္တိုင္း special class ေခၚျပီး အပိုသင္ေပးပါေသးတယ္။
သူနားရမယ့္ အခ်ိန္ေတြမနားပဲ ေက်ာင္းမွာပဲ တစ္တန္းလံုးကို အခမဲ့ေခၚသင္တာပါ။
အိမ္စာေတြဆိုရင္ အမ်ားၾကီးေပးတတ္လို႔ ေက်ာင္းသားေတြက ဆရာဦးဘီးစိပ္ အခ်ိန္ဆို စာအုပ္အပိုေတြ ေဆာင္သြားလို႔ ေနာက္ၾကရတဲ့ အထိပါပဲ။
က်ြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း ၆ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ စာဂ်ပိုးေတြမို႔လို႔ ဆရာေပးသေလာက္ အိမ္စာမညည္းတမ္းတြက္တတ္တဲ့ ဆရာ႔ အခ်စ္ေတာ္ အုပ္စုပါ။
တစ္ခါေတာ့ အျခားဆရာတစ္ေယာက္ မ၀င္ႏိုင္တဲ့ အတန္းကို ဆရာ အစား၀င္သင္ပါတယ္။
သူ႔ပံုမွန္အတန္းမဟုတ္တဲ့အတြက္ နာရီ၀က္ေလာက္သင္ျပီးေတာ့ ဆရာက အိမ္စာ
၁၀ပုဒ္ေပးျပီး နားပါတယ္၊
က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
စကားေျပာေနခ်ိန္မွာ က်ြန္မက အိမ္စာေတြ ထိုင္တြက္ေနပါတယ္။(အမွန္ေတာ့
အိမ္ေရာက္ရင္ အျပင္စာေတြ ဖတ္ခ်င္လို႔ပါ)သခ်ၤာပုစၧာ ၁ ပုဒ္က တြက္နည္း
၂မ်ိဳးတြက္လို႔ရေတာ့ ၂ မ်ိဳးလံုးတြက္ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ကိုယ့္ဖာသာ
စိတ္၀င္တစားတြက္ေနေတာ့ ဆရာဘယ္အခ်ိန္က ၾကည္႔ေနမွန္းေတာင္
သတိမထားမိဘူး၊အားလံုးျပီးလို႔ ခါးဆန္႔လိုက္ေတာ့မွ ဆရာက က်ြန္မစာအုပ္ကို
ယူျပီး တစ္တန္းလံုးကို ေထာင္ျပပါတယ္။ဒီမွာၾကည့္ၾကစမ္း၊ မင္းတို႔ စကားေျပာေနခ်ိန္ မင္းတို႔သူငယ္ခ်င္းက အိမ္စာေတြ အားလံုးလုပ္ျပီးသြားျပီ၊တြက္လို ႔ရတဲ့ နည္းေတာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းတြက္ထားေသးတယ ္လို႔
တစ္တန္းလံုးၾကားေအာင္ ေျပာျပပါတယ္။က်ြန္မျဖင့္ ကိုယ့္ကို ေပၚတင္ၾကီး
ခ်ီးက်ဴးေတာ့ မ်က္ႏွာပူပူနဲ့ ဒါေပမယ့္ သေဘာလည္းက်တာေပါ့၊ ဆရာ႔ဘာသာ
သခ်ၤာကိုလည္း ၾကိဳးစားလိုက္တာ ၁၀တန္းေအာင္ေတာ့ အမွတ္
၉၀ေက်ာ္ရခဲ့ပါတယ္။အဲဒီလို ေက်ာင္းသားေတြကို ၀ီရိယရွိေအာင္လည္း
ပ်ိဳးေထာင္ေပးတတ္တဲ့ ဆရာပါ။
ဆရာ႔ကို ေက်ာင္းသားေတြက
ေၾကာက္ခ်စ္ရိုေသ မဟုတ္၊ နည္းနည္းမွ မေၾကာက္ၾကေပမယ့္ အားလံုးက
ခ်စ္ၾကပါတယ္။ဆရာလူပ်ိဳၾကီးကို ေက်ာင္းသားၾကီးေတြက ဆရာမ ငယ္ငယ္ေခတ္ဆန္ဆန္နဲ့
၀ိုင္းျပီးေလွာ္ၾကတာ။ဆရာက စကားလည္းနည္း၊ရိုးလည္းရိုးေတာ႔ ဆရာမလည္း
အျခားသူေနာက္ ပါသြားပါေလေရာ။ က်ြန္မတို႔ တကၠသိုလ္တက္ေနခ်ိန္ ဆရာ့မိဘေတြ
အစြမ္းနဲ႔ပဲေနမွာပါ ၊ရိုးသားတဲ့ ကရင္အမ်ိဳးသမီးေလးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ျပီး
သမီးေလး၃ေယာက္ရပါတယ္။ဆရာ့ညီမေတြ ျဖစ္တဲ့ က်ြန္မ သူငယ္ခ်င္းနဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ေက်ာင္းဆရာမေတြခ်ည္းပါပဲ။က်ြန္မ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အခုထိ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ အပ်ိဳၾကီး ရိုးရိုးၾကီးပါပဲ။
က်ြန္မေက်ာင္းျပီးလို႔ ျမိဳ႕မွာေဆးခန္းျပန္ဖြင့္ေနခ်ိန ္
ဆရာဟာ သူ႔ကိုအလကားကုေပးေနမွာ အားနာလို႔ထင္ပါရဲ့ က်ြန္မေဆးခန္းကို တစ္ခါမွ
မလာပါဘူး။ေဆးခန္းပိတ္ျပီး အေဖ႔ပြဲရံုမွာ ကူလုပ္ေပးေနခ်ိန္ တနဂၤေႏြ တစ္ညေန
စာရင္းေတြလုပ္ေနတံုး စားပြဲေရွ့မွာ လူရိပ္ေတြ႔လို႔ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတ ာ့
ေခ်ြးေတြရႊဲေနတဲ့ ဆရာ႔ကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။ ဟာဆရာ ဘယ္ကလာတာလဲလို႔
ႏွုတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ကမ္းနားကေလွထဲမွာ ငရုတ္ ၂အိတ္ေရာင္းဖို႔္ပါလာတယ္တဲ့၊က်ြ န္မ
စိတ္ထဲ ဆရာ့ ေဆြမ်ိဳးေတြ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တာ ျပန္ေရာင္းမယ္ထင္မိတယ္။ဒါနဲ့
အလုပ္သမားေတြေခၚ အိတ္ေတြတင္ခိုင္းရင္းနဲ႔ ဆရာ႔ကို ဗ်ဴးၾကည့္ေတာ့မွ
တစ္နာရီေလာက္ ေလွေလွာ္သြားရတဲ့ရြာက ဆရာ့အမ်ိဳးေတြေပးတဲ့ လယ္တစ္္ကြက္မွာ
ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ ငရုတ္သြားစိုက္ပါတယ္တဲ့။ စေန တနဂၤေႏြေတြဆို မနက္ေစာေစာ
ေလွေလွာ္သြား ၊ေရတင၊္ ေပါင္းလိုက္၊ငရုတ္ခူး၊ေနလွန္း ၾကားရက္ေတြေတာ့
အမ်ိဳးေတြ ၀ိုင္းၾကည့္ေပးၾကပါတယ္တဲ့။ ကမ္းနားကေလွထဲလိုက္ၾကည့္ေတာ့
ေနပူခံေအာင္ တဘက္ၾကီး ေခါင္းေပါင္းထားတာ က်ြန္မသူငယ္ခ်င္းပါ။
၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ဆရာကန္ေတာ.ပြဲသို. တက္ေရာက္လာခိုက္ |
No comments:
Post a Comment