ေျခေထာက္နဲ႔ဆြဲတဲ႔ ေစတီပံု ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္အေၾကာင္း

လြန္ခဲ႔သည့္ ၂၀၁၂ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ၊ဒုတိယပတ္ေလာက္က ကၽြန္ေတာ္"ရန္ကုန္"သို႔တစ္ေခါက္ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔ပါသည္။
("ကမာၻ႕၀ိပႆနာတရားျပဆရာႀကီးဦးဂိုအင္ကာ"၏"ဓမၼႏိုင္ငံမွာ(၁၃၅)ႏွစ္ၾကာ(135 Years in Dhamma Land)"အထိမ္း
အမွတ္အျဖစ္"ျမန္မာႏိုင္ငံ"သို႔ျပန္လာစဥ္ က"ဆရာႀကီး" ကို ႀကိဳဆို ဂါရ၀ျပဳရန္ သြားရစဥ္တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။)

"ရန္ကုန္"ေရာက္လွ်င္ မျဖစ္မေနလုပ္ေလ့ရွိသည္မွာ ပါသမွ်ပိုက္ဆံအား"ဓမၼစာအုပ္၊စာေပ"မ်ား၀ယ္ယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္႔၏ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ျဖစ္သည့္"ေကာင္းသန္႔စာေပ(၃၈လမ္း)၊ရွိThe Best English Magazine
တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ"တစ္ဦးျဖစ္သူစာေရးဆရာ"ေက်ာ္ျမင့္"ႏွင့္အတူ"ပန္းဆိုးတန္းလမ္း"အတိုင္းစကားတစ္ေျပာေျပာႏွင့္စုန္ဆင္းလာခဲ႔သည္။

တစ္ေနရာတြင္ ထူးဆန္းေသာ လူငယ္တစ္ဦးကိုေတြ႕ရွိရပါ၏။"လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးျပတ္ေတာက္ေနသည့္လူငယ္ကေလး"။
အဘယ္၀ဋ္ေၾကာင့္ေၾကြးဆပ္လိုက္ရသည္ မသိ။ လက္ေမာင္းရင္းႏွစ္ဖက္စလံုး ငံုးတိတိျဖစ္၍ေနပါသည္။
ထို လက္မရွိေသာလူငယ္ကေလးသည္"ပန္းခ်ီ"ဆြဲေနပါသည္။ထို လက္ျပတ္ပန္းခ်ီဆရာေလးသည္"ညာဖက္ေျခေထာက္"
ျဖင့္စုတ္တံကို ညွပ္ကာ"ေစတီေတာ္ပံု"ကိုေရးဆြဲေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အထူးအဆန္းဆိုလွ်င္ ၀ိုင္းအံုတတ္ရာ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းသည္လည္းလူအုပ္ထဲသို႔ေရာက္ရွိသြားေတာ႔၏။
ထို ပန္းခ်ီဆရာကေလး၏အျပဳအမူကို ေထာက္ခံသူမ်ား၊ဆန္႔က်င္ကန္႕ကြက္သူမ်ား၏စကားသံမ်ားကလည္းဆူညံေန၏။

"ေဟ႔ေကာင္- ဘုရား ကို မင္း အဲသလို မရိုမေသ မလုပ္နဲ႔ကြ"

"ဘာသာေရးသမား ဟု ယူဆရေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး"သည္"ပန္းခ်ီဆရာေလး"၏ေရးဆြဲလက္စ"ေစတီပံုပန္းခ်ီကားခ်ပ္"
(စကၠဴ)ေလးကို ဖ်ပ္ကနဲ ဆြဲယူကာ"တဗ်င္းဗ်င္း"ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္ပါေတာ႔၏။

"ပံု တစ္ပံု မင္းဘယ္ေလာက္ယူသလဲ"

"လက္ျပတ္ပန္းခ်ီဆရာကေလး"သည္ထို လူႀကီးအား ျပန္လွန္ေျပာဆိုျခင္းမျပဳဘဲ စကၠဴအသစ္တစ္ခ်ပ္ကိုယူကာ"ရႈခင္းပံု"
တစ္ပံုကိုေျပာင္းလဲေရးဆြဲ၍ေနလိုက္ပါသည္။"ေျခေထာက္"ျဖင့္"ေစတီပံု"ေရးဆြဲျခင္းကိုမၾကာခဏကန္႔ကြက္ဆႏၵျပမႈမ်ားခံခဲ႔ရဖူးပံုရ၏။ထို အျဖစ္ကို သည္းခံ ႏိုင္ပံုလည္းရ၏။

"ေရာ႔ - ေငြ တစ္ေထာင္၊ မင္းမွတ္ထားဖို႔က မင္း ေျခေထာက္ႀကီးနဲ႔ ေစတီပံုတို႔၊ဘုရားပံု တို႔ တစ္သက္လံုးမဆြဲပါနဲ႔"

ဘာသာေရးသမားဟုယူဆရေသာ ထို "သူေတာ္ေကာင္းႀကီး" က-"ေငြတစ္ေထာင္တန္"ကိုလံုးေခ်ကာထိုပန္းခ်ီဆရာ
ကေလး၏မ်က္ႏွာကိုပစ္ေပါက္၍ ရုတ္ျခည္း(ေဒါသတႀကီး)ထြက္ခြာသြားပါသည္။
"ကေလး က လက္နဲ႔ဆြဲရေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္စလံုးမွ မရွိတာဗ်ာ"..(ပန္းခ်ီဆရာကေလး ဘက္မွေထာက္ခံသံမ်ား)

ကၽြန္ေတာ္ "အရွင္အာနႏၵာ"၏ ျဖစ္ရပ္ကို သြား၍သတိရလိုက္မိပါ၏။
ထို ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ "ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား"က-

"ခုဒ္"ကို မရွင္း၊"ႏုပ္"ကိုနင္း၊"ရွိ"ျခင္း "ရိပ္" မျမင္။
"မာ"ရဟန္းျပဳ၊ေတာင္းပန္မႈ၊ေထရ္စု ျပစ္ေတာ္တင္။
ရိုေသေသာအား၊ဒုကၠုဋ္ငါး၊ၾကား၏ အာနန္ရွင္။
(မူကြဲ- ရိုေသေသာအား၊ဒုကၠဋ္ၾကား၊ငါးပါးအာနန္ရွင္)

ဆိုသည့္ ဆိုရိုးလကၤာေလးေရးခဲ႔ဖူးပါသည္။

"ႏုပ္-ကို နင္း"ဆိုသည္မွာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရွင္၏"ေရသႏုပ္ေတာ္"ကိုခ်ဳပ္ေပးရစဥ္က ကိုင္ေပးမည့္သူ မရွိသည့္အတြက္
တစ္ဘက္စ ကို ေျခႏွင့္နင္း၍ ခ်ဳပ္ ခဲ႔သည့္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။
(အရွင္အာနႏၵာ၏ အျဖဴေရာင္အျပစ္ငါးခ်က္- ဟူ၍လည္းဖတ္ဖူးၾကပါလိမ့္မည္)။ထိုသို႔ခ်ဳပ္ခဲ႔သျဖင့္အေ၀ဖန္ခံခဲ႔ရရွာပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သူတစ္ပါး၏"ကိုယ္ႏွင့္ဟန္ပန္"ကိုျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိေသာ္လည္း"ႏွလံုးသား"ကိုကား ျမင္ႏိုင္စြမ္းမရွိပါ။

"ငါ"ဘက္မွျမင္သူမ်ား၍ "သူတစ္ပါးဘက္"မွျမင္သူနည္းပါး ပါသည္။
"လက္ႏွစ္ဖက္ျပတ္ပန္းခ်ီဆရာကေလး"သည္ လူပံု၊ရႈခင္းပံု၊ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ပံုတို႔ကိုသာေရးဆြဲျခင္းျဖင့္ သူ႕ဘ၀ကိုအဆံုး
သတ္သင့္ ပါသလား။ေက်ာင္းပံု၊ေစတီပံု၊ဘုရားပံုေတာ္တို႔ကို ေရးဆြဲခြင့္ မရွိေတာ႔ၿပီလား။

ကၽြန္ေတာ္ "မႏၱေလးၿမိဳ႕"ႏွင့္"မတၱရာၿမိဳ႕"တို႔ကိုေရာက္ရွိစဥ္က "ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ား"ကို ထုဆစ္ေနသည့္ေက်ာက္ဆစ္
ပန္းပုလုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုသို႔ေရာက္ရွိခဲ႔ဖူးပါသည္။ ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္း က မေကာင္းလွပါ။

တစ္ခါတြင္လည္း"မူဆယ္ၿမိဳ႕အ၀င္(လြယ္တိန္ခမ္းေတာင္)"တြင္ "ျမတ္စြာဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ"အားတည္
ေဆာက္စဥ္ကာလ ကလည္း "မဆလာသယ္ေသာမိန္းခေလးတစ္ဦး"ျမတ္စြာဘုရား၏ပခံုးေတာ္ေပၚ၌ ရပ္ေနေသာျမင္ကြင္း
ကို အသည္းယားေလာက္ေအာင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ႔ဖူးပါသည္။

"မလုပ္ရင္ မျဖစ္တဲ႔ လုပ္ငန္းႀကီးပါလား"ဟုေတြးမိေသာအခါ စိတ္သက္သာရာ ရခဲ႔ပါသည္။"ေၾသာ္-ဒါလည္း အႏုပညာလုပ္
ငန္း တစ္ခုပါလား" ဟု ဆက္ေတြးေသာအခါ အဖုအထစ္မ်ား ေျပေလ်ာ ခဲ႔ပါသည္။

ယခုပန္းခ်ီဆရာကေလး"ေစတီတည္"ေနပါသည္။"ေစတီတည္ျခင္း"ဟူသည္"လက္ႏွင့္ပင္တည္တည္၊ေျခေထာက္ႏွင့္ပင္
တည္တည္"အဓိက က ထို ေစတီ သည္ "ႏွလံုးသား" ထဲေရာက္ရွိသြားဖို႔ က အဓိက မဟုတ္ပါလား။

"ညီေလး-စကၠဴအသစ္ နဲ႔ ေစတီပံုတစ္ပံု ဆြဲေပးကြာ"

လက္ျပတ္ပန္းခ်ီဆရာကေလးသည္ ေရးဆြဲေနရာမွ မ်က္လံုးကိုလွန္၍ၾကည့္ရာ"အသားမဲမဲ၊ရုပ္ဆိုးဆိုး"လူႀကီးတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေန၍ ပို၍ ေၾကာက္ရြံ႕သြားပံုရ၏။

"ကၽြန္ေတာ္ ဦးခ် ၿပီးမွ ဆြဲ တာပါ ဦးေလး"

"ခုန လူႀကီးက ပံုကိုၿဖဲရံုၿဖဲတာ၊ ဒီ(လူမဲႀကီး) က နရင္းပဲ အုပ္ မလားမသိ"ဟု ေတြးေၾကာက္ေနပံုရ၏။

"ေအးပါ မေၾကာက္ပါနဲ႔ကြ၊ ငါ က အႏုပညာသမား စစ္စစ္ပါဟ"

ထိုစကားသံေၾကာင့္ ထင့္၊ပန္းခ်ီဆရာေလး၏မ်က္ႏွာေလးသည္ ၾကည္လင္၀င္းပသြားသေယာင္ျဖစ္သြားသည္။

"တကယ္ေနာ္ ဦးေလး"

(ဦးေလး အေခၚခံရတာေတာ႔ သိပ္မႀကိဳက္လွပါ-သို႔ေသာ္)
"တကယ္ပါကြ-
ပန္းခ်ီဆရာဆိုတာ ပံု ကို လက္နဲ႔ဆြဲတာမဟုတ္ပါဘူး၊ေျဖေထာက္နဲ႔ဆြဲတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး၊စိတ္ကူးနဲ႔ ဆြဲတာပါ။
ေစတီေတာ္ပံု ကိုေတာ႔ (ဂုဏ္ေတာ္)တင္ၿပီး ဆြဲစမ္းပါကြာ။ ေျခေထာက္နဲ႕ဆြဲလို႔ အျပစ္မရွိႏိုင္ပါဘူး။
အျပစ္-ဆိုတာ အကုသိုလ္ - ကိုေခၚတာပါ"

ပန္းခ်ီဆရာကေလးသည္၀မ္းသာအားရျဖင့္စကၠဴအသစ္တစ္ခ်ပ္ကိုယူကာညာေျခေထာက္ျဖင့္စုတ္တံကိုညွပ္၍သူ၏အႏု
ပညာကိုစိမ္ေျပ နေျပ ဖန္တီး ေနေလေတာ႔၏။

"လက္မရွိရင္ ေျခေထာက္နဲ႔ ဆြဲမယ္" ဟူေသာ"ပန္းခ်ီဆရာကေလး၏အားမာန္"သည္ ကၽြန္ေတာ္႔ရင္တြင္းသို႔ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔၍
လာပါသည္။

"လက္ႏွစ္ဖက္ မရွိသူက ဒီေလာက္ သာသနာျပဳႏိုင္ရင္ ငါလို ေျခ၊လက္ ျပည့္စံုတဲ႔သူက ဘာ့ေၾကာင့္ သာသနာမျပဳႏိုင္ရမ
လဲ"ဟူေသာ စိတ္ဓါတ္မ်ားလည္း"လက္ျပတ္ပန္းခ်ီဆရာကေလး"က ေပးေနသလို ခံစားရပါသည္။

မၾကာပါ။က်က္သေရမဂၤလာအေပါင္း ခေညာင္းလွ်က္ ရွိလွစြာေသာ"ေစတီေတာ္ပံုတစ္ဆူ"ၿပီးစီး၍ ကၽြန္ေတာ္႔ လက္ထဲသို႔
ေရာက္လာပါ၏။

"တစ္ပံု ဘယ္ေလာက္ ယူသလဲကြ"

"မေပး ပါနဲ႔ ဦးေလး၊ ကၽြန္ေတာ္ လက္ေဆာင္ ေပးတာပါ"

"ေအး ငါလည္းမင္း ကို လက္ေဆာင္ ေပးမယ္ကြာ။ ေရာ႔-ငါးေထာင္။
လက္နဲ႔ဆြဲတဲ႔ပန္းခ်ီဆရာေတြရဲ႕ ပံုေတာ္ေတြကို ငါ ျမင္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။မင္းရဲ႕ ေျခေထာက္နဲ႔ဆြဲတဲ႔ ပံုေတာ္မွာ
ဂုဏ္ေတာ္ ေတြ ထင္ဟပ္ေနတယ္လို႔ ငါ ထင္ေနတယ္ကြ။ တကယ္ပါ။
ဒီမွာ ပန္းခ်ီဆရာကေလး-
ေက်ာင္းပံုေတြ၊ေစတီပံုေတြ၊ဘုရားပံုေတြ မ်ားမ်ားဆြဲၿပီး သာသနာျပဳလိုက္စမ္းပါကြာ"

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔ ျပန္လွည့္ထြက္လာသည့္အခ်ိန္ တြင္ ထို ပန္းခ်ီဆရာကေလးသည္ေငြ-ငါးေထာင္
ကို ေျခ ႏွင့္ ညွပ္ကာ ၿပံဳး ေနလိမ္႔မည္ ဟု ထင္လိုက္မိပါသည္။

ခ်မ္းသာပါေစ၊ေအးၿငိမ္းပါေစ၊
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ..လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ဘ၀တုသဗၺမဂၤလံ
သင့္
ကလ်ာဏ မိတၱ
(ည.ည.တ)
nyinyitindrums@gmail.com
(09-445108754)
Written by ကိုညီညီတင္ @ shwemyotaw.com