တမ္းတမိသည္ ကေလးဘ၀ ေန.ရက္မ်ားဆီ (သို.) Reverse to Childhood Amusement Zone of Myoma Street

   

ညဘက္ က်ြန္မ အလုပ္က ျပန္ လာျပီး နားနားေနေန ေနမယ္ ႀကံတိုင္း ေန့တိုင္းလိုလို ပါပဲ လမ္းထဲ က ကေလး ေတြ ေဘာလံုးကန္ႀက ေျပးႀက ေအာ္ႀက ကစားႀကတာ တခါတေလ မွာ ဆူညံေနတာပဲလို့ ေတြးမိသလို စိတ္လဲတိုမိပါသည္။ ဒါေပမဲ့တခါတခါ က်ေတာ့လဲ က်ြန္မ ငယ္ ဘဝေတြ ကိုခုလိုေတြးမိတဲ့အခါ သူတို့ထက္ က်ြန္မတို့ငယ္စဥ္က အဆေပါင္းမ်ားစြာ ဆိုးပါလားလို့စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ လည္း တကယ္ပဲျပံဳးမိပါသည္။

ငယ္ငယ္က အတန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားကို က်ြန္မတို့ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးၾကပါသည္။ ေက်ာင္းပိတ္သည့္ သံုးလ မွာ အရမ္းျမန္ပါသည ္ ။ စာက်က္စရာမလို။ ေန့တိုင္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ ေရကုန္ ေရခန္းကစားၾကသည္။ အိမ္အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ရသည္မွာ သိပ္ေပ်ာ္စရာမေကာင္းေသာ္လည္း. . သြားကစားခ်င္လွ်င္ အေမခိုင္းတာ ျပီးေအာင္လုပ္ရမည္ ဆိုသည္ ကေတာ့ က်ြန္မတို့ ရြယ္တူကေလးမ်ား အားလံု အေတြးထဲ   အလိုအေလ်ာက္ အသိပင္. . .တစ္ေယာက္က အလုပ္ျပီးရင္လဲ အတူတူ ကစားဖို့ရာ အလုပ္မျပီးေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေစာင့္ရသည္။ ။ ခုေခတ္ ကေလးေတြလို ဖုန္းကိုယ္စီနဲ့ "နင္အလုပ္ျပီးျပီလား။ ။ဘယ္အခ်ိန္ထြက္လာမွာလဲ။ ။ ငါေတာ့ျပီးျပီ။ ေနာက္ ၅မိနစ္ၾကာရင္ ကစားမယ္။ထြက္ခဲ့ေတာ့ ေဟ့" လို့ ဆက္ေျပာဖို့ ေနေနသာသာ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက လက္ကိုင္ဖုန္းမေျပာနဲ့ ၾကိဳးဖုန္းဆိုတာေတာင္ ရွိတဲ့အိမ္က ထူးဆန္းအံ့ဖြယ္ အရာတစ္ခု ရွိေနတဲ့ အိမ္လို တစ္ေန့ကို အနည္းဆံုး တစ္ၾကိမ္ေတာ့ အိမ္ေရွ့ ကျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ့လူတိုင္းလွည့္ၾကည့္တာ ခံရတဲ့ ေရဒီယို လိုင္းကင္းရွင္းဇုန္မွာက်ြန္မတို့ငယ္ဘ၀ေတြကို ၾကီးျပင္းခြင့္ရခဲ့ၾကပါတယ္။

ဟိုေခာတ္က မီးအိမ္ တစ္လံုး

 ဒီေန့ေခတ္ Green activity, Earth hour ေတြ လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ က်ြန္မတို့ ငယ္ငယ္ ကျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ Green days ေတြေလာက္ဘယ္အရာေရာက္လိမ့္မလဲ။ တစ္ေန့ ကို သံုးနာရီထက္ပိုျပီး လွ်ပ္စစ္မီးမလာပါဘူး။ လမ္းထဲက လမ္းမီးတိုင္ေတြဆိုတာ မွိန္မွိန္ေလးေတြပါပဲ။ ညဘက္ဆို မွန္အိမ္မီးေတြအိမ္တိုင္းထြန္းၾကရပါတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ဆိုတာ  ကၽြန္မတို.လိုနယ္ျမိဳ့ေတြရဲ့ အလင္းေရာင္ပါပဲ။ ။ မွန္မီးအိမ္ ဆိုတာ ဒီေန့ေခတ္ ကေလးေတြ သိပ္ျမင္ဖူးၾကေတာ့မယ္မထင္ဘူး။ ေရနံဆီ ထည့္တဲ့ ဖန္အိုးအခံမွာ မီးဇာပါတဲ့ အရစ္ဖုံးနဲ့ အစ နဲနဲပဲထုတ္ထားျပီး က်န္တဲ့ မီးစာ အရွည္ကို ေရနံဆီထဲမွာ ႏွစ္ထားရတယ္။ ျပီးေတာ့ အေပၚကေန ထိပ္ပြင့္ မွန္အိမ္ေျပာင္း ကို တပ္လိုက္ရတယ္။ အေပၚမွာ သံျပားအဖံုး၀ိုင္းေလးနဲ့ အလင္းေရာင္ကို လိုတဲ့ေနရာက်ေအာင္ အုပ္ထားတယ္။ မွန္အိမ္ေျပာင္း ကို ေန့တိုင္းေျပာင္ေနေအာင္သာသုတ္ေပး။ ေတာ္ရံုက်ယ္တဲ့အိမ္ေလာက္ကေတာ့ လင္းထိန္ေနတာပဲ။ ။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ ဆို စာက်က္ရတဲ့ အလုပ္မရွိေတာ့ ကေလးေတြ အိမ္ထဲသိပ္မေနၾကဘူး။ ညဘက္ဆို လမ္းေပၚထြက္ေဆာ့ၾကတယ္။ ။ မွိန္ကုပ္ကုပ္မီးေရာင္ေအာက္မွာေဆာ.ႀကသလို  မီးပ်က္တဲ့ ညေတြဆို ထိန္လင္းေနတဲ့ လေရာင္ေအာက္မွာ ကစားနည္းမ်ိဳးစံုကို မနားတမ္းေဆာ့ၾကပါတယ္။ ။

လွ်ပ္စစ္မီးလာလွ်င္ "ေဟး... မီးလာျပီ" ဟု ကေလး ေတြ သံျပိဳင္ေအာ္ၾက …. မီးပ်က္လွ်င္ေတာ့ "ဟား. . ဟင္." ဟု  ေအာ္ရံုေလာက္က လြဲျပီး လွ်ပ္စစ္မီးလာ ျခင္းမလာျခင္းက ကၽြန္မတို့အတြက္ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ၾကည့္ရသေလာက္ပင္ စိတ္လွုပ္ရွားစရာမေကာင္းပါ။ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လွ်ပ္စစ္မီးမွရေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမွာသိပ္မရွိလွေသာေၾကာင့္ပင္။ ျမင္သာေအာင္ေျပာရေသာ္ မီးလာသည္ကို အားကိုးျပီး ထမင္းခ်က္ၾကည့္ပါ။ မိနစ္ ၂၀ အၾကာမွာျပန္ပ်က္ေသာ မီး ေၾကာင့္ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ရမည္။ မီးပူတိုက္ၾကည့္ပါ။ မရွက္တတ္ရင္ ခပ္ေၾက ေၾက အက်ီိေလးေတြေတာ့ ၀တ္ရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ကေလးေတြအတြက္အဆိုးဆံုးႏွင့္ ေဒါသတႏံု့ႏံု့ျဖစ္စရာအေကာင္းဆံုးကေတာ့ ရုပ္ရွင္ တကားကို တစ္ေန့ မိနစ္ ၂၀-၂၅ ျဖင့္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ၾကည့္ယူရေသာ ျပသနာပင္ျဖစ္သည္။ အဲ့ဒီတုန္းက ဗြီဒီယို တိတ္ေခြၾကီးေတြ ၾကည့္ရၿခင္းၿဖစ္ၿပီး မီးလာလုိက္ ပ်က္လိုက္နဲ့ ရုပ္ရွင္တကား ကိို Intermission ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျဖင့္ နားနားျပီး ၾကည့္ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ စိတ္ေတြ တို ၾက ၊ ညဥ္းညူၾကေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့အေကာင္းသား။ မီးပ်က္သြားတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ၾကည့္ျပီးတဲ့အထိ ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ျပီး ေဆြးေႏြးၾက။ ျငင္းၾကနဲ့ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျခင္းဆိုင္ရာ အႏုပညာ၊ အေတြးအေခၚ ၊ အယူအဆ ေတြ ေတာ့တိုးတက္လာသလိုပင္…….

ၿမိဳ.မလမ္း (ေအာင္ေဇယ်လမ္း ဘက္ထိပ္)

 
ဒီလိုဆိုေတာ့ မီးမလာတဲ့ရက္ေတြမွာဘာလုပ္ႀကသလဲ….ရွင္းပါသည္ လမ္းမထြက္ေဆာ့ရံု မွလြဲ ၍ တျခားလုပ္စရာမရွိ။
ေႏြ ရက္ေတြမွာ မိုးခ်ဳပ္တာကလဲ ေနာက္က်လိုက္တာဟု စိတ္အလိုမက်ျဖစ္တာ လမ္းထြက္ေဆာ့ရမဲ့ ကေလး တိုင္းရဲ့အေတြးပါ။ အေႀကာင္းကေတာ. လမ္းသြားလမ္းလာ စက္ဘီး ဆိုက္ကား ေတြကုိ ေရွာင္ေနရတဲ့အတြက့္ မိုးမခ်ဳပ္ေသးသေရြ့ ထုတ္စညး္တိုးတမ္း…. ရန္ကုန္ကင္း…. အရူးမႀကီးမစာဥ စသည့္ အင္မတန္မွေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာ ကစားနည္းမ်ားကို ေကာင္းေကာင္းေဆာ့၍မရ။
မိုးခ်ဳပ္ျပီဆိုရင္ေတာ့ တိုင္ပင္ထားစရာမလိုေလာက္ေအာင္ အခ်ိန္ေလးစားႀက ေသာ က်ြန္မတို့ရြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းတစုတို့မွာ က်ြန္မတို့ အိမ္ေရွ့ မွာ လာေရာက္စုစည္းႀကသည္။ အိမ္ထဲကေန ေခါက္တံု့ေခါက္ျပန္ျဖတ္ေလ်ွာက္ေနရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတြ့ျပီဆိုသည္ႏွင့္ လမ္းေပၚကို ဘယ္လိုနည္းနဲ့ထြက္ရမယ္ဆိုသည္ကလြဲၿပီး က်န္တာအားလံုး ေခါင္းထဲ မထည္.ေတာ. ။ ။ 

က်ြန္မတို့ ' ျမိဳ့မ' လမ္းသည္ ေျပာရလ်ွင္ ရြယ္တူကေလးအေရအတြက္ အေတာ္မ်ားသည္ ဆိုရမည္။ ထုတ္စည္းတိုးျပီဆိုရင္ တစ္သင္းကို အနည္းဆံုး ခုႏွစ္ေယာက္ေလာက္ ရွိသည္။
စ ကစားျပီဆိုတာနဲ့ ေအာ္ ႀက ဟစ္ႀက ျငင္းႀက နဲ့ အနီးနားအိမ္မ်ားအတြက္ အထူးသျဖင့္ ကေလး မရွိတဲ့ အိမ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ တကယ္ကို ေနလို့မရေအာင္ကို နားပူရပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္ထဲမေနႏိုင္ တဲ့ သူက အိမ္ေရွ့ ထြက္ျပီး ကစားပြဲ ကို ထြက္အားေပးရံု ကလြဲ ၍ တျခားေရြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့။ ေနာက္ေတာ့ ျဖစ္ပံု က ထြက္ႀကည့္တဲ့ အေမေတြ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက ကေလးေတြထက္ပိုအသံက်ယ္ လာႀကပါေတာ.သည္။ ႀကည့္ရင္းနဲ့အားမရေတာ့ ' ဟဲ့ ဟိုဘက္ကေျပးေလ။ လြတ္ေနတဲ့ဟာကို ။ ဟိုေကာင္ေလး ။ ဟဲ့ ထမင္းရည္ပူေလာင္မယ္။ ေအာ္ ဟဲ့ ဟဲ့ အေနာက္မွာျပန္လာေနျပီ။ ' စသည္ျဖင့္ အားေပးသံေတြ ဆူညံပါျပီ။ 

 

အဲ ဒီမွာ စတာပါပဲ ။ ေနမေကာင္းတဲ့သက္ႀကီးရြယ္အို ရွိတဲ့အိမ္က
ထြက္လာျပီး ကစားပြဲရပ္ေပးဖို့ေျပာပါျပီ။ ကေလးေတြကေတာ္ေတာ္ လူႀကီးေတြက ပိုဆိုးတယ္ ဘာတယ္ေတြပါလာပါျပီ။ ပြဲ ရပ္လိုက္ဖို့ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ ေတာ. ။ အဲ့ဒီေခတ္က ဆယ္အိမ္ေခါင္းေခာတ္။ အဲ့ ဦးေလးႀကီးကိုယ္တိုင္လာ အားေပးေနတာေလ။ ။နဂိုကထက္အသံနည္းနည္းတုိးသြားတာကလြဲ ရင္ ပြဲကေတာ့ရပ္မသြား။ ေခ်ြးတလံုးလံုးနဲ့ မိုးလဲအရမ္းခ်ဳပ္လာ ေတာ့ ျပိဳင္ပြဲ ဝင္ေတြကို အေမေတြ က ကိုယ္စီျပန္ေခၚသြား တဲ့အခါမွာေတာ. လူတေယာက္မွမရွိေတာ့တဲ့ လမ္းမီးမွိန္မွိန္ေအာက္က လမ္းကေလးကေတာ. တိတ္ဆိတ္စြာ …………

  ဤသို့ေသာ ကေလးတုိ့ ၏ ငယ္ဘဝသည္ ဘတ္စ္ကား ကိုယ္ပိုင္ကား လူကူးမ်ဥ္းက်ား မီးပြိဳင့္မရွိေသာ နယ္ျမိဳ့ေလးမ်ားတြင္ ပို၍ေပ်ာ္စရာေကာင္းႀကသည္။ ကေလးမ်ားအေနၿဖင္. ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ စည္းစိမ္  မခြဲျခားပဲ သူငယ္ခ်င္းစိတ္ဓာတ္ အသင္းအဖြဲ့စိတ္ဓာတ္ ကို အမွန္တကယ္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ ခြင့္ရခဲ့ႀကသည္။ ပြင့္လင္းသည္ ။ ရိုးသားသည္ ။ ကူညီတတ္သည္။ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆိုသည့္စိတ္ဓာတ္ကလြဲ၍ နင္ ကေတာ.ခ်မ္းသာတယ္ ……သူ ကေတာ့ ေက်ာင္းကိုဘာနဲ့လာတယ္ …သူ့အေဖ ကေတာ့ ဘာသူေဌး …သူ့အေမ ကေတာ့ ဘာ ႀကီးစသည္တို.သည္  ႏွိုင္းယွဥ္ေျပာစရာ စရာမလိုေသာအေႀကာင္းအရာ မ်ားအျဖစ္ သာထားတတ္ႀကေသာမိဘ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ အဆံုးအမသည္  ေလာဘကင္းေနႀကဆဲ…အတၱအေရာင္အဆင္း အေတာ္ပင္ၿဖဴစင္ႀကဆဲပင္... .. ကၽြန္မ၏ မိဘမ်ားကေတာ.  စာကလြဲ၍ က်န္သည္.ကိစၥမ်ားကို ကေလးငယ္မ်ားအဖို. ၿပိဳင္စရာမဟုတ္ဟု စံသတ္မွတ္ဆံုးမခ်က္မ်ားသည္ ယေန့ေခတ္ႏွင့္ယွဥ္လွ်င္ေတာ. အေတာ္ေလးထူးဆန္းအံ.ႀသဖြယ္ျဖစ္ေနႏိုင္ပါသည္။ 

ၿမိဳ.မလမ္း (ေဆးရံုလမ္းဘက္ၿခမ္းထိပ္)

ယေန့ေခတ္ကေလးမ်ား မွာ ကံေကာင္းသည္။ လိုတရသည္ ။ မိဘရွာသမ်ွ သူတို့အတြက္ခ်ည္းသာ။ တိုးတက္လာသည့္နည္းပညာ ကလဲ ထပ္ေပါင္းစရာအေႀကာင္းတခ်က္္ေပကိုး။
မည္သို့ဆိုေစ လူဆိုသည္ ကေတာ့မေျပာင္းလဲ။ အေျခခံ သေဘာတရားေတြမွာလဲ အတူတူပါပဲ။
ထိုသို့ဆိုလ်ွင္ ပိုေတာ္ေသာ ပိုအခြင့္အေရးရေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ ပို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ က်ြန္မ တုိ့ ခံုမင္ စြာ ္ကစားခဲ့ေသာ လေရာင္ေအာက္ကထုတ္စည္းတိုးကစားနည္းသည္ ေခ်ြးဒီးဒီးက် ပင္ပန္းသည္မွာအမွန္ပင္။ သို.ေသာ္ေၿပးလႊားေဆာ.ကစားရသၿဖင္္ .သြက္လက္ဖ်တ္လတ္ၿပီးက်န္းမာေရး ဘက္ကႀကည္.မလား…အစုအဖြဲ.ၿဖင္. ရည္မွန္းခ်က္ေရာက္ေအာင္ႀကိဳးစားကစားရသၿဖင္. စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္မွဳဘက္ကႀကည္.မလား….သို.ေသာ္ယေန့ေခတ္ကေလးေတြအၿမင္မွာေတာ.ပင္ပန္းလိုက္တာလို.မ်ားေၿပာေလမလား…သူတို.အဖို.ကေတာ့ လ်ွပ္စစ္မီးေအာက္မွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ နည္းပညာေတြကိုသံုးထားေသာစကားေျပာကိရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင္.………..ေခ်ြးထြက္စရာမလို မပင္မပန္းျငိမ္ ျငိမ္ေလးထိုင္ေဆာ့ လို့ရေသာ game ေတြ ကို ကစားႏိုင္ျပီ။  ဥာဏ္ရည္ဘက္ကႀကည္.လွ်င္ေတာ.ေကာင္းပါသည္။ယခုေခာတ္၏သေဘာကိုက သူတို.အဖို. ေရြးခ်ယ္စရာအခြင့္အေရးေတြက ေပါမွေပါ ။ မွန္ကန္စြာေရြးခ်ယ္ဖို့အသိသာလိုသည္။

ကၽြန္မတို.တုန္းကေတာ.ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားစြာကို  ခုလိုေပ်ာ္္ရႊင္ေက်နပ္ဖြယ္ၿဖတ္သန္းခဲ့ႀကရသၿဖင္. ေက်ာင္းဖြင့္ရက္မ်ားကို ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေတာ့လဲ ဘဝ အတြက္စာသင္ရက္ေတြကလြတ္လပ္ေပါ.ပါးက်န္းမာစြာ ျဖတ္သန္းနိဳင္ခဲ့ႀကရသည္။ 

Unicef

 က်ြန္မ အေတြး စျပတ္ေတာ့ ေကာင္းကင္ၿပင္ဆီ ၿပတင္းမွတစ္ဆင္. လွမ္းႀကည့္လိုက္မိသည္။ ။ ။မိုးစက္ မိုးေပါက္တို.က တစ္ဖြဲဖြဲမွသည္ တစ္သဲသဲ ဆီသို.  ………..

ေအာ္…………ေက်ာင္းဖြင္.ရာသီ မိုးဦးရက္မ်ားပါလား………

Written by Su Wai Phyo