မေလး သူရဲ နဲ. ေရႊၿမန္မာေတြ

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ကာလမ်ားကေပါ့ဗ်ာ။ ဘဝရဲ့ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးအေကြ႕ေလးမွာ ၾကဳံေတြ႕ ခဲ့တာေလးေတြကို ေပတ စာဖတ္ပရိတ္သတ္ၾကီးကို ေဝမ်ွခ်င္တာေလးပါ။ အဲဒီတုန္းကေပါ့ဗ်ာ မေလးရွားႏိုင္ငံရဲ့ ကြာလမ္လမ္ပူကေန တစ္နာရီသာသာ ကားေမာင္းသြားရင္ေရာက္တဲ့ ကာဂ်န္း(Kajang) ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကို ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ႕ျမိဳ႕ေလးမွာ ဆြန္ဂိုင္းေခ်ာက္ ဆိုတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးကို အလုပ္လုပ္ဖို႕အသြားမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွာ စတာပဲဗ်။


အဲဒီ႕မွာ ညအိပ္ဖို႕ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္ဗ်ာ။ တကယ္က ကြၽန္ေတာ္တို႕အားလုံး ပို႕ဒဇင္ ကမ္းေျခ (PD) မွာသြားျပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ဖို႕ခရီးဆက္ရမွာဗ်။ ဒါေပမယ္႕ လာေခၚမယ္႕ မန္ေနဂ်ာက ေနာက္သုံးရက္ေလာက္မွအားတာရယ္၊ အတူတူသြား လုပ္ရမယ္႕ တျခားသူေတြ ကိုေစာင္႕ရမွာရယ္က ဆြန္ဂိုင္းေခ်ာက္မွာ ၄ညေလာက္အိပ္ဖို႕ ျဖစ္လာတယ္ဗ်ာ။ ေအာ္ ကြၽန္ေတာ္တို႕အားလုံးဆိုလို႕ ဆြန္ဂိုင္းေခ်ာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အပါအဝင္ တျခားျမန္မာ လူမ်ိဳးႏွစ္ေယာက္ရယ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ ေတာင္ေပၚသားေလး ကိုစိုင္းရယ္၊ သရဲဆိုရင္ အင္မတန္ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ဆင္တဲသား ၾကည္မိုး (ေခၚ) ကပၸလီမ တို႕ေပါ့ဗ်ာ။

ပထမညမွာ ဆြန္ဂိုင္းေခ်ာက္ကို ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ခဏတည္းဖို႕ သူေဌးက စားေသာက္ဆိုင္အေပၚထပ္မွာ ေပးေနတယ္ဗ်။ ေျပာရအံုးမယ္ အဲဒီ စားေသာက္ဆိုင္က ပိတ္ ထားတာဗ်။ ေအာက္ထပ္မွာ ဘယ္သူမွမသုံး၊ မေနပဲနဲ႕ ဖံုေတြ၊ စားပြဲခုံေဟာင္းေတြကို မလံုတဲ့ တံခါးၾကားက အတိုင္းသားေတာ့ျမင္ေနရတယ္ေလ။ အေပၚထပ္မွာေတာ့ အခန္းကေဟာတိုက္ ပံုစံေပါ့ဗ်ာ။ ေအာက္ထပ္ေလွကားကေန တက္လာရင္ ၾကားမွာ တံခါးေလးတစ္ခ်ပ္ပဲျခား တယ္ဗ်ာ။ ေရာက္ေရာက္ျခင္းညကအိပ္မယ္လုပ္ေတာ့ ဒီလိုဘဲသုံးေယာက္ နံရံကိုေခါင္းထား အဝင္ေလွကားဖက္ကို ေျခဆင္းျပီး အိပ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ။ 

အဲဒီမွာ ၾကည္မိုး (ေခၚ) ကပၸလီမက သူက ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကား အလယ္မွာသူ အိပ္ပါရေစဆိုျပီး အဆိုတင္သြင္းလာေလရဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ဪ၊ ေအး အိပ္ခ်င္လည္း အိပ္ေပါ့ကြာဆိုျပီး ေမာေမာနဲ႕ ခရီးပန္းျပီးေတာ့အိပ္လိုက္တာ သိုးလို႕မနက္မွႏိုးတယ္ဗ်ာ။ ညကလူသံသဲ့သဲ့ေတာ့ ၾကားတယ္။ ဒါေပမယ္႕စိတ္ထဲမွာ ေဘးအိမ္ေတြက အသံေတြပဲလို႕ ထင္မိတာေပါ့ေနာ္။ ဒါနဲ႕ မိုးလင္းေတာ့ လဘႅက္ရည္ဆိုင္မွာဝါးတီးသြားဆြဲၾကတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ စားလို႕အေတာ္ေလးေကာင္းေနေတာ့မွ ၾကည္မိုး (ေခၚ) ကပၸလီမက ေဟ့ေရာင္ေတြ ဟာဘာေတြလည္း ငါ့ကိုယ္မွာဆိုျပီးေတာ့ သူ႕ခႏၵာကိုယ္က အနီကြက္ေတြထေနတာမ်ားဗ်ာ မ်က္ႏွာမွာလည္းရွိရဲ့ မသိရင္ လူတစ္ေယာက္ေယာက္က ပါးစပ္နဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံးအႏွံ႕လိုက္စုတ္ခံထားရသလို ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ပါးစပ္ရာဆန္ဆန္ေတြ ေတြ႕ရတယ္ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဟာ မင္းကိုယ္က အလတ္ဂ်စ္ (အင္ျပင္) ထြက္တာေနမွာပါကြာဆိုျပီးေတာ့ သူ အလတ္ဂ်စ္ထြက္တာလို႕ပဲ ထင္မိတယ္ဗ်ာ။

ကိုစိုင္းလည္း ကြၽန္ေတာ္ထင္သလိုပဲထင္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လုံးကလည္း အလတ္ဂ်စ္ (အင္ျပင္)သမားေတြဗ်။ အရက္ကေလးမ်ားနဲနဲ မေသာက္လိုက္နဲ႕ ေသာက္မိရင္ တစ္ကိုယ္လုံးကိုနီရဲေနတဲ့လူစားမ်ိဳးေတြဗ်။ ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေနကုန္ ေန႕လည္ေလွ်ာက္လည္ရင္းနဲ႕ မုန္႕စား၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္နဲ႕ ညက ကိစၥကို ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္နဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။
 ဒါနဲ႕ညေရာက္လာေတာ့ အိပ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ ၾကည္မိုး (ေခၚ) ကပၸလီမ ထုံးစံအတိုင္းအလယ္ ကေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီ႕ဒုတိယညမွာ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေရွ႕ေရး၊ ေနာက္ေရးေတြ စဥ္းစားမိရင္း ည ဘက္ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မအိပ္ေပ်ာ္ဖူးဗ်။ ညလည္ေလာက္မွ ေမွးကနဲတစ္ခ်က္ျဖစ္သြားတယ္။ ခဏပဲ ဆတ္ကနဲျပန္ႏိုးလာတာကိုးဗ်။ အဲဒီမွာ ေအာက္ထပ္ကေန အေပၚထပ္ကို တက္လာ တဲ့ ေျခသံကိုစၾကားရတယ္ဗ်။ ညဘက္ ၁၂ခြဲေလာက္ လူေျခတိတ္တဲ့အခ်ိန္ ဆိုေတာ့ ေျခသံ ၾကီးက အတိုင္းသားၾကီးၾကားေနရတယ္ဗ်။ ေျခသံက လူတစ္ေယာက္ ေအာက္ထပ္ကေန မွန္မွန္ၾကီးတက္လာေနတဲ့ ေျခသံဗ်။ တံခါးနားေရာက္ေတာ့ ေျခသံမၾကားရေတာ့ဖူးဗ်။ 
ခဏေလာက္ေနေတာ့ ျပန္ဆင္းသြားတဲ့ ေျခသံၾကီးကို အတိုင္းသားၾကီးၾကားေနရတယ္ဗ်။
 ကြၽန္ေတာ္လည္း ဟိုလူေတြကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုစိုင္းကႏိုးေနတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ့ကို မ်က္ခုံးပင့္ျပတယ္။ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လမ္းေပၚက အိမ္မွားလာတဲ့ အရက္မူးသမားတစ္ေယာက္ေယာက္ လို႕ထင္မိတယ္လို႕၊ ကပၸလီမကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အိပ္ေနတာမ်ား ေဟာက္သံသဲ႕သဲ့ေတာင္ထြက္လို႕ဗ်ာ။ ဒါနဲ႕မိုးလင္းေတာ့ ထိုင္ေနက် လဘႅက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္းညကေျခသံေတြအေၾကာင္းေျပာမိတယ္။ ခဏေလာက္ေနေတာ့ ကိုစိုင္းက ဟာဆိုျပီး ဟိုေကာင္ကပၸလီမရဲ့ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပ္ခ်ဖို႕ေနရာလပ္မရွိေအာင္ကို အနီကြက္ေတြနဲ႕ဗ်ာ။ သူ႕ ခႏၵာကိုယ္မွာလည္း မေန႕ကထက္ ပိုဆိုးတယ္ဗ်။ နီရဲေရာင္ကိုင္းေနတာပဲ။ ကပၸလီမလည္း သူ႕ကိုယ္သူျပန္ၾကည့္ျပီးေတာ့ မ်က္စိ မ်က္ႏွာပ်က္ေနတုန္း လဘႅက္ရည္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ ထြက္လာျပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့တို႕နဲ႕ လာမိတ္ ဆက္ရင္း၊ မင္းတို႕ဘယ္မွာေနလဲ ေမးေတာ့ ၊ ေနာက္ႏွစ္ လမ္းေက်ာ္က စားေသာက္ ဆိုင္ေဟာင္းအေပၚထပ္ေပါ့ဆိုေတာ့။ ဟာ မင္းတို႕မေၾကာက္ဖူးလား အဲဒီမွာ (အန္သူ႕ အဒါး) သူရဲရွိတယ္တဲ႕။ ကပၸလီမကေတာ့ မေလး လိုေျပာတာကိုနားမလည္လိုက္လို႕ ဘာမွမသိရွာဖူး။ ကိုစိုင္းကေတာ့မ်က္ႏွာက ပ်က္ လာျပီ။

ဒီလိုနဲ႕ညေရာက္လာေတာ့ ကိုစိုင္းနဲ႕ကြၽန္ေတာ္စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ကပၸလီမကိုေတာ့ မေျပာနဲ႕ေပါ့ေနာ္။ သူရဲရွိတယ္ ဘာညာဆိုရင္ ညဘက္ၾကီး ေသြးပ်က္ျပီးေတာ့ထြက္ေျပးသြားမွာစိုးရတယ္ေပါ့။ ျပီးေတာ့ညကေျခသံဟာ သူခိုးလား၊ တို႕ကိုဒုကၡေပးမယ္႕သူလားဆို ေစာင္႕ၾကည့္ရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ မိရင္ေတာ့ေကာင္းေကာင္းတီးလြတ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႕ သုံးေယာက္ သားတိုင္ပင္ျပီးေတာ့ ဒီညမအိပ္ဖူးေပါ့ဗ်ာ။ ေစာင္႕မယ္ေပါ့။ မလာမခ်င္းေပါ့ ဗ်ာ။ ေျပာရအံုးမယ္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ သုံးေယာက္မွာ ကိုစိုင္းက ဖိုက္တာဗ်။ သူက ရွမ္းသိုင္းကို ၂ဝိုင္း၊ ၃ဝိုင္း ထြက္ထားတာဆိုေတာ့ ေတာ္႐ံုလူ သံုး၊ေလးေယာက္ေလာက္ေတာ့ မမူတဲ့အ စားထဲ ကဗ်။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ကပၸလီမကလည္း ရန္ပြဲဆိုရင္ လက္သြက္သြက္အစားထဲကဗ်။ 

ကပၸလီမကေတာ့ ခြၽင္းခ်က္ လူကိုခ်ရဲေပမယ္႕ သူရဲေတာ့ အလြန္ေၾကာက္အစားထဲကေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ့ အၾကံက ညဘက္တက္လာတဲ့သူမွာ တံခါးေသာ့ရွိရမယ္။ အဲဒီေကာင္ ငါတို႕ အိပ္ေနတုံး ပစၥည္းကို ခိုးမယ္လို႕ ဒါမွမဟုတ္ တို႕ကိုဒုကၡေပးမယ္႕သူလို႕ ထင္ထားတာကို ဗ်။ ဒါနဲ႕ဟုတ္ျပီ အဲဒီေကာင္ဝင္လာရင္ ငါတို႕ဘယ္လိုမ်ိဳး ေဆာ္ပေလာ္တီးမလဲေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ သိုင္းဆရာၾကီး ကိုစိုင္းက အၾကံျပဳလာတယ္။ ငါတို႕ သိုင္းပညာမွာ အလစ္အငိုက္ခ်က္ေကာင္း ကို အပိုင္တြယ္ရတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေကာင္ ညဘက္ၾကီးဝင္လာမွေတာ့မညႇာနဲ႕ တီးျပစ္၊ ဘာ ညာေပါ့ဗ်ာ။

ဒါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဇတ္တိုက္ထားတာကေတာ့ သုံးေယာက္လုံး မအိပ္ပဲနဲ႕ ေစာင္တစ္ခု မွာေပါင္းျပီးျခံဳအိပ္မယ္။ မအိပ္ပဲေစာင္႕မယ္။ ေစာင္ထဲမွာလည္း တုတ္ကိုယ္စီနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ အကယ္၍တစ္ေယာက္ေယာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ လက္ကုပ္ျပီးေတာ့ ႏိုးေၾကးေပါ့ေနာ္။ မီးလည္းဖြင့္ထားမယ္ေပါ့။ ဟိုေကာင္ဝင္လာရင္ သုံးေယာက္လုံးတစ္ေယာက္လက္ကို တစ္ေယာက္ ၃ခ်က္တိတိကုပ္ျပီးေတာ့ ေစာင္ကို သံုးေယာက္ျပိဳင္တူခြါျပီးေတာ့   ေဟး လို႕ေအာ္ရင္း ဝိုင္း႐ိုက္မယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဟဲ ကိုယ္အၾကံနဲ႕ ကိုယ္ေတာ့ ျဖဴးေနတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ ညဘက္ၾကေတာ့ လာႏိုးႏိုးနဲ႕ ေစာင္႕ေနရင္ ေမွးသြားရင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လက္ ကုပ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႕ စိတ္တထင့္ထင့္နဲ႕ ေစာင္႕ေနတုံး ၁၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္လဲက်ေရာ ...... ။ ေဒါက္၊ ေဒါက္၊ ေဒါက္ ေဟာ အသံေတာ့စၾကား ရျပီ ။ ေျခသံက ေလွကားကေန တက္လာေနသံဗ်။ 

မေန႕ကအတိုင္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း လက္ကုပ္ျပီးေတာ့အခ်က္ေပးက်ေပါ့။ ၾကားလား။ ၾကားတယ္ေပါ့။ ေျခသံကေလွကားထိပ္ တံခါးဝနားမွာ ရပ္သြားတယ္။ ဘာလို႕လည္းမသိဖူး တံခါးဖြင့္သံကို မၾကားလိုက္ရဖူး ဒါေပမယ္႕ လူတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေျခေထာက္နားမွာ လာျပီးေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ျပီးလာငုံု႕ၾကည့္ေနတယ္လို႕ စိတ္ကေန ခံစားလာရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕အားလုံးလည္းသတိရွိရွိနဲ႕ ေဟာတစ္ခ်က္ လက္ကုပ္၊ ႏွစ္ခ်က္၊ သုံးခ်က္ လည္းေရာက္ေရာ ေဟးဆိုျပီးေအာ္ ရင္း ေစာင္ကိုခြါျပီး တုတ္ကိုယ္စီနဲ႕ ဝိုင္း႐ိုက္ဖို႕ ရန္သူကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ထင္မိတာက ရန္သူက ေျခရင္းဘက္မွာေပါ့ေနာ္။ လားလား ကြၽန္ေတာ္တို႕ေခါင္းေပၚမွာ ေရာက္ေနတာဗ်။ အတိအက်ေျပာရရင္ ကပၸလီမရဲ့ မ်က္ႏွာတဲ့တဲ့အေပၚမွာဗ်ာ။ မ်က္ႏွာကတစ္သက္မေမ႕ႏိုင္စရာၾကီးဗ်ာ။ အသက္ၾကီး ၾကီးမိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ့မ်က္ႏွာမ်ိဳးဗ်။ ဒါေပမယ္႕ မ်က္လုံး၊ ႏွာေခါင္း၊ အဲဒါေတြက ခပ္ေရးေရး ပဲဗ်။ ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႕ဗ်ာ။ ေစာေစာကေျပာသလိုမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္တို႕ က ေဟးဆိုျပီး ေအာ္ရင္းထ လိုက္က်ေတာ့ သူလည္းခဏေတာ့ ေၾကာင္ ၾကည့္ေနေသးတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕၊ ကိုစိုင္းလည္း တုတ္နဲ႕အားပါးတရလႊဲ႐ိုက္လိုက္ေတာ့ ခံစားမိတာက ဖြယ္တယ္တယ္ ေပ်ာ့စိစိနဲ႕ ဟိုေခါင္းအံုး ထက္ပိုေပ်ာ့တဲ့ သားေရအစားမ်ိဳးဗ်ာ။ ခဏပဲ အဲဒီဟာၾကီး ဒုန္းဒုန္းဆိုျပီးေတာ့ ေနာက္ျပန္ လွည့္ေျပးေရာဗ်ာ။ 

ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ကိုစိုင္းလည္း ေရာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္နဲ႕ ေနာက္ကေန တုတ္နဲ႕လိုက္႐ိုက္မိ တယ္ဗ်။ တံခါးဝနားေရာက္ေတာ့ မိျပီအေသပဲဆိုျပီး အားရပါးရလႊဲ႐ိုက္လိုက္တာ လားလား ဒုံး၊ခြမ္းဆိုျပီး တံခါးကိုပဲ႐ိုက္မိတယ္ဗ်။ ဟိုေကာင္ၾကီးေတာ့လစ္ျပီ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ ကိုစိုင္းလည္း ခဏေတာ့   ေၾကာင္ေနမိေသးတယ္ဗ်။ ေနာက္မွေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ အခန္းတံခါးက ပိတ္ရက္ သား ၾကီးဗ်။ တံခါးကိုဘယ္လိုလူကေဖာက္ဝင္လို႕ရမွာလဲ၊ ဒါ သူရဲဆိုျပီး ကပၸလီမ ကေတာ့ သတိ တက္တခ်က္၊ ရတခ်က္နဲ႕ မနဲကိုေျခမခ်ိဳးျပီး ႏွာႏွပ္ယူထားရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ နဲ႕ ကိုစိုင္းလည္း ၾကက္သိမ္းေတြထ အခုမွေၾကာက္စိတ္ဝင္ျပီး တုတ္ကိုယ္စီကိုင္ရင္း မ်က္လုံးေၾကာင္ေတာင္နဲ႕ မနက္မိုးလင္းခဲ့ရတာေပါ့ဗ်ာ။

မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူေဌးကိုဖုံးဆက္ ငါတို႕ဒီမွာမေနႏိုင္ေတာ့ဖူး သူရဲေခ်ာက္တယ္ပို႕ဗ်ာ။ သိပ္မၾကာဖူး သူေဌးရဲ့ညီေရာက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာကစပ္ျဖဲျဖဲနဲ႕။ ေတာ္ေတာ္ေသာက္က်င့္ မေကာင္တဲ့ေကာင္ေတြဗ်ာ၊ ေနာက္မွသိရတာက အဲဒီအေပၚထပ္မွာဘယ္သူမွမေနရဲေၾကာင္း၊ သူစိမ္းဆိုရင္ ပိုေနွေျခာတ္ေၾကာင္း၊ စုန္းစုပ္တတ္ေၾကာင္းေတြပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ လည္းအဲဒိ ညေနပဲ မန္ေနဂ်ာလာေခၚလို႕ ပို႕ဒဇင္ကမ္းေျခ (PD)ကို ခရီးဆက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

နားပါအံုးမည္။
ကေလာင္သစ္ :) @ သလႅာဝတီ အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္း