ကုန္းဆင္းက ခပ္ေျပေျပေလးမို႔ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလိုက္သည္။
ေရစီးသံတေ၀ါေ၀ါၾကားရၿပီးမၾကာခင္ အမွတ္(၉)တံတားႀကီးကိုလွမ္းေတြ႔လိုက္ရသည္။ရင္ထဲမွအပူတို႔အထိုက္အေလ်ာက္ေတာ့ေလ်ာ့သြားခဲ့ရ၊ ဒါေပမယ့္ သတိ...သတိဆိုတာလြတ္ကင္းလို႔မရ။ တံတားတစ္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းစပ္ကိုဆင္းတဲ့လမ္းေလးကိုဂ႐ုတစိုက္ေလ့လာရင္း ေရစပ္ကေက်ာက္တံုးေလးေပၚမွာ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ထိုင္လို႔ ဖိနပ္ႀကိဳးေတြျဖည္လိုက္သည္။
တစ္ညလံုးမျမင္မကန္းနဲ႔ ဗြက္တန္းေတြေလ်ာက္ခဲ့ေတာ့ ေျခအိပ္ထဲမွာ ရြံ႔ေတြ သဲေတြနဲ႔ ေျခဖ၀ါးေတြကႏူးအိေပါက္ျပဲေနၿပီေလ...
ေနာက္ပိတ္တပ္စိတ္မႉး တံတားျဖတ္ၿပီ...
"စံုၿပီလားေဟ့"
"စံုၿပီခင္ဗ်"....
"အိုေက..ခဏနား ၿပီးရင္ဆက္ထြက္မယ္..ေ႐ွ႕မွာရြာ၀င္ၿပီ။"
ငါးမိနစ္ေလာက္ဆက္ေလ်ာက္လိုက္ေတာ့ လမ္းေဘး၀ဲယာတစ္ေလ်ာက္ စစ္သည္ေတြ အသင့္ေနရာယူထားရင္းနားေနၾကသည္။ ခလရ....က 2Ic ေခတၱရင္းမႉးနဲ႔ ခလရ.....က
ယာယီရင္းမႉးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ျပံဳးစိစိျဖင့္လွမ္းေခၚသည္...
"လာ..အေျမာက္ႀကီးေရ..ဘယ့္ႏွယ္လဲ..ေ႐ွ႕မွာကားစီးလို႔ရပါၿပီဗ်ား...စိတ္ခ်ရပါၿပီ..ဟားဟား"
"နာ့အလွည့္ၾက နာညိဳးခ်ည္းဘဲ ဆိုတာလိုေပါ့..
ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ေတြမွဘဲအကြက္ဆန္းခ်ည္ဘဲ..ခင္ဗ်ားစစ္ေၾကာင္းနဲ႔အၾကံဳလိုက္မိတာကိုကမွားတာဘဲ...ဘယ့္ႏွယ္..ည တစ္နာရီထဲကဆြဲလိုက္တာခု မနက္ကိုးနာရီဗ်...ရဲေဘာ္ေတြဒရြတ္ဆြဲခ်င္ေနၿပီ"
"ေအးဗ်ာ ခုလိုမလုပ္ရင္ ပိုပင္ပမ္းမယ္..အေလ်ာ္အစားပါ႐ွိသြားႏိုင္လို႔ဗ်ိဳ႕...ဒါလည္းတို႔သံုးေယာက္တိုင္ပင္ၿပီး သေဘာတူလို႔လုပ္တာေနာ္..ဘူ႔မွျပန္မေျပာေၾကး..ဟီးဟီး.." စစ္ေၾကာင္းမႉးတာ၀န္ယူထားတဲ့ 2Ic က ရီေျပာေျပာ၏။
ကဲ..ပိြဳင့္တပ္စု ရြာထဲ ႐ွင္းၿပီေျပာတယ္ လစ္ၾကရေအာင္..ရြာေရာက္မွနားေတာ့ဗ်ိဳ႕........
သူႀကီးအိမ္က ကုန္စံုဆိုင္နဲ႔လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေလးတြဲဖြင့္ထာသည္၊ သူႀကီးကေတာ့ စစ္ေၾကာင္းကိုေနရာထိုင္ခင္းလုပ္ေပးေနလို႔ျပန္မေရာက္ေသး..အိမ္ေ႐ွ႕မွာေတာ့ဘယ္သူမွမ႐ွိ..ေနာက္မွာထင္သည္။
"ဧည့္သည္လာတယ္...ဧည့္သည္လာတယ္ "
...အဲ
ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ခ်ိတ္ထားတဲ့ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ...သာလိကာေလး....အေတာ္ပီသည္..
မေတြ႔ရင္လူေျပာတယ္ဘဲထင္မွာဘဲ။
"ေကာ္ဖီေသာက္အံုးမလား.."....
ဟ..အေတာ္လာတဲ့ေကာင္ဘဲ..အားလံုး၀ိုင္းၾကည့္ေနတုန္း သူႀကီးကေတာ္ထြက္လာ၏..
"သားေရ..ဘသိန္းဘယ္သြားလဲ"...သူႀကီးနံမယ္က ကိုဘသိန္း။
"
ဘသိန္းအရက္သြားေသာက္တယ္"...၀ါးကနဲ
အားလံုး၀ိုင္းရီမိေတာ့ ဘသိန္းအရက္သြားေသာက္တယ္ဘဲ ထပ္ခါထပ္ခါ....သူႀကီးကေတာ္က ထပ္ၿပီး......နားညည္းလိုက္တာသားရယ္..သူခ်င္းဆိုျပအံုး....ဆိုေတာ...အသံဩ ႀကီးနဲ႔..
"ခ်စ္ျခင္းကိုမခြဲပါနဲ႔..."
ဆိုၿပီးလုပ္ေရာ။
...အသံေကာင္းေကာင္းဆိုပါသားရဲ..ဆိုေတာ့မွ
အသံစူးစူးေလးနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းကိုမခြဲပါနဲ႔ လုပ္တယ္..
အံ့ေရာ...မခိုင္သာၾကားရင္ဘယ္လိုေနမယ္မသိ
၀ိုင္းရီေနတုန္း လမ္းေပၚျဖတ္ေလ်ာက္သြားတဲ့ကေလးမေလးေတြလည္းေတြ႔ေရာ..
"ေဆာ္ေတြရမ္းေခ်ာတယ္..."ေျပာေနတာမၿပီးေတာ့ဘူး..
တကယ္..တခါမွဒီေလာက္တတ္တာမေတြ႔ဘူးပါ........
.
ခဏေနေတာ့ သူႀကီးေရာက္လာ...လိုအပ္တဲ့စကားေလးဘာေလးေျပာဆိုၿပီး အိမ္႐ွင္အလိုက္တသိခင္းေပးထားတဲ့အိပ္ယာေပၚ ေက်ာဆန္႔လိုက္သည္...အိပ္လို႔ကားမရ..မ်က္စိေၾကာင္ေနၿပီ
အင္း..အေတာ္အသံုးတဲ့တဲ့ေဆးဘဲ..တညလံုးမျမင္မကန္းနဲ႔ စစ္ေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းလံုး တစ္ေယာက္ေက်ာပိုးအိပ္တစ္ေယာက္စမ္းၿပီးဗြက္ေတာထဲမွာ night move ဆြဲတာ..ရဲေဘာ္ေတြ တဖုန္းဖုန္းလဲလို႔ရယ္.....ပြဲဒီေလာက္ပ်က္ေနတာ တပ္မႉးသံုးေယာက္ကစူပါမန္းေတြၾကေနေရာ..ေ႐ွ႕ ေနာက္ အလယ္ပတ္ၿပီးထိန္းေနရတာ..တခ်က္မွမလဲဘူး.......ေမွာင္တာမွ ကိုယ့္လက္၀ါးေတာင္မျမင္ရ...
ေတြးရင္းျပံဳးလိုက္မိသည္...ဟိုေကာင္(တစ္ဘက္ရန္သူ)ေတြ ေဒါကန္လို႔ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေနမွာ
ျမင္ေယာင္ေသး၏။ ဒီလိုပါဘဲ..စစ္တို႔၏သေဘာ...ဥာဏ္သာတဲ့သူက လွည့္စားႏိုင္သူက တစ္ကြက္သာစျမဲေလ...
ျဖစ္ပံုကဒီလိုပါ....
လြန္ခဲ့တဲ့ငါးရက္က တပ္မ႒ာနခ်ဳပ္ကၫႊန္ၾကားခ်က္....ေမာေတာင္ သို႔ ခလရ....စစ္ေၾကာင္းၾကံဳ႐ွိသည္။ ၎စစ္ေၾကာင္းျဖင့္အၾကံဳျဖင့္ ေမာေတာင္အေျမာက္စခန္းအားလိုက္ပါစစ္ေဆးရန္ ဒီေတာ့လည္း..ျပင္ရၿပီေပါ့..ေပါ့ေပါ့ပါးပါးဘဲ..လံုျခံဳေရးနဲ႔အကူအတြက္ စစ္သည္၄ေယာက္ပဲေခၚသြားမယ္..ရန္သူ႔သတင္းလည္းေပၚေနတယ္..လမ္းသံုးလို႔မရဘူး..ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ကဘဲ ဆြဲမိုင္းျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္အႏုတ္-၂ ျဖစ္ထားတယ္ေလ....ေတာခ်ည္းတိုးရမွာသေဘာေပါက္ၿပီးသား.....ထင္တဲ့အတိုင္းပါ...လမ္းလံုး၀မသံုးဘဲ ေတာသက္သက္ကိုတိုးလိုက္တာ ပထမည..ေတာထဲဘဲ ပုခက္ဆြဲၿပီးျဖဳတ္ေတာထဲ...မိုးေရထဲမိုးလင္းခဲ။
ဒုတိယည...တစ္ေနကုန္၀ါးေတာထဲတိုးလိုက္တာ..ညကိုးနာရီထိုးတဲ့အထိ halt ဘို႔ေနရာ
မရ..တစ္စုေတာင္ ျဖန္႔မရလို႔ တိုးရင္းတိုးရင္းနဲ႔ပိြဳင့္တပ္စုက သိန္ခြန္းေခ်ာင္းႀကီးကို ေမွာင္ထဲမွာ
ျပန္႔ ထင္ၿပီးကပ္သြားေတာ့ ဂန္႔ၿပီေပါ့..တစ္ညလံုး ေခ်ာင္ကမ္းပါးယံမွာ ေမ်ာက္ေတြလိုတြယ္ကပ္ အိပ္လိုက္ရတယ္ ထမင္းကလည္းခ်က္ဘို႔မီးေမႊးရအံုးမွာ...မီးေရာင္ကို ဟိုဘက္ကမ္းကသာ လွမ္းအုပ္ရင္...အင္း မသာဘယ္ေဈးလဲဘဲေနာက္ဆံုးေတာ့ တပည့္ေတြလမ္းမွာစြန္႔စြန္႔စားစားခူးလာတဲ့ ခရမ္းႂကြပ္သီးႀကီးေတြကိုငါးပိနဲ႔ေရာ၀ါးလိုက္ရတယ္...ခ်ိဳလိုက္တာ.....
ကိုယ့္မစ္႐ွင္က စခန္းစစ္ဘို႔...ေျခလ်င္ကလည္းခလရ....ရင္းမႉးႏွစ္ေယာက္တာ၀န္ခ်ိန္းတာကို
လံုျခံဳေရးလုပ္ၿပီးလိုက္ပို႔တာေလ...အဓိကကဘာမွမျဖစ္ဘဲေရာက္သြားဘို႔ပါဘဲ...ရန္သူကလည္းသတင္းရထားေတာ့ သဲႀကီးမဲႀကီးကို လိုက္ေနတာ..ကိုယ္ေတြလဲသတင္းမေပါက္ေအာင္လို႔ေတာထဲမွာဘယ္သူေတြ႔ေတြ႔ အပါေခၚရတာဘဲထားခဲ့လို႔ အဲ့ဒီရြာသား ရြာထဲေရာက္တာနဲ႔ ကိုယ့္သြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းကေပၚၿပီေလ......ေစာင့္တြယ္ခံရၿပီဘဲ...ဒီေတာ့ အနဲဆံုးခရီးတစ္ေထာက္ေလာက္ထိေခၚသြားၿပီးမွျပန္လႊတ္ရတယ္...မတတ္ႏိုင္ပါၿပီ..ရန္သူဆိုတာ ဂ်ိဳမပါ....
ေနာက္ေန႔မနက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၀ါးလံုးထိုးစီးေနတဲ့သိန္ခြန္းေခ်ာင္းႀကီးက ကိုယ့္ဖင္နဲ႔ကပ္ေနၿပီ....စိတ္ေလတယ္...ေဖာင္နဲ႔ကူးမွရမွာေလ..တစ္လမ္းလံုးတိုးခဲ့တဲ့ ေသာက္၀ါးပင္ကလည္းခုၾကမွ အနားမွာတစ္ပင္မွမ႐ွိ...အံမယ္..ဟိုဘက္ကမ္းမွာခ်ည့္အခန္႔သားဗ်ား...တတ္ႏိုင္ဘူး...လူခ်ည္းလက္ပစ္ကူး...ဟိုဘက္မွာေဖာင္ဖြဲ႔ ဒီဘက္ျပန္ထိုး..ႀကိဳးသြယ္...ကူးရသေပါ့..ေခ်ာင္းကူးတာတစ္ေန႔ကုန္ၾကာ၏ ။ႀကိမ္ေခ်ာင္း..သဲျဖဴ ေရာက္ေတာ့မိုးခ်ဳပ္ၿပီ.....
သဲျဖဴဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာဘဲ ပတ္လည္လံုျခံဳေရးယူၿပီး စခန္းခ်ခဲ့ရတယ္..ဘုန္းဘုန္းေတာ့မ႐ွိပါ ခရီးသြားေနတယ္သိရသည္။ မနက္က်ေတာေတြ႔ရၿပီ..... ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ေတြ႔ေတာ့....အင္း..ဒါကာႀကီးတို႔
အံ့ဩစရာဘဲ..ဘုန္းႀကီးသတင္းလံုး၀မရဘူး....တဲ့ဗ်ာ....ဘုန္းႀကီးဆီမွာဘဲ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ နားၾကပါအံုးေလ...တဲ့..တစ္ေယာက္နဲ႔တေယာက္ မ်က္စပစ္မိတယ္..ဘုန္းႀကီးကေတာ့ တားေနၿပီ...ေသျခာတယ္ေ႐ွ႕ ေမာေတာင္ငယ္ မွာထူးေနၿပီ.....အလိုက္သင့္ဘဲ ....
တင့္ပါ့ဘုရား..ဒီညဒီမွာဘဲအိပ္ပါမည္ဟု.....
တပ္မႉးသံုးေယာက္ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ရၿပီ...တိုင္းကလည္း မနက္ျဖန္မနက္ ေမာေတာင္ငယ္ကိုကြင္းေ႐ွာင္ၿပီးေတာတိုးသြားဘို႔ၫႊန္ၾကားေနၿပီ...ေတာတိုးရရင္လည္း လံုး၀မေခ်ာင္...တစ္ဘက္မွာ သိန္ခြန္းေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ႀကိမ္ေတာႀကီး တစ္ဘက္မွာေတာင္ကပါးေစာက္နဲ႔၀ါးေတာႀကီး....တေနကုန္တိုးေတာင္ ဂရစ္ကြက္တစ္ကြက္ (ကိုက္တစ္ေထာင္) ေပါက္မည္မဟုတ္ေမာေတာင္ငယ္ေတာင္ၾကားသာလမ္း႐ွိသည္။
ျခံဳခိုဘို႔ေနရာေကာင္း....ဒါ့ေၾကာင့္ဒီေကာင္ေတြအပိုင္ေစာင့္တာ။
ကဲ...တိုင္ပင္လိုက္ေတာ့ "လမ္းအတိုင္းဘဲသြားမယ္...ဒါေပမယ့္....ညသန္းေခါင္မွသြားမယ္"။.......
ဒီသတင္း ဒီသံုးေယာက္ဘဲသိသည္။ စစ္သည္အားလံုကိုလည္း မနက္ျဖန္မနက္ ၇နာရီထြက္မည္...ဟု။ လမ္းျပကိုလည္းဒီတိုင္းေျပာ။ ရြာထဲကဆိုင္မွာေတာင္ တပ္မႉးေတြအတြက္breakfastႀကိဳမွာထားၿပီးၿပီ...
အဲ့ဒီညက
က်ေနာ္တို႔သံုးေယာက္လံုး၀မအိပ္လိုက္...စစ္သည္ေတြကိုေစာေစာစားခိုင္းၿပီးအိပ္ခိုင္းလိုက္သည္...က်ေနာ္တို႔သံုးေယာက္ကေတာ့ေခါင္းျခင္းဆိုင္လို႔....ေရသန္႔ဘူးတစ္ဘူးနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနေရာ။ည၁၂နာရီထိုးမွ ရဲေဘာ္ေတြအသာႏိုး..မီးလံုး၀မထြန္း အသံလံုး၀မထြက္ဘဲပစၥည္းသိမ္းၿပီး တစ္ေယာက္ခါးတစ္ေယာက္ကိုင္...ငါ့ေ႐ွ႕ကဘယ္သူ...ငါ့ေနာက္ကဘယ္သူလဲမွတ္....အေမွာင္ထဲမွာတစ္ေရြ႔ေရြ.......ေမာေတာင္ငယ္ေရာက္မွ အေရးထဲ ေခ်းပါခြင့္ေတာင္းတဲ့ေကာင္က႐ွိေသး....လမ္းေဘးမွာၿငိမ္ကုတ္ထိုင္ၿပီး ေခ်းပါတဲ့ေကာင္ကိုေမတၱာပို႔ရတယ္။
အင္း.......ခုခ်ိန္ဆို မနက္မိုးလင္း တစ္ေယာက္မွမ႐ွိေတာ့တာေတြ႔ၿပီးေခါင္းစားေနေလာက္ေရာေပါ့......ဆိုင္ကလည္း ေငြ ႐ွင္းၿပီးသားထမင္းေၾကာ္ပြဲေတြနဲ႔ .....အဲ.......ထမင္းေၾကာ္.....ဆိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ေႏြးကနဲ....တစ္မ်ိဳးေလးျဖစ္သြားတယ္..................စားခ်င္လို႔မဟုတ္ပါ..ခုထိေတာင္ဗိုက္မဆာေသး.."၀ါးရံုပင္ၾကားက ေငြလမင္း"......အဲ့ဒီကိစၥပါ....ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ၀ါးရံုပင္ၾကားက လနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္းလို႔ထင္လိမ့္မယ္....ဆိုင္ပါတယ္
လမ္းမွာအအိပ္ပ်က္၊အစားပ်က္လာလို႔ ထမင္းစားၿပီးေတာ့တစ္ေရးအိပ္လိုက္တာ ညေနေစာင္းမွဘဲႏိုးေတာ့သည္။အိပ္ေရး၀သြားေတာ့ လူကလည္း လန္းဆန္းလာသည္..ေကာင္းတယ္ ဒါမွ ညၾကလမ္းေလ်ာက္ရင္အဆင္ေျပမွာ.....ေရခ်ိဳး အ၀တ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေပၚကဆင္းခဲ့တယ္...ေက်ာင္း၀င္းကအေတာ္က်ယ္သည္။သီးပင္စားပင္ေတြနဲ႔....
ကားလမ္းမွာေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြအုပ္စုဖြဲ႔ၿပီးပန္းစည္းႀကီးေတြတင္လို႔....တနသၤာရီၿမိဳ႕အထိ
ေမာင္းမယ္ထင္သည္....အေ၀းမွာေတာ့ စိမ္းညိဳ႕ေနသည့္ေတာင္တန္းအထပ္ထပ္နဲ႔သစ္ေတာႀကီး....သဘာ၀အတိုင္းမပ်က္စီးေသးသည့္ေတာေတာင္ေရေျမေတြနဲ႔"အပ်ိဳစင္ေတာ".(virgin forest).....ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာဘဲ စာသင္ေက်ာင္းေလး ေဆာက္ထားသည္...
"အေျခခံပညာမူလတန္းေက်ာင္း၊ သဲျဖဴေက်းရြာ"
ဆိုင္းဘုတ္ေလးဖတ္ရင္း စပ္စုခ်င္လာလို႔ ေက်ာင္းထဲ၀င္ခဲ့မိသည္....သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဘဲ...စာသင္ခံုေတြလည္းစံနစ္က်တယ္..ေက်ာင္းသား၅၀ေလာက္ဆန္႔မယ္ထင္တယ္...အတန္းတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုကိုေတာ့ သံုးထပ္သား ပါေတး႐ွင္းေလးနဲ့ကာထားတယ္....ဆရာစာရင္းကိုၾကည့္ေတာ့၄ေယာက္...မဆိုးပါဘူး..ဆရာေတာ္ေျပာတာေတာ့ ဆရာေတြလစာရိကၡာ ကိုဆရာေတာ္စီစဥ္ေပးထားတာလို႔သိရတယ္...အင္း..ဒီလိုေဒသမ်ိဳးက ကေလးငယ္ေတြသနားစရာ...လာၿပီးသင္ေပးတဲ့ဆရာဆရာမေတြလည္း ေလးစားစရာပါဘဲ...blackboard ေ႐ွ႕ရပ္ရင္း ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ေျမျဖဴခဲေလးတစ္ခဲေတြ႔တာနဲ႔ အမွတ္မထင္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေကာက္ေရးမိတယ္....
"ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္
ဖူးတံ၀င့္လို႔ခ်ီ
ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္း
ငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း"
ကိုယ္ဘာသာျပန္ဖတ္ရင္းျပံဳးမိသည္...
အဲ..စိတ္ထဲမွာ...အလိုလိုသိလိုက္တယ္..ကိုယ့္ေနာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေရာက္ေနၿပီ....
ဆ႒မအာရံုေခၚမလား..ဘာလား...ျဖတ္ကနဲလွည့္ၾကည့္မိေတာ့.......................
အေလ့အက်င့္အရ တစ္ခုခုကိုၾကည့္လိုက္တာနဲ႔သ႐ုပ္ခြဲၿပီးၿပီ...သံုးသပ္ခ်က္ပါ ပါၿပီးသား.....
အရပ္မနိမ့္မျမင့္..ကိုယ္ေနဟန္သြယ္လ်သည္ရင္ေစ့အျဖဴ လက္ျပတ္ႏွင့္ေရညႇိစိမ္းေရာင္ေျပာင္လံုခ်ည္ကို၀တ္ဆင္ထားသည္ၿဖန္႔ခ်ထားသည့္ဆံႏြယ္တို႔က ဒူးေခါက္ခြက္နားထိ၊ျဖဴသည္ဆိုတာထက္ ၀င္း၀ါေသာအသားအရည္ အလြန္ၾကည္လင္သည့္အသားအရည္မ်က္ႏွာမွာဘာမွမလိမ္းခ်ယ္ထား...သို႔ေသာ္ နက္ေမွာင္သည့္ဆံႏြယ္မ်ားၾကားမွ ၀င္း၀ါေန သည့္မ်က္ႏွာက်က သြယ္သည့္ဘက္ကိုပါသည္အထူးျခားဆံုးက ေတာက္ပသည့္မ်က္၀န္းတစ္စံု၊ ေမးေစ့ေထာင့္က ထင္းေနသည့္မွဲ႔နက္ေလး။ၿပန္စုစည္းလိုက္ေတာ့....အ႐ိုင္းဆန္ဆန္ျဖန္႔ခ်ထားေသာဆံႏြယ္မ်ားၾကားက ေျပျပစ္တဲ့ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားနဲ႔ေဘာင္ခတ္ထားတဲ့မ်က္ႏွာ၀ါေလးသည္...
"၀ါးပင္ပ်ိဳေတြၾကားက
လွမ္းေတြ့လိုက္ရတဲ့...ေပၚထြက္ကာစ ေငြလမင္း"
စကၠန္႔ပိုင္းေလးအတြင္း သံုးသပ္အေျဖထုတ္တာျမန္လွခ်ည့္ရဲ႕လို႔မထင္ပါနဲ႔...က်ေနာ္ေတာ္လို႔မဟုတ္...သူ႔အလွကသာထူးျခားေလးနက္ေနတာပါေလ......တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘာေျပာရမယ္မသိေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေနကို..ထိန္းမွရမယ္ေလ.....ဟို..က်ေနာ္ ဗိုလ္မႉးမ်ိဳးသန္႔ဦးပါခင္ဗ်...အမွတ္မထင္ ေက်ာင္းထဲ၀င္ၾကည့္မိတာ စိတ္မ႐ွိပါနဲ႔ေနာ္....စာေရးမိတာေရာေပါ့...
...ဟုတ္..ရပါတယ္ဗိုလ္မႉး..က်မက ဒီကမူလတန္းျပဆရာမပါ..Ivy လို႔ေခၚပါတယ္႐ွင္....
အသံကတိုးေပမယ့္ ၾကည္လင္ပါသည္..မသိမသာ ႐ွတတေလး ...
ေအာ္..ထိုင္ပါအံုး႐ွင့္ က်မဘာအကူညီေပးရမလဲ႐ွင့္...က်မက တံခါးပြင့္ေနလို႔ လာပိတ္တာ
ဗိုလ္မႉးစာေရးေနတာေတြ႔ေတာ့ ဘာေျပာရမယ္မသိဘဲ ရပ္ၾကည့္ေနမိတာ..ေဆာရီးပါေနာ္...
ရတယ္ဆရာမ လမ္းေလ်ာက္ရင္း၀င္ၾကည့္မိတာပါ..သြားလိုက္အံုးမယ္..ခြင့္ျပဳပါအံုး....
ျပံဳးျပႏုတ္ဆက္ၿပီထြက္ခဲ့ပါသည္...အေတြးေတြလည္းတန္းလန္းတန္းလန္းနဲ႔ေပါ့....ဒီေလာက္လွတဲ့မိန္းကေလး......ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ....။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းအ၀နဲ႔ဒါးလြယ္ခုတ္မွာဘဲစားေသာက္ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေတြ႔ေတာ့၀င္ထိုင္လိုက္သည္၊ စစ္သည္အခ်ိဳ႕ထိုင္ေနရာက ထၿပီး..... ဗိုလ္မႉး ဒီမွာထိုင္ပါခင္ဗ်.......ေနေန..ထိုင္ၾကပါ...ရၿပီ ဒီအျပင္ခံုဘဲထိုင္ေတာ့မယ္.....ဆိုင္႐ွင္ေရာက္လာၿပီး...ဘာမွာမလဲေမးေတာ့
SINGHA ရရင္တစ္ဗူးေလာက္ဗ်ာ.....ဆိုေတာ့
ပုလင္းရတယ္ဗ်...ပိုေသာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာနဲ႔ တစ္ပုလင္းမွာလိုက္သည္...အားပါးေအးစက္ေနတာဘဲ...ေတာထဲမွာလည္းေရခဲမျပတ္ရပံုဘဲ....ဒါနဲ႔ဆိုင္ေဘးမွာ ကမ္းေဇာ္ေစ့ေတြကို လက္ဆံုႀကီးနဲ႔ေထာင္းေနတာေတြ႔ေတာ့..ဆိုင္႐ွင္နဲ႔စပ္စု ရင္း ေလေဖာရင္းနဲ႔ဆင္းဂါး၂ပုလင္းကုန္တဲ့အခ်ိန္မွာ...ကမ္းေဇာ္ဆီစစ္စစ္ တစိပုလင္း..လက္ေဆာင္ရလိုက္ပါၿပီ.....တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ထဲက ေဖာတဲ့ေနရာမွာ ေလးႏွစ္ဆက္ခ်န္ပီယံဘြဲ႔ရထားတာ...ေအးေဆးဘဲ။ေဟာ..လာေနၿပီ...လမင္းကိုၾကယ္ႏွစ္ပြင့္ျခံရံလို႔ရယ္..လမ္းေလ်ာက္ထြက္လာတယ္ထင့္။မသိသလိုနဲ႔ ကန္းေဇာ္ဆီပုလင္းႀကီးကိုကသိုဏ္း႐ႈေနတုန္း...ဆိုင္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ရပ္သြားတယ္ထိုင္ဘို႔ေနရာ.....မျဖစ္ေခ်ေတာ့ဘူး....ေမာ့ၾကည့္ ခုမွေတြ႔တဲ့ပံုနဲ႔...ေအာ္..ဆရာမတို႔..လာထိုင္ပါလားခဗ် ဒီမွာေနရာလြတ္ပါတယ္.......ခဏစဥ္းစားသလိုလုပ္ၿပီး...
.ဟုတ္ကဲ့ဒါဆိုဒီမွာဘဲထိုင္မယ္ေနာ္...
အိုင္....အဲ..ဆရာမတို႔တခုခုသံုးေဆာင္ၾကပါအံုး
ဒါက
ေဖာ္ျမဴလာကြက္။ အိုင္ဗီ လို႔ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေခၚမယ္လုပ္ၿပီးမွ အားနာလို႔ ဆရာမဆိုၿပီးေျပာင္းေခၚတယ္ေပါ့ေနာ.....
လွစ္ကနဲ ျပံဳးလိုက္တယ္
ရပါတယ္႐ွင့္ အိုင္ဗီလို႔လည္းေခၚလို႔ရပါတယ္...
ေျပာပံုက ၿငိမ္တယ္...႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းနဲ႔အိုဗာလည္းျဖစ္မေနဘူး...
အဲ့ဒါနဲ႔ေပါ့ေလ...အခ်ိန္တိုအတြင္း ရင္းႏွီးသြားခဲ့တယ္...သူက သိန္ခြန္းရြာသူ..အပ်ိဳေခ်ာေပါတယ္လို႔နံမယ္ႀကီးတဲ့ရြာကဘဲ...ေမာေတာင္နယ္စပ္ထိုင္းရြာကလည္းသိန္ခြန္းဘဲ...႐ွမ္းသိန္ခြန္းလို႔ေခၚၾကတယ္...ေသြးေႏွာၾကလို႔ထင္တယ္..အသားအရည္က ထိုင္းမေလးေတြနဲ႔ဆင္တာ..စကားေဖာင္ဖြဲ႔ၾကေတာ့လည္း..စစ္သားတို႔ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ့္အေၾကာင္းၾက လိမ္သင့္တန္လိမ္ညာသင့္တန္ညာ.....သူအေၾကာင္းၾကေတာ့ အရည္ညႇစ္ယူရတာေပါ့....ဒါနဲ႔ ဘယ္ေန႔ခရီးဆက္မလဲေမးေတာ့...သတိ..သတိ.....ဟန္မပ်က္ဘဲ မနက္ျဖန္မနက္ breakfast စားၿပီးထြက္မယ္ေပါ့။ ၀ိုင္း႐ွင္းေတာ့ က်ေနာ္လု႐ွင္းလိုက္တယ္...ဒီေတာ့...မနက္က်ရင္ သူတို႔အလွည့္ျဖစ္ရဘို႔သေဘာတူရျပန္တာေပါ့.......တနသၤာရီၿမိဳ႕ကိုလည္းတစ္လ တစ္ေခါက္ဆင္းျဖစ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့အပိုင္းလည္းေရာက္ေရာ...ဘီယာနဲနဲသီးသြားတယ္...
ဒါေပသည့္ စစ္ေရးသတိအျမဲ႐ွိသူမို႔..ambushed
မမိလိုက္ပါဘူး.......ႏုတ္ဆက္လမ္းခြဲၾကတယ္...မနက္၇နာရီbreakfast စားမည္နဲ႔နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔....ဒီလိုနဲ႔ေပါ့ေလ...ခုခ်ိန္ဆို ေငြလမင္း
တစ္ေယာက္...သူဂ႐ုစိုက္ျပင္ဆင္ထားတဲ့စားစရာေတြၾကည့္ၿပီး...ဘာေတြမ်ားေတြးေနမလဲ?????
တကယ္ေတာ့ကြယ္ စစ္သားဆိုတာ စိတ္ကိုအလိုလိုက္လို႔မရပါဘူး.....
အထူးသျဖင့္ အဲ့ဒီစစ္သားဟာ အိမ္ေထာင္႐ွင္တစ္ေယာက္ဆိုရင္ေပါ့................အေတြးေကာင္းေနတုန္း....ကားေတြ၀င္လာသံၾကာရတယ္...ေမာေတာင္ ဆီအံုးျခံကကားေတြေလ.......အိပ္ယာကထၿပီး equipment ပတ္လိုက္တယ္
ခရီးဆက္ရဦးမယ္ေလ....