ေဒါက္တာထြန္း၀င္း ကိုယ္တိုင္ေၿပာေသာ ..... ( တာ၀န္မွ ရပ္စဲခံရေသာ ဒု၀န္ႀကီး ေဒါက္တာထြန္း၀င္း ႏွင့္ဆက္စပ္သတင္းမ်ား ( ၂ )

(  မိမိတို. ဇာတိဖြား တစ္ဦးၿဖစ္ေသာ ေဒါက္တာထြန္း၀င္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရရွိေသာ သတင္းမ်ားအား စုစည္းတင္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္ )

(ဓာတ္ပံု- မင္းမင္း/မဇၩိမ)

စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရးႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ႀကီးဌာနမွ ဒုတိယဝန္ႀကီးျဖစ္သူ ေဒါက္တာထြန္းဝင္းအား ႏိုဝင္ဘာ ၁၈ရက္စြဲျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတဦးထင္ေက်ာ္က တာဝန္မွ ရပ္စဲလိုက္ေၾကာင္း အမိန္႔ုထုတ္ျပန္လိုက္သည္။

ေဒါက္တာထြန္းဝင္းသည္ ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းျခင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိစၥရပ္မ်ားတြင္ ေခ်ာေမြ႔စြာေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈ မရွိျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္မႈမရွိဟု သံုးသပ္ရပါသည္ဟုဆိုကာ တာဝန္မွ ရပ္စဲလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရသက္တမ္း(၈)လေက်ာ္ကာလအတြင္း ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ အဖြဲ႔အစည္းဝင္တစ္ဦးအား ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ တာဝန္မွ ရပ္စဲလိုက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

တာဝန္မွ ရပ္စဲခံရသည့္ အေၾကာင္းအရင္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေဒါက္တာထြန္းဝင္းက ႏိုဝင္ဘာ ၁၉ရက္၊ နံနက္ပိုင္းက မဇၩိမအပါအဝင္ မီဒီယာတခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုစဥ္ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားအား မဇၩိမက ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

အေျခအေနကေတာ့ ဒီဌာနမွာ တာဝန္ေပးအပ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ့လုပ္သက္ ႏွစ္(၄၀) စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ လုပ္ခဲ့တုန္းက အခြင့္မသာခဲ့တဲ့၊ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ Top- Down  မ်ားေတာ့ လုပ္ခ်င္းတုိင္း၊ စိတ္ထဲပါတုိင္း ကၽြန္ေတာ္က ေတာင္သူလယ္သမား သားသမီးလည္းဆိုေတာ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ခံစားသင့္၊ ခံစားထိုက္တဲ့ အက်ိဳးေတြကို ႏွစ္(၄၀)မွာ ထိန္းသိမ္းထားတာေပါ့။ ဒီဟာေတြက ဘာမွ မျဖစ္လာဘဲနဲ႔ အေပၚကေနၿပီးေတာ့မွ Top- Down နဲ႔ လယ္သမားေတြအေပၚမွာ ကိုယ္လိုရာကိုပဲ စီမံၿပီးေတာ့ သြားတာဆိုေတာ့ လယ္သမားေတြကလည္း ဘာမွ အက်ိဳးစီးပြားမရဘဲ အခုထက္ထိ ဆင္းရဲတုန္းေပါ့။

လယ္သမားေတြက လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ေပါ့။ အားလံုးက ဆင္းရဲတြင္းနက္တာေပါ့ေနာ္။ ထုတ္သမွ် ကုန္ပစၥည္းကလည္း အ႐ႈံးနဲ႔ခ်ည္းပဲ။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဆန္တင္ပို႔တဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ကုန္အရည္အေသြးေတြက ညံ့။ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း ေမြးျမဴေရးအေလ်ာက္ သား၊ ငါးထုတ္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမြးျမဴေရး ကမ္း႐ိုးတန္းႀကီးက ကီလို ၃၀၀၀ရွိေသာ္လည္း အခုထိ ဘာမွ ဒီအထဲက အျမတ္မထြက္၊ ေရခ်ိဳငါးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း အင္းႀကီးေတြက ဧရာဝတီတုိင္းမွာရွိေသာ္လည္း အခုထိ တိုင္းျပည္မွာ ငါးရွားၿပီးေတာ့ ထိုင္းကေနသြင္းတဲ့ငါးေတြေတာင္ ဝယ္စားေနရတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဝါးခယ္မသားပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ ေရခ်ိဳငါးအေပါဆံုး၊ အင္းေတြ အေပါဆံုး၊ သို႔ေသာ္ သေဘၤာဆိုက္မွ ရန္ကုန္ကပို႔တဲ့ငါး စားေနရတယ္။ စသျဖင့္… ၾကက္သားေဈး၊ ဆိတ္သားေဈးေတြကလည္း တစ္ေသာင္းအထက္မွာ။ ဒီလိုေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ တုိင္းျပည္မွာ လူတုိင္းေျပာေနတဲ့ ေမြးျမဴေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးဟာ သဘာဝသယံဇာတ ေပါၾကြယ္ဝပါေသာ္လည္း ထြက္သမွ် ထြက္ကုန္ေတြသည္ ယေန႔အထိ ထုတ္လုပ္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားကလည္း မခံစားရ။ ဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္စီးပြားေရးအေပၚမွာ တကယ္ေတာ့ ဒီတုိင္းျပည္ဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရးကို အေျခခံမွသာလွ်င္ နလန္ထူမွာ။

စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရးကို အေပၚယံေၾကာနဲ႔ လက္တက္စမ္းၿပီးေတာ့ လုပ္ေနသေရြ႕ ဒီလိုပဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ရင္းနဲ႔ တုိင္းျပည္ဟာ မြဲသထက္မြဲ၊ ဒါေတြက ကၽြန္တာ္က အရင္ကတည္းက ႏွစ္(၃၀)ေလာက္ စိုက္ပ်ိဳးေရးဌာနမွာ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ခါးစည္းၿပီးေတာ့ ခံစားၿပီးေတာ့ ဒီဟာေတြကေန လြတ္ထြက္ေအာင္ ဘယ္လို လယ္သမားေတြ အက်ိဳးအျမတ္ရွိေအာင္၊ ဘယ္လို တိုင္းျပည္အက်ိဳးရွိေအာင္ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရးကို လုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကူး၊ စိတ္သန္းနဲ႔ ဒီအိပ္မက္ေတြက ကၽြန္တာ့စိတ္ထဲမွာ ျပင္းထန္တယ္ဗ်။

ျပင္းထန္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ Emotion ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီ Emotion နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အားတင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ့ကို တာဝန္ေပးကတည္းက ကၽြန္ေတာ္လုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ဒါကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လိုလက္ေတြ႔ လယ္သမားကို အက်ိဳးရွိေအာင္၊ ကုန္သည္ေတြ အက်ိဳးရွိေအာင္ဆိုတဲ့ အခုေခတ္ေျပာေနတဲ့ Publuic Private Partnership ေပါ့ဗ်ာ။ ေဈးကြက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလို အက်ံဳးဝင္တဲ့ဟာကို လုပ္ႏုိင္စြမ္း ကၽြန္ေတာ့မွာ အျပည့္အဝ ယံုၾကည္တာေပါ့ဗ်ာ။

ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ ႏွစ္(၃၀)ေလာက္ အေမရိကန္စိုက္ပ်ိဳးေရးဌာန USDA ရဲ့ ဝန္ထမ္းအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အေမရိကန္သံ႐ံုးမွာ ၂၀၁၀ကေန ၂၀၁၃အထိ သံုးႏွစ္လုပ္တယ္။ စိုက္ပ်ိဳး၊ ေမြးျမဴ၊ သစ္ေတာဌာန(၃)ခုနဲ႔ ေပါင္းစပ္ညွိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ ကုမၸဏီေတြ၊ ကုန္သည္ေတြ၊ လယ္သမားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ညွိႏႈိင္းၿပီးေတာ့ အက်ိဳးအျမတ္ကို ဘယ္လိုရေအာင္ထုတ္မလဲဆိုတဲ့ လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာခြင့္ ရခဲ့တယ္။

ကၽြန္ေတာ့ကို တာဝန္ေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လံုးဝကို ယံုၾကည္မႈ ရွိတယ္။ အျပည့္အဝ ရွိတယ္။ ဒီတုိင္းျပည္ကို စိုက္ပ်ိဳး၊ ေမြးျမဴေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ပုဂၢလိက၊ လယ္သမား၊ ကုန္သည္ပြဲစား ေဈးကြက္နဲ႔ ခ်ိတ္မလဲဆိုတဲ့ အစီအမံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အင္တိုက္အားတိုက္ လုပ္ဖို႔ အစီအမံေတြနဲ႔ ဝင္လာျခင္း ျဖစ္တယ္။

ဒီအစီအမံေတြကိုလည္း ဒီဌာနကို မဝင္ခင္ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ အထူးအခြင့္အေရးအေနနဲ႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ၂၀၁၃မွာ စၿပီးဖြဲ႔စည္းတဲ့ လယ္သမားေရးရာေကာ္မတီမွာ ကၽြန္ေတာ့ကို အႀကံေပးအေနနဲ႔ ေကာ္မတီဥကၠဌ ဦးညီပုကေန ခန္႔ထားပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ဦးညီပုရယ္၊ ယေန႔ ဧရာဝတီတုိင္းဝန္ႀကီး ဦးဗဟိန္းရယ္ ေပါင္းစပ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လယ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေရးမူဝါဒနဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ေရးဆြဲပါတယ္။ အဲ့ဒီကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ ေရးဆြဲတယ္။

ေရးဆြဲေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို ၿခံဳငံုတဲ့ စိုက္ပ်ိဳး၊ ေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္းႀကီးကို မူဝါဒေတြေရးဆြဲၿပီးေတာ့ အေသးစိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါတီကို ပါဝင္ပူးေပါင္းတဲ့ အေမရိကန္ NGO အဖြဲ႔အစည္းႀကီးကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီမူဝါဒေတြကို တည္းျဖတ္ေပးတယ္။ ဒီမူဝါဒေတြမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ခ်င္တဲ့ ကိုင္ခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို ထည့္သြင္းထားတယ္။ ဒါေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က အေတာ္ပဲ ျဖစ္သြားတယ္။

ဒီမူဝါဒေတြ ေရးဆြဲၿပီးေတာ့ ဘယ္သူမွ အသံုးမခ်ႏုိင္ဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အားလံုးသည္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ ဦးဘမ်ိဳးသိန္းတို႔၊ ဦးလွျမင့္သန္းတို႔၊ ကိုခ်ိဳေလးတို႔၊ ဦးညီပုတို႔ အားလံုးသည္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖစ္သြားၾကၿပီးေတာ့ ဒီမူဝါဒကို အသံုးမခ်ႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီမူဝါဒႀကီးကိုင္ၿပီးေတာ့ ဘာမွ အသံုးမခ်ႏုိင္ေတာ့ အျပင္မွာ စာေတြပဲ ေရးစားတာေပါ့ဗ်ာ။

အဲ့ေတာ့ ဒုဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ ေမလက စေပးတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဝမ္းသာတာေပါ့။ ေအာ္…ငါေတာ့ အသံုးခ်ခြင့္ ရၿပီ။ ဒီမူဝါဒေတြကို။ ငါတို႔တုိင္းျပည္အတြက္ အစီအမံေတြ။ ဒါေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဝင္လာပါတယ္။ ဒါေတြနဲ႔စၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္တယ္။

အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ေနရာမွာ ဒီမူဝါဒေတြကို ေရးဆြဲတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာျပည္က ဆည္ေတြကို မိုးတြင္းမွာ မိုးစပါး (၁၇)သန္းကို ေပးရမယ္။ ေႏြစပါး(၂)သန္းကိုေတာ့ ေနာက္မွ ေပးမယ္။

ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အရင္အစိုးရအေခတ္ေခတ္ မ.ဆ.လ လက္ထက္ကတည္းက ဆည္ေရေတြသည္ ေႏြစပါးပဲ ေပးရမယ္ဆိုတဲ့ဟာ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဆည္ေရေတြသည္ လူႀကီးေတြလာရင္ ေရေလွာင္ထားၿပီးေတာ့ ျပဖို႔ဆိုတဲ့ဟာ ဆိုေတာ့ ဒီဟာေတြက တခ်ိဳကေတာ့ ေအာင္ေရေပးတဲ့ ဆည္ေတြ ရွိပါတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း ဆည္ေရအမ်ားစုသည္ မိုးမွာစိုက္တဲ့ လယ္အမ်ားစုက လယ္သမားေတြသည္ ဒီဆည္က ေရကို ယူရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။ ဒီေတာ့ မိုးဆိုတာက အခ်ိန္မမွန္တာရွိတယ္၊ မွန္တာ ရွိတယ္။ စိုက္ေနရင္းနဲ႔ မိုးေခါင္သြားတဲ့အခါေတြက်ရင္ လယ္သမားေတြက နီးစပ္ရာ ဆည္ကေနၿပီးေတာ့ ေရယူရမယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ သူတို႔နည္း၊ သူတို႔ဟန္နဲ႔ ေရကို ရႏုိင္တဲ့ေနရာကေန သြယ္ယူၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးရတဲ့အတြက္ လူေတြမွာ ဒုကၡ၊ သုကၡ ေရာက္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔က စဥ္းစားတာကေတာ့ မိုးစပါး(၁၇)သန္းကို ဦးစားေပးမလား။ ေႏြစပါး(၂)သန္းေလာက္ကို ဦးစားေပးမလား။ ဆိုေတာ့ ငါးရွဥ့္(၂)ေကာင္ဖမ္းတာမွာ (၂)ေကာင္စလံုး လြတ္ေနတယ္။ ဘယ္ ငါးရွဥ့္ ဖမ္းမလဲ။ ႀကီးတဲ့ငါးရွည့္ ဖမ္းမယ္။ မိုးစပါး ၁၇သန္းကို ရေအာင္ ဖမ္းမယ္။ ဒီမွာ စိုက္သမွ် ေအာင္ေရတင္ မကဘဲ စစုိက္ကတည္းက လိုအပ္တဲ့မိုးဆိုတာ အစိုးမရတဲ့အတြက္ ေဒသအလိုက္မွာ မိုးလိုတဲ့အခါမွာ လိုသလို လယ္သမားေတြ အသီးသီး ဆည္ကေန ေရေတြကို ရႏုိင္ေအာင္ ဒီမူပါ ထည့္ၿပီး ဆြဲတယ္။

ဆြဲၿပီးေတာ့ အဲ့ဒါကို အေပၚကို တင္ျပတာေပါ့ဗ်ာ။ တင္ျပတဲ့အခါမွာ အဓိကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ဝန္ႀကီး(ေဒါက္တာေအာင္သူ)ကို တင္ျပတယ္။ တင္ျပတဲ့အခါမွာ သူက ဘယ္လို ေျပာပါသလဲဆိုရင္ ဒါေတြသည္ မိုးစပါးမွာ ဆည္အားလံုးကို ေရေပးဖို႔ ဆိုတာသည္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္လဲ။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ဆည္ထဲမွာ ေရဆင္းဆည္ မပါဘူး။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။ ေရဆင္းဆည္သည္ ခင္ဗ်ား သိသလို ယေန႔ သီးႏွံေတြကို မေပးေတာ့ဘူး။ ေသာက္သံုးေရသာ ျဖစ္တယ္။

ေသာက္သံုးေရျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္ဗ်ားဆိုတဲ့ အဆိုသည္ ေရဆင္းဆည္ မပါတဲ့အတြက္ တစ္ႏုိင္ငံလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အဆိုမွာ ထည့္လို႔ မရဘူး။ ပယ္တယ္။

ဆိုေတာ့ တစ္ႏုိင္ငံလံုးက ဆည္(၅၀၀)ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ဆည္(၅၀၀)ေက်ာ္ကို ၾကည့္မလား။ ေရဆင္းဆည္ကို ၾကည့္မလား။ သာမန္လူ အေနအထားမွာ သံုးသပ္လို႔ ရပါတယ္။ ဆည္(၅၀၀)ရဲ့ ေပးႏုိင္မယ့္ ေရပမာဏကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီးေတာ့ ေရဆင္းဆည္ တစ္ခု အတြက္ကို ဒီမူကို ပယ္ရတယ္ဆိုတဲ့ ဒီအျဖစ္က ကၽြန္ေတာ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။

ဒုတိယကေတာ့ ဆည္ထဲမွာ ငါးေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းကိုလုပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ အဆိုျပဳပါတယ္။ ဒီအဆိုျပဳတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္က ဆည္ကို မထိခိုက္ေအာင္ ပိုက္္ေတြနဲ႔ တားၿပီးေတာ့ ဆည္ထဲမွာ ငါးေမြးလို႔ ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာလဲဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံဟာ လက္ရွိမွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ မိုးတြင္းမွာ ေရႀကီးနစ္ျမဳပ္တာေတြဟာ တစ္တုိင္းျပည္လံုး ခံစားရတယ္။ သာမန္ လယ္ထဲမွာေမြးေနတဲ့ ငါးကန္ေတြက ေရနဲ႔အၿမဲတမ္းတိုက္စား ပါသြားတဲ့အတြက္ ပ်က္စီးဆံုး႐ံႈးတယ္။

ဒါကို လုပ္ႏုိင္တဲ့တစ္နည္းက ဆည္(၅၀၀)ေက်ာ္မွာသာ ငါးေတြကိုထည့္ၿပီးေတာ့ ေမြးႏုိင္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ သဘာဝေဘးအႏၱရာယ္နဲ႔လည္း ကင္းေဝးသြားမယ္။ ဗမာျပည္ေက်းရြာေတြမွာရွိေနတဲ့ လူဦးေရ(၇၀) ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ ေက်းရြာမွာေနေသာ္လည္း အားလံုးသည္ လယ္သမား မဟုတ္ပါ။ လယ္သမားသည္ ၂၀ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၃၀ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိပါတယ္။ ၇၀မွ ၈၀ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ လယ္မဲ့မ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလယ္မဲ့မ်ားသည္ အလုပ္အကိုင္မဲ့တဲ့အတြက္ ႀကံဳရာက်ပန္း၊ က်ရာလုပ္ငန္းေတြကို ႀကံဳသလို ရွာစားေနရတဲ့အတြက္ ဒီလိုလူေတြသည္ တုိင္းျပည္ရဲ့ အဆင္းရဲဆံုး၊ အမြဲေတဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ ဒီလိုျပည္သူလူထုက ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့အတြက္ ဒီလူထုကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အခုလိုမ်ိဳး ဆည္ေတြမွာ ငါးေမြးတဲ့လုပ္ငန္းေတြမွာ အစုအဖြဲ႔နဲ႔သာ ဒီလူေတြကို စီမံေပးႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဒီလူအားလံုးရဲ့ အဟာရသည္ ငါးအဟာရဆိုတာသည္ တုိင္းျပည္မွာ တိုးတက္လာမယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ့ စီးပြားေရးဟာလည္း အေထာက္အပံ့ေပးမယ္။ တုိင္းျပည္ရဲ့ ေက်းလက္မွာေနတဲ့ ၇၀ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ အလုပ္လက္မဲ့လူေတြ၊ ေရႊ႕ေျပာင္းလုပ္သားေတြ အမ်ားစုက နယ္ျခားမွာသြားၿပီးေတာ့ စုၿပံဳၿပီးေတာ့ ႀကံဳရာက်ပမ္း လုပ္ေနရတဲ့ တျခားႏုိင္ငံရဲ့ အဖိႏွိပ္မႈခံၿပီးေတာ့ လုပ္ေနရတဲ့ လူ ေလးငါးေျခာက္သန္းေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုလူေတြကိုေတာင္ ျပန္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အာ႐ံုကို ဆြဲေဆာင္လို႔ ရပါတယ္။ ဒီငါးေမြးမယ့္လုပ္ငန္းကို ကၽြန္ေတာ္ အဆိုျပဳ တင္ျပတယ္။

ဒါသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေဒသခံလယ္သမားအခ်ိဳ႕ရဲ့ ေတာင္းဆိုမႈလည္း ပါပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေတြ႔အႀကံဳအရ ထုိင္းတို႔၊ ဗီယက္နမ္တို႔၊ တ႐ုတ္ျပည္တို႔မွာ ဆည္မွာ ငါးေမြးၿပီးေတာ့ ႏုိင္ငံရဲ့ ထြက္ကုန္ေတြနဲ႔ ပို႔ကုန္လုပ္ပါတယ္။ ဒီအေတြ႔အႀကံဳေတြကို အေျခခံၿပီးေတာ့ တင္ျပျခင္း ျဖစ္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဝန္ႀကီးသည္ ဆည္မွာငါးေမြးတဲ့ အဆိုျပဳခ်က္ကိုလည္း ပယ္ပါတယ္။ ပယ္ရျခင္းအေၾကာင္းက ဆည္ေျမာင္းရဲ့ အႀကီးဆံုးတာဝန္ရွိသူက ဆည္မွာ ငါးမေမြးရ၊ ေရမကူးရဆိုတဲ့ ဆည္ဥပေဒရွိတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့တင္ျပခ်က္၊ ႏုိင္ငံတႏုိင္လံုးအတြက္ အက်ိဳးျပဳမယ့္အဆိုသည္ ပယ္ခ်ျခင္း ခံရပါတယ္။

ေနာက္ ၃အခ်က္ကေတာ့ အခု သဘာဝေဘးဒဏ္ ခါးစည္းလို႔ခံစားေနရတဲ့ အခုေတာင္ ရိတ္ၿပီးသားစပါးေတြ ကြင္းထဲမွာ ၿပိဳလဲပ်က္စီးတယ္။ ေရထဲမွာ ျမဳပ္ ပ်က္စီးတယ္။ လွန္းတဲ့ အခက္အခဲရွိတယ္။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပ်က္စီးတယ္။ မိုးတြင္းမွာဆိုလည္း ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၂ခါ၊ ၃ခါ ေရဖံုးတယ္။ စပါးခင္းေတြ ပ်က္စီးတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ကေန ေလ်ာ္ေၾကးေတြ ေပးရတယ္။ သန္းေပါင္း ေလးငါးေထာင္ေပးရတယ္။

ဆိုေတာ့ ဒါေတြက ဆံုး႐ႈံးမႈေတြက ၂၀၀၈ကတည္းက ခါးစည္းလို႔ ခံေနရတယ္။ သဘာဝေဘးဒဏ္ကေန ပ်က္စီးသြားတဲ့ေနရာေတြကို အစားထိုးၿပီးေတာ့ ရႏုိင္ဖို႔ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ရႏုိင္မလဲ။ ဒါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံေတာ္အေနနဲ႔လည္း စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ဒီအဆိုကို ကၽြန္ေတာ္ ၂၀၀၄ကတည္းကတင္တယ္။ ဒီကေန႔အထိ မေအာင္ျမင္ဘူး။ အခုလည္း ကန္႔ကြက္ပါတယ္။

ဘာလည္းဆိုရင္ ဧရာဝတီတုိင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဆန္အိုးျဖစ္တယ္။ ဧရာဝတီတုိင္းမွာ မိုးစပါးက ေရႀကီးနစ္ျမွဳပ္တာနဲ႔ မိုးစပါးသည္ ေနေရာင္ျခည္မရတဲ့အတြက္ (တစ္ဧက)၅၀ပဲ သီးပါတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ရတဲ့ ေႏြကာလမွာစိုက္ရင္ ၁၅၀သီးပါတယ္။ သံုးဆ သီးပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေႏြရာသီမွာစိုက္ဖို႔က အဓိကသြင္းေရ လိုပါတယ္။ ေရကေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဧရာဝတီတိုင္းမွာ ေလးသန္းရွိပါတယ္။ ေလးသန္းမွာ ၂သန္းေသာေျမမွာ ေရခ်ိဳ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လယ္သမားက ပိုက္ဆံမတတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ေရသြင္းတဲ့စရိတ္ မတတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဒီဟာေတြက မိုးစပါးၿပီးရင္ အားလံုးက ႐ိုးျပတ္ေတြနဲ႔ပဲ ေႏြဘက္မွာ ယခုအထိ တိုင္းျပည္ရဲ့ ေျမဆီေျမႏွစ္ေပါမ်ားတဲ့၊ ေနေရာင္ျခည္ေပါမ်ားတဲ့ ဧရာဝတီတုိင္းႀကီးကို ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မႈအတြက္ ယေန႔အထိ အသံုးမခ်ႏုိင္ေသးဘူး။

ဒါကိုသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသံုးခ်ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဗီယက္နမ္နဲ႔ ထိုင္းလိုသာ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ အသံုးခ်မယ္ဆိုရင္ေတာ့ မိုးတြင္းထက္သံုးဆသီးႏုိင္တဲ့ စပါးသီးႏွံအထြက္ကို ရမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ စပါးမစိုက္ဘဲနဲ႔ ပဲ၊ ေျပာင္း၊ ႏွမ္း စိုက္ႏုိင္မယ္။

ဒီလိုဟာေတြ အက်ိဳးအျမတ္ေတြ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္ျမင္ၿပီးေတာ့ ဧရာဝတီမွာ ျမစ္ေရတင္စီမံကိန္းေတြကို စိုက္ၿပီးေတာ့ ဒီအဆိုကို တတိယအေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တင္ပါတယ္။ ဒီအဆိုကိုလည္း ဆည္ေျမာင္းအရာရွိကပဲ ဧရာဝတီမွာ ဆည္ေတြ၊ ေျမာင္းေတြမွာ ဒါေတြ လုပ္လို႔ရွိရင္ ေျမာင္းေတြ၊ ေခ်ာင္းေတြက ေကာျမန္တဲ့အတြက္ အဆင္မေျပဘူး။ ပယ္ခ်ပါတယ္ဗ်။

ပယ္ခ်တာက ဘယ္အခ်ိန္မွာသိလည္းဆိုေတာ့ ဒီအဆိုကို တင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကို ဂ်ပန္တစ္ေခါက္လြတ္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ သူက အစည္းအေဝးလုပ္ႏွင့္သြားၿပီ။ ဒီအဆိုေတြဟာ ပယ္ခ်သင့္တယ္ဆိုၿပီး ပယ္ခ်ထားတယ္။

အဲ့ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ပတ္ လစဥ္အစည္းအေဝးမွာ ကၽြန္ေတာ္က ဒီအဆိုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ပယ္ခ်ပါသလဲဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ အထက္အရာရွိ ဝန္ႀကီးကို ေမးပါတယ္။


ဆက္စပ္ေလ.လာရန္
 
တာ၀န္မွ ရပ္စဲခံရေသာ ဒု၀န္ႀကီး ေဒါက္တာထြန္း၀င္း ႏွင့္ဆက္စပ္သတင္းမ်ား ( ၁ )