Friday, June 26, 2020

သမီးပြောတဲ့အဖေ့အကြောင်း ( သို. ) ဦးအာဝါး ဆိုတာ ၂ - Dr Aye Aye Myint

ဆံုးကာနီး ၃လ အလို


ၿမန္မာျပည္ရဲ႕ ေတာလက္ေက်း႐ြာေလးမွာ ခ်က္ျမႇပ္ခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္ႀကီး ပါပါးဟာ သူ႔ေမြးသကၠရာဇ္ကို ေမးရင္ ၁၂၈၉ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၆ရက္လို႔ ျမန္မာလိုပဲ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ မွတ္ပုံတင္ထိက အိုေကေပါ့။ ပတ္စပို႔ေလွ်ာက္ေတာ့ ျမန္မာေမြးသကၠရာဇ္နဲ႔ မရတာေၾကာင့္ ႏွစ္တရာ ျပကၡဒိန္ၾကည့္တြက္ေပးလိုက္ေတာ့ သူေမြးတာ ၁၉၂၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလပါ။
မြန်မာပြည်ရဲ့ တောလက်ကျေးရွာလေးမာ ချက်မြပ်ခဲ့တဲ့ တရုတ်ကြီး ပါပါးဟာ သူ့မွေးသက္ကရာဇ်ကို မေးရင် ၁၂၈၉ နောင်းတန်ခူးလဆန်း ၆ရက်လို့ မြန်မာလိုပဲ ပြောလေ့ရိပါတယ်။ မတ်ပုံတင်ထိက အိုကေပေါ့။ ပတ်စပို့လျောက်တော့ မြန်မာမွေးသက္ကရာဇ်နဲ့ မရတာကြောင့် နစ်တရာ ပြက္ခဒိန်ကြည့်တွက်ပေးလိုက်တော့ သူမွေးတာ ၁၉၂၆ ခုနစ် ဧပြီလပါ။

ဒုတိယကမာၻစစ္ျဖစ္ေတာ့ ပါပါးက ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ပါ။ကမာၻစစ္မီး ျမန္မာျပည္ကို ကူးစက္လာခ်ိန္မွာ ပါပါးရဲ႕ အေမ မုဆိုးမႀကီးက သားသမီးေတြပါ ေခၚၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ျပန္ၾကမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ သမီးအႀကီးက သားကေလးတေယာက္(ကိုခ်ိန္ကြီေခၚ စိုးဝင္းတင့္)နဲ႔ တဗိုက္ပါ။ သားမက္ဦးစိန္တင့္က ဦးေဆာင္ၿပီး သူတို႔ မိသားစု အတြဲလိုက္ႀကီး ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းကခ်င္ျပည္နယ္ကေနတဆင့္ တ႐ုတ္ျပည္ထဲ ဝင္ၾကမယ္ေပါ့။
ဒူတိယကမ္ဘာစစ်ဖြစ်တော့ ပါပါးက ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ပါ။ကမ္ဘာစစ်မီး မြန်မာပြည်ကို ကူးစက်လာချိန်မာ ပါပါးရဲ့ အမေ မုဆိုးမကြီးက သားသမီးတွေပါ ခေါ်ပြီး တရုတ်ပြည်ပြန်ကြမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပါတယ်။အဲဒီအချိန် သမီးအကြီးက သားကလေးတယောက်(ကိုချိန်ကွီခေါ် စိုးဝင်းတင့်)နဲ့ တဗိုက်ပါ။ သားမက်ဦးစိန်တင့်က ဦးဆောင်ပြီး သူတို့ မိသားစု အတွဲလိုက်ကြီး မြန်မာပြည်အထက်ပိုင်းကချင်ပြည်နယ်ကနေတဆင့် တရုတ်ပြည်ထဲ ဝင်ကြမယ်ပေါ့။



အခုေခတ္ Googlemap က လမ္းေၾကာင္းရွာေတာ့ ဝါးခယ္မက ဗန္းေမာ္အေရာက္ ကားနဲ႔ သြားရင္ ၂၁ နာရီ ၅၁ မိနစ္ၾကာမယ္တဲ့။ အဲဒီေခတ္က ၂၁ ရက္ေတာင္ ေရာက္မယ္မထင္ပါဘူး။ ဒုကၡေတြလည္း ေရာက္ၾကလိမ့္မွာမလြဲပါဘူး။ သြားရင္းနဲ႔ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဗန္းေမာ္ေရာက္ေတာ့ သမီးအႀကီး ကိုယ္ဝန္ကလည္း ေမြးခါနီးဖြားခါနီး ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ႐ြာေလးတ႐ြာမွာ တည္းခိုၾကရပါတယ္။ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါတယ္။ ႐ြာေလးနာမည္က ေအာင္ေလာင္းမတဲ့။သမီးေလးတေယာက္ေမြးလာေတာ့ သမီးေလးကို အဲဒီ႐ြာေလးရဲ႕ နာမည္ အမွတ္တရ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ေအာင္ေလာင္းမ ေလးဟာ ႀကီးလာေတာ့ သူ႔ေက်ာင္းနာမည္ကို မခင္မြန္ Khin Monလို႔ သူ႔ဖာသာ ေပးခဲ့ပါတယ္။ ခင္မြန္ ႐ြာသူ ဆိုတဲ့ ေရဒီယို သီခ်င္းေလးလည္း ရွိတာေၾကာင့္ ပါပါးရဲ႕ တူမဦး ေအာင္ေလာင္းမ ေခၚ မခင္မြန္ေခၚ မရႈလြမ္ဆိုတဲ့ က်မတို႔ အမႀကီးကို က်မတို႔က ႐ြာနာမည္ေတြခ်ည္းပဲလို႔ ခ်စ္စႏိုး စၾကပါတယ္။ ( ဆရာမ ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ အမႀကီး ၊သစ္သစ္စိုးနဲ႔ ေဒါက္တာေအာင္သြင့္ Aung Thwin အေမ ဆရာမ ေဒၚခင္မြန္ပါပဲ)
အခုခေတ် Googlemap က လမ်းကြောင်းရာတော့ ဝါးခယ်မက ဗန်းမော်အရောက် ကားနဲ့ သွားရင် ၂၁ နာရီ ၅၁ မိနစ်ကြာမယ်တဲ့။ အဲဒီခေတ်က ၂၁ ရက်တောင် ရောက်မယ်မထင်ပါဘူး။ ဒုက္ခတွေလည်း ရောက်ကြလိမ့်မာမလွဲပါဘူး။ သွားရင်းနဲ့ ကချင်ပြည်နယ် ဗန်းမော်ရောက်တော့ သမီးအကြီး ကိုယ်ဝန်ကလည်း မွေးခါနီးဖွားခါနီး ဖြစ်လာတာကြောင့် ရွာလေးတရွာမာ တည်းခိုကြရပါတယ်။ ရွာသူရွာသားတွေကလည်း စောင့်ရောက်ကြပါတယ်။ ရွာလေးနာမည်က အောင်လောင်းမတဲ့။သမီးလေးတယောက်မွေးလာတော့ သမီးလေးကို အဲဒီရွာလေးရဲ့ နာမည် အမတ်တရ ပေးခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီ အောင်လောင်းမ လေးဟာ ကြီးလာတော့ သူ့ကျောင်းနာမည်ကို မခင်မွန် Khin Monလို့ သူ့ဖာသာ ပေးခဲ့ပါတယ်။ ခင်မွန် ရွာသူ ဆိုတဲ့ ရေဒီယို သီချင်းလေးလည်း ရိတာကြောင့် ပါပါးရဲ့ တူမဦး အောင်လောင်းမ ခေါ် မခင်မွန်ခေါ် မရုလွမ်ဆိုတဲ့ ကျမတို့ အမကြီးကို ကျမတို့က ရွာနာမည်တွေချည်းပဲလို့ ချစ်စနိုး စကြပါတယ်။ ( ဆရာမ ဒေါ်နွယ်နွယ်ရဲ့ အမကြီး ၊သစ်သစ်စိုးနဲ့ ဒေါက်တာအောင်သွင့် Aung Thwin အမေ ဆရာမ ဒေါ်ခင်မွန်ပါပဲ)



ေသြးႏုသားႏုကေလးအေမရွိေတာ့ သူတို႔မိသားစု ေရွ႕ခရီး မဆက္ဘဲ အဲဒီ ႐ြာမွာပဲ စတည္းခ်ၾကပါတယ္။ ရက္ရွည္ေနလာေတာ့ ေမာင္အာဝါးေလးက အိမ္သူအိမ္သားေတြအတြက္ စီးပြားေရး ထြက္လုပ္ရပါတယ္။ပါပါးေျပာျပတုန္းက သူက ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္လို႔ ေျပာတယ္(ႏွစ္တရာ ျပကၡဒိန္နဲ႔ တြက္ရင္ ၁၉ႏွစ္သား ျဖစ္ေနေတာ့ ဘယ္လို မကိုက္လဲ မသိေတာ့ဘူး။) အကိုနဲ႔ ေယာက္ဖက ငွက္ဖ်ားျဖစ္ေနၾကေတာ့ ေယာက်ၤားေလးဆိုလို႔ သူပဲ ရွိတယ္ေလ။အေမက ၾကက္ဥေတြ ျပဳတ္ေပးတယ္။သေဘၤာသီးေတြ ဝယ္ေပးတယ္တဲ့။ အဲဒါေတြကို လူႀကီးစီး စက္ဘီးစီးၿပီး တဖက္႐ြာကို သြားေရာင္းရတယ္တဲ့။ လမ္းက ကုန္းတက္ေလးမွာ ဂ်ပန္တပ္ရွိေတာ့ စက္ဘီး မႏီုင့္တႏိုင္စီးလာတဲ့ ေမာင္အာဝါးေလးကို ဂ်ပန္ေတြက ခ်စ္လို႔ ဝိုင္းကူတြန္းေပးတတ္ၾကတယ္တဲ့။
သွေးနုသားနုကလေးအမေရိတော့ သူတို့မိသားစု ရေ့ခရီး မဆက်ဘဲ အဲဒီ ရွာမာပဲ စတည်းချကြပါတယ်။ ရက်ရည်နေလာတော့ မောင်အာဝါးလေးက အိမ်သူအိမ်သားတွေအတွက် စီးပွားရေး ထွက်လုပ်ရပါတယ်။ပါပါးပြောပြတုန်းက သူက ၁၀နစ်ကျော်ကျော်ပဲ ရိသေးတယ်လို့ ပြောတယ်(နစ်တရာ ပြက္ခဒိန်နဲ့ တွက်ရင် ၁၉နစ်သား ဖြစ်နေတော့ ဘယ်လို မကိုက်လဲ မသိတော့ဘူး။) အကိုနဲ့ ယောက်ဖက ငက်ဖျားဖြစ်နေကြတော့ ယောင်္ကျားလေးဆိုလို့ သူပဲ ရိတယ်လေ။အမေက ကြက်ဥတွေ ပြုတ်ပေးတယ်။သင်္ဘောသီးတွေ ဝယ်ပေးတယ်တဲ့။ အဲဒါတွေကို လူကြီးစီး စက်ဘီးစီးပြီး တဖက်ရွာကို သွားရောင်းရတယ်တဲ့။ လမ်းက ကုန်းတက်လေးမာ ဂျပန်တပ်ရိတော့ စက်ဘီး မနီုင့်တနိုင်စီးလာတဲ့ မောင်အာဝါးလေးကို ဂျပန်တွေက ချစ်လို့ ဝိုင်းကူတွန်းပေးတတ်ကြတယ်တဲ့။

အဲဒီ႐ြာမွာ ေနရင္းပဲ စစ္ႀကီးၿပီးသြားေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ကို မသြားၾကေတာ့ဘဲ ဇာတိ ဝါးခယ္မကိုပဲ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္တဲ့။
ပါပါးဟာ ငယ္ငယ္က စစ္ေျပးရင္း ေနခဲ့ရတဲ့ ကခ်င္ေျမကိုလည္း သံေယာဇဥ္ႀကီးရွာပါတယ္။တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဗန္းေမာ္အနီးတဝိုက္ကို သြားၾကည့္ဦးမယ္လို႔ ေျပာတတ္ပါတယ္။ကိုကိုးကလည္း ကားဝယ္ႏိုင္တဲ့အခါ ပစ္ကပ္ေလးတစီးမွာ ဒရင္းဘက္ေတြပါတင္ၿပီး ပါပါးတို႔ ေမာင္ႏွမတေတြကို ဗန္းေမာ္ဖက္ ကားနဲ႔ လိုက္ပို႔မယ္လို႔ ႀကိတ္ၿပီး ႀကံခဲ့ပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္က ကားႀကီးႀကီးဆိုလို႔ ပစ္ကပ္ပဲ ရွိတာကိုး။အခုလို Alphard တို႔ Hiace တို႔ ၁၀ေယာက္စီး၊၁၃ေယာက္ ၁၅ ေယာက္စီး စတာေတြ မေပၚေသးဘူးေလ)၊ပစ္ကပ္ေလးတစီး ဝယ္ႏိုင္လာေတာ့လည္း ဗန္းေမာ္ကို ကားနဲ႔ သြားဖို႔ရာ မၿငိမ္းခ်မ္း။
အဲဒီရွာမာ နေရင်းပဲ စစ်ကြီးပြီးသွားတော့ တရုတ်ပြည်ကို မသွားကြတော့ဘဲ ဇာတိ ဝါးခယ်မကိုပဲ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်တဲ့။
ပါပါးဟာ ငယ်ငယ်က စစ်ပြေးရင်း နေခဲ့ရတဲ့ ကချင်မြေကိုလည်း သံယောဇဉ်ကြီးရာပါတယ်။တချိန်ချိန်မာ ဗန်းမော်အနီးတဝိုက်ကို သွားကြည့်ဦးမယ်လို့ ပြောတတ်ပါတယ်။ကိုကိုးကလည်း ကားဝယ်နိုင်တဲ့အခါ ပစ်ကပ်လေးတစီးမာ ဒရင်းဘက်တွေပါတင်ပြီး ပါပါးတို့ မောင်နမတတွေကို ဗန်းမော်ဖက် ကားနဲ့ လိုက်ပို့မယ်လို့ ကြိတ်ပြီး ကြံခဲ့ပါတယ်။ (အဲဒီအချိန်က ကားကြီးကြီးဆိုလို့ ပစ်ကပ်ပဲ ရိတာကိုး။အခုလို Alphard တို့ Hiace တို့ ၁၀ယောက်စီး၊၁၃ယောက် ၁၅ ယောက်စီး စတာတွေ မပေါ်သေးဘူးလေ)၊ပစ်ကပ်လေးတစီး ဝယ်နိုင်လာတော့လည်း ဗန်းမော်ကို ကားနဲ့ သွားဖို့ရာ မငြိမ်းချမ်း။

 ေမာင္ႏွမ ၄ေယာက္နဲ႔ အလယ္က ဦးေလး ၊ ေတာင္အူ ေရတံခါး - ၁၉၈၀ ခန္.

၁၉၉၀ ေလာက္မွာ က်မရဲ႕ အမအလတ္ ဆရာဝန္ posting ဝင္ေတာ့ ပထမဆုံးေရာက္တာ ျမစ္ႀကီးနား ေဆး႐ုံႀကီးပါ။သူေရာက္ၿပီး တႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ က်မတို႔ သားအဖ ေလယာဥ္နဲ႔ျမစ္ႀကီးနားလိုက္သြားလည္ၾကပါတယ္။ သာယာေအးခ်မ္းတဲ့ ျမစ္ႀကီးနားမွာ တလေလာက္ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ပါပါးက ျမစ္ႀကီးနားမသြားခင္ကတည္းက သူသြားလို႔ ရသေလာက္ ေလွ်ာက္သြားၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ့ မိုးေကာင္းမွာ အကို႔သူငယ္ခ်င္းကိုစိုးၾကင္ရဲ႕ ညီမ ရွိတယ္ဆိုၿပီး မိုးေကာင္းကို ရထားနဲ႔ သြားလည္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူငယ္ခ်င္း ကံျမင့္ Kan Myint က ေဆးခန္းဖြင့္ေနေတာ့ မရရေအာင္ သြားရွာေတြ႕ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲ တပတ္လိုက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ၿမိဳ႕ခံေတြ ေကြၽးတာ စားေသာက္ၿပီး ညေန ရထားနဲ႔ပဲ ျမစ္ႀကီးနားကို ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုန္းလမ္းက သြားလို႔ ရတာ ဒါအကုန္ပါပဲ။ျမစ္ဆုံေတာင္ မၿငိမ္းခ်မ္းလို႔ မေရာက္ခဲ့ရပါ။ ရန္ကုန္ကို ေလယာဥ္နဲ႔ အျပန္ လမ္းမွာ ေလယာဥ္က အစီအစဥ္မပါဘဲ ဗန္းေမာ္ ေလယာဥ္ကြင္းမွာ ဆင္းပါတယ္။ေလယာဥ္မယ္ကို ခဏဆင္းလို႔ ရမလား ခြင့္ေတာင္းၿပီး ေလယာဥ္ကြင္းထဲ ဆင္းၾကည့္ၾကေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း စိုးမင္း Soe Minကို စစ္ဝတ္စုံနဲ႔ ေတြ႕ရလို႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနတုန္း ပါပါးကေတာ့ ေလယာဥ္ကြင္း ပတ္လည္က ကိုင္းေတာေတြပဲ ျမင္ေနရတဲ့ ဗန္းေမာ္ကို အလြမ္းေျပ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရွာပါတယ္။သူျပန္ေရာက္ဖူးခ်င္လွတဲ့ ဗန္းေမာ္ကို အားရပါးရ တို႔ထိႏႈတ္ဆက္ခြင့္ေတာ့ သူ႔တသက္တာမွာ ရမသြားခဲ့ရွာပါဘူး။
၁၉၉၀ လောက်မာ ကျမရဲ့ အမအလတ် ဆရာဝန် posting ဝင်တော့ ပထမဆုံးရောက်တာ မြစ်ကြီးနား ဆေးရုံကြီးပါ။သူရောက်ပြီး တနစ်လောက်နေတော့ ကျမတို့ သားအဖ လေယာဉ်နဲ့မြစ်ကြီးနားလိုက်သွားလည်ကြပါတယ်။ သာယာအေးချမ်းတဲ့ မြစ်ကြီးနားမာ တလလောက် ပျော်ခဲ့ကြပါတယ်။ ပါပါးက မြစ်ကြီးနားမသွားခင်ကတည်းက သူသွားလို့ ရသလောက် လျောက်သွားကြည့်ချင်တယ်ဆိုတော့ မိုးကောင်းမာ အကို့သူငယ်ချင်းကိုစိုးကြင်ရဲ့ ညီမ ရိတယ်ဆိုပြီး မိုးကောင်းကို ရထားနဲ့ သွားလည်ကြပါတယ်။ အဲဒီမာ သူငယ်ချင်း ကံမြင့် Kan Myint က ဆေးခန်းဖွင့်နေတော့ မရရအောင် သွားရာတွေ့ပြီး မြို့ထဲ တပတ်လိုက်ကြည့်ကြပါတယ်။မြို့ခံတွေ ကျွေးတာ စားသောက်ပြီး ညနေ ရထားနဲ့ပဲ မြစ်ကြီးနားကို ပြန်ခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ကုန်းလမ်းက သွားလို့ ရတာ ဒါအကုန်ပါပဲ။မြစ်ဆုံတောင် မငြိမ်းချမ်းလို့ မရောက်ခဲ့ရပါ။ ရန်ကုန်ကို လေယာဉ်နဲ့ အပြန် လမ်းမာ လေယာဉ်က အစီအစဉ်မပါဘဲ ဗန်းမော် လေယာဉ်ကွင်းမာ ဆင်းပါတယ်။လေယာဉ်မယ်ကို ခဏဆင်းလို့ ရမလား ခွင့်တောင်းပြီး လေယာဉ်ကွင်းထဲ ဆင်းကြည့်ကြတော့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် အတန်းထဲက သူငယ်ချင်း စိုးမင်း Soe Minကို စစ်ဝတ်စုံနဲ့ တွေ့ရလို့ နုတ်ဆက်စကားပြောနေတုန်း ပါပါးကတော့ လေယာဉ်ကွင်း ပတ်လည်က ကိုင်းတောတွေပဲ မြင်နေရတဲ့ ဗန်းမော်ကို အလွမ်းပြေ လည့်ပတ်ကြည့်ရာပါတယ်။သူပြန်ရောက်ဖူးချင်လတဲ့ ဗန်းမော်ကို အားရပါးရ တို့ထိနုတ်ဆက်ခွင့်တော့ သူ့တသက်တာမာ ရမသွားခဲ့ရာပါဘူး။



2008 ပါပါး မဆုံးခင္မွာ အတန္အသင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ တသက္လုံးေသာက္လာတဲ့ ေဆးလိပ္ရဲ႕ ႏွိပ္စက္တဲ့ ဒဏ္ေၾကာင့္ 2003 ေလာက္ကတည္းက လမ္းေဝးေဝး မေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ အဆုပ္ပြေနခဲ့ပါၿပီ။ 2005 မွာေတာ့ လမ္းေတာင္ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့လို႔ Wheelchair နဲ႔ သြားရတဲ့ ဘ၀ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
အခုခ်ိန္မွာ ပူတာအိုထိ ေလယာဥ္နဲ႔ သြားၾက၊ျမစ္ဆုံမွာ ဓာတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ၾကတာ ျမင္ရတိုင္း ကခ်င္ေျမ ဗန္းေမာ္ကို ျပန္ေရာက္ခ်င္လွတဲ့ ပါပါးကို သတိရမိပါတယ္။
ပါပါးခ်စ္တဲ့ ကခ်င္ေျမလည္း ထာဝရေအးခ်မ္းပါေစ။ မိဘ သက္ရွိထင္ရွားရွိေသးတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားလည္း မိဘဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။
2008 ပါပါး မဆုံးခင်မာ အတန်အသင့် ငြိမ်းချမ်းနေပြီဖြစ်ပေမယ့် တသက်လုံးသောက်လာတဲ့ ဆေးလိပ်ရဲ့ နိပ်စက်တဲ့ ဒဏ်ကြောင့် 2003 လောက်ကတည်းက လမ်းဝေးဝေး မလျောက်နိုင်အောင် အဆုပ်ပွနေခဲ့ပါပြီ။ 2005 မာတော့ လမ်းတောင် မလျောက်နိုင်တော့လို့ Wheelchair နဲ့ သွားရတဲ့ ဘ၀ ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။

အခုချိန်မာ ပူတာအိုထိ လေယာဉ်နဲ့ သွားကြ၊မြစ်ဆုံမာ ဓာတ်ပုံတွေ ရိုက်ကြတာ မြင်ရတိုင်း ကချင်မြေ ဗန်းမော်ကို ပြန်ရောက်ချင်လတဲ့ ပါပါးကို သတိရမိပါတယ်။

ပါပါးချစ်တဲ့ ကချင်မြေလည်း ထာဝရအေးချမ်းပါစေ။ မိဘ သက်ရိထင်ရားရိသေးတဲ့ မိတ်ဆွေများလည်း မိဘဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းနိုင်တဲ့ အခွင့်အရေးတွေ ရကြပါစေလို့ ဆန္ဒပြုပါတယ်။

Related Post
သမီးပြောတဲ့အဖေ့အကြောင်း ( သို. ) ဦးအာဝါး ဆိုတာ ၁  - Dr Aye Aye Myint

Thursday, June 25, 2020

သမီးပြောတဲ့အဖေ့အကြောင်း ( သို. ) ဦးအာဝါး ဆိုတာ - Dr Aye Aye Myint

ေတာင္အူသၿပဳ - Photo by Dr Kyaw Swar Phyo Thu


တစ္ခ်ိန္က ၀ါးခယ္မရဲ.ထိပ္တန္းစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ တစ္ဦးၿဖစ္တဲ့ ဦးအာ၀ါး ရဲ.အေႀကာင္း သူ.သမီး ၿဖစ္သူ မွတ္တမ္းတင္ထားတာေလးကို ကူးယူေဖာ္ၿပပါတယ္ ။ ဒီ မွတ္တမ္းေလးကိုဖတ္ရင္း တရုတ္ၿပည္ကေန ၿမန္မာနိုင္ငံကို လာေရာက္အေၿခခ်ေနထိုင္ႀကပံု ၊ သူတို.ရဲ. ႀကိဳးစားမွဳ ၊ ေစ.စပ္တိက်ပံု ၊သူတို.ရဲ. ဘ၀ၿဖတ္သန္းပံုေတြကို ေလ့လာနိုင္မွာၿဖစ္ပါတယ္ ။
တစ်ချိန်က ဝါးခယ်မရဲ.ထိပ်တန်းစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရင် တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဦးအာဝါး ရဲ.အကြောင်း သူ.သမီး ဖြစ်သူ မတ်တမ်းတင်ထားတာလေးကို ကူးယူဖော်ပြပါတယ် ။ ဒီ မတ်တမ်းလေးကိုဖတ်ရင်း တရုတ်ပြည်ကနေ မြန်မာနိုင်ငံကို လာရောက်အခြေချနေထိုင်ကြပုံ ၊ သူတို.ရဲ. ကြိုးစားမု ၊ စေ.စပ်တိကျပုံ ၊သူတို.ရဲ. ဘဝဖြတ်သန်းပုံတွေကို လေ့လာနိုင်မာဖြစ်ပါတယ်

က်မအေဖ(ပါပါး) နာမည္က ဦးအာဝါးတဲ့။အဂၤလိပ္လို အေဖနာမည္ျဖည့္ရတဲ့ အခါ U Ah War လို႔ ေရးေတာ့ တခ်ိဳ႕က တ႐ုတ္နာမည္ထင္ၿပီး ဦးအဝါလို႔ ဖတ္တိုင္း မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျပင္ရတယ္။
ကျမအဖေ(ပါပါး) နာမည်က ဦးအာဝါးတဲ့။အင်္ဂလိပ်လို အဖေနာမည်ဖြည့်ရတဲ့ အခါ U Ah War လို့ ရေးတော့ တချို့က တရုတ်နာမည်ထင်ပြီး ဦးအဝါလို့ ဖတ်တိုင်း မဟုတ်ပါဘူးလို့ ပြင်ရတယ်။

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာနာမည္စစ္စစ္မွ ေတာသူႀကီးေတြ မွည့္ေပးခဲ့တဲ့ အႏြတၱအမည္ရယ္ပါ။
ပါပါးရဲ႕ နာမည္အေၾကာင္းေျပာျပရရင္ အဖြားေဒၚေအးကေန စမွ ျဖစ္မယ္။
က်မတို႔ အဖြားက တ႐ုတ္ျပည္ ဖူးက်န႔္ျပည္နယ္ ေဟြအန္းဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးကပါ။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဖူးက်န႔္ျပည္နယ္က မိန္းကေလးေတြဟာ အလုပ္သိပ္လုပ္ၾကလို႔ ဖူးက်န႔္ႏြီရယ္လို႔ နာမည္ေက်ာ္ပါသတဲ့။ (ဖူးက်န႔္ေယာက်ၤားေတြကေတာ့ မိန္းမလုပ္စာ ထိုင္စားတတ္ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ) အဲဒီထဲမွာမွ အဖြားက သူ႔ေခတ္မွာ ေခတ္စားတဲ့ ေျခေသးမ မလုပ္ခဲ့သူပါ။ အဖြားရဲ႕ အေဖက ေက်ာင္းဆရာတဲ့။ သူ႔သမီးက ငိုယိုၿပီး ေျခေထာက္ မခ်ိဳးခ်င္ပါဘူးဆိုတာကို လက္ခံၿပီး ဒါဆို လယ္အလုပ္လုပ္ရမယ္လို႔ အေပးအယူလုပ္ခဲ့ပါသတဲ့။ အဖြားက လယ္လုပ္ပါမယ္ ဝန္ခံၿပီး ေျခေထာက္ခ်ိဳးတာကို ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ Revolutionist ေပါ့။မ်ိဳးနဲ႔ ႐ိုးနဲ႔ ေတာ္လွန္ခ်င္ခဲ့ၾကတာ 
အဖြားအိမ္ေထာင္က်ၿပီး သမီးတေယာက္(ဆရာမေဒၚႏြယ္ႏြယ္တို႔ အေမ ) သားတေယာက္(ကိုသက္ရွည္တို႔ အေဖ) အရမွာ သူတို႔ မိသားစုေတြ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာရွာၿပီး ျမန္မာျပည္ကို သေဘၤာနဲ႔ စြန႔္စားထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဝါးခယ္မနားက ေတာင္အူ႐ြာမွာ ကုန္စုံဆိုင္ေလးဖြင့္ၿပီး အေျခခ်ခဲ့ၾကတယ္တဲ့။

တကယ်တော့ မြန်မာနာမည်စစ်စစ်မ တောသူကြီးတွေ မည့်ပေးခဲ့တဲ့ အနွတ္တအမည်ရယ်ပါ။
ပါပါးရဲ့ နာမည်အကြောင်းပြောပြရရင် အဖွားဒေါ်အေးကနေ စမ ဖြစ်မယ်။
ကျမတို့ အဖွားက တရုတ်ပြည် ဖူးကျန့်ပြည်နယ် ဟွေအန်းဆိုတဲ့ မြို့ကလေးကပါ။ တရုတ်ပြည်မာ ဖူးကျန့်ပြည်နယ်က မိန်းကလေးတွေဟာ အလုပ်သိပ်လုပ်ကြလို့ ဖူးကျန့်နွီရယ်လို့ နာမည်ကျော်ပါသတဲ့။ (ဖူးကျန့်ယောင်္ကျားတွေကတော့ မိန်းမလုပ်စာ ထိုင်စားတတ်ကြတယ် ထင်ပါရဲ့ ) အဲဒီထဲမာမ အဖွားက သူ့ခေတ်မာ ခေတ်စားတဲ့ ခြေသေးမ မလုပ်ခဲ့သူပါ။ အဖွားရဲ့ အဖေက ကျောင်းဆရာတဲ့။ သူ့သမီးက ငိုယိုပြီး ခြေထောက် မချိုးချင်ပါဘူးဆိုတာကို လက်ခံပြီး ဒါဆို လယ်အလုပ်လုပ်ရမယ်လို့ အပေးအယူလုပ်ခဲ့ပါသတဲ့။ အဖွားက လယ်လုပ်ပါမယ် ဝန်ခံပြီး ခြေထောက်ချိုးတာကို တော်လန်ခဲ့တဲ့ Revolutionist ပေါ့။မျိုးနဲ့ ရိုးနဲ့ တော်လန်ချင်ခဲ့ကြတာ 
အဖွားအိမ်ထောင်ကျပြီး သမီးတယောက်(ဆရာမဒေါ်နွယ်နွယ်တို့ အမေ ) သားတယောက်(ကိုသက်ရည်တို့ အဖေ) အရမာ သူတို့ မိသားစုတွေ ရေကြည်ရာ မြက်နုရာရာပြီး မြန်မာပြည်ကို သင်္ဘောနဲ့ စွန့်စားထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ဝါးခယ်မနားက တောင်အူရွာမာ ကုန်စုံဆိုင်လေးဖွင့်ပြီး အခြေချခဲ့ကြတယ်တဲ့။



အဲဒီအခ်ိန္ ေတာင္အူက စီးပြားေရး ေကာင္းတဲ့ ႐ြာႀကီးျဖစ္လို႔ အဖြားတို႔ ဆိုင္ေရွ႕က ဆိပ္ခံတံတားမွာ ဧရာဝတီ သေဘၤာေတာင္ ကပ္ေပးခဲ့တယ္။ တ႐ုတ္ျပည္က ေျပာင္းလာကာစလူေတြကို အဖြားတို႔က ကူညီတဲ့ အေနနဲ႔ ေခတၱတည္းခိုခြင့္ျပဳေတာ့ မနက္ဆို အဲဒီတံတားမွာ တန္းစီထိုင္ၿပီး ဆန္ျပဳတ္တိုက္ရတယ္တဲ့။
အဲဒီအချိန် တောင်အူက စီးပွားရေး ကောင်းတဲ့ ရွာကြီးဖြစ်လို့ အဖွားတို့ ဆိုင်ရေ့က ဆိပ်ခံတံတားမာ ဧရာဝတီ သင်္ဘောတောင် ကပ်ပေးခဲ့တယ်။ တရုတ်ပြည်က ပြောင်းလာကာစလူတွေကို အဖွားတို့က ကူညီတဲ့ အနေနဲ့ ခေတ္တတည်းခိုခွင့်ပြုတော့ မနက်ဆို အဲဒီတံတားမာ တန်းစီထိုင်ပြီး ဆန်ပြုတ်တိုက်ရတယ်တဲ့။

ဖူးက်န႔္ႏြီ ေဒၚေအးဟာ ျမန္မာျပည္ေရာက္ေတာ့လည္း အလုပ္ကို မနားတမ္းလုပ္တာေၾကာင့္ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြက သူ႔မွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနမွန္းေတာင္ မသိၾကပါဘူး။ အလုပ္လုပ္ရင္းကပဲ ဗိုက္နာလာလို႔ အခန္းထဲဝင္ၿပီး တတိယေျမာက္ သားကေလးကို ကိုယ့္ဖာသာပဲ ေမြးလိုက္ပါတယ္။ ကေလးေလး ငိုသံ တဝါးဝါးၾကားမွ အိမ္နီးခ်င္း အရီးစိန္ေမတို႔က ေျပးလာၾကည့္ၿပီး "ဒီ အာဝါးေလး ဘယ္က ဘယ္လို ေရာက္လာတာလဲ" လို႔ အံ့ၾသတႀကီး သတင္းဝိုင္းေမးၾကရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ တအိမ္နဲ႔ တအိမ္ ရင္းႏွီးၾကတာေၾကာင့္ ကေလးေလး ေမာင္အာဝါးကို ဝိုင္းထိန္းၾက ခ်စ္ၾကပါသတဲ့။(ေတာင္အူ႐ြာမွာ ခ်က္ျမႇဳပ္တဲ့ ေမာင္အာဝါးေလးကလည္း ဒီ႐ြာထြက္ဆိုေတာ့ သူ႔အေမကို ႐ြာသူေတြ ေခၚသလို အမ လို႔ ေခၚတယ္။ အကို နဲ႔အမကို က်မတို႔ ေခတ္လို ကိုကိုး၊ၾကည့္ၾကည့္ မေခၚပါဘူးရွင္၊ ေသတဲ့ အထိ ေခၚသြားတာ အကို နဲ႔ မမ တဲ့။)
ဖူးကျန့်နွီ ဒေါ်အေးဟာ မြန်မာပြည်ရောက်တော့လည်း အလုပ်ကို မနားတမ်းလုပ်တာကြောင့် အိမ်နီးနားချင်းတွေက သူ့မာ ကိုယ်ဝန်ရိနေမန်းတောင် မသိကြပါဘူး။ အလုပ်လုပ်ရင်းကပဲ ဗိုက်နာလာလို့ အခန်းထဲဝင်ပြီး တတိယမြောက် သားကလေးကို ကိုယ့်ဖာသာပဲ မွေးလိုက်ပါတယ်။ ကလေးလေး ငိုသံ တဝါးဝါးကြားမ အိမ်နီးချင်း အရီးစိန်မေတို့က ပြေးလာကြည့်ပြီး "ဒီ အာဝါးလေး ဘယ်က ဘယ်လို ရောက်လာတာလဲ" လို့ အံ့သြတကြီး သတင်းဝိုင်းမေးကြရပါတယ်။ မြန်မာပြည်မာတော့ တအိမ်နဲ့ တအိမ် ရင်းနီးကြတာကြောင့် ကလေးလေး မောင်အာဝါးကို ဝိုင်းထိန်းကြ ချစ်ကြပါသတဲ့။(တောင်အူရွာမာ ချက်မြုပ်တဲ့ မောင်အာဝါးလေးကလည်း ဒီရွာထွက်ဆိုတော့ သူ့အမေကို ရွာသူတွေ ခေါ်သလို အမ လို့ ခေါ်တယ်။ အကို နဲ့အမကို ကျမတို့ ခေတ်လို ကိုကိုး၊ကြည့်ကြည့် မခေါ်ပါဘူးရင်၊ သေတဲ့ အထိ ခေါ်သွားတာ အကို နဲ့ မမ တဲ့။)

ပါပါးကို ေမြးၿပီး ေနာက္ ၅ႏွစ္အၾကာ သမီးေလး တေယာက္ (ေဒၚရႈဝါ) ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ဆဲမွာ အဖိုးဆုံးသြားေတာ့ အသက္ ၄၀႐ြယ္ မုဆိုးမေလး အဖြားဟာ တေယက္တည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲ ႐ုန္းကန္ရရွာပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ဝါးခယ္မ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ ေနတဲ့ သူေဌးကေတာ္တေယာက္က ေမာင္အာဝါးေလးကို ေမြးစားဖို႔ လာေတာင္းတယ္တဲ့။ အဖြားက "ငတ္ခ်င္ငတ္ေပ့ေစ၊ငါ့သားကို မေပးႏိုင္ပါဘူး" လို႔ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းလႊတ္လိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပတိုင္း အင္မတန္ မ်က္ရည္လြယ္တတ္တဲ့ ဦးအာဝါး ငိုေတာ့တာပါပဲ။
ပါပါးကို မွေးပြီး နောက် ၅နစ်အကြာ သမီးလေး တယောက် (ဒေါ်ရုဝါ) ကိုယ်ဝန်ဆောင်ဆဲမာ အဖိုးဆုံးသွားတော့ အသက် ၄၀ရွယ် မုဆိုးမလေး အဖွားဟာ တယေက်တည်း ဆင်းဆင်းရဲရဲ ရုန်းကန်ရရာပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဝါးခယ်မ မြို့ပေါ်မာ နေတဲ့ သူဌေးကတော်တယောက်က မောင်အာဝါးလေးကို မွေးစားဖို့ လာတောင်းတယ်တဲ့။ အဖွားက "ငတ်ချင်ငတ်ပေ့စေ၊ငါ့သားကို မပေးနိုင်ပါဘူး" လို့ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းလွတ်လိုက်တဲ့ အကြောင်း ပြောပြတိုင်း အင်မတန် မျက်ရည်လွယ်တတ်တဲ့ ဦးအာဝါး ငိုတော့တာပါပဲ။

အဲဒီေနာက္ ၁၆ႏွစ္႐ြယ္ သမီးအႀကီးကို ၿမိဳ႕ေပၚက သူေဌးတေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးၿပီး ဝါးခယ္မ ၿမိဳ႕ေပၚ ေျပာင္းၾကပါတယ္။အဲဒီ အေဒၚရဲ႕ ေယာာက်ၤားကလည္း သေဘာေကာင္းလို႔ ေယာက္ဖေလးေတြကို ေက်ာင္းေနဖို႔ ကူညီပါတယ္တဲ့။
ေတာင္အူ႐ြာက ေျပာင္းခဲ့ရေပမယ့္ သူေမြးတဲ့ ႐ြာကို ခ်စ္လို႔ ပါပါးက ႐ြာအေၾကာင္း အၿမဲ ေျပာေျပာျပတတ္ပါတယ္။
(သူေျပာတုန္းကေတာ့ ႐ြာနာမည္က ေတာင္အူပါပဲ၊ အခုမွပဲ ဒီဘုရားသုံးဆူ ရွိတဲ့ဖက္ကို ေတာင္အူသျပဳလို႔ ေခၚမွန္း သိရေတာ့တယ္။)
အဲဒီနောက် ၁၆နစ်ရွယ် သမီးအကြီးကို မြို့ပေါ်က သူဌေးတယောက်နဲ့ အိမ်ထောင်ချပေးပြီး ဝါးခယ်မ မြို့ပေါ် ပြောင်းကြပါတယ်။အဲဒီ အဒေါ်ရဲ့ ယောာင်္ကျားကလည်း သဘောကောင်းလို့ ယောက်ဖလေးတွေကို ကျောင်းနေဖို့ ကူညီပါတယ်တဲ့။
တောင်အူရွာက ပြောင်းခဲ့ရပေမယ့် သူမွေးတဲ့ ရွာကို ချစ်လို့ ပါပါးက ရွာအကြောင်း အမြဲ ပြောပြောပြတတ်ပါတယ်။
(သူပြောတုန်းကတော့ ရွာနာမည်က တောင်အူပါပဲ၊ အခုမပဲ ဒီဘုရားသုံးဆူ ရိတဲ့ဖက်ကို တောင်အူသပြုလို့ ခေါ်မန်း သိရတော့တယ်။)



အင္မတန္ အလုပ္လုပ္တဲ့ အေမက ေမြးခဲ့တဲ့ ပါပါးဟာလည္း အလုပ္သိပ္လုပ္ပါတယ္။ သူမဆုံးခင္ ၃လေလာက္အလို Wheel chair နဲ႔ သြားၿပီး ေအာက္ဆီဂ်င္ကို စက္နဲ႔ ရႉေနရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ အနားမေနဘဲ ဂေဟေဆာ္တဲ့ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ သူပါ။
အင်မတန် အလုပ်လုပ်တဲ့ အမေက မွေးခဲ့တဲ့ ပါပါးဟာလည်း အလုပ်သိပ်လုပ်ပါတယ်။ သူမဆုံးခင် ၃လလောက်အလို Wheel chair နဲ့ သွားပြီး အောက်ဆီဂျင်ကို စက်နဲ့ ရူနေရတဲ့ အချိန်မာတောင် အနားမနေဘဲ ဂဟေဆော်တဲ့ အလုပ်လုပ်ခဲ့တဲ့ သူပါ။

ပါပါးနာမည္ကို ျဗဳန္းကနဲ နားေထာင္ရင္ ရယ္စရာလို႔ ထင္ရေပမယ့္ ဒီနာမည္ရျခင္းအေၾကာင္းရင္းကို သိထားတဲ့ က်မတို႔ကေတာ့ အင္မတန္ အလုပ္လုပ္လို႔ ရလာတဲ့ နာမည္ပါလားလို႔ အၿမဲ ဂုဏ္ယူေနရတဲ့ အေဖ့နာမည္ေလးပါပဲ။ က်မရဲ႕ ပါပါး(ဦးအာဝါး)ဟာ အသက္ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ဖတဆိုး ျဖစ္ခဲ့သူပါ။ သူတို႔ေမာင္ႏွမေတြက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၅ႏွစ္စီ ကြာတယ္တဲ့ ။
 ပါပါးနာမည်ကို ဗြုန်းကနဲ နားထောင်ရင် ရယ်စရာလို့ ထင်ရပေမယ့် ဒီနာမည်ရခြင်းအကြောင်းရင်းကို သိထားတဲ့ ကျမတို့ကတော့ အင်မတန် အလုပ်လုပ်လို့ ရလာတဲ့ နာမည်ပါလားလို့ အမြဲ ဂုဏ်ယူနေရတဲ့ အဖေ့နာမည်လေးပါပဲ။ ကျမရဲ့ ပါပါး(ဦးအာဝါး)ဟာ အသက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ဖတဆိုး ဖြစ်ခဲ့သူပါ။ သူတို့မောင်နမတွေက တယောက်နဲ့တယောက် ၅နစ်စီ ကွာတယ်တဲ့ ။

ပါပါး ၅ႏွစ္ သူ႔ညီမေလး ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ထားခ်ိန္မွာ သူတို႔ အေဖ (ဦးစိန္ေပါ) ဆုံးခဲ့တာပါ။ ျမန္မာျပည္မလာခင္ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ေနစဥ္က ေဗဒင္ဆရာက "မင္းအသက္ ၄၀ ေက်ာ္ရင္ ဘုရင္ျဖစ္မယ္ "လို႔ ေဟာလိုက္တယ္တဲ့။ သူ အသက္ ၄၀ ထဲအဝင္ ဝမ္းကိုက္ေရာဂါအျဖစ္မွာ ဒီေတာင္ကိုေတာ့ မေက်ာ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး အားေလွ်ာ့တာေၾကာင့္လည္း ေရာဂါ မျဖစ္စေလာက္နဲ႔ ေသရတယ္လို႔ ပါပါးက ေျပာဖူးတယ္။ လွ်ာရွည္တဲ့ က်မက complaint တက္တာေပါ့။ ၄၀ေက်ာ္ေအာင္ေနၿပီး ဘုရင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ပလိုက္ ၿပီးေရာလို႔။ သူတို႔ သာမာန္လူမ်ားမွာေတာ့ ဘုရင္ျဖစ္မယ္ဆိုတာ အတိႆယဝုတၱိအလကၤာနဲ႔ ဒီအသက္မေက်ာ္ဘူးလို႔ တထစ္ခ် ယုံတာဟာ ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္သြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ပါပါး ၅နစ် သူ့ညီမလေး ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားချိန်မာ သူတို့ အဖေ (ဦးစိန်ပေါ) ဆုံးခဲ့တာပါ။ မြန်မာပြည်မလာခင် တရုတ်ပြည်မာ နေစဉ်က ဗေဒင်ဆရာက "မင်းအသက် ၄၀ ကျော်ရင် ဘုရင်ဖြစ်မယ် "လို့ ဟောလိုက်တယ်တဲ့။ သူ အသက် ၄၀ ထဲအဝင် ဝမ်းကိုက်ရောဂါအဖြစ်မာ ဒီတောင်ကိုတော့ မကျော်နိုင်တော့ပါဘူးဆိုပြီး အားလျော့တာကြောင့်လည်း ရောဂါ မဖြစ်စလောက်နဲ့ သေရတယ်လို့ ပါပါးက ပြောဖူးတယ်။ လျာရည်တဲ့ ကျမက complaint တက်တာပေါ့။ ၄၀ကျော်အောင်နေပြီး ဘုရင်ဖြစ်အောင် လုပ်ပလိုက် ပြီးရောလို့။ သူတို့ သာမာန်လူများမာတော့ ဘုရင်ဖြစ်မယ်ဆိုတာ အတိယဝုတ္တိအလင်္ကာနဲ့ ဒီအသက်မကျော်ဘူးလို့ တထစ်ချ ယုံတာဟာ ဥပါဒါန်ကြောင့် ဥပါဒ်ရောက်သွားတယ်လို့ ထင်ပါတယ်။

တကယ္ေတာ့ အဖိုးေသရတာ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕ေပၚမွာ ဖဲသြားခ်ရင္း ဝမ္းကိုက္တာကို ေဆးေသခ်ာ မကုလို႔ ေသရတာ ဆိုၿပီး အဖြားနဲ႔ ပါပါးတို႔ ညီအစ္ကိုက ေကာက္ခ်က္ဆြဲၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေလာင္းကစားကို သိပ္မုန္းၾကပါတယ္။ ဖဲဆိုရင္ အသံေတာင္ မၾကားခ်င္ေအာင္ စိတ္နာၾကတယ္။ ကိုကိုး ငယ္ငယ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တခါလား ဖဲခ်တယ္ ၾကားတာနဲ႔ ပါပါးက အေသ႐ိုက္ေတာ့တာပါပဲ။
တကယ်တော့ အဖိုးသေရတာ ဝါးခယ်မမြို့ပေါ်မာ ဖဲသွားချရင်း ဝမ်းကိုက်တာကို ဆေးသေချာ မကုလို့ သေရတာ ဆိုပြီး အဖွားနဲ့ ပါပါးတို့ ညီအစ်ကိုက ကောက်ချက်ဆွဲကြပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့် သူတို့ ညီအစ်ကို နစ်ယောက်စလုံး လောင်းကစားကို သိပ်မုန်းကြပါတယ်။ ဖဲဆိုရင် အသံတောင် မကြားချင်အောင် စိတ်နာကြတယ်။ ကိုကိုး ငယ်ငယ်က သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တခါလား ဖဲချတယ် ကြားတာနဲ့ ပါပါးက အသေရိုက်တော့တာပါပဲ။

သူငယ္ခ်င္းဦးေစ့လုပ္ ၊ ဦးအာ၀ါး ၊ အကို ဦးခ်ပ္ပိ


ပါပါးက ငယ္ကတည္းက အေဖမရွိေတာ့ သူ႔အစ္ကိုကို အေဖလို သေဘာထားၿပီး ခ်စ္ပါတယ္။ ေတာင္အူမွာ ေခ်ာင္းကူးတံတားက ဝါးတစ္လုံး တံတားေတြပါ။ တေန႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ တံတားျဖတ္ကူးရင္း ေရထဲ ျပဳတ္က်တာ "အကိုကယ္ေပလို႔ ငါ မေသတာ" လို႔ မၾကာခဏ ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔အကိုကို ခ်စ္တာ ႐ိုေသတာ ဘယ္ေတာ့မွ ခြန္းတုန႔္ ျပန္မေျပာခဲ့ပါဘူး။

ပါပါးက ငယ်ကတည်းက အဖေမရိတော့ သူ့အစ်ကိုကို အဖေလို သဘောထားပြီး ချစ်ပါတယ်။ တောင်အူမာ ချောင်းကူးတံတားက ဝါးတစ်လုံး တံတားတွေပါ။ တနေ့ ညီအစ်ကို နစ်ယောက် တံတားဖြတ်ကူးရင်း ရေထဲ ပြုတ်ကျတာ "အကိုကယ်ပေလို့ ငါ မသေတာ" လို့ မကြာခဏ ပြောပြပါတယ်။ သူ့အကိုကို ချစ်တာ ရိုသေတာ ဘယ်တော့မ ခွန်းတုန့် ပြန်မပြောခဲ့ပါဘူး။

သူတို႔ ညီအစ္ကိုက လက္မႈပညာလည္း တတ္လြယ္ၾကပါတယ္။ပါပါးဆို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္တတ္တယ္။ လက္သမားပညာ၊ ပန္းရံပညာ၊ ေရဒီယိုျပင္၊စက္ျပင္၊လွ်ပ္စစ္မီးျပင္၊ဂေဟေဆာ္၊ Welding ၊တတ္ေကာင္းတတ္ရာ ဟူသမွ်ကို ၾကားျမင္သုတ ရွိပါေစ ဆိုသလိုပါပဲ။ အႏုပညာေတာ့ မရဘူး။ အိမ္က ေရဒီယိုဆို ပါပါးကိုယ္တိုင္ ျပင္တယ္။ ဆီစက္လုပ္ေတာ့ အလုပ္ရွင္လည္း ပါပါး စက္ျပင္လည္း ပါပါး ပါပဲ။ အိမ္က ေရကန္ေတြ သံမံတလင္းေတြ သဲ၊ထုံး၊ဘိလပ္ေျမ စပ္ၿပီး တပည့္ေတြနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ လုပ္တာ။ အိမ္မွာ ပါပါးကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့ သစ္သားကုတင္၊ဘီဒို၊ ထမင္းစားပြဲ ေတြ ရွိပါတယ္။ တခုေတာ့ ရွိတယ္။ ပါပါးလက္ရာက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပဲရတယ္။
သူတို့ ညီအစ်ကိုက လက်မုပညာလည်း တတ်လွယ်ကြပါတယ်။ပါပါးဆို ဓာတ်ပုံရိုက်တတ်တယ်။ လက်သမားပညာ၊ ပန်းရံပညာ၊ ရေဒီယိုပြင်၊စက်ပြင်၊လျပ်စစ်မီးပြင်၊ဂဟေဆော်၊ Welding ၊တတ်ကောင်းတတ်ရာ ဟူသမျကို ကြားမြင်သုတ ရိပါစေ ဆိုသလိုပါပဲ။ အနုပညာတော့ မရဘူး။ အိမ်က ရေဒီယိုဆို ပါပါးကိုယ်တိုင် ပြင်တယ်။ ဆီစက်လုပ်တော့ အလုပ်ရင်လည်း ပါပါး စက်ပြင်လည်း ပါပါး ပါပဲ။ အိမ်က ရေကန်တွေ သံမံတလင်းတွေ သဲ၊ထုံး၊ဘိလပ်မြေ စပ်ပြီး တပည့်တွေနဲ့ ကိုယ်တိုင် လုပ်တာ။ အိမ်မာ ပါပါးကိုယ်တိုင်လုပ်တဲ့ သစ်သားကုတင်၊ဘီဒို၊ ထမင်းစားပွဲ တွေ ရိပါတယ်။ တခုတော့ ရိတယ်။ ပါပါးလက်ရာက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲရတယ်။

ပါပါးအကို ေပ့ေပ့(ဦးခ်ပ္ပိ) ကက်ေတာ့ ပါပါးလို ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ တတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ တတ္တဲ့ ပညာကို အေခ်ာထည္ထိ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ တတ္တာ။ သူ႔အိမ္က သစ္သားထည္ေတြဟာ တ႐ုတ္လက္သမား လုပ္ထားသလား ထင္ရေအာင္ လက္ရာေကာင္းပါတယ္။ သူတို႔အိမ္က ေရကန္ဆို အိမ္ေရွ႕ လမ္း တဖက္က ေခ်ာင္းေရကို ေရတက္ေရက်တြက္ၿပီး ေရနည္းခ်ိန္ေတာင္ ေရဝင္ေအာင္ ၊တစ္မိုးေရစုထားရင္ တစ္ေႏြလုံးပါ သုံးေလာက္ေအာင္ စနစ္တက် တြက္ခ်က္ၿပီးမွ ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတဲ့ ေရကန္၊အခု သူမရွိေတာ့တာ အႏွစ္ ၃၀ ေတာင္ ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘဲ သုံးလို႔ ရေနေသးေအာင္ အေျမာ္အျမင္ ရွိတဲ့သူပါ။
ပါပါးအကို ပေ့ပေ့(ဦးချပ်ပိ) ကကျတော့ ပါပါးလို ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် တတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ တတ်တဲ့ ပညာကို အချောထည်ထိ ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် တတ်တာ။ သူ့အိမ်က သစ်သားထည်တွေဟာ တရုတ်လက်သမား လုပ်ထားသလား ထင်ရအောင် လက်ရာကောင်းပါတယ်။ သူတို့အိမ်က ရေကန်ဆို အိမ်ရေ့ လမ်း တဖက်က ချောင်းရေကို ရေတက်ရေကျတွက်ပြီး ရေနည်းချိန်တောင် ရေဝင်အောင် ၊တစ်မိုးရေစုထားရင် တစ်နွေလုံးပါ သုံးလောက်အောင် စနစ်တကျ တွက်ချက်ပြီးမ ကိုယ်တိုင်လုပ်ထားတဲ့ ရေကန်၊အခု သူမရိတော့တာ အနစ် ၃၀ တောင် ဘာမ မဖြစ်သေးဘဲ သုံးလို့ ရနေသေးအောင် အမြော်အမြင် ရိတဲ့သူပါ။

အရပ္ရွည္သေလာက္ စိတ္ရွည္ စိတ္ေအးလိုက္ပုံမ်ား က်မတို႔ ၉တန္းစာေမးပြဲ ေျဖေနတုန္း က်မတို႔ အိမ္နားက ေဆး႐ုံရပ္ကြက္ မီးအႀကီးအက်ယ္ေလာင္ပါတယ္။ အိမ္က ပစၥည္းေတြကို က်မတို႔ ဆီစက္က အလုပ္သမားေတြက ထမ္းၿပီး မီးနဲ႔ ေဝးရာ အမ်ိဳးေတြအိမ္ကို သယ္ေပးၾကပါတယ္။ ထမင္းစားခန္း ဘီဒိုႀကီးထဲမွာ ရွိတဲ့ ေႂကြပန္းကန္ေတြကို (ပါပါးနဲ႔ မာမားက အလႉလုပ္တာ ဝါသနာပါေတာ့ အိမ္မွာ အလႉ တပြဲစာ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ ရွိတယ္ေလ ၊) ေလးျပည္ခ်က္ ဒန္အိုးႀကီးေတြထဲ ေပ့ေပ့(ဘႀကီးဦးခ်ပ္ပိ)ကိုယ္တိုင္ စိတ္ေအးေအးနဲ႔ စီၿပီး ထည့္သြားတာ ၊အဲဒီအိုးႀကီး မီးၿငိမ္းလို႔ ျပန္သယ္လာေတာ့ ေႂကြပန္းကန္ တခ်ပ္မွ မကြဲဘူး။အံ့ေရာ။
အရပ်ရည်သလောက် စိတ်ရည် စိတ်အေးလိုက်ပုံများ ကျမတို့ ၉တန်းစာမေးပွဲ ဖြေနေတုန်း ကျမတို့ အိမ်နားက ဆေးရုံရပ်ကွက် မီးအကြီးအကျယ်လောင်ပါတယ်။ အိမ်က ပစ္စည်းတွေကို ကျမတို့ ဆီစက်က အလုပ်သမားတွေက ထမ်းပြီး မီးနဲ့ ဝေးရာ အမျိုးတွေအိမ်ကို သယ်ပေးကြပါတယ်။ ထမင်းစားခန်း ဘီဒိုကြီးထဲမာ ရိတဲ့ ကြွေပန်းကန်တွေကို (ပါပါးနဲ့ မာမားက အလူလုပ်တာ ဝါသနာပါတော့ အိမ်မာ အလူ တပွဲစာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေ ရိတယ်လေ  ) လေးပြည်ချက် ဒန်အိုးကြီးတွေထဲ ပေ့ပေ့(ဘကြီးဦးချပ်ပိ)ကိုယ်တိုင် စိတ်အေးအေးနဲ့ စီပြီး ထည့်သွားတာ ၊အဲဒီအိုးကြီး မီးငြိမ်းလို့ ပြန်သယ်လာတော့ ကြွေပန်းကန် တချပ်မ မကွဲဘူး။အံ့ရော။

သူက ေစ့စပ္ေသခ်ာေတာ့ ဘာမဆို ကိုယ္တိုင္ လုပ္ရမွ ႀကိဳက္တယ္။အဲဒီေတာ့ သူ႔မွာ တပည့္တပန္း မရွိဘူး။ ေပ့ေပ့တို႔အိမ္မွာ လုပ္အားလိုရင္ ပါပါးက သူ႔ကုန္စုံဆိုင္က တပည့္ေတြ ၊ဆီစက္က တပည့္ေတြကို လႊတ္ၿပီး လိုတာ လုပ္ေပးရတယ္။ ပါပါး တပည့္ေတြက ပါပါးကို ဆရာလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ပါပါး အကိုႀကီး ေပ့ေပ့ကိုေတာ့ ဆရာႀကီး တဲ့။
သူက စေ့စပ်သေချာတော့ ဘာမဆို ကိုယ်တိုင် လုပ်ရမ ကြိုက်တယ်။အဲဒီတော့ သူ့မာ တပည့်တပန်း မရိဘူး။ ပေ့ပေ့တို့အိမ်မာ လုပ်အားလိုရင် ပါပါးက သူ့ကုန်စုံဆိုင်က တပည့်တွေ ၊ဆီစက်က တပည့်တွေကို လွတ်ပြီး လိုတာ လုပ်ပေးရတယ်။ ပါပါး တပည့်တွေက ပါပါးကို ဆရာလို့ ခေါ်ကြတယ်။ ပါပါး အကိုကြီး ပေ့ပေ့ကိုတော့ ဆရာကြီး တဲ့။

ပါပါးက ေမြးတာလည္း သားတေယာက္တည္း၊ ေပ့ေပ့က ေမြးတာ သား ၂ေယာက္ေပမယ့္ တေယာက္တည္း အဖတ္တင္တယ္။ ပါပါးဦးအာဝါးရဲ႕ သား က်မအကို ကိုဖိုးႀကံ့နဲ႔ ေပ့ေပ့ဦးခ်ပ္ပိရဲ႕သား ေဒါက္တာ သက္ရွည္ တို႔က သူတို႔ အေဖေတြရဲ႕ ေျခရာနင္းႏိုင္ မနင္းႏိုင္၊ အေဖတူ ေတြ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မ်ိဳးဆက္ ႏွစ္ဆက္ သိသူေတြ အကဲျဖတ္ၾကေပါ့ေနာ.......
ပါပါးက မွေးတာလည်း သားတယောက်တည်း၊ ပေ့ပေ့က မွေးတာ သား ၂ယောက်ပေမယ့် တယောက်တည်း အဖတ်တင်တယ်။ပါပါးဦးအာဝါးရဲ့ သား ကျမအကို ကိုဖိုးကြံ့နဲ့ ပေ့ပေ့ဦးချပ်ပိရဲ့သား ဒေါက်တာ သက်ရည် တို့က သူတို့ အဖေတွေရဲ့ ခြေရာနင်းနိုင် မနင်းနိုင်၊ အဖေတူ တွေ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မျိုးဆက် နစ်ဆက် သိသူတွေ အကဲဖြတ်ကြပေါ့နော.......

Dr Aye Aye Myint

မွှေးကျောက်စာတိုင် - မျိုးရဲ


ယခုအခ် ိန္သို႕ေရာက္ၿပီဆိုလ်ွင္ အတြတ္နွင့္ေမႊး တို႕အတူတကြ ေမြးဖြါးခဲ႕ေသာ ဝါးခယ္မၿမိဳ႕ျပင္ရွိလယ္ကြက္မ် ားထဲတြင္ စပါးေစ့ေလးတို႕သည္အိပ္ေပ် ာ္ရာမွ ႏိုးၾကေပေတာ့မည္ ။
ယခုအချ ိန်သို့ရောက်ပြီဆိုလျှင် အတွတ်နှင့်မွှေး တို့အတူတကွ မွေးဖွါးခဲ့သော ဝါးခယ်မမြို့ပြင်ရှိလယ်ကွက်မျ ားထဲတွင် စပါးစေ့လေးတို့သည်အိပ်ပျေ ာ်ရာမှ နိုးကြပေတော့မည် ။

စုေမ ----
ေဝးၿပီ ေမႊးရယ္ - - -
စာျဖင့္ခ် စ္ခဲ့ရေသာ လူျဖင့္ထိေတြ႕ခြင့္ရေလေသာ ၊ အေမလို ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ခြင့္ရခဲ့ေလေသာမ် ိုးဆက္သစ္စာေပဝါသနာပါသူမ် ားအေပၚခ် စ္ခင္တန္ဖိုးထား ေမွ် ာ္လင့္ျခင္းမ် ားပုံထားခဲ့သူစုေမ ဘဝတစ္ပါးေျပာင္းခဲ့ၿပီတဲ့ - - -ထိုသတင္းက အားလုံးအတြက္ ေကာင္းကင္ၿပိဳသလို စာေပေတာင္ႀကီးၿပိဳလဲခဲ့ေလသည္ ။
စုမေ ----
ဝေးပြီ မွှေးရယ် - - -
စာဖြင့်ချ စ်ခဲ့ရသော လူဖြင့်ထိတွေ့ခွင့်ရလေသောအမေလို ပတ်သက်ဆက်နွယ်ခွင့်ရခဲ့လေသောမျ ိုးဆက်သစ်စာပေဝါသနာပါသူမျ ားအပေါ်ချ စ်ခင်တန်ဖိုးထား မျေှ ာ်လင့်ခြင်းမျ ားပုံထားခဲ့သူစုမေ ဘဝတစ်ပါးပြောင်းခဲ့ပြီတဲ့ - - -ထိုသတင်းက အားလုံးအတွက် ကောင်းကင်ပြိုသလို စာပေတောင်ကြီးပြိုလဲခဲ့လေသည် ။



ျမစ္ေရ က ေနာက္က်ိေနသည္ ။ေရကေနာက္က်ိေနပုံမ် ား ေကာ္ဖီေရာင္ထေနသည္ ။
စက္ေလွေပၚ ဖ႐ိုဖရဲ ဆင္းမိသည္ ။ေသာ္ကႏွင့္ ေမ့ခ် င္ေယာင္ေဆာင္ထားတာကာလအေတာ္ၾကာေလၿပီ ။
ဆရာမႀကီး ပတၱျမားခင္ကစုေမ ( ေဒၚခင္ႏွင္းယု ) ဆုံးပီးအမွတ္တရေက် ာက္စာတိုင္ကို USA က
ပို႔ေပးခဲ့သည္ ။ေခတ္စနစ္က မ် က္ေစ့မပြင့္ေသး တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန႔္ ။
စုေမသားေတြ ေမြးရပ္ေျမအတြက္ ၊ စုေမ ( စာေရးဆရာမႀကီး ခင္ႏွင္းယု ) အတြက္
အမွတ္တရ ေက် ာက္စာတိုင္အတြက္မ် က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ႏႈ တ္ဆက္ထြက္ခြါ ေတာင္ေလးလုံးေက်ာင္းမွာအမွတ္မထင္ထားခဲ့ရေလပီ ။
မြစ်ရေ က နောက်ကျိနေသည် ။ရေကနောက်ကျိနေပုံမျ ား ကော်ဖီရောင်ထနေသည် ။
စက်လှေပေါ် ဖရိုဖရဲ ဆင်းမိသည် ။သော်ကနှင့် မေ့ချ င်ယောင်ဆောင်ထားတာကာလအတော်ကြာလေပြီ ။ဆရာမကြီး ပတ္တမြားခင်က စုမေ ( ဒေါ်ခင်နှင်းယု ) ဆုံးပီးအမှတ်တရကျေ ာက်စာတိုင်ကို USA က
ပို့ပေးခဲ့သည် ။ခေတ်စနစ်က မျ က်စေ့မပွင့်သေး တစ်သွေးတစ်သံတစ်မိန့် ။
စုမေသားတွေ မွေးရပ်မြေအတွက် ၊ စုမေ ( စာရေးဆရာမကြီး ခင်နှင်းယု ) အတွက်
အမှတ်တရ ကျေ ာက်စာတိုင်အတွက်မျ က်ရည်စက်လက်နှင့်နှု တ်ဆက်ထွက်ခွါ တောင်လေးလုံးကျောင်းမှာအမှတ်မထင်ထားခဲ့ရလေပီ ။

ေႏွာင္းသစ္ လူမ် ို းလြင္ ေမာင္သက္ၿငိမ္ မ် ို းရဲနီရဲေအာင္ ေမာင္ေလးေဇာ္ မင္းသန႔္ေကာင္း
လင္းလက္ေက် ာ္စြာ ၿမဲျမတ္ကိုေ က် ာ္မိုးလြင္ ေနာင္ယဥ္ထက္ ကဗ် ာဆရာေတြရဲ႕
ရင္ထဲမွာ ေမႊး ေက် ာက္စာတိုင္ မစိုက္ထူႏိုင္ေသးသမွ် တာဝန္မေၾကမႈ ေတြကိုတနင့္တပိုးထမ္းထား
ရသလိုေသာ္ကလမ္းကကုကၠိဳ ပင္လႈိ ဏ္ေခါင္းေလးလဲဥေကွာက္မရွိ ႏွလုံးသားမဲ့သူေတြၾကားၿပိဳလဲ
ေပ် ာက္ကြယ္ခဲ့ရေလသည္ ။
ဥမၼာဒႏၲီ မင္းသမီး ေရ -
အတြတ္နဲ႔ေမႊး ေရ -
ဓမၼဝါဒီ ပန္းခ်ီ ဆရာေလးေရ -
အစဥ္အလာထည္ဝါခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ေ႐ႊခယ္သမိုင္းဆိုတာ ေလတစ္ခ် က္အေဝွ႔မွာလြင့္ပါႏိုင္မွာလား
အသက္ရွင္ေနသမွ် အထိမ္းအမွတ္ေက် ာက္စာတိုင္ အိပ္မက္ဟာ အခန္းဆက္အေနျဖင့္
အဖူးဖူး အပြင့္ပြင့္ဖို႔ ေမွ် ာ္လင့္ေနဆဲ ။
နှောင်းသစ် လူမျ ို းလွင် မောင်သက်ငြိမ် မျ ို းရဲ နီရဲအောင် မောင်လေးဇော် မင်းသန့်ကောင်း
လင်းလက်ကျေ ာ်စွာ မြဲမြတ်ကိုကျေ ာ်မိုးလွင် နောင်ယဉ်ထက် ကဗျ ာဆရာတွေရဲ့
ရင်ထဲမှာ မွှေး ကျေ ာက်စာတိုင် မစိုက်ထူနိုင်သေးသမျှ တာဝန်မကြေမှု တွေကိုတနင့်တပိုးထမ်းထား
ရသလိုသော်ကလမ်းကကုက္ကို ပင်လှို ဏ်ခေါင်းလေးလဲဥကှောက်မရှိ နှလုံးသားမဲ့သူတွေကြားပြိုလဲ
ပျေ ာက်ကွယ်ခဲ့ရလေသည် ။
ဥမ္မာဒန္တီ မင်းသမီး ရေ -
အတွတ်နဲ့မွှေး ရေ -
ဓမ္မဝါဒီ ပန်းချီ ဆရာလေးရေ -
အစဉ်အလာထည်ဝါခဲ့သော မြို့ရွှေခယ်သမိုင်းဆိုတာ လေတစ်ချ က်အဝှေ့မှာလွင့်ပါနိုင်မှာလား
အသက်ရှင်နေသမျှ အထိမ်းအမှတ်ကျေ ာက်စာတိုင် အိပ်မက်ဟာ အခန်းဆက်အနေဖြင့်
အဖူးဖူး အပွင့်ပွင့်ဖို့ မျေှ ာ်လင့်နေဆဲ ။

၁၃ ႏွစ္ျပည့္ႏွစ္ပတ္လည္ကိုေသာ္ကေစတီရွိေက် ာင္းတြင္ဆြမ္းကပ္ျဖစ္ၾကသည္ ။
ဆြမ္းကပ္ရင္းကတိုးတက္ေျပာင္းလဲၾကည္ႏူးဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္တင့္တယ္သပၸါယ္ေနေသာေသာ္က
ျပည္လုံးခ် မ္းသာေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးပရဝဏ္တြင္းေမႊး ေက် ာက္စာတိုင္ကိုစိတ္ကူးျမင္ေယာင္မိခိုက္
ရင္ခုန္သံတို႔ဆူပြက္လာသလိုခံစားရသည္ ။ေစတီေတာ္ ေဂါပကဥကၠဌ ျဖစ္သူ ဦးတင္ဦးႏွင့္
စကားေျပာၾကည့္ခိုက္ တိုးတက္ေသာအျမင္ရွိသူစုေမ ခင္ႏွင္းယု စာဖတ္ပရိသတ္ျဖစ္ၿပီး
ဆရာမႀကီး ကလ် ာ ( ဝိဇၨာ/သိပၸံ ) ဆရာမသန္းၿမင့္ေအာင္တို႔ႏွင့္လည္းဆုံခဲ့ဖူးေၾကာင္းတတ္ႏိုင္
သေလာက္ကူညီေပးမည္ ဟု ေျပာၾကားလာ၍အားတက္လာၾကသည္ ။
ၿမိဳ႕နယ္သံဃာ့နာယကဆရာေတာ္မ် ားထံေလ် ာက္ထား၍ခြင့္ျပဳ ပါကေစတီပရဝန္အတြင္းေက် ာက္စာ
တိုင္စိုက္ထူခြင့္ရမည္။ေမာင္သက္ၿငိမ္ ကိုစန္းဦး ႏွင့္ ကြၽ န္ေတာ္ဆရာေတာ္မ် ားထံသို႔သြားေရာက္ေလ် ာက္တင္၍ခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းခံခဲ့သည္ ။ဆရာေတာ္ႀကီးမ် ားကိုယ္တိုင္ ဆရာမႀကီးကိုသိရွိသလို စာမ် ားလဲဖတ္ဖူးသူမ် ားျဖစ္သည္ ။ၾကည္ျဖဴ စြာခြင့္ျပဳ ေပးသျဖင့္အားလုံးရင္ထဲအပူလုံးတစ္လုံးျပဳ တ္က် သြားခဲ့ရသည္ ။
ေမွ် ာ္လင့္ုျခင္းအလင္းစေကာင္းကင္ေပၚကေရာက္လာေလၿပီ ။
၁၃ နှစ်ပြည့်နှစ်ပတ်လည်ကိုသော်ကစေတီရှိကျေ ာင်းတွင်ဆွမ်းကပ်ဖြစ်ကြသည် ။
ဆွမ်းကပ်ရင်းကတိုးတက်ပြောင်းလဲကြည်နူးဆွတ်ပျံ့ဖွယ်တင့်တယ်သပ္ပါယ်နေသောသော်က
ပြည်လုံးချ မ်းသာစေတီတော်မြတ်ကြီးပရဝန်တွင်းမွှေး ကျေ ာက်စာတိုင်ကိုစိတ်ကူးမြင်ယောင်မိခိုက်
ရင်ခုန်သံတို့ဆူပွက်လာသလိုခံစားရသည် ။စေတီတော် ဂေါပကဥက္ကဌ ဖြစ်သူ ဦးတင်ဦးနှင့်
စကားပြောကြည့်ခိုက် တိုးတက်သောအမြင်ရှိသူစုမေ ခင်နှင်းယု စာဖတ်ပရိသတ်ဖြစ်ပြီး
ဆရာမကြီး ကလျ ာ ( ဝိဇ္ဇာ/သိပ္ပံ ) ဆရာမသန်းမြင့်အောင်တို့နှင့်လည်းဆုံခဲ့ဖူးကြောင်းတတ်နိုင်
သလောက်ကူညီပေးမည် ဟု ပြောကြားလာ၍အားတက်လာကြသည် ။
မြို့နယ်သံဃာ့နာယကဆရာတော်မျ ားထံလျေ ာက်ထား၍ခွင့်ပြု ပါကစေတီပရဝန်အတွင်းကျေ ာက်စာ
တိုင်စိုက်ထူခွင့်ရမည်။မောင်သက်ငြိမ် ကိုစန်းဦး နှင့် ကျွ န်တော်ဆရာတော်မျ ားထံသို့သွားရောက်လျေ ာက်တင်၍ခွင့်ပြုရန်တောင်းခံခဲ့သည် ။ဆရာတော်ကြီးမျ ားကိုယ်တိုင် ဆရာမကြီးကိုသိရှိသလို စာမျ ားလဲဖတ်ဖူးသူမျ ားဖြစ်သည် ။ကြည်ဖြူ စွာခွင့်ပြု ပေးသဖြင့်အားလုံးရင်ထဲအပူလုံးတစ်လုံးပြု တ်ကျ သွားခဲ့ရသည် ။မျေှ ာ်လင့်ုခြင်းအလင်းစကောင်းကင်ပေါ်ကရောက်လာလေပြီ ။

ပထမအဆင့္စေလၿပီ ။
ျဖစ္ခ် င္စိတ္ ႏွလုံးသား ရည္႐ြယ္ခ် က္ ဆႏၵျပင္းျပမႈ ဆိုတာသည္လိုအပ္ေသာ္လည္း အဓိကက်ေန
တာကေငြေၾကး ။ အၾကမ္းျပင္းတြက္ၾကည့္မည္ဆိုေတာ့ ပညာရွင္တစ္ေယာက္မွမပါ ။ခါခ်ဥ္ေကာင္မာန္ႀကီး ေတာင္ႀကီးၿဖိဳ မယ္ႀကံခါးကမသန္ဆိုတာလိုျဖစ္ေနျပန္သည္ ။ထိုလုပ္ငန္းမ် ားႏွင့္ထိစပ္ဆက္ႏြယ္ေသာအကိုတစ္ေယာက္ကိုသြားသတိရသည္ ။ဝါးခယ္မသားစစ္စစ္မဟုတ္ေသာ္လည္းဝါးခယ္မသူႏွင့္အိမ္
ေထာင္က် ၿပီး ဝါးခယ္မတြင္အေျခခ်ေနထိုင္၍ၿမိဳ႕ဖြံ႕ၿဖိဳ းေရးလုပ္ငန္းမ် ားတြင္တ္ႂကြစြာပါဝင္တတ္
သူတစ္ေယာက္ ။သူက ခန႔္ျငား စာေရးကရိယာဆိုင္ ႏွင့္ ျမန္မာ့ၾဘဘာ ဓါတ္ေျမၾသဇာကိုယ္စား
လွယ္ ကိုဝင္းတင့္ ။ သူ႔ထံသြားေရာက္၍အကူအညီေတာင္းေတာ့ သူကလႈိ က္လႈိ က္လွဲလွဲ
အားတက္သေရာ ။သူ႔ႏွင့္လက္တြဲေဖာ္အင္ဂ် င္နီယာ ကိုခ်မ္းေဝထိုက္ကို ဒီဇိုင္း ဆြဲခိုင္းမည္ဆို၏ ။
ကြၽ န္ေတာ္တို႔ျဖစ္ေစခ် င္ေသာစိတ္ကူးႏွင့္ခိုင္ခန႔္သပ္ယပ္ေသာပုံစံထုပ္ေပးမည္ဟုဆိုသည္
ေက် ာက္ျပားကိစၥေခါင္းစားၾကျပန္သည္ ။ေက်ာက္ျပားကို စာရယ္ ဆရာမႀကီးပုံရယ္ သကၠ
ရာဇ္ ရယ္ထည့္ခ် င္ေတာ့ေသး၍မရ ။ေနာက္ဆုံး ၆' ေပ ၄' ေပေက် ာက္ျပားလုပ္ရန္
ဆုံးျဖတ္ၾကသည္ ။ထိုေက် ာက္ျပားကိစၥကို တြံေတးတြင္တာဝန္က် ေနေသာ အက် ဥ္းဦးစီး႒ာန လက္ေထာက္ၫႊန္ၾကားေရးမႉ း ကဗ် ာဆရာမင္းသန႔္ေကာင္းကတာဝန္ယူလိုက္သည္ ။ကုန္က် စရိတ္တြက္ၾကည့္ေတာ့မနည္းလွ ။အမွတ္တရ အဆင့္ထက္ေက် ာ္လြန္ကာအထိမ္းအမွတ္အဆင့္ေရာက္ေအာင္လုပ္မည္ ။
ေငြေၾကးေကာက္ခံရာတြင္လည္းလူတိုင္းဆီကမေကာက္ခံခ် င္ ။စာေပစိတ္ဓါတ္ရွိေသာရင္းႏွီး
သူမ် ားမွလြဲ၍မေကာက္ခ် င္ ။ကိုဝင္းတင့္က စိတ္မပူရန္ႏွင့္ လိုအပ္ပါက သူတို႔
ျဖည့္ဆည္းေပးမည္ဟုအားေပးသည္ ။

ပထမအဆင့်စလေပြီ ။
ဖြစ်ချ င်စိတ် နှလုံးသား ရည်ရွယ်ချ က် ဆန္ဒပြင်းပြမှု ဆိုတာသည်လိုအပ်သော်လည်း အဓိကကျနေ
တာကငွေကြေး ။ အကြမ်းပြင်းတွက်ကြည့်မည်ဆိုတော့ ပညာရှင်တစ်ယောက်မှမပါ ။ခါချဉ်ကောင်မာန်ကြီး တောင်ကြီးဖြို မယ်ကြံခါးကမသန်ဆိုတာလိုဖြစ်နေပြန်သည် ။ထိုလုပ်ငန်းမျ ားနှင့်ထိစပ်ဆက်နွယ်သောအကိုတစ်ယောက်ကိုသွားသတိရသည် ။ဝါးခယ်မသားစစ်စစ်မဟုတ်သော်လည်းဝါးခယ်မသူနှင့်အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ဝါးခယ်မတွင်အခြေချနေထိုင်၍မြို့ဖွံ့ဖြို းရေးလုပ်ငန်းမျ ားတွင်တ်ကြွစွာပါဝင်တတ်
သူတစ်ယောက် ။သူက ခန့်ငြား စာရေးကရိယာဆိုင် နှင့် မြန်မာ့ဘြဘာ ဓါတ်မြေသြဇာကိုယ်စား
လှယ် ကိုဝင်းတင့် ။ သူ့ထံသွားရောက်၍အကူအညီတောင်းတော့ သူကလှို က်လှို က်လှဲလှဲ
အားတက်သရော ။သူ့နှင့်လက်တွဲဖော်အင်ဂျ င်နီယာ ကိုချမ်းဝေထိုက်ကို ဒီဇိုင်း ဆွဲခိုင်းမည်ဆို၏ ။
ကျွ န်တော်တို့ဖြစ်စေချ င်သောစိတ်ကူးနှင့်ခိုင်ခန့်သပ်ယပ်သောပုံစံထုပ်ပေးမည်ဟုဆိုသည်
ကျေ ာက်ပြားကိစ္စခေါင်းစားကြပြန်သည် ။ကျောက်ပြားကို စာရယ် ဆရာမကြီးပုံရယ် သက္က
ရာဇ် ရယ်ထည့်ချ င်တော့သေး၍မရ ။နောက်ဆုံး ၆' ပေ ၄' ပေကျေ ာက်ပြားလုပ်ရန်
ဆုံးဖြတ်ကြသည် ။ထိုကျေ ာက်ပြားကိစ္စကို တွံတေးတွင်တာဝန်ကျ နေသော အကျ ဉ်းဦးစီးဋ္ဌာန လက်ထောက်ညွှန်ကြားရေးမှူ း ကဗျ ာဆရာမင်းသန့်ကောင်းကတာဝန်ယူလိုက်သည် ။
ကုန်ကျ စရိတ်တွက်ကြည့်တော့မနည်းလှ ။အမှတ်တရ အဆင့်ထက်ကျေ ာ်လွန်ကာ
အထိမ်းအမှတ်အဆင့်ရောက်အောင်လုပ်မည် ။ငွေကြေးကောက်ခံရာတွင်လည်းလူတိုင်းဆီက
မကောက်ခံချ င် ။စာပေစိတ်ဓါတ်ရှိသောရင်းနှီးသူမျ ားမှလွဲ၍မကောက်ချ င် ။ကိုဝင်းတင့်က စိတ်မပူရန်နှင့် လိုအပ်ပါက သူတို့ဖြည့်ဆည်းပေးမည်ဟုအားပေးသည် ။

ေက် းဇူးတင္ရမည့္သူမ် ားတြင္ ေသာ္ကဘုရားနာယက ဦးဘိုေအာင္ ဥကၠဌ ဦးတင္ဦး ကိုဝင္းတင့္ ကိုခ် မ္းေဝထိုက္ တ့ိုမွာ အထူးေက် းဇူးတင္ထိုက္သူမ် ားပင္ ။ေက် ာက္စာတိုင္ကိစၥ အစီအစဥ္ခ် ၿပီးစတင္လုပ္
ကိုင္ေနခ်ိန္တြင္ ဖြင့္ပြဲကိစၥ ႀကိဳတင္ plan ခ် ရၿပန္သည္။ဖြင့္ပြဲကိုစာေပအသိုင္းအဝိုင္းျဖင့္တင့္တယ္ခန႔္
ထယ္ေစခ် င္ၾကသည္ ။ ထိုက႑ကိုရန္ကုန္တြင္လက္ရွိေနထိုင္ေသာ ဒုတိယဗိုလ္မႉ း ႀကီး( ၿငိမ္း )
ကဗ် ာဆရာ ေမာင္ေလးေဇာ္ ( ေ႐ႊခယ္ေျမ ) ႏွင့္ေဆြးေႏြးေတာ့ သူက ကဗ် ာဆရာသမဂၢ ႏွင့္
စာေရးဆရာသမဂၢ l ဆရာမႀကီးႏွင့္ညီအမလိုေနခဲ့ၾကေသာဆရာမႀကီးမ် ားကို မက် န္ရေအာင္
ရန္ကုန္ရွိ စာေရးဆရာကဗ် ာဆရာမ် ားႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ေဆာင္႐ြက္ရန္တာဝန္ခြဲယူလိုက္သည္ ။
တစ္ပိုင္းေပါ့သြားေလသည္ ။ေသာ္က၌လည္းလုပ္ငန္းစတင္လုပ္ကိုင္ေနပီျဖစ္သည္ ။
ေနာင္ယဥ္ထက္ ေႏွာင္းသစ္ ႏွင့္ ဝါးခယ္မရွိကဗ် ာဆရာမ် ားကလည္းေက် ာက္စာတိုင္ဖြင့္ပြဲအတြက္
ျပင္ဆင္ျခင္း အလႉ ေငြေကာက္ခံျခင္း ဗြီႏိုင္း႐ိုက္ၿခင္း ဖိတ္စာ႐ိုက္ျခင္းစေသာ လိုအပ္မည္ထင္သမွ်
ကို အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသာ္လည္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၿပီးႀကိဳ တင္စီစဥ္ျပင္ဆင္ၾကေလၿပီ ။
ပထမဦးစြာစုစည္းမႈ အျဖစ္အရွင္ႏွစ္ပါးပူေဇာ္ပြဲတြင္အဖြဲ႕သားမ် ားကအခန္းသုံးခန္းယူကာေက် ာက္စာတိုင္ဖြင့္ပြဲအတြက္ရံပုံေငြရရန္ ထမင္းေက် ာ္ ၾကာဇံေက် ာ္ေရာင္းၾကသည္။အားလုံးရင္ထဲတြင္ေပ် ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးမႈ က အရွိန္ျပင္းျပင္း ။ အိပ္မက္တစ္ခု၏ ဖူးရနံ႔ကလႈိင္လႈိင္ေမြးပ်ံ႕ကာ မနက္ဖန္ေတြကိုမေစာင့္ႏိုင္ေအာင္
စာမ် က္ႏွာသစ္ကိုႀကိဳ ရင္ခုန္ေနၾကေလသည္။

ကျေ းဇူးတင်ရမည့်သူမျ ားတွင် သော်ကဘုရားနာယက ဦးဘိုအောင် ဥက္ကဌ ဦးတင်ဦး ကိုဝင်းတင့် ကိုချ မ်းဝေထိုက် တ့ိုမှာ အထူးကျေ းဇူးတင်ထိုက်သူမျ ားပင် ။ကျေ ာက်စာတိုင်ကိစ္စ အစီအစဉ်ချ ပြီးစတင်လုပ်ကိုင်နေချိန်တွင် ဖွင့်ပွဲကိစ္စ ကြိုတင် plan ချ ရပြန်သည်။ဖွင့်ပွဲကိုစာပေအသိုင်းအဝိုင်းဖြင့်တင့်တယ်ခန့်ထယ်စေချ င်ကြသည် ။ ထိုကဏ္ဍကိုရန်ကုန်တွင်လက်ရှိနေထိုင်သော ဒုတိယဗိုလ်မှူ း ကြီး( ငြိမ်း )ကဗျ ာဆရာ မောင်လေးဇော် ( ရွှေခယ်မြေ ) နှင့်ဆွေးနွေးတော့ သူက ကဗျ ာဆရာသမဂ္ဂ နှင့်စာရေးဆရာသမဂ္ဂ l ဆရာမကြီးနှင့်ညီအမလိုနေခဲ့ကြသောဆရာမကြီးမျ ားကို မကျ န်ရအောင်
ရန်ကုန်ရှိ စာရေးဆရာကဗျ ာဆရာမျ ားနှင့်ချိတ်ဆက်ဆောင်ရွက်ရန်တာဝန်ခွဲယူလိုက်သည် ။
တစ်ပိုင်းပေါ့သွားလေသည် ။သော်က၌လည်းလုပ်ငန်းစတင်လုပ်ကိုင်နေပီဖြစ်သည် ။
နောင်ယဉ်ထက် နှောင်းသစ် နှင့် ဝါးခယ်မရှိကဗျ ာဆရာမျ ားကလည်းကျေ ာက်စာတိုင်ဖွင့်ပွဲအတွက်
ပြင်ဆင်ခြင်း အလှူ ငွေကောက်ခံခြင်း ဗွီနိုင်းရိုက်ခြင်း ဖိတ်စာရိုက်ခြင်းစသော လိုအပ်မည်ထင်သမျှ
ကို အတွေ့အကြုံ မရှိသော်လည်း တိုင်ပင်ဆွေးနွေးပြီးကြို တင်စီစဉ်ပြင်ဆင်ကြလေပြီ ။ပထမဦးစွာစုစည်းမှု အဖြစ်အရှင်နှစ်ပါးပူဇော်ပွဲတွင်အဖွဲ့သားမျ ားကအခန်းသုံးခန်းယူကာကျေ ာက်စာတိုင်ဖွင့်ပွဲအတွက်ရံပုံငွေရရန် ထမင်းကျေ ာ် ကြာဇံကျေ ာ်ရောင်းကြသည်။အားလုံးရင်ထဲတွင်ပျေ ာ်ရွှင်ကြည်နူးမှု က အရှိန်
ပြင်းပြင်း ။ အိပ်မက်တစ်ခု၏ ဖူးရနံ့ကလှိုင်လှိုင်မွေးပျံ့ကာ မနက်ဖန်တွေကိုမစောင့်နိုင်အောင်
စာမျ က်နှာသစ်ကိုကြို ရင်ခုန်နေကြလေသည်။

အခက္အခဲၾကားကပင္ ေက် ာက္စာတိုင္က႐ုပ္လုံးေပၚလာသည္ ။ ေငြေၾကးကိုခံစားနားလည္ေပးသူ စာေပႏွီးႏြယ္သူမ် ားသာေကာက္သည္ ။ လူတိုင္းမေကာက္ရသမွ် ေငြေၾကးကို ကိုဝင္းတင့္ထံ ကြၽ န္ေတာ္ႏွင့္ ေနာင္ယဥ္ထက္ သြားေရာက္ေပးအပ္ခဲ့ၿပီးလိုအပ္ေသာေငြေၾကးကို ကိုဝင္းတင့္ကစိုက္ကူမည္ေျပာသည္ ။ ထိုထပ္မံလိုအပ္ေသာေငြေၾကးကို ကိုခ် မ္းေဝထိုက္ ဦးဘိုေအာင္ အပါအဝင္က် န္မိတ္ေဆြအလႉ ရွင္ ႏွင့္ လိုအပ္သမွ်ကိုကိုဝင္းတင့္စိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။
အားလုံးက အထူးေက် းဇူးပါတ ဲ့ - - - အကို။
အခက်အခဲကြားကပင် ကျေ ာက်စာတိုင်ကရုပ်လုံးပေါ်လာသည် ။ ငွေကြေးကိုခံစားနားလည်ပေးသူ စာပေနှီးနွယ်သူမျ ားသာကောက်သည် ။ လူတိုင်းမကောက်ရသမျှ ငွေကြေးကို ကိုဝင်းတင့်ထံ ကျွ န်တော်နှင့် နောင်ယဉ်ထက် သွားရောက်ပေးအပ်ခဲ့ပြီးလိုအပ်သောငွေကြေးကို ကိုဝင်းတင့်ကစိုက်ကူ
မည်ပြောသည် ။ ထိုထပ်မံလိုအပ်သောငွေကြေးကို ကိုချ မ်းဝေထိုက် ဦးဘိုအောင် အပါအဝင်
ကျ န်မိတ်ဆွေအလှူ ရှင် နှင့် လိုအပ်သမျှကိုကိုဝင်းတင့်စိုက်ထည့်လိုက်သည် ။
အားလုံးက အထူးကျေ းဇူးပါတ ဲ့ - - - အကို။


ဖြင့္ပြဲရက္ သတ္မွတ္ပီ။ ရွိေသာလူႏွင့္ တာဝန္ခြဲေဝယူၾကၿပီ ။ ရန္ကုန္က ဖိတ္ေဝမႈ ကိုေမာင္ေလးေဇာ္ ( ေ႐ႊခယ္ေျမ ) မင္းသန႔္ေကာင္းတို႔ကတာဝန္ယူမည္ ။ စာေရးဆရာသမဂၢကဗ် ာဆရာသမဂၢ အျပင္ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ရာစာေရးဆရာ ကဗ် ာဆရာမ် ားကိုထိစပ္သမွ်ဖိတ္ဖို႔အာလုံးကိုအေၾကာင္းၾကားသည္ ။
ကားကို ေ႐ႊဇင္မင္းကားႀကီးတစ္စီးငွားသည္ ။ေမာင္ေလးေဇာ္တစ္စီးပါသည္ ။မင္းသန႔္ေကာင္းကားတစ္စီးႏွင့္ဥတၱရအလင္းဂီတအဖြဲ႕အတြက္ ကားတစ္စီးပါသည္ ။ေမ ၁၄ ရက္ေန႔ စေနေန႔ တြင္စတင္ထြက္ခြါသည္
ဝါးခယ္မရွိက် န္ရွိေနေသာကဗ် ာဆရာမ် ားကေက် ာက္စာတိုင္ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားအတြက္ျပင္
ဆင္ျခင္း lဧည့္သည္စာေရးဆရာမ် ားလာလ်င္တည္းခိုေနရာအတြက္ရွင္းလင္းျခင္းl ဧည့္သည္
မ် ားစားေသာက္ေရးကိစၥ မနက္ဖန္ဖြင့္ပြဲတြင္ဆြမ္းကပ္လႉ ဒါန္းရန္ ေႂကြးေမြးရန္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ကိစၥမ် ားကိုသူငါမခြဲျခားပဲဝိုင္းဝန္းတက္ႂကြစြာပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ေနၾကသည္။ ႀကိဳဆိုေရးအတြက္ လင္းလက္ေက် ာ္စြာႏွင့္ၿမဲျမတ္ကိုတို႔ကဒဂုံဧရာ အေဝးေျပးရွိေ႐ႊဇင္မင္းကားဂိတ္မွေန၍ေစာင့္ႀကိဳရန္သြားၾကေလၿပီ။
ဧည့္သည္စာေရးဆရာ/ ကဗ် ာဆရာမ် ားတည္းခိုရန္ကိုဝင္းတင့္ကသူပိုင္ေသာ ေ႐ႊခယ္ဧရာကား
ဝင္းတြင္ေဆာက္လုပ္ထားသည့္ လူမေနရေသးေသာႏွစ္ထပ္တိုက္ခန္းတြဲတြင္ေနထိုင္ႏိုင္ရန္စီစဥ္
ထားသည္ ။ပုသိမ္မွ ကိုစိုးအိမ္ ႏွင့္ကိုစိမ္းတို႔ပါေသာအဖြဲကနံက္ေစာေစာထထြက္လာမည္ေျပာ
သည္ ။အားလုံးတာဝန္ကိုယ္စီျဖင့္ခ် ာလပတ္လည္ေနၾကေလသည္ ။ တာဝန္မေက် မွာ လိုအပ္ခ် က္ေတြရွိ
ၿပီးအဆင္မေျပမႈ ေတြျဖစ္မွာကိုသာစိုးရိမ္စိတ္ဝင္ေနၾကသည္ ။ တာဘိုးတီး ( အန႔္ဂူ ) ကလည္း
ေမႊးလက္ကမ္းစာေစာင္ အခ်ိ န္မီၿပီးစီးေအာင္ႏွင့္နက္ဖန္မွတ္တမ္းတင္႐ိုက္ကူးေရးကိစၥမ် ားမလစ္
ဟင္းေအာင္တပည့္မ် ားကိုၫႊန္ၾကားလိုက္သူကိုယ္တိုင္ဝင္လုပ္လိုက္ျဖင့္တစ္တပ္တစ္အား။

ဖွင့်ပွဲရက် သတ်မှတ်ပီ။ ရှိသောလူနှင့် တာဝန်ခွဲဝေယူကြပြီ ။ ရန်ကုန်က ဖိတ်ဝေမှု ကိုမောင်လေးဇော် ( ရွှေခယ်မြေ ) မင်းသန့်ကောင်းတို့ကတာဝန်ယူမည် ။ စာရေးဆရာသမဂ္ဂကဗျ ာဆရာသမဂ္ဂ အပြင် ပတ်သက်ဆက်နွယ်ရာစာရေးဆရာ ကဗျ ာဆရာမျ ားကိုထိစပ်သမျှဖိတ်ဖို့အာလုံးကိုအကြောင်းကြားသည် ။ကားကို ရွှေဇင်မင်းကားကြီးတစ်စီးငှားသည် ။မောင်လေးဇော်တစ်စီးပါသည် ။မင်းသန့်ကောင်းကားတစ်စီးနှင့်ဥတ္တရအလင်းဂီတအဖွဲ့အတွက် ကားတစ်စီးပါသည် ။မေ ၁၄ ရက်နေ့ စနေနေ့ တွင်စတင်ထွက်ခွါသည်၀ါးခယ်မရှိကျ န်ရှိနေသောကဗျ ာဆရာမျ ားကကျေ ာက်စာတိုင်ဖွင့်ပွဲအခမ်းအနားအတွက်ပြင်ဆင်ခြင်း lဧည့်သည်စာရေးဆရာမျ ားလာလျင်တည်းခိုနေရာအတွက်ရှင်းလင်းခြင်းl ဧည့်သည်မျ ားစားသောက်ရေးကိစ္စ မနက်ဖန်ဖွင့်ပွဲတွင်ဆွမ်းကပ်လှူ ဒါန်းရန် ကြွေးမွေးရန် လုပ်ဆောင်ရ
မည့်ကိစ္စမျ ားကိုသူငါမခွဲခြားပဲဝိုင်းဝန်းတက်ကြွစွာပူးပေါင်းလုပ်ဆောင်နေကြသည်။ ကြိုဆိုရေးအ
တွက် လင်းလက်ကျေ ာ်စွာနှင့်မြဲမြတ်ကိုတို့ကဒဂုံဧရာ အဝေးပြေးရှိရွှေဇင်မင်းကားဂိတ်မှနေ၍
စောင့်ကြိုရန်သွားကြလေပြီ။ဧည့်သည်စာရေးဆရာ/ ကဗျ ာဆရာမျ ားတည်းခိုရန်ကိုဝင်းတင့်ကသူပိုင်သော ရွှေခယ်ဧရာကားဝင်းတွင်ဆောက်လုပ်ထားသည့် လူမနေရသေးသောနှစ်ထပ်တိုက်ခန်းတွဲတွင်နေထိုင်နိုင်ရန်စီစဉ်ထားသည် ။ပုသိမ်မှ ကိုစိုးအိမ် နှင့်ကိုစိမ်းတို့ပါသောအဖွဲကနံက်စောစောထထွက်လာမည်ပြောသည် ။အားလုံးတာဝန်ကိုယ်စီဖြင့်ချ ာလပတ်လည်နေကြလေသည် ။ တာဝန်မကျေ မှာ လိုအပ်ချ က်တွေရှိပြီးအဆင်မပြေမှု တွေဖြစ်မှာကိုသာစိုးရိမ်စိတ်ဝင်နေကြသည် ။ တာဘိုးတီး ( အန့်ဂူ ) ကလည်းမွှေးလက်ကမ်းစာစောင် အချိ န်မီပြီးစီးအောင်နှင့်နက်ဖန်မှတ်တမ်းတင်ရိုက်ကူးရေးကိစ္စမျ ားမလစ်ဟင်းအောင်တပည့်မျ ားကိုညွှန်ကြားလိုက်သူကိုယ်တိုင်ဝင်လုပ်လိုက်ဖြင့်တစ်တပ်တစ်အား။

ရန္ကုန္မွထြက္ခြာလာေသာအဖြဲ႕ကားမ် ားညေန( ၅ ) နာရီဝန္းက် င္တြင္ေရာက္ရွိလာသည္။ဆရာမႀကီးခင္ေဆြဦးl ဆရာမႀကီးေ႐ႊကူေမနင္း lဆရာမႏွင္းေဝၿငိမ္း l ဆရာမတင္မိခိုင္ l ႏွင့္အျခားဆရာမမ် ားl ကဗ် ာဆရာေအာင္ၿခိမ့္ l ေမာင္ျပည့္မင္း l မိုးေဝး l ပိုင္သစ္ႏြယ္ l မိုးေက် ာ္သူ lကိုေ႐ြးlေဝးေခါင္lဟိန္းျမတ္ေဇာ္lသူေအာင္လင္းlညီေဇl ေကေဇာ္မိုး ေသာ္ဇင္အုန္း(လေရာင္ျဖဴ )lေမာင္စိမ္းစိုlမန္းဘိုးေအးlခင္ေမာင္သင္l
ဘ႐ိုင္ယန္ေအးl ျဖဴ မြန္ l ၾကည္ေမြ႕အိမ္တို႔ႏွင့္ဥတၱရအလင္း တူရိယာအဖြဲ႕ႏွင့္ကဗ် ာဆရာစာေရးဆရာမ် ားလူေပါင္း၄၀ ခန႔္ပါလာသည္ ။အမ်ိဳ းသားမ် ားကိုဝင္းတင့္အခန္းတြင္ေနရာခ်ထားေပးၿပီး ဆရာမႀကီးခင္ေဆြဦးႏွင့္အမ်ိဳ းသမီးမ် ားကို နီလာတည္းခိုခန္းတြင္စီစဥ္ထားသည့္အတိုင္းလိုက္ပါပို႔ေဆာင္၍ အနားယူေစသည္ ။ေရမိုးခ်ိဳ းအနားယူ၍ ကားဝင္းတိုက္ခန္းေရွ႕ျမက္ခင္းျပင္တြင္ခုံတန္းလ် ားရွည္မ် ားခင္းက် င္းထား
ၿပီးအားလုံးစုံညီစြာေနရာယူလိုက္ၾကသည္ ။ႏႈ တ္ဆက္ၾကမိတ္ဆက္ၾကရင္းဥတၱရအလင္း၏ေဖ် ာ္ေျဖမႈ ၾကားမွာစားၾကေသာက္ၾကရင္းအႏုပညာသမားမ် ားစုစည္းမႈ သည္ခ်စ္ခင္တန္ဖိုးထားေလးစားရပါေသာဆရာမႀကီးခင္ႏွင္းယုအေပၚထားရွိေသာအႏုပညာသမားတို႔ခ် စ္ျခင္းကကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေပၚလြင္ေနေလသည္ ။မနီးမေဝးတြင္တည္ရွိေလေသာဦးႏုစာၾကည့္တိုက္မွာလည္းလေရာင္ၾကားဝင့္ဝင့္ႂကြားႂကြးခန႔္ထည္စြာ စာေပသမားတို႔ကိုၿပဳံ းၾကည့္ေနသေယာင္ေယာင္ ။

ရန်ကုန်မှထွက်ခွာလာသောအဖွဲ့ကားမျ ားညနေ( ၅ ) နာရီဝန်းကျ င်တွင်ရောက်ရှိလာသည်။ဆရာမကြီးခင်ဆွေဦးl ဆရာမကြီးရွှေကူမေနင်း lဆရာမနှင်းဝေငြိမ်း l ဆရာမတင်မိခိုင် l နှင့်အခြားဆရာမမျ ားl ကဗျ ာဆရာအောင်ခြိမ့် l မောင်ပြည့်မင်း l မိုးဝေး l ပိုင်သစ်နွယ် l မိုးကျေ ာ်သူ lကိုရွေးlဝေးခေါင်lဟိန်းမြတ်ဇော်lသူအောင်လင်းlညီဇေl ကေဇော်မိုး သော်ဇင်အုန်း(လရောင်ဖြူ )lမောင်စိမ်းစိုlမန်းဘိုးအေးlခင်မောင်သင်lဘရိုင်ယန်အေးl ဖြူ မွန် l ကြည်မွေ့အိမ်တို့နှင့်ဥတ္တရအလင်း တူရိယာအဖွဲ့နှင့်ကဗျ ာဆ
ရာစာရေးဆရာမျ ားလူပေါင်း၄၀ ခန့်ပါလာသည် ။အမျို းသားမျ ားကိုဝင်းတင့်အခန်းတွင်နေရာချထား
ပေးပြီး ဆရာမကြီးခင်ဆွေဦးနှင့်အမျို းသမီးမျ ားကို နီလာတည်းခိုခန်းတွင်စီစဉ်ထားသည့်အတိုင်း
လိုက်ပါပို့ဆောင်၍ အနားယူစေသည် ။ရေမိုးချို းအနားယူ၍ ကားဝင်းတိုက်ခန်းရှေ့မြက်ခင်းပြင်တွင်ခုံတန်းလျ ားရှည်မျ ားခင်းကျ င်းထားပြီးအားလုံးစုံညီစွာနေရာယူလိုက်ကြသည် ။နှု တ်ဆက်ကြမိတ်ဆက်ကြရင်းဥတ္တရအလင်း၏ဖျေ ာ်ဖြေမှု ကြားမှာစားကြသောက်ကြရင်းအနုပညာသမားမျ ားစုစည်းမှု သည်ချစ်ခင်တန်ဖိုးထားလေးစားရပါသောဆရာမကြီးခင်နှင်းယုအပေါ်ထားရှိသောအနုပညာသမားတို့ချ စ်ခြင်းကကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပေါ်လွင်နေလေသည် ။မနီးမဝေးတွင်တည်ရှိလေသောဦးနုစာကြည့်တိုက်
မှာလည်းလရောင်ကြားဝင့်ဝင့်ကြွားကြွးခန့်ထည်စွာ စာပေသမားတို့ကိုပြုံ းကြည့်နေသယောင်ယောင် ။


နံက္ေစာေစာထၿပီးေအာ္ဒါမွာထားေသာဝါးခယ္မမုံ႔ဟင္းခါးကိုသြားႀကိဳရသည္ ။ဧည့္သည္မ် ားကိုမနက္ေစာေစာဝါးခယ္မမုန႔္ဟင္းခါးေႂကြးသည္ ။ ဆရာမမ် ားအဖြဲ႕ကို မင္းသန႔္ေကာင္းကက်ဴံ မေငးစြယ္ေတာ္ဖူးရန္မုန႔္စားပီးသူ႔ကားျဖင့္ေခၚသြားသည္ ။ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာျဖင့္လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ် ားအားမလစ္ဟင္းေအာင္ဂ႐ုျပဳ ေနရသည္။ပြဲထိုးဖို႔ဝယ္ရအုံးမည္။ေက် ာက္စာတိုင္ကိုေရေမႊးပက္ဖ် န္းဖို႔လိုအပ္တာေတြဝယ္ရအုံးမည္ ။ဧည္သည္ေတြကူးသန္းဖို႔စက္ေလွေတြစီစဥ္ေပးရအုံးမည္ ။ လိုအပ္တာေတြျပင္ဆင္ရအုံးမည္။အားလုံးသည္စီကာစဥ္ကာတစ္ကဒ္ခ် င္းျဖတ္ရမည္ ။ အားလုံးလက္ခ်ိဳ းေရလို႔ရေသာလူမ် ားျဖင့္အစီအစဥ္မ် ားမခြၽတ္ေခ် ာ္ေအာင္ေျပးလႊားေနရသည္ ။ကဗ် ာဆရာစိုးအိမ္တို႔ပုသိမ္အဖြဲ႕ေရာက္လာၿပီ ။ အားလုံးေသာ္ကဘက္ကမ္းကိုကူးဖို႔ျပင္ၾကၿပီ ။ဆရာမႀကီးခင္ေဆြဦးတို႔ျပန္ေရာက္လာသည္။ ဟိုဖက္ကမ္းကိုစက္ေလွငါးစီးျဖင့္
တစ္သုတ္စီကူးၾကသည္။ေသာ္ကသည္ကြန္ကရစ္လမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ် က္တြင္ကုကၠိဳ ပင္လႈိ ဏ္
ေခါင္းမရွိေသာ္ျငားစိမ္းစိုေနေသာအပင္သစ္တို႔ျဖင့္လမ္းကိုအုပ္မိုးမလို l လက္ယွက္ထိုးထားသလို အစိမ္းေရာင္လက္ျဖာေနသည္ ။စာေပပညာရွင္တို႔ အုပ္စုလိုက္ေရာက္ရွိေနေသာေသာ္ကကိုျမင္ခိုက္ စုေမကိုသတိရတမ္းတမိေလသည္ ။ စုေမလာတိုင္းေသာ္ကကိုကူးျဖစ္သလိုပါလာေသာစာေရးဆရာ/ ဆရာမမ် ားႏွင့္လည္းေသာ္ကကိုခံစားေပ် ာ္ဝင္ေစသည္ ။ျဖစ္ခ် င္ေတာ့တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေစတီေတာ္အတြက္လာေရာက္သိန္းမ် ားစြာလႉ ဒါန္းေသာဝါးခယ္မသားစက္မႈ ၫႊန္ခ်ဴ ပ္၏ ေရစက္ခ် အလႉႏွင့္တိုက္ဆိုင္စြာသြားထပ္ေနသည္ ။နားလည္ေပးစြာအႏုပညာသမားအားလုံးေက် ာက္စာတိုင္တည္ရာအနီးဇရပ္တြင္စု႐ုံး၍ဖြင့္ပြဲျပဳရမည့္
အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေမ် ာ္ေနၾကသည္ ။

နံက်စောစောထပြီးအော်ဒါမှာထားသောဝါးခယ်မမုံ့ဟင်းခါးကိုသွားကြိုရသည် ။ဧည့်သည်မျ ားကိုမနက်စောစောဝါးခယ်မမုန့်ဟင်းခါးကြွေးသည် ။ ဆရာမမျ ားအဖွဲ့ကို မင်းသန့်ကောင်းကကျူံ မငေးစွယ်တော်ဖူးရန်မုန့်စားပီးသူ့ကားဖြင့်ခေါ်သွားသည် ။ကျွန်တော်တို့မှာဖြင့်လုပ်ငန်းဆောင်တာမျ ားအားမလစ်ဟင်းအောင်ဂရုပြု နေရသည်။ပွဲထိုးဖို့ဝယ်ရအုံးမည်။ကျေ ာက်စာတိုင်ကိုရေမွှေးပက်ဖျ န်းဖို့လိုအပ်တာတွေဝယ်ရအုံးမည် ။ဧည်သည်တွေကူးသန်းဖို့စက်လှေတွေစီစဉ်ပေးရအုံးမည် ။ လိုအပ်တာတွေပြင်ဆင်ရအုံးမည်။အားလုံးသည်စီကာစဉ်ကာတစ်ကဒ်ချ င်းဖြတ်ရမည် ။ အားလုံးလက်ချို းရေလို့ရသောလူမျ ား
ဖြင့်အစီအစဉ်မျ ားမချွတ်ချေ ာ်အောင်ပြေးလွှားနေရသည် ။ကဗျ ာဆရာစိုးအိမ်တို့ပုသိမ်အဖွဲ့ရောက်လာပြီ ။ အားလုံးသော်ကဘက်ကမ်းကိုကူးဖို့ပြင်ကြပြီ ။ဆရာမကြီးခင်ဆွေဦးတို့ပြန်ရောက်လာသည်။ ဟိုဖက်ကမ်းကိုစက်လှေငါးစီးဖြင့်တစ်သုတ်စီကူးကြသည်။သော်ကသည်ကွန်ကရစ်လမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချ က်တွင်ကုက္ကို ပင်လှို ဏ်ခေါင်းမရှိသော်ငြားစိမ်းစိုနေသောအပင်သစ်တို့ဖြင့်လမ်းကိုအုပ်မိုးမလို l လက်ယှက်ထိုးထားသလို အစိမ်းရောင်လက်ဖြာနေသည် ။စာပေပညာရှင်တို့ အုပ်စုလိုက်ရောက်ရှိနေသောသော်ကကိုမြင်ခိုက် စုမေကိုသတိရတမ်းတမိလေသည် ။ စုမေလာတိုင်းသော်ကကိုကူးဖြစ်သလို
ပါလာသောစာရေးဆရာ/ ဆရာမမျ ားနှင့်လည်းသော်ကကိုခံစားပျေ ာ်ဝင်စေသည် ။ဖြစ်ချ င်တော့တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် စေတီတော်အတွက်လာရောက်သိန်းမျ ားစွာလှူ ဒါန်းသောဝါးခယ်မသားစက်မှု ညွှန်ချူ ပ်၏ ရေစက်ချ အလှူနှင့်တိုက်ဆိုင်စွာသွားထပ်နေသည် ။နားလည်ပေးစွာအနုပညာသမားအားလုံးကျေ ာက်စာတိုင်တည်ရာအနီးဇရပ်တွင်စုရုံး၍ဖွင့်ပွဲပြုရမည့်အချိန်ကိုစောင့်မျေ ာ်နေကြသည် ။


မႀကံဳ ဖူးေသာအေတြ႕အႀကံဳ ကလိုအပ္မွဳ မ် ားစြာ။ေမာင္ေလးေဇာ္ဝယ္လာေသာ ေလးေသာင္းေက်ာ္ေပးရသည့္ပန္းျခင္းကတည္းခိုရာတြင္က် န္ခဲ႕သည္။ ေရေမႊးဝယ္လာေသာ္ျငားဖြင့္ပြဲတြင္သံုးဖို႕သေျပခက္ေမ႕ခဲ႕သည္ ။မိုးပ်ံပူေပါင္းေတြကလည္းေလတိုက္နွဳ န္းအတိုင္းေရြ႕လ် ားေနသည္။အပူျပငး္ျပမွဳ ကသာမာန္ထက္ပိုလြန္းသည္။ေျခခ်၍မရေအာင္ပင္ေက် ာက္ျပားေတြကပူေလာင္ေနသည္။ထိုအပ ူပူျပင္းမွဳ ၾကားထဲမွာပင္ေက် ာက္စာတိုင္ဖြင့္လွစ္မွဳ စတင္နိုင္ပီျဖစ္သည္ ။ဆရာမႀကီးခင္ေဆြဦး ဆရာမႀကီးေရႊကူေမနွင္း
ကဗ် ာဆရာေမာင္ျမည့္မင္း ဆရာေအာင္ခ်ိမ္႕ဆရာမိုးေဝးတို႕ဖဲႀကိဳးျဖတ္ဖြင့္ေပးခဲ႕ပီးမိုးပ်ံပူေပါင္းမ် ားဖဲႀကိဳးနွင့္အတူေကာင္းကင္ေပၚလြင့္ပ်ံ တက္သြားပံုကိုၾကည့္ရင္းမ် က္ရည္ဝဲေအာင္ၾကည္နူးမိသည္။

မကြုံ ဖူးသောအတွေ့အကြုံ ကလိုအပ်မှု မျ ားစွာ။မောင်လေးဇော်ဝယ်လာသော လေးသောင်းကျော်ပေးသည့်ပန်းခြင်းကတည်းခိုရာတွင်ကျ န်ခဲ့သည်။ ရေမွှေးဝယ်လာသော်ငြားဖွင့်ပွဲတွင်သုံးဖို့သပြေခက်မေ့ခဲ့သည် ။မိုးပျံပူပေါင်းတွေကလည်းလေတိုက်နှု န်းအတိုင်းရွေ့လျ ားနေသည်။အပူပြင်းပြမှု ကသာမာန်ထက်ပိုလွန်းသည်။ခြေချ၍မရအောင်ပင်ကျေ ာက်ပြားတွေကပူလောင်နေသည်။ထိုအပ ူပူပြင်းမှု ကြားထဲမှာပင်ကျေ ာက်စာတိုင်ဖွင့်လှစ်မှု စတင်နိုင်ပီဖြစ်သည် ။ဆရာမကြီးခင်ဆွေဦး ဆရာမကြီးရွှေကူမေနှင်း
ကဗျ ာဆရာမောင်မြည့်မင်း ဆရာအောင်ချိမ့်ဆရာမိုးဝေးတို့ဖဲကြိုးဖြတ်ဖွင့်ပေးခဲ့ပီးမိုးပျံပူပေါင်းမျ ားဖဲကြိုးနှင့်အတူကောင်းကင်ပေါ်လွင့်ပျံ တက်သွားပုံကိုကြည့်ရင်းမျ က်ရည်ဝဲအောင်ကြည်နူးမိသည်။

ဥတၱရအလင္းဂီတအဖြဲ႕၏ဖြင့္ပြဲတြင္တီးမႈ တ္ေျဖေဖ် ာ္မႈ ေတးသံကလည္းဘဝက္ညံေအာင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွေနသည္။အလြန္တရာျဖစ္ခ် င္ေသာဆႏၵတစ္ခု အိပ္မက္တစ္ခု အေကာင္အထည္ေပၚျဖစ္ခြင့္ရျခင္းသည္လည္းအားလုံးအတြက္႐ူးသြပ္မတတ္ေပ် ာ္မိေလသည္။ဆရာမႀကီးခင္ေဆြဦး၏ စုေမအမွတ္တရဆရာမႀကီးေ႐ႊကူေမႏွင္း၏ စုေမစာေပႏွင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕၏ႀကိဳးစားမႈ ကိုဂုဏ္ယူမႈဆရာမႏွင္းေဝၿငိမ္း၏အမွတ္တရမ် ားကဗ် ာဆရာစိုးအိမ္ရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳကဗ် ာကိုစိမ္း၏ အမွတ္တရမ် ား စကားလုံးမ် ား
ခံစားမႈ မ် ား ဆရာမႀကီးအေပၚေလးစားဦးၫႊတ္မႈ မ် ား ။ေမ့က် န္ခဲ့ေသာမွတ္တမ္းေလးတစ္ခုက် န္ခဲ့ပါသည္။ဆရာမႀကီးေက် ာက္စာတိုင္အတြက္ၾသစႀတီးလ် ားမွအလႉ ေငြတစ္သိန္းပါဝင္လႉ ဒါန္းထားေသာကိုစိုးစိုးဦး( ၈၈ မ်ိဳ းဆက္ )ကိုလည္းကြၽန္ေတာ္တို႔ေမႊးေက် ာက္စာတိုင္ျဖစ္ေျမာက္ေရးအဖြဲမွအထူးေက် းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၾကားလိုပါသည္ ။
လေျေပကေျပေျပေလးညႇင္းသႊဲ႕သႊဲ႕တိုက္ေန၏။
ေသာ္ကေစတီပတ္လည္ကစပါးခင္းတို႔ေ႐ႊေရာင္အသီးတို႔သီးၫႊတ္ေနၿပီ ။
စပါးေစ့ေလးတို႔အိပ္ေပ် ာ္ရာမွႏိုးထ၍အဖူးဖူးအသီးသီးကုန္ၾကေလသည္။
တစ္ခ်ိ န္ကေသာ္ကႏွင့္ယခုေသာ္က ကြာျခားလွပါသည္။ ေနပူေနေသာ္လည္းဆည္းလည္းသံလြင္လြင္ေလး
ႏွင့္ေသာ္ကေစတီကဥမၼာဒႏၲီမင္းသမီး၏ေသာကေတြေျပေစမည့္ေသာ္ကေစတီ အတြတ္ႏွင့္ေမႊးတို႔အတူတကြႀကီးျပင္းလာခဲ့ေလေသာ ေသာ္ကေစတီ ခ် စ္သူႏွစ္ဦးအတူမဖူးရဆိုေသာေသာ္ကေစတီအိပ္မက္တို႔အသက္ဝင္လာခဲ့ေသာေသာ္ကေစတီမွအားလုံးျပန္ဖို႔အခ်ိန္ေရာက္လာေလၿပီ ။
အလြဲအေခ် ာ္တစ္ခ်ိဳ႕ျဖင့္အခမ္းအနားကလွပစြာပီးဆုံးခဲ့ေလၿပီ။အားလုံးကိုႏႈ တ္ဆက္ရေလသည္ ။
လိုအပ္ခ် က္မ် ားကိုနားလည္ေပးၾကေလေသာစာေပအသိုင္းအဝိုင္းဆရာ/ ဆရာမမ် ားအားလိုအပ္ခ် က္မ် ားအတြက္ေတာင္းပန္မိေတာ့ဆရာမႀကီးေ႐ႊကူေမႏွင္းက သားတို႔ရယ္မင္းတို႔စြမ္းႏိုင္တာထက္ပိုလုပ္ေပးႏိုင္တာေက်းဇူးတင္ပါတယ္တဲ့ ။အားလုံးျပည့္စုံပါတယ္တဲ့ ။ပါးႏွစ္ဖက္ကမ် က္ရည္ေတြဟန္ေဆာင္လို႔မရ
ေအာင္စီးက် လာတယ္စုေမ ။
ေက် ာေပးထြက္ခြာသြားတဲ့ကားေတြကိုၾကည့္ေနရင္းက အေပ် ာ္မ် က္ရည္ေတြကိုမသုတ္ပရေစနဲ႔
လား စုေမ ရယ္ ။တမလြန္ကေနၿပဳံ းေနမယ့္စုေမမ် က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္ရင္းစပါးေစ့ေလးေတြႏိုးထလာပါပီစုေမ ရယ္ ။ကားေတြကတစ္စးီၿပီးတစ္စီးႏႈ တ္ဆက္ကာထြက္ခြာၾကေလၿပီ ။မ် က္ရည္တို႔ေဝ့ဝဲေနေသာမ် က္လုံးျဖင့္ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း ကဗ် ာဆရာစိုးအိမ္ အမွတ္တရစကားေျပာစဥ္က႐ြတ္ဆိုသြားခဲ့ေလေသာကဗ်ာ ကိုျပန္လည္ၾကားေယာင္ေနမိသည္။

ဥတ္တရအလင်းဂီတအဖွဲ့၏ဖွင့်ပွဲတွင်တီးမှု တ်ဖြေဖျေ ာ်မှု တေးသံကလည်းဘဝက်ညံအောင်ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းလွန်းလှနေသည်။အလွန်တရာဖြစ်ချ င်သောဆန္ဒတစ်ခု အိပ်မက်တစ်ခုအကောင်အထည်ပေါ်ဖြစ်ခွင့်ရခြင်းသည်လည်းအားလုံးအတွက်ရူးသွပ်မတတ်ပျေ ာ်မိလေသည်။ဆရာမကြီးခင်ဆွေဦး၏ စုမေအမှတ်တရဆရာမကြီးရွှေကူမေနှင်း၏ စုမေစာပေနှင့်ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့၏ကြိုးစားမှု ကိုဂုဏ်ယူမှု
ဆရာမနှင်းဝေငြိမ်း၏အမှတ်တရမျ ားကဗျ ာဆရာစိုးအိမ်ရဲ့ ဂုဏ်ပြုကဗျ ာကိုစိမ်း၏ အမှတ်တရမျ ား စကားလုံးမျ ားခံစားမှု မျ ား ဆရာမကြီးအပေါ်လေးစားဦးညွှတ်မှု မျ ား ။မေ့ကျ န်ခဲ့သောမှတ်တမ်းလေးတစ်ခုကျ န်ခဲ့ပါသည်။ဆရာမကြီးကျေ ာက်စာတိုင်အတွက်သြစတြီးလျ ားမှအလှူ ငွေတစ်သိန်းပါဝင်လှူ ဒါန်းထားသောကိုစိုးစိုးဦး( ၈၈ မျို းဆက် )ကိုလည်းကျွန်တော်တို့မွှေးကျေ ာက်စာတိုင်ဖြစ်မြောက်ရေးအဖွဲမှအထူးကျေ းဇူးတင်ကြောင်းပြောကြားလိုပါသည် ။
လေပြေကပြေပြေလေးညှင်းသွှဲ့သွှဲ့တိုက်နေ၏။
သော်ကစေတီပတ်လည်ကစပါးခင်းတို့ရွှေရောင်အသီးတို့သီးညွှတ်နေပြီ ။
စပါးစေ့လေးတို့အိပ်ပျေ ာ်ရာမှနိုးထ၍အဖူးဖူးအသီးသီးကုန်ကြလေသည်။
တစ်ချိ န်ကသော်ကနှင့်ယခုသော်က ကွာခြားလှပါသည်။ နေပူနေသော်လည်းဆည်းလည်းသံလွင်လွင်လေးနှင့်သော်ကစေတီကဥမ္မာဒန္တီမင်းသမီး၏သောကတွေပြေစေမည့်သော်ကစေတီ အတွတ်နှင့်မွှေးတို့အတူတကွကြီးပြင်းလာခဲ့လေသော သော်ကစေတီ ချ စ်သူနှစ်ဦးအတူမဖူးရဆိုသောသော်ကစေတီ
အိပ်မက်တို့အသက်ဝင်လာခဲ့သောသော်ကစေတီမှအားလုံးပြန်ဖို့အချိန်ရောက်လာလေပြီ ။အလွဲအချေ ာ်တစ်ချို့ဖြင့်အခမ်းအနားကလှပစွာပီးဆုံးခဲ့လေပြီ။အားလုံးကိုနှု တ်ဆက်ရလေသည် ။လိုအပ်ချ က်မျ ားကိုနားလည်ပေးကြလေသောစာပေအသိုင်းအဝိုင်းဆရာ/ ဆရာမမျ ားအားလိုအပ်ချ က်မျ ားအတွက်တောင်းပန်မိတော့ဆရာမကြီးရွှေကူမေနှင်းက သားတို့ရယ်မင်းတို့စွမ်းနိုင်တာထက်ပိုလုပ်ပေးနိုင်တာကျေးဇူးတင်ပါတယ်တဲ့ ။အားလုံးပြည့်စုံပါတယ်တဲ့ ။ပါးနှစ်ဖက်ကမျ က်ရည်တွေဟန်ဆောင်လို့မရ
အောင်စီးကျ လာတယ်စုမေ ။ကျေ ာပေးထွက်ခွာသွားတဲ့ကားတွေကိုကြည့်နေရင်းက အပျေ ာ်မျ က်ရည်တွေကိုမသုတ်ပရစေနဲ့လား စုမေ ရယ် ။တမလွန်ကနေပြုံ းနေမယ့်စုမေမျ က်နှာကိုမြင်ယောင်ရင်း
စပါးစေ့လေးတွေနိုးထလာပါပီစုမေ ရယ် ။ကားတွေကတစ်စးီပြီးတစ်စီးနှု တ်ဆက်ကာထွက်
ခွာကြလေပြီ ။
မျ က်ရည်တို့ဝေ့ဝဲနေသောမျ က်လုံးဖြင့်မြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်း ကဗျ ာဆရာစိုးအိမ် အမှတ်တရစ
ကားပြောစဉ်ကရွတ်ဆိုသွားခဲ့လေသောကဗျာ ကိုပြန်လည်ကြားယောင်နေမိသည်။

မ်ိဳးရဲ


စာေပေသြးျဖင့္စီးေသာျမစ္
********************-
ဝါးခယ္မျမစ္ေရက
ေျမာင္းျမကမ္းကိုလႈိ င္းခတ္ေလၿပီ
ငဝန္ရဲ႕နဖူးစပ္ကိုနမ္းခဲ့ၿပီ။
ၿပီးေတာ့ ပမၸဝတီ - -
နဒီျမစ္႐ိုးမွာ တန္ဖိုးမ် ားစြာျဖင့္
စီးဆင္းရဆဲပါေလ။
တို႔ေတြလည္း ဘဝၾကမ္းၾကမ္းေတြ
ဖူးပြင့္ခဲ့ရၿပီ
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ ေဗဒါလမ္းလိုေပါ့ကြာ။
ေဟာ့ဒီ ဝါးခယ္မ
ငါ့ညီငယ္ကဗ် ာဆရာေတြ
ဒဏ္ရာဗလပြ နဲ႔ ေမႊးၾကဆဲပါလားဟင္ ။
အတြတ္နဲ႔ေမႊးတို႔ကလည္း
ေဟာဒီ
ေသာ္ကဘုရားႀကီးမွာ ေမႊးၾကဆဲပါလား ဟင္ ။
ဒီတစ္ခါ ငါလာတဲ့အခါမွာ
တံတားအစင္းစင္းကိုျဖတ္ခဲ့ရ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဟာဒီ တံတားသစ္ႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာ
ေမႊးရဲ႕အခ် စ္နဲ႔ ေမႊးျမစ္တစ္စင္းစီးဆင္းဆဲ။


စာပေသွေးဖြင့်စီးသောမြစ်
********************-
ဝါးခယ်မမြစ်ရေက
မြောင်းမြကမ်းကိုလှို င်းခတ်လေပြီ
ငဝန်ရဲ့နဖူးစပ်ကိုနမ်းခဲ့ပြီ။
ပြီးတော့ ပမ္ပဝတီ - -
နဒီမြစ်ရိုးမှာ တန်ဖိုးမျ ားစွာဖြင့်
စီးဆင်းရဆဲပါလေ။
တို့တွေလည်း ဘဝကြမ်းကြမ်းတွေ
ဖူးပွင့်ခဲ့ရပြီ
ဆရာဇော်ဂျီ ရဲ့ ဗေဒါလမ်းလိုပေါ့ကွာ။
ဟော့ဒီ ဝါးခယ်မ
ငါ့ညီငယ်ကဗျ ာဆရာတွေ
ဒဏ်ရာဗလပွ နဲ့ မွှေးကြဆဲပါလားဟင် ။
အတွတ်နဲ့မွှေးတို့ကလည်း
ဟောဒီ
သော်ကဘုရားကြီးမှာ မွှေးကြဆဲပါလား ဟင် ။
ဒီတစ်ခါ ငါလာတဲ့အခါမှာ
တံတားအစင်းစင်းကိုဖြတ်ခဲ့ရ
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်
ဟောဒီ တံတားသစ်ကြီးရဲ့အောက်မှာ
မွှေးရဲ့အချ စ်နဲ့ မွှေးမြစ်တစ်စင်းစီးဆင်းဆဲ။