လာခ်င္ရင္ အနီးေလး ဆက္ဆက္ၾကိဳမယ္ရွင္….. ေဒါက္တာေအးေအးၿမင္.

ၿပဳၿပင္ဆဲ ကာလ ၀ါးခယ္ ကားလမ္း

၀ါးခယ္မကေနရန္ကုန္ကို  ေျပာင္းလာခဲ့တာ အခုဆို ၁၅ႏွစ္ရွိပါျပီ။
စေျပာင္းခါစကတပတ္တခါ ေနာက္ေတာ့ တလတခါ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ တႏွစ္မွ တခါပဲ ျပန္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။နာဂစ္မုန္တိုင္းအျပီးမွာမုန္တိုင္းဒဏ္ မခံရပဲနဲ႕ ဆိုး၀ါးသြားတဲ့ လမ္းအေျခအေနေၾကာင့္
ေက်ာက္ခဲျမိဳသြားအစာေၾကတယ္ေျပာရေလာက္ေအာင္ ကားတခုန္ခုန္ ဖုန္တလံုးလံုးနဲ႕ သြားခဲ့ရပါတယ္။
၂၀၁၄ ေအာက္တိုဘာ၃၁ မွာ ေက်ာင္းၾကီး ေရႊရတုကထိန္ပြဲ ျပန္ျဖစ္တဲ့အထိ လမ္းမေကာင္းေသးပါဘူး။

၂၀၁၅ မတ္လထဲမွာေတာ့  ၀ါးခယ္မလမ္းေတြ ေကာင္းသြားျပီ ဆိုတဲ့ သတင္းေကာင္းၾကားလိုက္ရပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္းျမိဳ႕ကို တႏွစ္တခါ ျပန္ေနက်အခ်ိန္က်လာေတာ့ မတ္လ ၂၈ရက္ေန႔ညေန က်မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြ
စုျပီး ကားနဲ႕ျပန္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲမွာကားလမ္းေတြပိတ္ေနလို႔ ေျမနီကုန္းကေန ဘုရင့္ေနာင္ တံတားအမွတ္(၂) ေရာက္တဲ့ထိ ၁နာရီ ေမာင္းခဲ့ရပါတယ္။ဘုရင့္ေနာင္တံတားေရာက္ေတာ့ ညေန ၄နာရီ တိတိ၊ရန္ကုန္မိုးကလည္း သည္းသည္းမဲမဲ ရြာလိုက္ပါတယ္။လမ္းမွာဖုန္မရွဴရေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးလိုက္ပါတယ္။
လွိဳင္သာယာ၊ဒဂံုဧရာအေ၀းေျပး၊ပန္တိုင္၊ထန္းတပင္လမ္းကေတာ့ နဂိုကတည္းက ေကာင္းျပီးသားပါ။
ထူးျခားတာကေတာ့လမ္းေဘးတေလ်ွာက္ တည္ေဆာက္ျပီး တည္ေဆာက္ဆဲ စက္သံုးဆီဆိုင္ေတြပါပဲ။
လမ္းမွာ ဆီျပတ္မွာမပူရေတာ့ဘူးေပါ့။ဆီေစ်းႏွဳန္းေတြ ေၾကျငာထားတာလည္း ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲနဲ႕ သိပ္မကြာပါဘူး။တဆိုင္နဲ႕တဆိုင္ေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းကြာပါတယ္။

ေစ်းကြက္ကိုတရားမ်ွတစြာ ယွဥ္ျပိဳင္ခြင့္ေပးျခင္းကေန စားသံုးသူေတြအတြက္ စိတ္ေက်နပ္စြာ ၀ယ္ယူသံုးစြဲခြင့္ရလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ဒါမွ လြတ္လပ္ေသာ စစ္မွန္ေသာ တိုးတက္ျခင္းပါ။

မဲဇလီေရထိန္းတံခါးကိုလြန္၊စည္ကားေနတဲ့ ဆားမေလာက္လမ္းဆံုကေန မအူပင္လမ္းခြဲကို ခ်ိဳး ၊ေရနံေျမလမ္းကေန ဗိုလ္ျမတ္ထြန္းတံတားေပၚေရာက္ေတာ့ညေန ၅နာရီ ၁၅မိနစ္ရွိပါျပီ။ တံတား ၂ခုၾကား တနာရီ ကီလို ၈၀ခန္႔ ေမာင္းတာ ၁နာရီ ၁၅မိနစ္ေမာင္းရပါတယ္။
အရင္က တံတားအဆင္းစားေသာက္ဆိုင္တန္းက ျပည္ၾကီးတံခြန္မွာ နားေနက်ေပမယ့္ ဒီတခါေတာ့ လမ္းမွာ ဆိုင္သစ္ေတြအမ်ားၾကီး ဖြင့္ေနျပီ ၾကားထားလို႔ ေရွ႔ကိုပဲ ဆက္ေမာင္းခဲ့ပါတယ္။
ဟိုင္းေ၀းေမာင္းတဲ့အခါကားေမာင္းသူေတြၾကားမွာ ခ်စ္စရာ ဓေလ့ေလး တခုရွိပါတယ္။
ေရွ႕ကားေနာက္ကားကူညီ အခ်က္ျပေပးတာပါ။
ေရွ႕ကားကိုေနာက္ကားက ေက်ာ္ခ်င္လို႔ မီးျပျပီး ေတာင္းတဲ့အခါ ေရွ႕ကားက လမ္းရွင္းျပီဆိုရင္ ဘယ္ဖက္အခ်က္ျပမီးကိုျပပါတယ္။ ေက်ာ္ေပေတာ့ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။
မရွင္းေသးဘူး၊မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကားေတြဆိုင္ကယ္ေတြ ရွိေနေသးရင္ ညာဖက္ အခ်က္ျပမီးကို ျပထားပါတယ္။
ေနအံုး၊မေက်ာ္ေသးနဲ႕ဆိုတဲ့ သေဘာပါ။
ကားတစီးနဲ႕တစီးလည္း အသိအက်ြမ္းေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ ဦးတည္ရာတူတူ speed တူတူ ေမာင္းေနၾကတဲ့အခါ မိတ္ေဆြလိုသေဘာထားျပီး ေရွ႔ကားက ေနာက္ကားကို ေဖးမ အခ်က္ျပေခၚသြားတတ္ပါတယ္။
အခုဒီခရီးမွာလည္းက်မတို႔ရဲ႕ ေရွ႕ကသြားတဲ့ CRV အျဖဴေလး တစီးက က်မတို႔ကားကို ပန္တိုင္ကေန ပန္းတေနာ္ ေရႊေခတ္ေရာက္တဲ့အထိအခ်က္ျပေဖးမေခၚေပးသြားတာေၾကာင့္ သက္သက္သာသာ ေမာင္းသြားခြင့္ရလိုက္ပါတယ္။

ပန္းတေနာ္အ၀င္မွာရွိတဲ့  ေရႊေခတ္စားေသာက္ဆိုင္က ဖြင့္တာ ႏွစ္မၾကာေသးတာေၾကာင့္သန္႔စင္ခန္းေတြ သန္႔သန္႔ျပန့္ျပန္႔ အသံုးျပဳႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။မုန္႔ဟင္းခါးေကာင္းတယ္လို႔ေျပာၾကပါတယ္။
မိုးရိပ္ေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕၊ေစာေသးေပမယ့္ ေမွာင္စပ်ိဳးလာတာေၾကာင့္ ခဏနားျပီး  ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။
ရန္ကုန္ပုသိမ္လမ္းမၾကီးေပၚကေန၀ါးခယ္မလမ္းဆံုေရာက္ေတာ့ ၅နာရီခြဲပါ။
၀ါးခယ္မလမ္းဆံုမွာေတာ့အရင္နဲ့မတူ ဖရဲသီးဆိုင္ေတြ၊သစ္သီးမ်ိဳးစံုဆိုင္၊မုန္႔ဆိုင္၊လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ စည္ကားေနတာေတြ႔ရပါတယ္။

အရင္ကဆို၀ါးခယ္မလမ္းဆံုကေန ၁၅မိနစ္ေလာက္ေမာင္းလိုက္တာနဲ႕ လမ္းစဆိုးေတာ့တာပါပဲ။
အခုေတာ့ လွိဳင္းမရွိေအာင္ၾကိတ္ထားလို႔ တနာရီ ကီလို ၉၀ေလာက္ေမာင္းလို႔ရပါတယ္။
လမ္းဆံုကေနမအူေခ်ာင္းရြာကိုျဖတ္ ေရႊေလာင္းတံတားေရာက္ေတာ့ ၆နာရီ ၁၅မိနစ္ရွိပါျပီ။
လမ္းေဘးမွာေတာ့ပဲခင္း၊ငရုတ္ခင္းနဲ႕ ေနၾကာခင္းေတြ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အရင္ကဆိုေရႊေလာင္းတံတားနဲ႕ ၀ါးခယ္မတံတားၾကားမွာ လမ္းဆိုးလြန္းလို႔ ျဖည္းျဖည္းေလးေမာင္းရပါတယ္။
တံတားေတြကလည္းျပင္ေနဆဲမို႔ လမ္းလႊဲက ဆင္းဆင္းေမာင္းရတာနဲ႕ ခရီးနီးနီးေလးကို ၁နာရီ ေက်ာ္ၾကာေအာင္ေမာင္းခဲ့ရပါတယ္။

ေရႊေလာင္း - ၀ါးခယ္မႀကား ကားလမ္းေပၚရွိ တံတား တစ္စင္း တည္ေဆာက္ဆဲ အခ်ိန္က

 အခုေတာ့ လမ္းေတြကလည္းေကာင္း၊တံတားေတြကလည္း ကြန္ကရစ္တံတားေတြ ျဖစ္ေနလို႔ အရွိန္မေလ်ွာ့ပဲ ေမာင္းႏိုင္သြားပါျပီ။

မရမ္းေခ်ာင္လမ္းဆံု၊သဲကုန္းတံတား၊ဦးၾကီးေတာ္ကိုလြန္ေတာ့၀ါးခယ္မတံတားရွိတဲ့ ေထာ္ကႏြတ္ရပ္ကြက္ကုိ ညေန ၆နာရီ ၄၅မိနစ္ မွာေရာက္ျပီး ၀ါးခယ္မတံတားကိုျဖတ္၊ေအာက္မွာမီးေရာင္ထိန္ေနတဲ့ ျမသိန္းတန္ေစတီကို ဖူးရင္း ၀ါးခယ္မဖက္ကမ္းကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္ဆိုျမိဳ႕ထဲ ထမင္းဆိုင္ေတြ ပိတ္ေလာက္ျပီဆိုျပီး တံတားအဆင္း အေ၀းေျပးကားကြင္းထဲက ဧကရီခ်မ္းမွာပဲ၀င္စားၾကပါတယ္။လူက်ေနလို႔ နည္းနည္းေစာင့္ရတာကလြဲရင္ ရန္ကုန္အရသာ တရုတ္ဟင္းလ်ာမ်ိဳးစံုစိတ္ၾကိဳက္စားႏိုင္ပါတယ္။

၈နာရီမွာထမင္းစားျပီၤးၾကေတာ့ အိမ္ရွိတဲ့ ေဆးရံုလမ္းကို ေမာင္းထြက္ခဲ့ပါတယ္။လမ္းမွာေတာ့ မီးေရာင္ထိန္ထိန္နဲ႕တိုက္အိမ္သစ္္ေတြ လမ္းေဘး တဖက္တခ်က္မွာေတြ႔ေနရတာ ဘယ္သူဘယ္၀ါ့အိမ္ေတြမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ခမ္းနားတဲ့စိုးသိပၸံဟိုတယ္ကို ျဖတ္ေမာင္းျပီး ေဆးရံုသစ္ၾကီးေရွ႕ကေန ေဆးရံုလမ္းကို ခ်ိဳးလိုက္ေတာ့ကြန္ကရစ္အျပည့္ခင္းထားတဲ့ ဦးရွင္ၾကီးကြင္းကို ေတြ႔ရပါတယ္။အိမ္ေရွ႔မွာ ကားရပ္ အထုပ္အပိုးေတြခ်ျပီးအိမ္နားနီးတဲ့ ေဆးရံုလမ္းေပၚက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ၾကိဳင္ရဲ႕ ေရႊသုခဟိုတယ္
သစ္မွာ အခန္းသြားယူလိုက္ပါတယ္။ဟိုတယ္အသစ္က ရန္ကုန္ဟိုတယ္ေတြထက္ေတာင္ သာပါတယ္။အိပ္ရာဖံုး၊ေခါင္းအံုး၊ေစာင္ေတြ သန္႔ျပန္႕လို႔၊မ်က္ႏွာသုတ္၊ကိုယ္သုတ္ပု၀ါျဖဴေတြနဲ႕သြားပြတ္တံ၊သြားတိုက္ေဆး၊ဆပ္ျပာေတြလည္း
 ေပးထားတယ္။

အိမ္က ဘာမွ သယ္လာဖို႔မလို၊ကိုယ္ပိုင္အ၀တ္အစားေလးပဲထည့္ျပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလာလို႔ရပါျပီ။
တည္းခိုခကလည္းခ်ိဳသာပါတယ္။ ရိုးရိုးတေယာက္ခန္း ကို ၃၀၀၀၊ႏွစ္ေယာက္ခန္း ၆၀၀၀၊ air-cond +ေရခ်ိဳးခန္း+အိမ္သာတြဲလ်က္ ႏွစ္ေယာက္ခန္း ၁၂၀၀၀၊သံုးေယာက္ခန္း ၁၈၀၀၀ ပဲရွိပါတယ္။
ျမိဳ႕အလွၾကည့္ခ်င္ရင္၀ရံတာမွာ ေလညွင္းခံရင္း ၾကည့္လို႔ရပါေသးတယ္။ဒီတေခါက္ ကိုယ့္အိမ္မွာလည္း အိပ္ခ်င္ေသးေတာ့လူတ၀က္က အိမ္မွာ၊တ၀က္က ဟိုတယ္မွာ အိပ္ၾကပါတယ္။
ေနာင္ခါလာရင္ေတာ့ဟိုတယ္မွာပဲ တည္းေတာ့မယ္လို႔ ေျပာမိၾကပါေသးတယ္။

ပစၥည္းေတြေနရာခ်ျပီး လက္ေဆာင္ထုပ္ေတြယူလို႔ အမ်ိဳးအိမ္ေတြ မီသေလာက္ လိုက္လည္ၾကပါတယ္။
ျမိဳ႕မလမ္းအတိုင္းေမာင္းသြားေတာ့ ေစ်းရပ္ကြက္က အိမ္ေတြကလည္း တိုက္သစ္ၾကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါျပီ။ဆရာကန္ေတာ့ပြဲနဲ႕ေရႊရတုကထိန္ ျပန္တံုးက ေက်ာင္းမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ေတာ့ ျမိဳ႕ထဲ လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။

ဦးျမင့္စိန္+ေဒၚျမမုန္႔ဆိုင္၊ဦးစုစိန္မိသားစုရဲ႕စိန္စတိုး၊ဦးစံရွင္သားေတြဖြင့္တဲ့ Power Mart ၊ကိုသန္း၀င္း+ႏုႏုရီတို႕ရဲ႕ ယုဇနမုန္႔ဆိုင္ေတြကလည္း မီးေရာင္ထိန္ထိန္ေအာက္မွာ ရန္ကုန္မွာရတာမွန္သမ်ွ အကုန္ရွိေနပါလား။လက္ေဆာင္ေပးဖို႔မုန့္ဆိုရင္ ရန္ကုန္မွာ ၀ယ္တာကမွ ေစ်းၾကီးခ်င္ၾကီးေနမယ္။ဒီမွာပဲ ၀ယ္ရင္ သယ္ရတာေတာင္သက္သာေသးတယ္လို႔ ေျပာမိၾကပါတယ္။

ဘုရားၾကီးလမ္းကေတာ့လမ္းတျခမ္းခင္းေနတံုး။ည၁၁နာရီခြဲတဲ့အထိ အမ်ိဳးအိမ္ေတြ တအိမ္၀င္တအိမ္ထြက္ႏွဳတ္ဆက္၊ကေလးငယ္ေတြကိုကိုယ့္မွတ္မိသြားေအာင္ စေနာက္ ၀က္အူၾကပ္၊မနက္က်မွ သခ်ိၤဳင္းမွာ ဆံုၾကမယ္လို႔ ႏွဳတ္ဆက္ျပီးတဲ့ေနာက္ အိမ္နဲ႕ ဟိုတယ္ လူခြဲျပီး အိပ္ၾကပါတယ္။

ကိုယ္ျပန္ေရာက္လို႔ထင္ပါရဲ႕၊ၾကိဳဆိုတဲ့အေနနဲ႕ည ၂နာရီမွာ မီးျပတ္သြားပါေလေရာ။ဟိုတယ္ကလူေတြကေတာ့ ဇိမ္ပဲ၊မီးစက္ေမာင္းေပးထားေတာ့air-cond နဲ႕ အိပ္လို႔ရတာေပါ့။အိမ္မွာ အိပ္ရတဲ့လူလည္း နယ္မွာမို႔ ရန္ကုန္လို ပူအိုက္စပ္မေနပဲမီးမရွိေပမယ့္ သဘာ၀ေလေအးေအးေလးနဲ႕ အိပ္ရပါတယ္။


မနက္ေစာေစာထ၊စာတိုက္လမ္းက မုန္႔ဟင္းခါးကို အေၾကာ္၂ခုစီနဲ႕ ၂ပြဲစီစားၾကျပီး ပတၱျမားမ်က္ရွင္ရံုအေဟာင္းေနရာမွာဖြင့္တဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၾကပါတယ္။အသိဦးျမင့္ေဆြနဲ႕ေတြ႕လို႔ လက္ဖက္ရည္တိုက္သြားေသးတယ္။
အဲဒီေနာက္သခ်ၤိဳင္းသြား၊မိဘဘိုးဘြားေတြကို ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္။သုသာန္မွာ အသိမိတ္ေဆြ အုတ္ဂူအသစ္ေတြကေတာ့တိုးတိုးလာပါတယ္။ တရုတ္သုသာန္ေက်ာင္းကေတာ့ တထပ္ေက်ာင္းအျဖစ္ ျပင္ေဆာက္လိုက္ပါျပီ။ 

ဆရာေတာ္ကိုကန္ေတာ့ျပီး ျမိဳ႕ထဲျပန္၊ေရမိုးခ်ိဳးၾကပါတယ္။က်န္ေနေသးတဲ့ အမ်ိဳးေတြလိုက္ေတြ႔ၾကပါတယ္။ေစ်းေဒါင့္ကသူငယ္ခ်င္း ၾကည္ၾကည္ေမာ့္ဆိုင္သြား၊၀ါးခယ္မေရာက္မွ ၀ယ္လို႔ေကာင္းတဲ့ ပုသိမ္ခ်ဳပ္ဖိနပ္ကို၀ယ္ဖို႔ၾကံ(ဒီတခါေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက လက္ေဆာင္အတင္းေပးေတာ့ အားနာနာနဲ႕ ၂ရံယူခဲ့လိုက္တယ္။)၀ါးခယ္မ မဟာစည္ရိပ္သာနဲ႕ ျမိဳ႕မေက်ာင္းသြား ကန္ေတာ့၊ဒီ ၂ေက်ာင္းလည္း အေဆာက္အဦးသစ္ေတြနဲ႕ခမ္းနားလို႔ပါပဲ။
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကအျပန္ အိမ္နီးတဲ့ ဆရာမ ေဒၚက်င္မိုင္အိမ္သြား ႏွုတ္ဆက္ေတာ့ ဆရာမက သဘာ၀ၾကံရည္ခ်ိဳခ်ိဳေအးေအးေလး တိုက္တာ အားနာပါးနာနဲ႕ အားပါးတရ ေသာက္လိုက္ရေသး။

ေန႔လည္က်ေတာ့၀ါးခယ္မေရာက္တိုင္း မစားရ မေနႏိုင္တဲ့ ေမတၱာမြန္ဆိုင္ကိုသြား၊

 

ပုဇါန္ခ်သ္ ႏွင္. ပုဇြန္ေရာေႀကာ္ထားေသာ ဟင္းတစ္ခြက္

ဒီႏွစ္ေတာ့ ငါးသေလာက္ဥ၊ငါးရံ႕အူဟင္းမရဘူး။ပုဇြန္ခ်ဥ္နဲ႕ပုဇြန္ေရာခ်က္တဲ့ ဟင္းပဲရတယ္။ငါးတန္ဆီျပန္ရတယ္။ ဒန္႔ဒလြန္သီးနဲ႕ခ်က္တဲ့ ကုလားဟင္းနဲ႕စားေကာင္းလြန္းလို႔လိုက္ပြဲေတြ ထပ္ထည့္ၾကရေသးတယ္။ဒီတခါလည္း ေန႔ဆြမ္းဒကာေတာ္ ကိုသက္ရွည္နဲ႕ ေတြ႔သြားတယ္။သာဓုပါ။
ထမင္းစားျပီးဟိုတယ္က Check out လုပ္၊ပစၥည္းေတြ အိမ္သယ္ထားေတာ့ ဟိုတယ္ပိုင္ရွင္ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ၾကိဳင္က ေမြးပြပု၀ါေတြ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။ အဲဒီေနာက္၀ါးခယ္မျမစ္ကို ပဲ႕ေထာင္နဲ႕ျဖတ္၊တရုတ္တန္းဖက္ကိုကူး၊အေရွ႔ပိုင္းေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ ဦးဇင္းကုလားကိုဘုန္းၾကီးစာခ် တရားေဟာ၊ရပ္ကြက္သူရပ္ကြက္သားေတြကို ကိုယ့္ေက်ာင္းကိုယ့္ဆရာေတာ္ကို ၀န္းရံၾကလို႔ စည္းရံုး၊ကေလးေတြကို ပံုေျပာျပိဳင္ပြဲလုပ္၊အက်ီၤ၊မုန္႔နဲ႕ စာေရးကိရိယာေတြ ေပး၊သာကူတိုက္ျပီးလို႔ျပန္ၾကေတာ့ ညေန ၄နာရီခြဲေနပါျပီ။

အိမ္မွာေတာ့၀ါးခယ္မလက္ေဆာင္ေတြ ေရာက္ေနျပီ၊ငါးဖယ္မုန္႕၊ငွက္ေပ်ာေၾကာ္၊ကန္စြန္းဥေၾကာ္၊
ပုဇြန္ခ်ဥ္၊
ငါးက်ည္းေျခာက္၊
ကင္းပဲမုန္႕၊မအူပင္ပဲမုန္႕၊ဒန္႔ဒလြန္သီး၊ငရုတ္သီး၊ဘိုကိတ္ပဲ…စံုေနတာပါပဲ။အဲဒါေတြကားေပၚတင္ျပီးမွ အိမ္နားက ၾကည္ၾကည္ေအး မုန္႔ဟင္းခါး ငရုပ္ေကာင္းပူပူေလးကို ႏွုတ္ဆက္တဲ့အေနနဲ႕စားၾကပါတယ္။

(စိတ္မေကာင္းစရာတခုကေတာ့စားသမ်ွ ဆိုင္တိုင္းမွာ ပုဇြန္ရွားလို႔ မရဘူး ဆိုတဲ့ စကားခ်ည္းပဲ ၾကားရတာပါပဲ၊တခ်ိန္ကအင္မတန္ ပုဇြန္ေပါခဲ့တဲ့ ၀ါးခယ္မမွာ ပုဇြန္ဥေတြ စားပစ္လို႔မ်ား ပုဇြန္ရွားသြားေလေရာ့သလားဆင္ျခင္ၾကည္ၾ့ကသင့္ပါတယ္)

ညေန ၅နာရီ၁၅မိနစ္မွာ အမ်ိဳးေတြ အေဆြေတြကို ႏွဳတ္ဆက္ျပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။(သြားရတာ အခ်ိန္မေလာက္လို႔ဘုရားၾကီးလည္း မဖူးခဲ့ရ၊ဆရာ/ဆရာမေတြလည္း မကန္ေတာ့ခဲ့ရပါဘူး)
အျပန္ကေတာ့ျဖည္းျဖည္းေမာင္းျပန္ၾကပါတယ္။ ေရႊေလာင္းမွာ ေဆးလိုတာ ၀င္၀ယ္ရင္း အသိေတြေတြ႔ ႏွဳတ္ဆက္ရေတာ့နည္းနည္းၾကာသြားပါတယ္။ ေရႊေလာင္းကျပန္ထြက္ေတာ့ ၆နာရီခြဲပါျပီ။
အျပန္ေတာ့ပန္းတေနာ္ ေရႊမဂၤလာ ဆီဆိုင္နဲ႕ တြဲရက္ စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခဏနားပါတယ္။
ဆားမေလာက္ေရာက္ေတာ့ည ၇နာရီ ျဖစ္ပါျပီ။ ဦးထြန္းသိန္းဆိုင္မွာ ၀င္စားရင္း ဆိုင္ရွင္ သေဘာေကာင္းရုပ္ေခ်ာမအိအိေခ်ာကို ႏွုတ္ဆက္ ၊ပဲလိပ္ျပာေၾကာ္၀ယ္ျပီး ၈နာရီမွာ ျပန္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ဘုရင့္ေနာင္တံတားေရာက္ေတာ့ည ၉နာရီပါ။ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ည ၉နာရီ ၄၅မိနစ္ျဖစ္ပါျပီ။

လမ္းမွာ မနားပဲမွန္မွန္ေမာင္းမယ္ဆိုရင္ ဘုရင့္ေနာင္တံတားနဲ႕ ၀ါးခယ္မတံတားၾကားကို ၂နာရီခြဲသာၾကာပါတယ္။ဖုန္းလိုင္းေတြလည္းCDMA 09-73 ေတြကလြဲရင္ က်န္တာ မိတဲ့ေနရာမ်ားပါတယ္။
Ooredoo ကေတာ့ပိုမိပါတယ္။

၀ါးခယ္မရဲ႕ စည္ကားပံုေတြကေတာ့ ကိုအံ့ၾကီးရဲ႕ ေက်းရြာ၀ါဒ သီခ်င္းေတာင္ ၾကားေယာင္မိပါတယ္။မွတ္မိၾကပါတယ္မလား။

(တေခါက္ေလာက္ၾကြခဲ့စမ္းပါ…က်ဳပ္ႏွမမ်ားကို ဖိတ္ၾကားခ်င္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ…
ေရႊ၀ါေရာင္တိမ္ေတာင္ေတြ…….. စိမ္းစိမ္းစို ကိုယ္တို႔ရြာ၊……
ခုမ်ားေတာ့ဓာတ္မီးေရာင္ထိန္၊
ပြဲေတြလမ္းေတြနဲ႕သာသာယာသာ…
စာသင္ေက်ာင္းေတြနဲ႕... 
ေရွးကနဲ႕ေတာ့ မတူပါ၊
ေက်းရြာ၀ါဒ…ေျပာင္းလဲလိုက္ၾကေပါ့ခင္ဗ်ာ…..)

၀ါးခယ္မ ျပန္မေရာက္တာ ၾကာတဲ့ ၀ါးခယ္မသူားေတြ ၀ါးခယိမရဲ႕ ေျပာင္းလဲပံုေတြ ၾကည့္ျမင္ရင္း ၀ါးခယ္မ မုန္႕ဟင္းခါးစားရင္း ေဒသထြက္ လက္ေဆာင္ေတြ ၀ယ္ရင္း ျပန္လာခ်င္ရင္ေတာ့ နီးနီးေလးပါလို႔ ဖိတ္ခ်င္ပါတယ္။

Written by Dr Aye Aye Myint