စိတ္​မိုက္​တို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ - ကိုနႏၵ(ဝါးခယ္​မ)​

(၁)
အုန္​းပင္​စုရြာသည္​ ဧရာဝတီတိုင္​း႐ွိ ပင္​လယ္​ျပင္​ႏွင္​့အနီးကပ္​ဆုံး ကမ္​း​ေျခတံငါရြာေလးျဖစ္​သည္​။ရြာ၌ အိမ္​​ေျခ​ေလးရာခန္​႔႐ွိၿပီး အမ်ားစုသည္​​ေရလုပ္​ငန္​းျဖစ္​​ေသာ တံငါအလုပ္​ကိုသာအဓိကထားလုပ္​ကိုင္​ၾကသည္​။မိုးရာသီကုန္​၍ပြင္​့လင္​းရာသီသို႔​ေရာက္​ၿပီဆိုလ်ွင္​ ကမ္​း​ေျခသဲ​ေသာင္​ျပင္​၌ ငါး​ေျခာက္​လွမ္​း​ေသာစင္​မ်ားျဖင္​့ျပည္​့လ်က္​႐ွိသည္​။ အုန္းပင္စုဆိုသည့္အမည္နာမအတိုင္း ထိုရြာ၌ မ်ားျပားလွေသာ အုန္းပင္တို႔က စီတန္းကာေပါက္ေရာက္ေနၾကသည္။ ပင္​လယ္​ကမ္​း​ေျခတ​ေလ်ွာက္​ အုန္​းပင္​စုရြာက့ဲသို႔ပင္​ ရြာတန္း႐ွည္ ေလးငါးရြာ႐ွိသည္။ ထိုရြာတို႔သည္လည္း တံငါရြာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။

ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္လည္းျဖစ္ၿပီမို႔ တံငါ​ေလွအစုစုတို႔သည္​လည္​း အလုပ္သိမ္းမည့္အတြက္ ကမ္​း​ေျခသို႔ျပန္​လာ​ေနၾကသည္။ငါးဖမ္​း​ေလွငယ္​မ်ားကို ​ေသာင္​ျပင္​ကမ္​းစပ္​တြင္​ထားရွိၾကၿပီး တစ္​​ေန႔တာလုပ္​ငန္​းကို လက္​စသပ္​ခ်ိန္​လည္​းျဖစ္​သည္​။

တံငါသည္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ကိုအုန္းထြန္းသည္ ပုခုံးထက္​မွ ​ေက်ာက္​ဆူးကို သဲ​ေသာင္​ျပင္​​ေပၚသို႔ ပစ္​ခ်ၿပီး သူ၏ညာ​ေျခ​ေထာက္​ျဖင္​့ဖိနင္​းကာထိုးစိုက္​လိုက္သည္​။ကြၽတ္​ထြက္​၊ျပဳတ္​မထြက္​သြားရ​ေအာင္​ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ကိုင္ၿပီးေနာက္ ပင္​လယ္​ကမ္​းစပ္​႐ွိ​သူ၏ေလွသို႔ ျပန္​သြားသည္​။​ထို႔ေနာက္ တစ္ေန႔တာလုံးဖမ္းဆီးထားေသာ ငါးေတာင္းကိုထမ္းကာ သူ၏အိမ္သို႔ျပန္သည္။ ။လက္​တစ္​ဖက္​က ဓာတ္​မီးကိုကိုင္​ထားသည္​။ဓာတ္မီးကမကိုင္​၍လည္​းမျဖစ္​ပါ။ရြာလမ္းမရွိ ဖုံမ်ား ၊သဲမ်ားတြင္ ေႁမြ​ေပြး​ေကာင္​မ်ားက ဖုံလူး၍ၿငိမ္​သတ္​​ေနတက္ၾကသည္။ လမ္​းသြားလမ္​းလာမ်ားက မျမင္​၍တက္​နင္​းမိ​ေသာအခါ ျပန္​လည္​ကိုက္​ခဲတက္​သည္​။အဆိပ္​ျပင္​းလြန္​း​ေသာ​ေၾကာင္​့ အကိုက္​ခံရသူတိုင္း ေဆး႐ုံ ေဆးခန္းသို႔မေရာက္မီ ကြယ္လြန္သူကမ်ားသည္။ ေက်းလက္ေဆးေပးခန္းရွိေသာ္လည္း ေဆးဝါးစုံလင္မႈက မ႐ွိ။

သို႔ပါ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေနဝင္​၍ည​ေမွာင္​ၿပီဆိုလ်င္​ျဖင္​့ ရြာသားတိုင္​း ဓာတ္​မီးမပါဘဲ ဘယ္​ကိုမွ မသြားမလာဝ့ံၾက။
ကိုအုန္းထြန္း သူ၏အိမ္​ျခံဝန္​း​ေ႐ွ႕​ေရာက္​သည္​ႏွင္​့ ဇနီးသည္​က အ​ေျပးႀကိဳကာ ပုခုံး​ေပၚက ငါး​ေတာင္​းကိုကူမသည္​။အိမ္​​ေ႐ွ႕ ကြပ္​ပ်စ္​​ေပၚသို႔ငါး​ေတာင္​းကို ခ်ၿပီး​ေနာက္​...​

"ငါ့ကို ​ေသာက္​​ေရတစ္​ခြက္​​ေလာက္​​ေပးစမ္​းပါခင္​ျမ​ေရ"
အဆီျပန္​မ်က္​ႏွာ​ေပၚ႐ွိ​ေခြၽးတို႔ကို သူသုတ္ဖယ္ၿပီးသည္ႏွင့္ မီးလင္​းလ်က္​႐ွိ​ေသာ ဓာတ္​မီးကိုပိတ္​သည္။ စတီး​ေသာက္​​ေရခြက္​ကိုင္​ၿပီး သူ႔ဆီလာ​ေန​ေသာ သားအငယ္​​ေကာင္​ကို ၾကည္​့ကာ
"အငယ္​​ေကာင္​ မင္​းအစ္​မ​ေရာ မ​ေတြ႔ပါလားကြ၊ဘယ္​သြား​ေနလဲ"
"မိုးမခ်ဳပ္​ခင္​​ေလးက​ေတာ့ ​ေတြ႔တယ္​ အေဖ..။ဒီ​ေန႔ ​ေက်ာင္​းလည္​းပိတ္​ ၊က်ဴ႐ွင္​းလည္​းပိတ္​ေတာ့
အခု ဘယ္​အိမ္​ကိုအလည္​သြား​ေနလဲ မသိဘူး၊
အိမ္​မွာ​ေတာ့ မ႐ွိဘူး အ​ေဖ"
"​ေအး.. ​ေအး. .မင္​းအစ္​မက အရြယ္​​ေရာက္​လာၿပီ ဆို​ေတာ့
ရြာ႐ိုးတကာလွည္​့ၿပီး လင္​႐ွာထြက္​​ေနမွာ​ေပါ့" စကား​ေျပာလ်င္​ ပိႆ​ေလး​ေဘးပစ္​​ေျပာတက္​​ေသာ​ေၾကာင္​့ ကိုအုန္းထြန္းအား ဇနီးႏွင္​့သားသမီးမ်ားက အထြန္​႔တက္​၍ စကားမ​ေျပာဆိုဝ့ံၾက။ စိတ္မထင္လ်ွင္ မထင္သလို ဓားဆြဲ၊တုတ္ဆြဲကာ ခုတ္ဖို႔ထစ္ဖို႔တာဆူသည့္ အက်င့္ဆိုးကလည္း႐ွိသည္။ စိတ္​ေကာင္း၊ ေစတနာ​ေကာင္​း႐ွိေသာ္လည္း မိမိစိတ္​တိုင္​းမက် ၊ျမင္​​ေတြ႔သမ်ွပုံစံမက်လ်ွင္​လည္​း ဒိုးဒိုး​ေဒါက္​​ေဒါက္​ ​ေျပာတက္​သည္​။လူ​ေျဖာင္​့စိတ္​တိုမို႔ မ်က္​ႏွာကလည္​း အျပဳံးအရယ္​နည္​းလွသည္။

ကိုအုန္းထြန္း၌ သားသမီးႏွစ္ဦးသာ႐ွိသည္။ သမီးျဖစ္သူက ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ ၊သားျဖစ္သူ အငယ္ေကာင္က ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသား။
သားျဖစ္​သူ ကမ္​း​ေပးလာ​ေသာ ​ေသာက္​​ေရကို တစ္​က်ိဳက္​တည္​းျဖင္​့ ကိုအုန္းထြန္း အကုန္​​ေသာက္သည္။
"မနက္​ျဖန္​တစ္​ရက္​​ေတာ့ ငါ အိမ္​မွာနားဦးမယ္​ကြာ။
ဒီ​ေန႔ ငါဖမ္​းပိုက္​​ေတြ ကြဲျပဲလာ​လို႔ ျပန္​ဖာရဦးမယ္​။
မနက္​ၾကရင္​ ​ေလွထဲကပိုက္​​ေတြကို အိမ္​ကိုယူလာ​ေပး"
သားငယ္​ျဖစ္​သူႏွင္​့ ဇနီးျဖစ္​သူက ကိုအုန္​းထြန္​းစကားကို ​ေခါင္​းညိတ္​ျပၿပီး မည္​သည္​့စကားတစ္​ခြန္​းမွ်မဟ။ၿပီး​ေနာက္​ မခင္​ျမမွာ​
ငါးအမ်ိဳးအစားမ်ားကို ခြဲျခားၿပီး ​ေရခဲပုံးထဲသို႔ထည္​့သည္​။ထိုသို႔အမ်ိဳးအစားခြဲျပီးသည္​ႏွင္​့​ ငါးအဝယ္​ဒိုင္​သို႔သြင္​းရန္​အတြက္​ အိမ္​အျပင္​သို႔ထြက္​သြား​ေလသည္။

(၂)
ကိုအုန္​းထြန္​း တစ္ေယာက္ နံနက္အေတာ္ပင္ေနျမင့္မွ အိပ္ယာနိုးထလာသည္။ သူ အိပ္​ယာႏိုး၍အိပ္​ခန္​းမွအထြက္​၌ ​ေတြ႔လိုက္​ရ​ေသာျမင္​ကြင္​း​ေၾကာင္​့ ​ေဒါသမ်ားဆူ​ေဝသြားသည္​။အိမ္​​ဧည္​့ခန္​းတြင္​ ညစ္​​ေပ​ေန​ေသာ​ေျခရာမ်ားက ျမင္​ရက္​စရာမ႐ွိ​ေအာင္​ ​ေပပြ​ေနသည္ကို သူျမင္သြားျခင္းျဖစ္သည္။

"ခင္​ျမ​ေရ...လာၾကည္​့စမ္​း၊
ဒီမွာ ဘယ္​မသာရ႕ဲ ခြာရာ​ေတြတုန္​းဟ၊
အိမ္​ဧည္​့ခန္​းကို ​ေျခ​ေထာက္​ကရြ႔ံ​ေတြ​ေျပာင္​​ေအာင္​
မသုတ္​ပဲ ဘယ္​​ေခြး​တိရစာၦန္​​ေတြ တက္​သြားတာလဲ"
ခင္​ပြန္​းျဖစ္​သူ၏ ​ေဒါသတႀကီးစကားသံက်ယ္​က်ယ္​ကိုၾကားရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ မခင္​ျမက မီးဖို​ေခ်ာင္​ထဲမွ အ​ေျပး​ေလးထြက္​လာသည္​။ၿပီး​ေနာက္​..ကိုအုန္​းထြန္​း ၫႊန္​ျပရာ​ေနရာသို႔ မခင္​ျမၾကည္​့မိသည္​ႏွင္​့..

"​ေအာင္​မ​ေလး..ကိုအုန္​းထြန္​းရယ္​၊
႐ွင္​..​ေတာ့ ငရဲ​ေတြႀကီးကုန္​​ေတာ့မွာပဲ။
အ့ဲတာ..မနက္​က အိမ္​ကို ထိုင္​ဆြမ္​းႂကြလာတ့ဲ
ဦးဇင္​းသုံးပါးရဲ႕ ​ေျခရာ​ေတြပါ​ေတာ္​၊
ကြၽန္​မ ​ေနာက္​​ေဖးမွာ မအား​ေသးလို႔
သန္​႔႐ွင္​း​ေရးမလုပ္​ရ​ေသးတာပါ"
ပါးစပ္​က​ေျပာလည္​း​ေျပာၿပီး မခင္​ျမမွာ အခန္​း​ေဒါင္​့့႐ွိအဝတ္​ကိုယူ၍သန္​႔႐ွင္​း​ေရးလုပ္​လိုက္​သည္​။ကိုအုန္​းထြန္​းလည္​း သူ၏အထင္​မွားမႈကို​ေတြးၿပီးျပံဳးလိုက္သည္​။ႏုတ္​ဖ်ားကလည္​း..ကန္​​ေတာ့..ကန္​​ေတာ့ဟုတီးတိုး​ေရရြတ္​ေသးသည္။
ကိုအုန္းထြန္းသည္ ​ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး၊ထမင္​းစားၿပီးသည္​ႏွင္​့ အိမ္​​ေ႐ွ႕၌ ငါးဖမ္​းပိုက္​အကြဲမ်ားကို ထိုင္​ဖာသည္​။ငါဖမ္​းပိုက္​တြင္​လိုအပ္​မည္​့ ခဲသီး၊​ေဖာ့သီးမ်ားကိုလည္​း ျပန္​လည္​တပ္ဆင္သည္။ အခ်ိန္​ႏွစ္​နာရီခန္႔သာၾကာၿပီး​ေနာက္​ သူ၏ပိုက္​ဖာမႈလဲၿပီးဆုံးသြားသည္။

(၃)
ညေနထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုအုန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ရြာထဲသို႔ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္ေလသည္။
"ကိုအုန္​းထြန္​း...ခင္​ဗ်ားဒီ​ေန႔ ငါဖမ္​းမထြက္​ဘူးလားဗ်"
ရာအိမ္မွဴးျဖစ္သူက သူ႔ကိုျမင္ေတြ႔သည္ႏွင့္ ေလာကြတ္စကားဆိုသည္။
"ဒီ​ေန႔ တစ္​ရက္​​ေတာ့ နားတယ္​ဗ်ာ။
မနက္​ျဖန္​လည္​း အ​ေျခအ​ေနအရပဲ။ပင္​လယ္​
ထြက္​ခ်င္​မွထြက္​မယ္​။ဒီရက္​​ေတြက ​ေရ​ေသရက္​
​ေတြဆို​ေတာ့ ငါးသား ဖားသား အရျပဳနည္​းတယ္​ဗ်´
ကိုအုန္းထြန္းမွာ ​ေရလုပ္​သား တံငါသည္​မို႔အိမ္​၌​ေနရသည္​က မ႐ွိ။ငါး​ေပၚရက္​မ်ားဆိုလ်ွင္​ ကိုအုန္းထြန္းသည္ သုံ​း​ေလးရက္​အိမ္​သို႔ျပန္​မလာနိင္​။အိမ္​ျပန္​လာျပန္ေတာ့လည္း ညအိပ္​ခ်ိန္​​၊အနားယူခ်ိန္​​ေလးခဏသာ။ သူသည္ အတန္​းပညာလည္​းမတက္​၊ငါဖမ္​းအလုပ္​မွလြဲ၍ မည္​သည္​့စီးပြား​ေရးကိုမွ မလုပ္​တက္​​ေသာ​ေၾကာင္​့လည္​း မိ႐ိုးဖလာ တံငါအလုပ္​ကိုသာတစ္​စိုက္​မတ္​မတ္​လုပ္​ကိုင္​​ေနျခင္​းလည္​းျဖစ္​သည္​။႐ွိစုမ့ဲစု ​ေငြ​ေၾကးတစ္​ခ်ိဳ႕ႏွင္​့ငါးအဝယ္​ဒိုင္​​ေလးဖြင္​့ဖို႔ကို သူစိတ္​ကူးခ့ဲဖူးသည္။ သို့ေသာ္ သူ႔လို​ေျပာ​ေပါက္​မ်ိဳးႏွင့္ စီးပြား​ေရးမျဖစ္​နိင္​ဘူးဟု မခင္​ျမက​ေျပာထား​ေသာေျကာင္​့အ​ေကာင္​အထည္​မ​ေဖာ္​ျဖစ္​ခ့ဲပါ။


"အိမ္​ထဲကိုႂကြခ့ဲပါဦး။ၾကံဳတုန္​းစကား​ေလးဘာ​ေလး​ေျပာရ​ေအာင္​"
ရာအိမ္​မႉးျဖစ္​သူက ဖိတ္​​ေခၚ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ကိုအုန္းထြန္းလည္း ေခါင္းညိတ္လက္ခံလိုက္သည္။
"ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း ရပ္​​ေရးရြာ​ေရးကိစၥ​ေတြ
သိခ်င္​​ေနတာနဲ႔ အ​ေတာ္​ပဲဗ်ာ၊
တစ္​​ေန႔ တစ္​​ေန႔ ပင္​လယ္​ထြက္​လိုက္​၊ညဆို အိမ္​ျပန္​အိပ္​လိုက္​နဲ႔ဆို​ေတာ့
ရြာရဲ႕ အ​ေျခအ​ေနကိုလဲ ဘာမွမသိရပါဘူးဗ်ာ"
ကုလားထိုင္​တစ္​ခု​ေပၚထိုင္​ရင္​း အိတ္​ကပ္​ထဲမွ​ေဆး​ေပါ့လိပ္​ကိုသူထုတ္​သည္​။​အစီခံကိုလက္​သဲျဖင္​့ ကုတ္​ျခစ္​ေနစဥ္ ရာအိမ္မွဴးက စကားစလာသည္။

"လာမယ္​့ တ​ေပါင္​းလ ရြာဘုရားပြဲအတြက္​ဆရာ​ေတာ္​က ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ကို အစည္​း​ေဝး
သ​ေဘာမ်ိဳးတိုင္​ပင္​ဖို႔​ေခၚတယ္​ဗ်၊အုပ္​ခ်ဳပ္​​ေရးမွဴးက ၿမိဳ႕ကျပန္​မလာ​ေသး​ေတာ့
ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔လည္​း ဘာမွမလုပ္​တက္​ဘူးျဖစ္​​ေနတယ္​၊သူျပန္​လာမွ ဘုရားပြဲအတြက္​
စီမံ​ေဆာင္​ရြက္​ရဦးမယ္​.. ကိုအုန္​းထြန္​း​ေရ.."
ရာအိမ္​မႉးက စကားလည္​း​ေျပာရင္​း ဓာတ္​ဗူးထဲမွ အ​ေငြ႔တ​ေထာင္​း​ေထာင္​းထ​ေန​ေသာ ​ေရ​ေႏြးမ်ားကို ခရားထဲသို႔ထည္​့ၿပီး လၻက္​​ေျခာက္​ကိုခပ္​သည္​။လက္​ဖက္​ရည္​ၾကမ္​း၊လက္​ဖက္​၊ငါး​ေျခာက္​ဖုတ္​မ်ားႏွင္​့ ကိုအုန္းထြန္းကို တ႐ိုတ​ေသဧည္​့ခံသည္။

"ည..ရပ္​ကြက္​႐ုံး​ေရာက္​ရင္​ အမႈတစ္​ခုကိုလည္း႐ွင္​း​ေပးရဦးမယ္​ဗ်ာ၊ရမ္​းကားတ့ဲလူကလည္​း
ရမ္​းကားတယ္​၊တဖက္​ကလည္​း ​ေက်​ေအးမ​ေပးနိင္​​ေတာ့..တစ္​ခါတစ္​​ေလ ရပ္ကြက္မွာ
လူႀကီး​ေတာင္​မလုပ္​ခ်င္​​ေတာ့​ေလာက္​​ေအာင္​ပဲ၊​ေခတ္​ကာလသားသမီး​ေတြကလည္​း
​ေျပာရဆိုရတာ ခက္​လိုက္​တာ"
"ဘယ္​လိုမ်ားျဖစ္​လို႔တုန္​းဗ်"
"ဘယ္​လိုျဖစ္​တာလဲဆို​ေတာ့..ဂဏာန္​းအဝယ္​ဒိုင္​ကကို​ေသာင္​းလွသား ​ေပတလူ​ေပါ့ဗ်ာ၊
ညအခ်ိန္​မ​ေတာ္​ အုန္​းမယ္​တို႔ဆိုင္​ကိုအရက္​ထမ​ေရာင္​းလို႔ျပႆနာ႐ွာတာက စတာပဲ"
"​ေပတလူကို ကြၽန္ေတာ္သိတယ္​၊သူ႔နာမည္​ရင္​း​ေတာ့မသိဘူးဗ်"
"သူ႔နာမည္​ရင္​းက ျမ​ေမာင္​"
ကိုအုန္​းထြန္​းက ​ေရ​ေႏြးၾကမ္​းတစ္​ခြက္​ကို​ေသာက္​ရင္​း ရာအိမ္​မႉးကို​ေခါင္​းညိတ္​ျပသည္​။

​ေပတလူက ရြာတြင္​ခပ္​ဆိုးဆိုး၊ခပ္​​ေပ​ေပ။ဖဲဝိုင္​း၊ၾကက္​ဝိုင္​း၊အရက္​ဝိုင္​း ​ေနရာစုံသူကအျမဲပါသည္​။မိဘက​ေငြ​ေၾကးျပည္​့စုံၿပီး ႐ိုး႐ိုးကုပ္​ကုပ္​​ေနထိုင္​တက္​​ေသာ္​လည္​း တစ္​ဦးတည္​း​ေသာသားျဖစ္​သူ ​ေပတလူက႐ိုင္​းစိုင္​းသည္​။​ေက်ာင္​း​ေနစဥ္​ကလည္​း အတန္​းပိုင္​ဆရာမကို လက္​ဆြဲၿပီးရည္​းစားစကား​ေျပာျခင္​း၊ကာအိ​ေျႏၵပ်က္​ျပား​ေအာင္​ျပဳလုပ္​ျခင္​းတို႔​ေၾကာင္​့ ရာသက္​ပန္​​ေက်ာင္​းထုတ္​ျခင္​းကိုခံခ့ဲရသူလည္​းျဖစ္​ျပန္​​ေသးသည္​။

"အခ်ိန္​မ​ေတာ္​ႀကီးဆို​ေတာ့လည္​း အုန္​းမယ္​ကဘယ္​ထ​ေရာင္​းမလဲ၊မ​ေရာင္​းရ​ေကာင္​းလားဆိုၿပီး​ေတာ့ ​ေပတလူကဆိုင္​ကို ညတြင္​းခ်င္​း
ဖ်က္​ဆီးလိုက္​တာ ဆိုင္​တစ္​ျခမ္​းၿပိဳပါ​ေလ​ေရာဗ်ာ၊ မိဘျဖစ္​သူ ကို​ေသာင္​းလွကလည္​း ဘယ္​လိုမွ ​ေျပာမရ၊
ဆုံးမ မရတ့ဲ သားျဖစ္​သူ ​ေပတလူ​ေၾကာင္​့တစ္​ရက္​မွ စိတ္​မ​ေအးၾကရပါဘူးဗ်ာ"
"​ေတာ္​​ေတာ္​ရမ္​းကားတ့ဲ​ေကာင္​ပဲ၊ဒီ​ေကာင္​က်ဳပ္​သားဆိုရင္​ က်ဳပ္​ကိုယ္​တိုင္​
ဓားနဲ႔ခုတ္​သတ္​မိမွာ"
သြားခ်င္​းႀကိတ္​ၿပီး​ ေမး​ေၾကာမ်ား​ေထာင္​ထသည္​အထိထိုစကားရပ္​ကို ကိုအုန္​းထြန္​း​ေျပာျခင္​းျဖစ္​သည္​။

(၄)
ဘတၳရီမီး​ေခ်ာင္​းမွ အလင္​းကစူး႐ွ၍ လင္​းက်င္​းလြန္​း​ေနပါသည္​။ထိုမီး​ေခ်ာင္​းႏွင္​့ အနီးဆုံး​ေနရာ႐ွိ ခုံ​တန္းေပၚတြင္​ သမီးျဖစ္​သူ က်ဴ႐ွင္​မွ ျပန္​အလာကို ကိုအုန္​းထြန္​းႏွင္​့မခင္​ျမက ထိုင္​​ေစာင္​့​ေနၾကသည္​။ထိုသို႔​ေစာင္​့ရင္​း ​ေထြရာ​ေလးပါး စကားတို႔​ေျပာ​ေနၾကစဥ္​ အိမ္​ျခံဝန္​းအျပင္​ဖက္​ဆီမွ အသံက်ယ္​က်ယ္​​ေလာင္​​ေလာင္​ျဖင္​့ ရန္​​ေတြ႔သံကို သူတို႔လင္မယားၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအသံသည္​ကား ကိုအုန္းထြန္း သမီး၏ ​ေဒါသသံ ၊မ​ေက်မနပ္​ျဖစ္​ၿပီး ႐ွက္​သည္​့ စိတ္​တို႔​ေရာႁပြန္​းထားသည္​့ စကားသံျဖစ္သည္။
"နင္​..ငါ့အိမ္​နားအထိ ​ေ႐ွ႕ဆက္​မတိုးလာနဲ႔​ေနာ္​၊နင္​့ လို​ေကာင္​မ်ိဳးကို ​ေသ​ေတာင္​မစဥ္​းစားဘူး"
ကိုအုန္​းထြန္​းက ထိုအသံၾကားသည္​ႏွင္​့ ထိုင္​ရာမွထကာ ​ေျပးထြက္​သည္။
သူ၏ ႏုတ္​ဖ်ားမွလည္​း အိမ္​အျပင္​မွ ၾကား​ေအာင္​အသံကိုျမႇင္​့လ်က္​...
"သမီး ဘာျဖစ္​တာလဲ၊ဘာျဖစ္​တာလဲ"
"အ​ေဖ နဲ႔ အ​ေမ ဒီမွာ သမီးကို ​ေပတလူဆြဲလား၊ရမ္​းလား လုပ္​ၿပီး ​ေစာ္​ကား​ေနတယ္​"
ကိုအုန္​းထြန္​းလည္​း အိမ္​ျခံဝ​ေရာက္​ၿပီးကာမွ အ​ေနာက္​သို႔ျပန္​လွည္​့ကာ အိမ္​​ေခါင္​းရင္​း၌ခ်ိတ္​ထား​ေသာ ငွက္​ႀကီး​ေတာင္​ဓားကို သြား​ေျပးယူသည္​။တိတ္​ဆိတ္​လ်က္​႐ွိ​ေသာ ပါတ္​ဝန္​းက်င္​က ႐ုတ္​ခ်ည္​းဆူညံကာ
အုန္​းအုန္​းကြၽတ္​ကြၽတ္​ျဖစ္​သြားသည္​။မခင္​ျမကလည္​း ​ေဘးအိမ္​မ်ားကို အကူအညီလွမ္​း​ေတာင္​းျခင္​း​ေၾကာင္​့ ရြာသားတစ္​ခ်ိဳ႕ထြက္​လာၾကသည္​။

​ေပတလူက ရြာထဲမွရြာျပင္​႐ွိ​ေသာင္​ျပင္​​ကမ္​းနားဖက္​သို႔​ေျပး၏။ကိုအုန္​းထြန္​းလည္​း ​ေပတလူ​ေနာက္​သို႔ သဲႀကီးမဲႀကီးျဖင္​့ ထပ္​ခ်ပ္​မကြာလိုက္​​ေလသည္​။
"​ေဟ့​ေကာင္​..​ေခြးသူ​ေတာင္​းစားမင္​း ငါ့လက္​က လြတ္​​ေအာင္​​ေျပးထား၊
မိလို႔က​ေတာ့ လည္​ပင္​းျပတ္​ၿပီသာမွတ္​"
​ေပတလူက ​ေနာက္​သို႔လွည္​့မၾကည္​့ပဲကမ္​း​ေျခသဲျပင္​မြမြ​ေပၚတြင္​ အားသြန္​​ေျပး​ေနသည္။ ည၏လ​ေရာင္​ ခပ္​ပါးပါး​ေလးကကမ္​း​ေျခသို႔က်​ေရာက္​​ေနသည္။ တစ္​ဦးနဲ႔တစ္​ဦးကလွမ္​းၾကည္​့လ်င္​ျမင္​​ေနရသည္​မို႔​ေျပးသူႏွင္​့ လိုက္​သူသည္​ ထပ္​ခ်ပ္​မကြာ႐ွိလွသည္​။​ေပတလူက မူး​ေန​ေသာ္​လည္​းသတိ႐ွိလွသည္​။လူငယ္​တစ္​ဦး​မို႔လည္​း ​ေျပးအားကမက်။ကိုအုန္​းထြန္​းကလည္​း ​ေဇာျဖင္​့ ​ေရကုန္​​ေရခမ္​း အမွီလိုက္​​ေနသည္​။ငွက္​ႀကီး​ေတာင္​ဓားကိုလည္​း ျပဳတ္​မက်​ေအာင္​ ညာဖက္​လက္​ျဖင္​့ က်စ္​က်စ္​ပါ​ေအာင္​ဆုပ္​ကိုင္ထား၏။

"အား...​ေအာင္​မ​ေလးဗ်၊​ေသပါၿပီ"
​ေပတလူက စူးစူးဝါးဝါး ​ေအာ္​သံနဲ႔အတူ သဲျပင္​​ေပၚသို႔လဲက်သြားသည္​။သဲ​ေတာထဲ႐ွိ ​ေႁမြ​ေပြးတစ္​​ေကာင္​၏ ကိုက္​ခဲမႈကိုခံလိုက္​ရ​ေသာ​ေၾကာင္​့ လဲက်သြားျခင္​းရယ္​ပါ။
ကိုအုန္​းထြန္​းကလည္​း ​ေပတလူကို မွီသြားၿပီမို႔ ငွက္​ႀကီး​ေတာင္​ဓားကို ​ေျမႇာက္​လ်က္​ခုတ္​မည္​ျပဳသည္။ထိုစဥ္....
"မလုပ္​နဲ႔..မလုပ္​နဲ႔ ကိုအုန္​းထြန္​း၊ခင္​ဗ်ား မွားမယ္​"
ကိုအုန္​းထြန္​းႏွင္​့ ​ေပတလူ​ေနာက္​သို႔ လိုက္​လာ​ေသာ ရြာသားမ်ားထဲမွ ရြာသားတစ္ဦးက တားျမစ္​ျခင္းျဖစ္သည္။ မီးအိမ္​မ်ား၊ဓာတ္​မီးမ်ားျဖင္​့ ထို​ေနရာ​ေလးတစ္​ဝိုက္​က လင္​းသြားသည္​။ရြာသားတစ္​ဦးက ကိုအုန္​းထြန္​း၏ ဓားကိုဆြဲယူသည္​။

"​ေဒါသ​ေတြ ​ေျဖလိုက္​ပါဗ်ာ၊ခင္​ဗ်ားသူ႔ကို သတ္​စရာမလိုပါဘူး
မ​ေကာင္​းတ့ဲလူက မ​ေကာင္​းတ့ဲလမ္​းကိုပဲသြားမွာပါ"
​ေပတလူလည္​း မည္​သည္​့​ေဆး႐ုံ​ေဆးခန္​းမွမ​ေရာက္​။အဆိပ္​ျပင္​းလွ​ေသာ ​ေႁမြဆိပ္​​ေၾကာင္​့ပင္​ နာရီပိုင္​းအတြင္း၌ ေသဆုံးသြားရသည္။

(၅)
​ေပတလူ၏ နာ​ေရးရက္​လည္​ၿပီး​ေနာက္​တစ္​​ေန႔၌ျဖစ္​သည္​။ကိုအုန္​းထြန္​းအိမ္​သို႔ ရြာမွ ​ေက်ာင္​းထိုင္​ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးႏွင္​့အတူ ကို​ေသာင္​းလွတို႔ လင္​မယားႏွစ္​ဦးတို႔လည္​း ႂကြ​ေရာက္​လာၾကသည္​။
"ျဖစ္​ခ့ဲသမ်ွကိစၥ​ေတြအတြက္​ ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​ဗ်ာ၊
ကြၽန္​​ေတာ္​့သားလည္​း သူ႔အကုသိုလ္​​ေၾကာင္​့ပဲဆိုရမယ္​
အခု​ေတာ့ ​အခ်ိန္​မတိုင္​ခင္​၊လူ႔သက္​တမ္​းမကုန္​ခင္​
​ေသလမ္​းကို ျမန္​းခ့ဲရပါၿပီ"
ကို​ေသာင္​းလွက ကိုအုန္​းထြန္​းကို ​ေတာင္​းပန္​စကားဆိုသည္​။ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးကလည္​း ကိုအုန္​းထြန္​းႏွင္​့ ကိုွ​ေသာင္​းလွကိုၾကည္​့ၿပီး တရားသ​ေဘာျဖင္​့ ​လူေ့လာကႀကီးတြင္​က်င္​့ၾကံရမည္​့ လူမႈ့က်င္​့ဝတ္​တရားမ်ားကိုေဟာေျပာသည္။

"မ်က္​လုံးတစ္​လုံးအတြက္​ မ်က္​လုံးတစ္​လုံး ျပန္​​ေပးရမယ္​ဆိုရင္​
တစ္​​ေလာကလုံး အကန္းေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာေပါ့၊
အားနည္​းတ့ဲသူ​ေတြက အားႀကီးတ့ဲသူ​ေတြဆီက
ခြင္​့လႊတ္​ျခင္​းမခံရဘူး၊အဲဒီလိုပဲ
အားနည္​းတ့ဲသူ​ေတြက တစ္​ခ်ိန္​အစြမ္​း႐ွိလာတ့ဲအခါမွာ ခြင္​့လႊတ္​တယ္​၊ခြင္​့မလႊတ္​ဘူးဆိုတာ
ဒကာႀကီးတို႔​ေတြရ႕ဲသ​ေဘာပဲ၊ခြင္​့လႊတ္​တယ္​ဆိုရင္​ ဒကာတို႔ဟာ တကယ္​ႀကီးျမတ္​တာပဲ"
"တင္​ပါ့ ဘုရား"
"ၿပီး​ေတာ့ ဒကာႀကီးအုန္​းထြန္​းကိုဘုန္​းဘုန္​းမွာခ်င္​တာက
​ေဒါသကို​ေ႐ွ႕ထားၿပီး စိတ္​လိုက္​မာန္​ပါမလုပ္​ဖို႔ပဲ၊
​ေပတလူကို ​ေႁမြဆိုးကမကိုက္​လည္​း ဒကာႀကီးရဲ႕​ေဒါသစိတ္​​ေၾကာင္​့ျဖစ္​တ့ဲ ကာယကံ​ေျမာက္​က်ဴးလြန္​မႈမွာပဲ
သူ ​ေသဆုံးသြားနိင္​တယ္​​ေလ၊
တရားတ့ဲအလုပ္​လုပ္​ရင္​ တရားတ့ဲလမ္​းကို​ေရာက္​မယ္​။
မတရားတ့ဲအလုပ္​ကိုလုပ္​ရင္​ မတရားတ့ဲလမ္​း၊မေကာင္းတ့ဲဘုံကို
​ေရာက္​မယ္​ဆိုတာ သံသယမဝင္​ပါနဲ႔"
"တင္​ပါ့ဘုရား တပည္​့​ေတာ္​လည္​း အသိတရားရပါၿပီ"
ကိုအုန္​းထြန္​းက ဆရာ​ေတာ္​ကို ဝတၳဳ​ေငြကပ္​ျခင္​း၊အ​ေအးကပ္​ျခင္​းတို႔ျပဳလုပ္​သည္။ ၿပီးေနာက္တြင္ ဆရာ​ေတာ္​လည္​း ​ေက်ာင္​းသို႔ျပန္​လည္​ႂကြသြား​သလို ကိုေသာင္းလွတို႔လင္မယားလည္းျပန္သြားသည္​။

ထို႔ေနာက္ ကိုအုန္းထြန္း၏သမီးျဖစ္​သူက ၾကမ္​းတိုက္​ဝတ္​ကိုယူကာ ဆရာ​ေတာ္​ႀကီးနွင့္ ဧည့္သည္မ်ားတင္​က်န္​ရစ္​​ခ့ဲေသာ သစ္သားၾကမ္းျပင္မွ ​ေျခရာမ်ားကိုတိုက္​မည္​အျပဳ၌...
"သမီး​ေပး ​ေပး အ​ေဖ့ကို​ေပး၊
အ​ေဖကိုယ္​တိုင္​လုပ္လိုက္မယ္´
ကိုအုန္းထြန္းက ၾကမ္းတိုက္ဝတ္ကိုယူလိုက္သည္နွင့္ ထိုျဖစ္အင္ကိုေဒၚခင္ျမၾကည့္ကာ ျပဳံးရယ္၍သာေနေတာ့သည္။

 
ကိုယ္တိုင္ေရးစာမူျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္
-------------------------------------------------
အမည္။ ဦးနႏၵႏိုင္ဝင္းထြဋ္
ကေလာင္အမည္။ကိုနႏၵ(ဝါးခယ္မ)
မွတ္ပုံတင္အမွတ္။ 14/ဝခမ(ႏိုင္)155503
ဖုန္း ။ 09 4312 4991