ငွက္လႊတ္တာ ကုသိုလ္ နဲ. အကုသိုလ္ ဘယ္ဟာပိုမလဲ

ကိုသန္႔ (မႏၱေလး) ထံမွ ကူးယူေဖာ္ၿပၿခင္းၿဖစ္ပါသည္ ။

ငွက္ကေလးေတြ လႊတ္ၾကမလား….???

ဒီအေလ႔အက်င္႔ ဘယ္သူက ဘယ္အခ်ိန္မွာ စခဲ႔သည္လဲ ကၽြန္ေတာ္ မသိ၊ အခုေတာ႔ အေတာ္ကို တလႊဲ အသုံး ခ်ေနၾကပါၿပီ၊ လူေတြ သနားတတ္တာ ယုံၾကည္မႈ လြန္ကဲတာေတြကို ေကာင္းေကာင္း အသုံးခ်၊ စီးပြါးေရး တစ္ခုအသြင္ ျဖစ္လာသည္။ သူေဌးျဖစ္ စီးပြါးေရး မဟုတ္ေပမင္႔ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈကေတာ႔ အတိုင္းအဆ မသိႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ထိုပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈကို လုပ္ေနသူေတြအမ်ားစုက မသိၾကပါေခ်။ ထိုအလုပ္ေၾကာင္႔ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးသည္ က သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနထုိင္ရာ ကမာၻၾကီး၏ မွန္ကန္စြာ လည္ပတ္ေနေသာ ေဂဟ စနစ္ တို႔ ျဖစ္သည္။ ထိုအလုပ္ကေတာ႔ ငွက္မ်ားကို ဖမ္းကာ ေဘးမဲ႔လြတ္လိုသူမ်ားထံ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ျခင္း။

ယခင္က ေဘးမဲ႔လႊတ္ၾကသည္ဆိုသည္က သားသတ္ရုံ၊ ေစ်းသည္၊ သို႔မဟုတ္ မုဆိုးတို႔ထံမွာ အခေၾကးေငြ ေပးကာ ၀ယ္ယူသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေဘးမဲ႔ လႊတ္ၾကသည္။ ယခုက ထိုသို႔မဟုတ္၊ အထူးသျဖင္႔ ငွက္မ်ားကို ေဘးမဲ႔လႊတ္လိုလ်င္ တန္းခိုးႀကီး ဘုရားမ်ားႏွင္႔ လူစည္ကားရာ ေနရာမ်ားတြင္ အလြယ္တကူ ရႏိုင္သည္။ မိမိတတ္ႏိုင္ေသာ ေငြေၾကး၊ မိမိ လႊတ္လိုေသာ အေရအတြက္ ႀကိဳက္သေလာက္ စီစဥ္ႏိုင္၏။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ႏိုင္ငံေတာ္အခမ္းအနားႀကီးမ်ားတြင္ပင္ ငွက္ကေလးမ်ား ေဘးမဲ႔လႊတ္သည္ကို ေတြ႔ခဲ႔ဖူးသည္။ ေကာင္ေရ ရာဂဏန္း၊ ေထာင္ဂဏန္း ခ်ီကာ လႊတ္ၾကျခင္း။ ငွက္လႊတ္သူမ်ားကေတာ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ထိုငွက္ကေလး မ်ားကို လႊတ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုငွက္ကေလးေတြ ဘယ္ကရသည္ ဘယ္လိုဖမ္းသည္ဆိုသည္႔ အေၾကာင္းကို ထိုငွက္လႊတ္သူမ်ား စဥ္းစားမိပါရဲ႕လား။

ငွက္ေရာင္းသည္႔ လုပ္ငန္းသည္ ေပါ႔ေသးေသးမဟုတ္ေတာ႔ပါ။ အထူးသျဖင္႔ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး ၿမိဳ႕ၾကိးမ်ားတြင္ လကၠားေရာင္းသူမ်ား ရိွၾကသည္။ ဘုရားမ်ား၊ လူစည္ကားရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ ေစ်း စသည္တို႔တြင္ လက္လီ ေရာင္းခ်လိုသူမ်ားက ထိုလကၠားဆိုင္မ်ားသို႔ နံနက္ေစာေစာ သြားရသည္။ လိုသေလာက္ ၀ယ္ကာ မိမိ ေရာင္းလိုသည္႔ ေနရာတြင္ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ အရွင္ေရာင္း ႏိုင္မွ ေစ်းပိုရသည္။ သို႔အတြက္ မေသေအာင္ေတာ႔ ဂရုစိုက္ရသည္။ အစာေကၽြးသည္။ ေရတိုက္သည္။ မေသရန္သာ၊ အခ်ဳိ႕ငွက္ကေလးမ်ားက ၀ယ္လႊတ္သူက လႊတ္သည္႔တိုင္း မပ်ံႏိုင္ၾက၊ ေလွာင္အိမ္အတြင္း ေၾကာက္လန္႔ကာ ရုံးကန္ေနျခင္းေၾကာင္႔ ပင္ပန္းေနၾကသည္။ အေတာင္ေညာင္းကာ မပ်ံႏိုင္။ အားမရိွကာ မပ်ံႏိူုင္။ ဆိုးသည္က သဘာ၀အတိုင္း ေနထိုင္က်က္စားေနေသာ ငွက္ကေလးမ်ားကို သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင္႔ မတူညီေသာ ၿမိဳ႕ျပေနရာမ်ားအတြင္း ျပန္လႊတ္သည္႔အခါ မရွင္သန္ႏိုင္၊ ရွင္သန္ႏိုင္ရာ ေဒသသို႔ မေရာက္ခင္မွာပင္ ေသၾကသည္။ ဖမ္းမိစဥ္က ေၾကာက္စိတ္၊ ေလွာင္အိမ္အတြင္း ၾကပ္ညပ္ကာ ေနရျခင္း၊ ရုန္းကန္မႈေၾကာင္႔ အားအင္ကုန္ခန္းျခင္းတို႔ျဖင္႔ အခ်ိဳ႕က မလႊတ္ခင္ ေသၾကသည္။ လက္လီေရာင္းသူမ်ား အတြက္ ငွက္ေသသြားလ်င္ အရႈံး၊ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕ကေတာ႔ ဟင္းစား လုပ္လိုက္ၾကေတာ႔သည္။

မ်ိဳးတူ ငွက္မ်ားကို ဆြဲေဆာင္ရန္ တုတ္တြင္ ထိုးသည္႔ ငွက္ကေလး၊ ေနရာ - ေတာင္သမန္အင္း

လကၠားေရာင္းသူမ်ားကေကာ ငွက္မ်ားကို မည္သုိ႔ ဖမ္းၾကပါသနည္း။ စာဖတ္သူမ်ား ေတြ႔ဖူးပါလိမ္႔မည္။ အခ်ိဳ႕ငွက္ေရာင္းသူမ်ားထံတြင္ ဇီးကြက္လို၊ လင္ေကာင္ပိုး တို႔လို ငွက္ၾကီးမ်ား ပါလာတတ္သည္။ ထိုငွက္မ်ားကို ေစ်းၾကီးႀကီး ေရာင္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အမ်ားစုဖမ္းၾကသည္က အေကာင္အေရအတြက္ မ်ားမ်ား ရႏိုင္ေသာ စာကေလး မ်ိဳးစုံ၊ ဘြတ္ကလုံ၊ ဆက္ရက္ စသည္မ်ား။ သို႔မွသာ ေန႔စဥ္ ေရာင္းသည္႔ လက္လီသမားမ်ားကို ေဖါက္သည္ ေပးႏိုင္မည္။ သူတို႔ ဖမ္းသည္က သတ္ေရာင္းဖို႔ မဟုတ္။ စားေသာက္ဆိုင္သြင္းဖို႔ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကလည္း စနစ္က်သည္။ လုပ္ငန္းၾကီးသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ မည္သည္႔ ေနရာတြင္ မည္သည္႔ ေန႔ရက္တြင္ မည္သည္႔ ငွက္ဖမ္းမည္ဆိုသည္မ်ိဳး အစီအစဥ္ ရိွၾကသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို ငွက္ေတြ သားေပါက္သည္ကို သူတို႔ သိၾကသည္။

ပိုဆိုးသည္က သူတို႔ ငွက္ဖမ္းသည္႔ စနစ္မ်ား၊ အခ်ိဳ႕က ငွက္မ်ား အိပ္တန္းတက္ရာ သစ္ပင္ၾကီးမ်ားအနီးတြင္ ဖမ္းၾကသည္။ တစ္ဖက္က ပိုက္ေထာင္ကာ တစ္ဖက္က မီးထြန္းသည္။ ငွက္မ်ားက လန္႔ကာ ေမွာင္သည္႔ဖက္ သို႔ ပ်ံၾကသည္တြင္ ပိုက္ကြန္အတြင္းသို႔ ေရာက္ၾကရသည္။ ထို႔ထက္ဆိုးသည္က မ်ိဳးတူငွက္ကေလးမ်ားျဖင္႔ ေထာင္ဖမ္းၾကျခင္း။ ခ်ဳိး၊ ခါ စေသာ ငွက္ကေလးမ်ားကို ဖမ္းသည္႔အခါတြင္ မ်ိဳးတူငွက္မ်ားျဖင္႔ ဖမ္းၾကသည္ ဟု ၾကားဖူးခဲ႔သည္။ တည္ငွက္မ်ား၏ ေခၚသံေၾကာင္႔ အနားေရာက္လာေသာ ငွက္ကေလးမ်ားကို ဖမ္းျခင္းျဖစ္၏။

ယေန႔ေခတ္တြင္ ထို႔ထက္ ဆိုးသည္။ စာ၊ ပ်ံလႊား စေသာ ငွက္ကေလးမ်ားကို ႀကိဳးတြင္ တန္းကာ ခ်ည္ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ အစာရိွေသာ ကြင္းျပင္တြင္ ႀကိဳးႏွင္႔ ခ်ည္ထားေသာ ငွက္ကေလးမ်ားကို ခ်ထား လုိက္သည္။ ထိုငွက္ကေလးမ်ားက လြတ္မည္ထင္ကာ ပ်ံၾကသည္။ ရုန္းကန္ၾကသည္။ အမွတ္တမဲ႔ ၾကည္႔က ငွက္ကေလးမ်ား လြတ္လပ္စြာ သဘာ၀အတိုင္း အစာရွာေနသေယာင္။ ငွက္ဖမ္းသူက အနီးအနား ခ်ဳံပုတ္ စသည္တို႔ကို အကာအကြယ္ယူကာ ေစာင္႔ေနသည္။ အဆင္သင္႔ တပ္ဆင္ထားေသာ ပိုက္ကြန္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္႔ ႀကိဳးကို ကိုင္လ်က္။ အျခား မ်ိဳးတူ ငွက္မ်ားကလည္း ထိုေနရာသို႔ ေရာက္လာ ၾကခ်ိန္တြင္မေတာ႔ ပိုက္ကြန္ႀကိဳးကို ဆြဲလိုက္ရုံသာ။ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ေတြ႔ဖူးပါေသးသည္။ ငွက္ေသမ်ားကို သစ္ကိုင္း၊ ၀ါးစသည္တို႔ျဖင္႔ ထိုးကာ ေထာင္ထားၾက၏။ အေ၀းက ၾကည္႔လ်င္ ငွက္ကေလးမ်ား သစ္ကိုင္းေပၚတြင္ နားေနသေယာင္ေယာင္။ အျခားငွက္မ်ား ေရာက္လာခ်ိန္တြင္မေတာ႔ အထက္က အတိုင္း ပိုက္ကြန္ႀကိဳးကို ဆြဲလုိက္ရုံမွ်သာ။

အခေၾကးေငြ ေပးကာ ငွက္လႊတ္ၾကသူမ်ား ေတြးၾကည္႔ေစခ်င္ပါသည္။ ငွက္ဖမ္းသူမ်ား၏ စီးပြါးေရးကို အားေပးသင္႔၊ မသင္႔ စဥ္းစားေစခ်င္ပါသည္။ အခေၾကးေငြ ေပးကာလႊတ္လုိက္သည္႔အခါ ရွင္သန္လြတ္ေျမာက္ သြားၾကေသာ ငွက္ကေလးမ်ား ရိွသည္ကို နားလည္ပါသည္။ လက္ခံပါသည္။ သို႔ေသာ္ ငွက္ဖမ္းသူမ်ားက ၀ယ္သူရိွေနလ်င္ သူတို႔အတြက္ ၀င္ေငြ ရိွေနလ်င္ ငွက္ကေလးမ်ားကို ဆက္ဖမ္းေနၾကပါဦးမည္။ ေသသည္႔ ငွက္ကေလးမ်ား ေသၾကပါဦးမည္။ ထိုထက္ဆိုးႏိုင္သည္က သဘာ၀ ေဂဟစနစ္ကို ပ်က္ယြင္းေစျခင္း…။

ေမးစရာ ရိွပါ၏။ တို႔က ငွက္ကေလးကို ပိုက္ဆံေပး ၀ယ္လႊတ္တာ ကုသိုလ္ရခ်င္လို႔.. ဘယ္လိုဘယ္အေၾကာင္း ေၾကာင္႔ သဘာ၀ ေဂဟစနစ္ကို ထိခိုက္ေစပါသနည္း….။ သာမန္ၾကည္႔လ်င္ေတာ႔ မသက္ဆိုင္ဘူးဟု ထင္ႏိုင္ ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ပညာရွင္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ နားလည္သမွ် ေျပာပါမည္။

သမင္သည္ က်ား၏ အစာျဖစ္သည္။ ငါးသည္ ဗ်ိဳင္း၏ အစာျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ား လက္ခံရပါသည္။ ငါးၾကီးသည္ ငါးအငယ္ေလးမ်ားကို စားမည္သာ။ သဘာ၀တရားက ျဖစ္တည္ေန ျခင္းျဖစ္သည္။ လိပ္ျပာျဖစ္မည္႔ ပိုးေလာင္းမ်ားကို ငွက္မ်ားက စားေသာ္လည္း လိပ္ျပာေလးေတြ ရိွေနၿမဲ ျဖစ္သည္။ လိပ္ျပာမ်ားရိွလ်င္ ပန္းေတြ ပိုပြင္႔သလို သစ္ပင္မ်ား ပိုသီးၾကသည္။ အသီးမွတဆင္႔ အပင္သစ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။ ထိုအပင္မ်ားတြင္ ငွက္ကေလးမ်ား ေနၾကသည္။ လိပ္ျပာေလးေတြ သားေပါက္ေတာ႔ ပိုးေလာင္း မ်ားက ငွက္ကေလးမ်ားအတြက္ အစာ….။ ထိုအရာသည္ သဘာ၀ျဖစ္တည္မႈ။

ငွက္ဖမ္းသူ၊ ငွက္ေရာင္းသူမ်ားထံတြင္ မိန္ေကာင္ ေခၚ လင္ေကာင္ပိုး ငွက္မ်ားကိုေတြ႔ဖူးပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဇီးကြက္မ်ား ကိုလည္း ေတြ႔သည္။ လင္ေကာင္ပိုးငွက္မ်ား၏ အစာသည္ လယ္ႀကြက္မ်ားဟု ကၽြန္ေတာ္ မွတ္သားမိပါ၏။ သို႔ဆိုလ်င္ ထိုငွက္မ်ား မရိွေတာ႔လ်င္ သဘာ၀က ေပးထားေသာ အကာအကြယ္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆုံးရႈံး သည္ဟု မဆိုႏိုင္ပါသေလာ။ ေနာက္ေတြ႔ဖူးေသာ ငွက္တစ္မ်ဳိးမွာ ဗ်ဳိင္းေအာက္ႏွင္႔ လင္း၀က္ တို႔ျဖစ္သည္။ မၾကာခင္ကာလတစ္ခုက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လွည္းတန္းေစ်းတြင္ ငဟစ္ ငွက္ၾကီးမ်ား ေရာင္းေနေၾကာင္း လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာတြင္ ေတြ႔မိသည္။ ဗ်ဳိင္းစေသာ ငွက္မ်ားသည္ လယ္ကြြက္မ်ားတြင္ က်က္စားသည္။ ငါး၊ ပုစြန္၊ ဂဏန္းတို႔ကို စားၾကသည္။ ထို႔အတူ ငဟစ္၊ ခရုစုပ္၊ ခရုတုပ္ငွက္မ်ားသည္လည္း ထိုလယ္ကြင္းမ်ား ေရတိမ္ေဒသမ်ားတြင္ က်က္စားကာ ခရုအစရိွေသာ သတၱ၀ါငယ္မ်ားကို စားၾကသည္။ လယ္ကြင္းမ်ားတြင္ ခရုမ်ား အေကာင္ငယ္မ်ား မ်ားလြန္လ်င္ မေကာင္းသည္က အေသအခ်ာ၊ ထိုငွက္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ားကို အက်ိဳးမျပဳပါသေလာ။

ငွက္ဖမ္းရန္ ျပင္ဆင္ေနပုံ၊(ေတာင္သမန္အင္း)

ယခု ကၽြန္ေတာ္ ေျပာသမွ်သည္ သာမန္အသိ၊ သာမန္အေတြးသာျဖစ္သည္။ ပညာရွင္မ်ား တတ္သိနားလည္ သူမ်ား ထိုထက္မက ေျပာစရာ ရွင္းျပစရာေတြ ရိွၾကပါလိမ္႔မည္။ ေသခ်ာသည္က သဘာ၀အတိုင္း ရွင္သန္ေန ထို္င္ၾကေသာ သတၱ၀ါမ်ားကို အလြန္အက်ဴး ဖ်က္ဆီးျခင္းသည္ သဘာ၀ေလာကႀကီးအတြက္ မေကာင္းႏိုင္ ဆိုသည္႔ အခ်က္။ ထိုသဘာ၀ ေလာကႀကီးအတြင္း ရွင္သန္ေနထို္င္ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ားအတြက္ လည္း ဆိုးက်ိဳးမ်ားသာ ျဖစ္လာမည္မလြဲ။ သဘာ၀ကို သဘာ၀အတိုင္း ရွင္သန္ေစသင္႔ပါသည္။

သဘာ၀အတိုင္း ရွင္သန္ေစလိုသည္ ဆိုျခင္းအတြက္ ဆက္စပ္ေသာ အေၾကာင္းတစ္ခု တင္ျပပါဦးမည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေစတနာရွင္မ်ားက ငွက္္္ကေလးမ်ားကို အစာေကၽြးၾကသည္။ အထူးအားျဖင္႔ ၿမိဳ႕ၾကီးမ်ားတြင္ ျဖစ္၏။ အထင္ရွားဆုံး ဥပမာသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ခိုစာေကၽြးၾကျခင္း။ သဘာ၀အတိုင္း ရွာေဖြ စားေသာက္ ေသာအမူအက်င္႔မ်ား ပ်က္ဆီးကာ လူသားတို႔၏ ေကၽြးေမြးေသာ အစာေပၚမီွခိုလာၾကသည္။ ရလာဒ္သည္ကား ေဂဟစနစ္ပ်က္သုန္းျခင္း၊ ပုံမွန္အစားအေသာက္မဟုတ္ပဲ တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ မွီခို စားေသာက္ရေသာေၾကာင္႔ ဇီ၀ကမၼျဖစ္စဥ္မ်ား ေျပာင္းလဲကာ သားေပါက္ႏႈန္း တိုးလာျခင္းႏွင္႔ ထိုမွတဆင္႔ လူသားတို႔အတြက္ အေႏွာင္႔ အယွက္တစ္ခု ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ သဘာ၀အတိုင္း ရွင္သန္ေနၾကေသာ ငွက္မ်ားကို အစာေကၽြးခြင္႔ မရိွ၊ ေကၽြးလ်င္ ဒဏ္ရိုက္သည္။ အျပစ္ေပးသည္ ဆိုသည္မွာ အထက္ပါ အေၾကာင္း မ်ားေၾကာင္႔ ျဖစ္ပါသည္။

ငွက္မ်ားကို အလြန္အကၽြန္ ဖမ္းဆီးျခင္းႏွင္႔ ပတ္သက္လ်င္ ထည္႔သြင္း စဥ္းစားရမည္႔ အခ်က္တစ္ခုမွာ ရွားပါး ငွက္မ်ား မ်ိဳးတုန္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကမာၻတြင္ မ်ိဳးတုန္းလုနိီးပါ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင္႔ ကာကြယ္ထားေသာ ငွက္မ်ိဳမ်ား မ်ားစြာရိွသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ထိုငွက္မ်ိဳးစိတ္အခ်ိဳ႕ ရိွသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာ မ်ိဳးစိတ္မ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ေဆာင္းတြင္းကာလတြင္ ေဆာင္းခိုလာၾကသည္။ ထို္မ်ိဳးစိတ္မ်ားကို ယခင္က ေတြ႔ဖူးသည္႔ မွတ္တမ္းမ်ား ရိွေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕ကို ယခုႏွစ္ မ်ားတြင္ မေတြ႔ရေတာ႔ပါ။ ငွက္ၾကည္႔၀ါသနာရွင္မ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာေသာ ယေန႔ေခတ္တြင္ပင္ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ျခင္း မရိွေတာ႔ေသာ၊ ထပ္မံ မေတြ႔ရေတာ႔ေသာ ငွက္မ်ိဳးစိတ္မ်ား ရိွေနပါၿပီ။ ငွက္ဖမ္းသူ မ်ားထံတြင္ ထိုငွက္ကေလးမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾက သေလာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိႏိုင္ေတာ႔ပါ။ ထိုငွက္ကေလးမ်ားက ေဆာင္ရြက္ေပးေနေသာ သဘာ၀တာ၀န္မ်ားကို မည္သူက အစားထိုး ေဆာင္ရြက္ၾကမည္နည္း။

ေဆာင္းခိုငွက္အေၾကာင္း ဆက္စပ္လာေသာေၾကာင္႔ ေျပာစရာ ရိွပါေသးသည္။ ကုသိုလ္ရဖို႔ ငွက္လႊတ္သူမ်ား အတြက္ ဖမ္းေရာင္းသူမ်ား ရိွသလို စားသုံးသူ ေစ်းကြက္အတြက္ ဖမ္းၾကသည္႔ ငွက္မ်ားလည္း ရိွေနပါ၏။ ထုိငွက္မ်ားတြင္ အဓိက ပါ၀င္သည္က ေဆာင္းခိုလာေရာက္ၾကေသာ ဟသၤာ၊ ဘဲရစ္၊ ဘဲက်ား စေသာ ငွက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သာမန္အားျဖင္႔ ၾကည္႔လ်င္ ထိုငွက္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားမ်ား ေမြးၿမဴကာ စားေသက္ဆိုင္မ်ားတြင္ ေရာင္းခ်ေနေသာ ဘဲမ်ား ငန္းမ်ားႏွင္႔ အတူတူပင္။ သို႔အတြက္လည္း ထိုငွက္မ်ားကို သဘာ၀တြင္ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင္႔ ဖမ္းၾကသည္။ ေငြေၾကး အရင္းအႏွီး ထုတ္ေပးကာ ေဆာင္းခိုငွက္မ်ား ေနထိုင္ က်က္စားသည္႔ ေနရာေဒသမ်ားရိွ ေဒသခံမ်ားကို ဖမ္းခိုင္းသည္။ ပိုက္ျဖင္႔ ဖမ္းသည္။ အခ်ိဳ႕ဆိုလ်င္ ငွက္မ်ား က်က္စားရာ ေရစပ္မ်ားတြင္ အဆိပ္ခ်ကာ ဖမ္းသည္ဟု ေဒသခံမ်ား၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ သိရသည္။ ယခင္က ထိုငွက္မ်ားကို ေဒသဆိုင္ရာ ေစ်းမ်ားတြင္သာ ဟင္းစားအျဖစ္ ေရာင္းခ်ၾကသည္ကို ေတြ႔ခဲ႔ဖူးပါ၏။ ယေန႔ေခတ္တြင္မေတာ႔ အရွင္ဖမ္းမိေသာ ငွက္မ်ားကို ျခံျဖင္႔ ေမြးကာ လိုအပ္ခ်ိန္တြင္ လိုအပ္သလို ေရာင္းခ် ေနသည္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုသို႔ လကၠားေရာင္း၀ယ္ၾကသူမ်ားက ေဒသခံမ်ားထံမွ ၀ယ္သည္႔အခါ ဘဲ တစ္ေကာင္ကို က်ပ္ ၃၀၀၀ ခန္႔ ေပး၀ယ္သည္ဟု သိရသည္။ တစ္ည (တစ္ႀကိမ္) ဖမ္းလ်င္ ၁၀ ေကာင္ခန္႔ မိႏိုင္သည္႔ လုပ္ငန္းအတြက္ ေဆာင္းခိုငွက္မ်ား လာေရာက္ခ်ိန္တြင္ သူတို႔၏ ၀င္ေငြသည္ တစ္ညလ်င္ အနည္း ဆုံး ၃၀၀၀၀ က်ပ္။ သူတို႔ကို ေဆာင္းခိုငွက္မ်ား မဖမ္းသင္႔ေၾကာင္း ေျပာလ်င္ ထို ၃၀၀၀၀ ေငြကို ခင္ဗ်ား ေပးမလားဟု ေမးပါ လိမ္႔မည္။

သဘာ၀ေဂဟစနစ္ မပ်က္စီးေအာင္၊ ရွားပါး သားငွက္မ်ား မ်ိဳးတုန္း ေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းက ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ပညာေပးျခင္း ႏွင္႔ ဥေပဒအရ အေရးယူျခင္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္ပါ၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သားငွက္ ဥပေဒ ရိွပါသည္။ မရိွမဟုတ္ပါ။ အဓိကအခ်က္အေနျဖင္႔ အေရးယူမႈ အားနည္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အစိုးရ မဟုတ္ေသာ အဖြဲ႔အစည္း အခ်ိဳ႕က ေဆာင္ရြက္သည္မ်ား ရိွေသာ္လည္း ထိေရာက္မႈ အလြန္ အားနည္းေနသည္ဟု ျမင္မိပါသည္။ စည္းကမ္းမဲ႔ ဖမ္းၾကသည္။ သားငွက္ဥေပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္အတိုင္း မဟုတ္ပဲ သဘာ၀ သားေပါက္မ်ားကို ဖမ္းဆီးကာ အိမ္ေမြးအျဖစ္ျပန္ေရာင္းၾက၏။ ဥပေဒအရ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ထားေသာ သားငွက္မ်ားကို အိမ္မွာ ေမြးၾကသည္။ လူမႈကြန္ယက္ (facebook) ေပၚတြင္ ေၾကာ္ျငာမ်ား အမ်ားအျပား ေတြ႔ရသည္။ လြတ္လပ္စြာ ေရာင္း၀ယ္ၾကသည္။ အိမ္ေမြးအျဖစ္ မေမြးသင္႔ေသာ သားငွက္မ်ားကိုပါ ေရာင္း၀ယ္ေနၾကျခင္း။ မည္သည္႔ အေရးယူမႈမွ် မရိွပါေခ်။

၀ယ္သူရိွက ဖမ္းၾကမည္။ ေရာင္းသူရိွကလည္း ၀ယ္ေနၾကဦးမည္သာ။ မုန္႔လုံးစကၠဴကပ္ အေျခအေန ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး၊ ရွားပါး သားငွက္မ်ား မ်ိဳးတုန္း ေပ်ာက္ကြယ္ျခင္းမွ ကာကြယ္ႏိုင္ေရးအတြက္ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရိွအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ထိေရာက္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈ အေဆာတလ်င္ လိုအပ္လ်က္ ရိွပါေၾကာင္း ေၾကျငာေမာင္း ခတ္လိုက္ရပါသည္။

ကိုသန္႔ (မႏၱေလး)

ဓါတ္ပုံမ်ား ေပးပို႔ ကူညီပါေသာ အကိုၾကီး Solo Mdy ႏွင္႔ ကို Mg Wunna တို႔ကို အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ယခု ေဆာင္းပါးကို စံေတာ္ခ်ိန္ သတင္းစာတိုက္သို႔ ၂၀၁၇ မတ္လအတြင္းက ေပးပို႔ခဲ႔ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သတင္းစာတြင္ ေဖၚျပျခင္း ရိွမရိွ အတည္ျပဳႏိုင္ျခင္း မရိွေသးပါခင္ဗ်ာ။