ကမာၻ႕အေတာ္ဆံုး သိပၸံပညာရွင္ ၁၀၀ ထဲက ျမန္မာလူမ်ိဳး ပေရာ္ဖက္ဆာေဒါက္တာေစာေ၀လွ

“တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က် ဘ၀မွာ နိုင္ငံတကာက သိတဲ့ ဂစ္တာသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမယ္”

၁၉၈၂ ခုနွစ္

စိန္ၾသဂတ္စတင္းေက်ာင္းသား ၊ လီယိုေဟမာန္ တီး၀ိုင္းရဲ႕ (၁၆)နွစ္သား ေဘ့စ္ဂစ္တာသမားေလး ေစာေ၀လွ ရဲ႕ တစ္ခ်ိန္က ရည္မွန္းခ်က္ ။

ေစာေ၀လွ အေဖက မဆလအစိုးရလက္ထက္ စက္မႈ(၂) ၀န္ၾကီးဌာန မွာ ဒု၀န္ၾကီးတာ၀န္ယူခဲ့ဖူးသည္ ။

မိခင္ျဖစ္သူ ေက်ာင္းဆရာမ ။

စစ္ေတြဇာတိ မိဘနွစ္ပါးကေန ေမြးလာတဲ့ ရန္ကုန္သား ရခိုင္လူမ်ိဳးေလး ေစာေ၀လွ ရဲ႕ ဂစ္တာသမားဘ၀က ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ။

အခ်ိန္တိုအတြင္း မာလာေဆာင္ေရွ႕အုတ္ခံုမွသည္ ျမန္မာ့အသံတြင္ သီခ်င္းသံုးပုဒ္လႊင့္ခြင့္ရခဲ့သည္ ။

သၾကၤန္စင္ျမင့္မ်ားထက္တြင္ လီယုိ နွင့္အတူ ေဘ့စ္သမားဘ၀ကို ေအာင္ျမင္စြာေက်ာ္ျဖတ္ေနခဲ့ျပီ ။

ဂစ္တာသည္သာ ဘ၀ ၊ ဂစ္တာသည္ သာ ရည္မွန္းခ်က္ ။

စာသင္နွစ္မ်ားမွာလည္း အတန္းမွန္မွန္မတက္ ၊ ဂစ္တာကို စာအုပ္ေတြထက္ ပိုဖက္တြယ္မိခဲ့သည့္ ေစာေ၀လွ ။

သို႕ေသာ္လည္း ဘုရားေပးသည့္ ဥာဏ္ပညာကား ေစာေ၀လွဘက္မွာ ရွိသည္ ။

ဂစ္တာတီးရင္းတစ္နွစ္တစ္တန္းမွန္မွန္တက္ကာ တကၠသိုလ္ေန႕စြဲမ်ားကို အလြယ္တကူျဖတ္ေက်ာ္နိုင္ခဲ့၏။

၁၉၈၅ ရူပေဗျဖင့္ ဘြဲ႕ရခဲ့ျပီ ။

ဘြဲ႕ရလ်င္ အလုပ္လုပ္ရေတာ့မည္ ။ ေစာေ၀လွက ဂစ္တာပဲ တီးခ်င္သည္ ။ ဒီေတာ့ ဘာလုပ္ရမလဲ ။

ရူပေဗဒ ဘာသာရပ္ျဖင့္ မာစတာဆက္တတ္သည္ ။ ေက်ာင္းသားဘ၀ မွာပဲ ဂစ္တာ က လြတ္လြတ္လပ္လပ္တီးခြင့္ရွိမည္ မဟုတ္လား ။မာစတာတက္ရင္း ဂစ္တာတီးသည္ ။ လီယို၀ိုင္းေတာ္သားမ်ားျဖင့္ ပြဲေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။

အင္းလ်ားလိတ္မွ မဂၤလာေဆာင္ပြဲေတြမွာလည္း တစ္ပတ္ကို သံုးရက္ေလာက္ လီယိုက တီးရသည္ ။

စတိတ္ရႈိးေတြ ၊ ေမြးေန႕ပြဲေတြမွာ ဆူဆူညံညံသိပ္မရွိေသာ လီယို ကို ငွားရမ္းၾကသည္ ။

ဂစ္တာတီးသည့္ ေငြျဖင့္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ရပ္တည္နိုင္ခဲ့သည္ ။

၁၉၈၆ မွာ စက္မႈေက်ာင္းကဘြဲ႕ရသူငယ္ခ်င္းေတြ ၊ ရာဇူးက သူငယ္ခ်င္းမ်ားအဆြယ္ေကာင္းသျဖင့္ တပ္မေတာ္ဗိုလ္ေလာင္းသင္တန္းေက်ာင္း OTS ၀င္ခြင့္ကို သြားေျဖလိုက္သည္ ။

တကၠသိုလ္မွ ဆရာမ်ားကလည္း သူ႕ကို ေက်ာင္းတြင္ သရုပ္ျပဆရာျပန္လုပ္ရန္ တိုက္တြန္းၾကသည္ ။

ဒါလည္း သြားေလ်ွာက္လိုက္သည္ ။

ေလ်ွာက္ထားသည့္ အလုပ္နွစ္ခုလံုးက မီးစိမ္းျပလာျပီ ။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆရာလုပ္မလား ။ စစ္ဗိုလ္လုပ္မလား ။

စာသင္ခန္းနွင့္ စစ္ေျမျပင္ ၊ တိုက္ပံုအကၤ်ီနွင့္ ယူနီေဖာင္း ၊ ေျမျဖဴခဲနွင့္ ေသနတ္ ၊ လက္ခ်ာစင္ျမင့္နွင့္ ပခံုးေပၚက အပြင့္..။

တလက္လက္ေတာက္ပေနသည့္ အနာဂတ္မ်ားအား ခြ်န္ျမရင္း လမ္းဆံုမွာ ေရာက္ေနသည့္ လူငယ္ေစာေ၀လွ ။

ဘာကိုေရြးမလဲ ။

အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို လုပ္ကိုင္ရင္း ဘ၀ရဲ႕ တပ္မက္အရူးသြပ္ဆံုး ဂစ္တာကို ကိုလဲ ကိုင္ခြင့္ရမည့္ အလုပ္မ်ိဳးက ဘာျဖစ္မလဲ ။

စစ္တပ္မွာေတာ့ ဂစ္တာ ကို ကိုင္ခြင့္ရမည္မဟုတ္ ။

တကၠသိုလ္ဆရာဘ၀ နဲ႕ ဂစ္တာတီးလို႕ က အိုေကမည္ ။

ဒီေတာ့…

“ကြ်န္ေတာ္တို႕ တပ္ထဲ မ၀င္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။ အဲဒါေလး လာေျပာတာပါ”

“ဘာ..မင္းတို႕ကို ဗိုလ္သင္တန္းတက္ဖို႕ ေရြးျပီးသြားျပီ ။ အခုတမ်ိဳးေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳးနဲ႕ အလုပ္လာရႈပ္တယ္ ။ စစ္တပ္ကြ..စစ္တပ္…မင္းတို႕ ပေထြးအိမ္မဟုတ္ဘူး..”

ေမွာ္ဘီရွိ ဗိုလ္ေရြးအဖြဲ႕မွ အရာရွိမ်ား၏ ဆဲသံကို ေစာေ၀လွနွင့္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူတို႕ ဇက္ကေလးပုကာ နားေသာတဆင္ရင္း ကုတ္ကုတ္ေလးထြက္လာခဲ့ရသည္ ။

မတတ္နိုင္ ။ ဂစ္တာ နွင့္ စစ္သား ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္ ။

သူတို႕က ေသနတ္တိုက္ျခင္တာမဟုတ္..ေဘ့စ္ဂစ္တာေလးကို ၾကိဳးညိွ႕ျပီး တီးလံုးေတြပဲ တိုက္ခ်င္တာ။

မတတ္နုိင္ ။

(၂)

၁၉၈၇ ခုနွစ္မွာေတာ့ ျမန္မာ့နိုင္ငံေရးအေျခအေနက ခပ္ယဲ့ယဲ့ ။

ေစာေ၀လွက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရူပေဗဒဌာနမွ သရုပ္ျပဆရာေလး..။

တီး၀ိုင္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက နိုင္ငံျခားထြက္သြားၾကသျဖင့္ လီယိုလည္း ပ်က္သြားျပီ ။

(၈၈)အေရးအခင္းၾကီးျဖစ္ျပီ ။

တပည့္ေက်ာင္းသားေတြၾကား ၊ သူငယ္ခ်င္းဆရာေတြၾကား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားေလးျဖစ္ကုန္သည္ ။

ေစာေ၀လွက လစ္ဘရယ္သမား ။ ဒီေတာ့ သိပ္ေတာ့ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ၾကီး ၀င္မပါျဖစ္လိုက္ ။

ဒီလိုနွင့္ တံတားျဖဴသည္ နီသြားခဲ့ျပီ ။

ဂ်ဒ္ဆင္သည္လည္း လရိပ္ျပာျပာေအာက္မွာ ငုတ္တုတ္ေမ့ေနခဲ့ျပီ ။

သစ္ပုပ္ပင္ၾကီးလည္း အရိပ္ခိုသူေတြမဲ့ခဲ့ျပီ ။

ေက်ာင္းၾကီးက တစ္ေမ်ွာ္တစ္ေခၚပိတ္သြားခဲ့ေလျပီ ။

စာသင္ဆဲ MSC ေက်ာင္းသားတစ္ျဖစ္လဲ ေက်ာင္းဆရာေလး ေစာေ၀လွ ေက်ာင္းပိတ္ျပီဆိုေတာ့ အလုပ္မရွိျဖစ္သြားသည္ ။

ဂစ္တာတီးတုန္းက စုထားတဲ့ပိုက္ဆံ ၊ ေက်ာင္းဆရာဘ၀က စုထားတဲ့လစာ ၊ မိဘေတြဆီက နည္းနည္းပါးပါးနွင့္ ေစာေ၀လွ စီးပြားေရးေလာကထဲ ၀င္သည္ ။

စီးပြားေရးေလာကဆိုလို႕ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ့မဟုတ္ ။

အဲ့ဒီတုန္းက ေခတ္ေရစီးက ဗီဒီယိုေခတ္ဦးမဟုတ္လား ။

ဒီေတာ့ ေစာေ၀လွ ဗြီဒီယိုအေခြအငွားဆိုင္ေလးတစ္ခု တံတားျဖဴမွာ ဖြင့္သည္။

ဗြီဒီယို ေအာက္စက္ (၅)လံုးနွင့္ အေခြေတြ ေကာ္ပီကူးရျပီ ။

ဂစ္တာတီးခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာ အေခြဆိုင္ထိုင္ျပီး စာရင္းေတြမွတ္ရျပီ ။

တစ္နွစ္ၾကာေတာ့ လုပ္ငန္းက ထင္သေလာက္မေအာင္ျမင္လာခဲ့ ။

ေစာေ၀လွ ေငြေနာက္လိုက္ဖို႕ ေလာကၾကီးထဲ ၀င္ခဲ့သည္ ။

ရွမ္းျပည္နယ္ ၀န္းသိုဘက္ကို ထြက္ျပီး သစ္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ငန္းဘက္ေျခဦးလွည့္ခဲ့သည္ ။

ဂစ္တာတီး ၊ စာသင္ ၊ အေခြငွား ျမိဳ႕ေပၚက အနုသမားဘ၀ က အခု တစ္ေတာ၀င္ တစ္ေတာထြက္ သစ္၀ယ္ထြက္ခဲ့ရျပီ ။

တကယ့္ဘ၀ ၊ တကယ့္တိုက္ပြဲ ၊ တကယ့္စီးပြားေရးဂြင္ထဲမွာ ေစာေ၀လွ က်င္လည္ခဲ့သည္ ။

အက်ိဳးအျမတ္ရသမ်ွ ရဲကိုေပးရသည္ ။ သစ္ေတာကိုေပးရသည္ ။ မ၀တကို ေပးရသည္ ။ ေပးရသည္ ။ေပးရသည္ ။

တကယ့္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူဇုန္ၾကီးထဲမွာ ေစာေ၀လွ က သူတို႕ကို လုပ္ေကြ်းသလိုျဖစ္ေန၏ ။

ဒီေတာ့ ရန္ကုန္ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္လိုက္သည္ ။

သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း နိုင္ငံျခားေရာက္ကုန္ျပီ ။

ေက်ာင္းေတြကလည္း ဖြင့္ဖို႕ကမေသခ်ာ ။

ဒီေတာ့ ေစာေ၀လွ နိုင္ငံျခားကို ေျခဆန္႕ဖုိ႕ ျပင္သည္ ။

ပတ္စ္ပို႕ ၊ ဗီဇာရျပီးေနာက္ (၆၄)ေဒၚလာကို အိတ္ကပ္ထဲထည့္ကာ ထိုင္းနိုင္ငံသို႕ ထြက္ခြာခဲ့သည္ ။

ေဒါင္က်က် ျပားက်က် ဘ၀ကို အဓိပါယ္ရွိရွိေတာ့ ထူေထာင္ရေတာ့မည္ ။

ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္တြင္ လီယိုတီး၀ိုင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္း ကိုေအာင္မင္းတို႕က လာၾကိဳသည္ ။

ကိုေအာင္မင္းတို႕ဆီမွာ သူတည္းရမည္ ။

သို႕ေသာ္ ေရာက္ေရာက္ျခင္း ကိုေအာင္မင္းတို႕ ေနသည့္ေနရာကို သူမသြားရေသး ။

ကိုေအာင္မင္း တို႕က ဘန္ေကာက္ရွိ ဘားမ်ားတြင္ ဂစ္တာလိုက္တီးေနသည္။

အခုလဲ ဘားမွာ ဂစ္တာသြားတီးရမည္ ။

ဒီေတာ့ ေစာေ၀လွ ဘားကို လိုက္ခဲ့ ။ ပြဲျပီးမွ အိမ္အတူျပန္ၾကမည္ ။

ဘန္ေကာက္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ေသတၱာကို ဆြဲကာ ကိုေအာင္မင္းတို႕ဂစ္တာတီးမည့္ ဘားကို လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

ဟိုေရာက္ေတာ့ ရုပ္ရွင္မင္းသားကိုျမင့္တို႕လည္း တီး၀ိုင္းအဖြဲ႕မွာ ပါေနသည္ ။

ေသတၱာေလးကိုခ်ကာ သူတို႕တီးတာထိုင္ၾကည့္ရင္း ကိုေအာင္မင္းတို႕က ၀င္တီးဖို႕ ဖိတ္ေခၚသည္ ။

ျမန္မာျပည္သား ေဘ့စ္ဂစ္တာလစ္ ေစာေ၀လွ ၏ ဂီတ ကို ဘန္ေကာက္သို႕ ပထမဆံုးေျခခ်သည့္ေန႕မွာပင္ ထိုင္းေတြကို ျပသခြင့္ရခဲ့သည္ ။

(၃)

ေစာေ၀လွတစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေရာက္ျခင္းကိုေအာင္မင္းတို႕နွင့္အတူ ဂစ္တာတီးသည့္ အလုပ္ကို ရျပီ ။

ကိုေအာင္မင္းတို႕နွင့္အတူေနသည္။

ကိုေအာင္မင္းတို႕ေနတာက ဘန္ေကာက္ ေအးဘတ္တကၠသိုလ္၀န္းထဲတြင္ ။

ဒီေတာ့ တကၠသိုလ္ထဲတြင္ ျမန္မာျပည္မွထြက္ခြာလာၾကသည့္ တကၠသိုလ္ဆရာအသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း ရွိေနသည္ ။

ဘန္ေကာက္ေရာက္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႕တြင္ပင္ ေစာေ၀လွ မာစတာတန္းတက္ခဲ့စဥ္က ဆရာရင္း ေဒါက္တာခိုင္ညြန္႕နွင့္ တကၠသိုလ္တြင္းလမ္းတစ္ခုတြင္ ဆံုမိၾကသည္ ။

ဘန္ေကာက္တြင္ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ကို စဖြင့္စအခ်ိန္ျဖစ္သျဖင့္ ဆရာအင္အားက လိုေနသည္ ။

ထိုင္းနိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံုမွ အလုပ္ထြက္လာၾကသည့္ ပညာရွင္ျမန္မာဆရာတို႕၏ အင္အားျဖင့္ သူတို႕နိုင္ငံ၏ ပညာေရးကို တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္ ။

ရန္ကုန္ RIT မွ ေဒါက္တာ၀င္းတင္ ၊ ေဒါက္တာခိုင္ညြန္႕တို႕က ေစာေ၀ ကို ဘန္ေကာက္မွာ တကၠသိုလ္ဆရာလုပ္ဖို႕ ကမ္းလွမ္းသည္ ။

အိုေခ…ေစာေ၀ ေခါင္းညိတ္လိုက္ျပီ ။

ဘန္ေကာက္သို႕ေရာက္ျပီး နွစ္ရက္အတြင္းတြင္ ဂစ္တာတီးသည့္အလုပ္ေရာ ၊ တကၠသိုလ္ဆရာအလုပ္ကိုပါ ေစာေ၀လွ တစ္ျပိဳင္တည္းရရွိလိုက္သည္ ။

ကံၾကမၼာကား ကိုယ့္ဘက္မွာ ေစာေ၀လွဘက္မွာ အသာစီး ။

ရုပ္ရွင္မင္းသား ကိုျမင့္တို႕နွင့္အတူ ဘန္ေကာက္တြင္ တစ္နွစ္ဂစ္တာတီးသည္ ။

ေန႕ပိုင္းတြင္ စာသင္ ညပိုင္းတြင္ ဘားမွာ ဂစ္တာလိုက္တီးသည္ ။

ဘန္ေကာက္ရွိ စီယံပတ္ခ္ ဆိုသည့္ေနရာတြင္ စေနတနဂၤေႏြ အားလပ္ရက္မ်ားတြင္ ဂစ္တာတီးသည္ ။

ဘန္ေကာက္ေန႕စြဲမ်ားသည္ ေစာေ၀လွအတြက္ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးျဖတ္သန္းမႈမ်ားျဖစ္ခဲ့ရ၏ ။

ကိုယ္တီးခ်င္သည့္ ဂစ္တာလည္း တီးရသည္ ။ စာသင္သည့္အလုပ္ကိုလည္း မစြန္႕လႊတ္ရ ။

ဒီလိုနွင့္ တစ္နွစ္ေက်ာ္ကာလကို အသာေလးျဖတ္သန္းသြားနိုင္ခဲ့၏ ။

တစ္ရက္ေတာ့ အီတလီနိုင္ငံတြင္ ရူပေဗဒဘြဲ႕လြန္သင္တန္းတစ္ခုအတြက္ စေကာလားရွစ္ေလ်ွာက္လႊာတစ္ေစာင္ ကို ေစာေ၀လွ သြားေတြ႕သည္ ။

လွမ္းေလ်ွာက္ၾကည့္သည္ ။ စေကာလားရွစ္ရသည္ ။အဆင္ေျပသည္ ။

ဒီေတာ့ ထိုင္းတကၠသိုလ္ကလည္း အီတလီသြားရန္ ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ လစာရေနမည္ ။ ပညာသင္ျပီးျပန္လာလ်ွင္ ဒီတကၠသိုလ္တြင္ပင္ ရာထူးတိုး လစာတိုးျဖင့္ ဆရာျပန္၀င္လုပ္ ။

ထိုင္းေတြက အကြက္ျမင္သည္ ။ ပညာတတ္၏ တန္ဖိုးကို သိသည္ ။ ဆြဲေဆာင္သည္ ။

ထိုကာလတြင္ ျမန္မာျပည္တြင္ေတာ့ ေက်ာင္းမ်ားက တံခါးပိတ္ထားဆဲ ။

ဘန္ေကာက္မွသည္ အီတလီ သို႕ ျမန္မာျပည္သားေဘ့စ္ဂစ္တာသမား ရူပေဗဒဆရာေပါက္စ ေစာေ၀လွ ခရီးဆက္ျပီ ။

(၄)

ထိုစဥ္က ကမၻာ့အင္အားၾကီးနွစ္နိုင္ငံျဖစ္ေသာ အရင္းရွင္အေမရိကန္နွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုဗီယက္တို႕၏ စစ္ေအးတိုက္ပြဲေနာက္ဆံုးနွစ္မ်ားျဖစ္သည္ ။

အနုျမဴသီအိုရီနွင့္ပတ္သက္ျပီး နွစ္နိုင္ငံၾကားျပိဳင္ဆိုင္မႈကား ျပင္းထန္ေနခ်ိန္ ။

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ၏ အဖြဲ႕ခြဲတစ္ခုျဖစ္ေသာ ယူနက္စကို ၏ ေအာက္တြင္ ICDP ေခၚ နိုင္ငံတကာရူပေဗဒေလ့လာေရးဌာနရွိသည္ ။

ICDP တြင္ အေမရိကန္အုပ္စုမွ အနုျမဴသိပၹံပညာရွင္မ်ားနွင့္ ရုရွအုပ္စုဘက္မွ အနုျမဴသိပၹံပညာရွင္မ်ား တစ္နွစ္လ်ွင္ (၅၀၀၀)ခန္႕တက္ေရာက္ကာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားျပဳလုပ္သည့္အစီအစဥ္က်င္းပၾကသည္ ။

ယင္းအစီအစဥ္မွတဆင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္သိပၹံပညာရွင္မ်ားေမြးထုတ္ရန္ ပရိုဂရမ္တစ္ခုေရးဆြဲၾကသည္ ။

တစ္ကမၻာလံုးမွ မ်ိဳးဆက္သစ္သိပၹံပညာရွင္ (၁၀) ဦးကို ေရြးခ်ယ္ကာ ပညာသင္ဆုေပးရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္ ။

တစ္ကမၻာလံုးမွ လူေျခာက္ရာ ၀င္ေလ်ွာက္ၾကသည္ ။

ေစာေ၀လွက အေရြးခံရသည့္ (၁၀)ေယာက္ထဲ ပါသြားသည္ ။ အီတလီတြင္အင္တာဗ်ဴးေျဖရမည္ ။

ေစာေ၀လွ ဗန္ေကာက္မွတဆင့္ ေရာမျမိဳ႕သို႕ ေရာက္သည္ ။

ထိုမွတဆင့္ အီတလီနွင့္ ဆလိုေဗးနီးယား နယ္စပ္ရွိ တူးရစ္ဆိုသည့္ ပင္လယ္ကမ္းေျချမိဳ႕ေလးသို႕ ခရီးဆက္ရသည္ ။

ဥေရာပသားဆရာေတြက ရွင္းရွင္းပဲေျပာသည္ ။

စာသင္မည္ ။ စာေမးပြဲစစ္မည္ ။ အမွတ္မေကာင္းလ်င္ လာရာလမ္းကို ျပန္ပို႕မည္ ။

သံုးလျပည့္ေတာ့ ေစာေ၀လွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ သိထား တတ္ထားသမ်ွ ပညာရပ္က ကုန္ျပီ ။

က်န္တာေတြ ဘာမွ မသိေတာ့ ။

အေနာက္သားေတြၾကားမွာ ကိုယ္က တစ္ဦးတည္းေသာ ျမန္မာ ။

ေနာက္ဆုတ္လို႕ကမျဖစ္ ။ ေရွ႕တိုးဖို႕ပဲ ရွိေတာ့သည္ ။

ဒီေတာ့ ဘုရင့္ေနာင္ေဖာင္ဖ်က္ ေစာေ၀လွ ေရွ႕သို႕သာ ကုန္းရုန္းတက္ရေခ်ျပီ ။

ပထမသံုးလပတ္စာေမးပြဲ စစ္သည္ ။

ဆယ္ေယာက္မွာ နွစ္ေယာက္က်သည္ ။

က်သည့္ ထဲ ျမန္မာျပည္သား ေစာေ၀လွ မပါ ။ အဆင့္ B နွင့္ ေအာင္သည္ ။

စာေမးပြဲက်သည့္ ရိုေမးနီးယားနွင့္ က်ဴးဘားသားနွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္သြားရျပီ ။

B ေရွ႕မွာ A ရွိေသးသည္ ။

ဒုတိယ စာသင္နွစ္က် ဘာသာရပ္အားလံုးတြင္ ေစာေ၀လွ ရသည္က B ေရွ႕က A ။

တတိယစာသင္နွစ္မွာ ဒီဂရီရေတာ့…စာသင္သားအားလံုးထဲမွာ ေစာေ၀လွ သည္ ပထမ ။

ျမန္မာျပည္က လူညိဳေကာင္ေလးသည့္ ပထမ ။

ဒီေတာ့ အီတလီတကၠသိုလ္က ေစာေ၀လွကို PhD ဆက္တက္ဖို႕ ကမ္းလွမ္းလာရျပီ ။

အဂၤလန္ရွိ လစ္ဗာပူးလ္တကၠသိုလ္ကလည္း ျမန္မာျပည္သားေစာေ၀လွ ကို စေကာလာေပးျပီး ကမ္းလွမ္းလာခဲ့ျပီ ။

အျမဲတမ္းလမ္းဆံုမွာ ေရြးရခက္သည့္ ေစာေ၀လွ ။

ဂစ္တာကိုခ်စ္သည့္ေစာေ၀လွ သည္ တစ္ခ်ိန္က စစ္ဗိုလ္ဘ၀နွင့္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀တြင္ ဂစ္တာနွင့္ နီးစပ္သည့္ ေက်ာင္းဆရာဘ၀ကို ေရြးခဲ့သလို..။

ယခုတစ္ခ်ိန္တြင္လည္း သူ၏ ဥေရာပေန႕ရက္မ်ား အစျပဳခဲ့ရာ တူးရင့္ျမိဳ႕မွ တကၠသိုလ္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ျပန္သည္ ။

အီတလီနွင့္ စလိုေဗးနီးယားနယ္စပ္ျမိဳ႕ေလး။

၁၉၉၃ တြင္ PhD ေက်ာင္းသားဘ၀စျပီ ။

ဒီေတာ့ အီတလီနွင့္ စလိုေဗးနီးယားနွစ္နိုင္ငံျခား သုေတသနခရီးေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္သြားခဲ့ရသည္ ။

ပထမဆံုး အီတလီမွ ဆလိုေဗးနီးယားဘက္ျခမ္းသို႕ သြားရသည့္ခရီးစဥ္တြင္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုၾကံဳခဲ့ရျပန္သည္ ။

နယ္စပ္ျမိဳ႕နွစ္ျမိဳ႕ျဖစ္သျဖင့္ ရထားျဖင့္သြားသည့္ခရီးတြင္ ရထားတစ္စင္းလံုးတြင္ အာရွသားကား ေစာေ၀လွတစ္ေယာက္တည္း ။

နယ္စပ္အေရာက္တြင္ အီတလီရဲမွ ပတ္စ္ပို႕လာေရာက္စစ္ရင္း ေစာေ၀လွ ပတ္စ္ပို႕ကို ယူသြားသည္ ။

ပတ္စ္ပို႕ျပန္လာမေပးသျဖင့္ နာရီ၀က္ခန္႕ ရထားတစ္စင္းလံုးေစာင့္ေနၾကရသည္ ။

ခဏေနေတာ့ အီတာလ်ံ ရဲ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။

“ဟဲလို မစၥတာ..ဒီ ပတ္စ္ပို႕ က ကမၻာေပၚမွာ မရွိတဲ့နိုင္ငံ ျဖစ္ေနပါတယ္”

ေစာေ၀လွ ေခါင္းစားရျပီ ။

“ရွိပါတယ္..ကြ်န္ေတာ္ေျမပံုမွာ လိုက္ျပပါ့မယ္”

အေစာင့္ရဲ နွင့္ ေစာေ၀လွ ရဲစခန္းထဲ ၀င္ျပီး ကမၻာ့ေျမပံုေရွ႕ မတ္တပ္ရပ္ၾကသည္ ။ကပၹလီပင္လယ္ ၊ ဘဂၤလားပင္လယ္ ၊ ခ်ိဳင္းနား ၊ အိႏၵိယၾကား ေဟာ့ဒီမွာ.ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳး နိုင္ငံေလး.။

ေျမပံုေပၚမွာက အီတလီလိုေရးထားသည္ ။

ျမန္မာ မဟုတ္ အီတလီအေခၚ ေဘရ္မန္းနီးယား..တဲ့..။

အီတလီရဲက ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နွင့္ ျပံဳးျပျပီး ခြင့္ျပဳလိုက္သည္ ။

စလိုေဗးနီးယားအျခမ္း..ေရာက္ျပန္ျပီ ။

ထံုးစံအတိုင္း စလိုေဗးနီးယားရဲက ေမးသည္ ။

ေစာေ၀လွက ေျဖသည္ ။

“ျမန္မာ”

“၀ိုး မေလးရွား”

“နိုး..ျမန္..မာ”

“မရာကာစတာ”

“နိုး..နိုး..ဘားမား”

“အိုး..ဘဟားမား”

စာသင္နွစ္တစ္နွစ္ပတ္လံုး စလိုေဗးနီးယားရဲမ်ားအၾကား ျမန္မာသည္ မေလးရွား ၊ မာရာကာစတာ ၊ ဘဟားမား အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရေလသည္ ။

ေစာေ၀လွ PhD ဘြဲ႕ရျပီ ။ေဒါက္တာ ေစာေ၀လွ ျဖစ္ျပီ ။ ပေရာ္ဖက္ဆာေစာေ၀လွျဖစ္ျပီ ။ သိပၹံပညာရွင္ ေစာေ၀လွျဖစ္ျပီ ။

အီတလီတကၠသိုလ္တြင္ပင္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ ဂ်ာမနီရွိ ဘာလင္တကၠသိုလ္မွ ဧည့္ပါေမာကၡအျဖစ္ သင္ျပေပးရန္ ကမ္းလွမ္းျပန္သည္ ။

ဘာလင္တကၠသိုလ္တြင္ ေလးနွစ္တာ စာသင္ၾကားရင္း နာနိုရူပေဗဒ ဆက္လက္ေလ့လာသည္ ။

ထိုသို႕ေလ့လာရင္း Chemical Reaction ကို ေမာ္လီက်ဴးတစ္လံုးထဲျဖင့္ ထုတ္လုပ္နိုင္သည့္နည္းကို ေစာေ၀လွ ေအာင္ျမင္စြာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္ ။

ကမၻာေပၚတြင္ မည္သည့္သိပၹံပညာရွင္မွ မေအာင္ျမင္ေသးသည္ကို ျမန္မာလူမ်ိဳး ပေရာ္ဖက္ဆာ က ပထမဆံုးအၾကိမ္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ။

၂၀၀၀ ျပည့္နွစ္ကမၻာ့ထိပ္တန္းသိပၹံပညာရွင္ (၁၀၀) စာရင္းတြင္ ေစာေ၀လွ ပါ၀င္ခဲ့ျပီ ။

ဂစ္တာသမားေစာေ၀လွ မွ ကမၻာေက်ာ္သိပၹံပညာရွင္ ေစာေ၀လွ ျဖစ္ခဲ့ျပီ ။

(၅)

အေမရိကားသည့္ ပထမ ဆိုသည့္ လူမ်ားအတြက္ အခြင့္အေရးအမ်ားဆံုးေပးကာ စုစည္းသည့္နိုင္ငံျဖစ္သည္ ။

၂၀၀၁ အေမရိကန္အစိုးရနွင့္ တကၠသိုလ္မ်ားက ေဒါက္တာ ေစာေ၀လွ ကို ကမ္းလွမ္းေလျပီ ။

Ohio တကၠသိုလ္တြင္ ပါေမာကၡတာ၀န္ယူရန္ ေဒါက္တာေစာေ၀လွ လက္ခံလိုက္သည္ ။

နွစ္နွစ္အတြင္း တကၠသိုလ္၏ ရာသက္ပန္ေပါေမာကၡျဖစ္လာသည္ ။

အေမရိကန္နိုင္ငံ၏ အျမင့္ဆံုးအဆင့္ေပါေမာကၡ ေဒါက္တာေစာေ၀လွျဖစ္လာသည္ ။

၂၀၁၁ ခုနွစ္အထိ (၁၄)နွစ္အတြင္း PhD ေက်ာင္းသား (၉)ေယာက္ကို ပေရာ္ဖက္ဆာေဒါက္တာေစာေ၀လွ ေမြးထုတ္ေပးနိုင္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္ ။

ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္မ်ားတြင္ ဆယ္နွစ္အတြင္း PhD ဘြဲ႕ရေပါင္း ဒါဇင္မ်ားနွင့္ခ်ီကာ ထြက္ေနေသာ္လည္း အေမရိကန္၏ စံႏႈန္းအရ PhD ဘြဲ႕ (၉)ေယာက္ဆိုသည္မွာ မ်ားျပားသည့္ ဦးေရျဖစ္သည္ ။

အေမရိကန္နိုင္ငံ၏ စြမ္းအင္၀န္ၾကီးဌာနစီမံကိန္းမ်ားတြင္လည္း ေဒါက္တာေစာေ၀လွ ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ေနသည္။

ကမၻာ့အနွံတကၠသိုလ္မ်ား၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ေဒါက္တာေစာေ၀လွ ကမၻာပတ္ကာ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ေပးရသည္ ။

တစ္လလ်င္ ေဟာေျပာပြဲ နွစ္ေခါက္ထြက္ရသည္ ။ နိုင္ငံေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ လွည့္လည္ခဲ့ရသည္ ။

နိုင္ငံတကာကြန္ဖရင့္ေတြ တက္ရသည္ ။

သက္ဆိုင္ရာတကၠသိုလ္မ်ားက ေငြေၾကးအကုန္အက်ခံကာ ေဒါက္တာေစာေ၀လွကို လက္ခ်ာေပးရန္ ဖိတ္ၾကားၾကရသည္ ။

သြားသည့္နိုင္ငံတိုင္းတြင္ ေဒါက္တာေစာေ၀လွ အေမးခံရသည္ ။

“ေဒါက္တာက အေမရိကန္နိုင္ငံသားေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ..ဒါေပမယ့္ အာရွမ်ိဳးႏြယ္မဟုတ္လား” ဆိုသည့္ ေမးခြန္း ။

“ဖိလစ္ပိုင္လား ၊ အင္ဒိုနီးရွားလား ၊ ထိုင္းလား”

ထုိသို႕ေမးသည့္အခါတိုင္း သူ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္ ။

ေမးသည့္သူမ်ားသည္ ျမန္မာကို သိၾက၏ ။

သို႕ေသာ္ ထက္ျမက္ထူးခြ်န္ေသာ ပညာေရးနွင့္တြဲစပ္လာလ်က္ ျမန္မာကို စာရင္းထဲမထည့္ ။

ထိုအခါက် ေဒါက္တာေစာေ၀လွ ရင္ကို ေကာ့ျပီး ေျပာျပရသည္ ။

“No No. I am Burmese”

ျမန္မာထဲမွာ ဒီလိုသိပၹံပညာရွင္မ်ိဳး ရွိလား အံၾသတၾကီး ထပ္ေမးၾကသည္ ။

ရွိလုိ႕ မင္းျမင္ေနရတာေပါ့ ေဒါက္တာက အဲ့ဒီလိုပဲ ေျဖတတ္သည္ ။

ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ခြာလာခဲ့ေသာ ေဘ့စ္ဂစ္တာသမား ရူပေဗဒ ေက်ာင္းဆရာေလးဘ၀မွ ကမၻာေက်ာ္သိပၹံပညာရွင္ ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္ဘ၀အၾကား ဘန္ေကာက္တြင္ သံုးနွစ္ ၊ ဥေရာပတြင္ (၁၁)နွစ္ အေမရိကားတြင္ (၁၄)နွစ္ ။

ဓာတ္ခြဲခန္းေတြ ေဖာ္ျမဴလာေတြၾကားမွာ ေဘ့စ္ဂစ္တာသမားသည္ အမိေျမ ျဖစ္သည့္ ျမန္မာနိုင္ငံကိုေတာ့ မေမ့နိုင္ခဲ့တာ ေသခ်ာသည္ ။

ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ အေမရိကန္နွင့္ ဥေရာပနိုင္ငံတို႕မွ ပညာေရးစနစ္ေတြကို သိေစခ်င္သည့္ ဆႏၵ ေဒါက္တာေစာေ၀လွမွာ ရွိေနျပန္သည္ ။

တိုးတက္ေသာပညာေရးစနစ္မ်ားအေၾကာင္း ေဒါက္တာေစာေ၀လွက သူ႕အေတြ႕အၾကံဳနွင့္ယွဥ္ကာ မ်ွေ၀ လိုသည္ ။

ထို႕ေၾကာင့္…………….

(၆)

ပညာေရးစနစ္တစ္ခုကို အျပစ္ထိုင္ေျပာေနလို႕ေတာ့ ဘာအေျဖမွ ထြက္မွာ မဟုတ္ဘူး ။

ဒီေတာ့ သူမ်ားနိုင္ငံက ပညာေရးစနစ္ေတြရဲ႕ ေကာင္းကြက္ ဆိုးကြက္ေတြ အတုယူသင့္တာေလးေတြကို ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပခ်င္တယ္ ။

အေမရိကန္ရဲ႕ တကၠသိုလ္ပညာေရးစနစ္က စျပီး ရွင္းျပမယ္ ။

အေမရိကန္ရဲ႕ တကၠသိုလ္အားလံုးက အဆင့္ဆင့္ေသာပေရာ္ဖက္ဆာေတြအားလံုးဟာ အင္ဒီပန္းဒန္႕ လြတ္လပ္သူေတြပဲ

ဘယ္သူ႕လက္ေအာက္မွာမွ ဘယ္သူမရွိဘူး ။

ပေရာ္ဖက္ဆာခန္႕ေတာ့မယ္ဆိုရင္လည္း တကမၻာလံုးကို ေလ်ွာက္လႊာေခၚျပီး အေတာ္ဆံုးလူေတြကို ေ၇ြးခန္႕တယ္ ။

ၾကိဳက္တဲ့ေနရာကလာ အေတာ္ဆံုးလူျဖစ္ရင္ျပီးေရာ ။

ပေရာ္ဖက္ဆာခန္႕ျပီဆိုတာနဲ႕ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္အဖြဲ႕က ေခၚေတြ႕တယ္ ။

ပေရာ္ဖက္ဆာမွန္ရင္ ကို္ယ္ပိုင္ ဓာတ္ခြဲခန္းရွိရမယ္ ။ အဲ့ဒီအတြက္ လိုအပ္တဲ့ေငြကိုေျပာ ။ ေဒၚလာနွစ္သန္းလိုလား ။ နွစ္နွစ္အတြင္းမွာ အဲ့ေငြကို ကုန္ေအာင္သံုး ။ ျပီးသြားရင္ ေငြတစ္ျပားမွ မေပးေတာ့ဘူး ။

ျပီးေတာ့ ထူးျခားတာက PhD ေက်ာင္းသားေတြကို သက္ဆိုင္ရာပေရာ္ဖက္ဆာက လစာေပးရတယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ အုိဟိုင္းယို တကၠသိုလ္မွာဆို PhD ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကို တစ္နွစ္ ေဒၚလာ နွစ္ေသာင္းေပးရတယ္ ။

ပေရာ္ဖက္ဆာက ဘာေၾကာင့္ PhD ေက်ာင္းသားေတြကို လစာေပးရသလဲ ။ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းျပမယ္ ။

ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္မွာ တာ၀န္သံုးခုရွိတယ္ ။

တစ္ခုက တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ရတယ္ ။ တစ္ပတ္ကို ေလးနာရီထက္ပိုမမ်ားပဲသင္ရတယ္ ။

ရိုးရိုးတန္းနဲ႕ ဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသားေတြကို သင္ရတာ ။

ဒုတိယတာ၀န္က PhD ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ သုေတသနလုပ္ရတယ္ ။

တတိယတာ၀န္က အေမရိကန္အစိုးရက ေတာင္းတဲ့အၾကံဥာဏ္ေတြေပးရတယ္ ။

အဲဒီသံုးခု ကို အဓိက လုပ္ရတယ္ ။

စာသင္တာအတြက္က လစာရတယ္ ။

သုေတသနပိုင္းက်ေတာ့ ေငြေၾကးကို ကိုယ့္ဘာသာရွာရတယ္ ။

ဘယ္လိုရွာရသလဲဆိုေတာ့ နာနို နည္းပညာဆို သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ကုမၼဏီေတြရွိတယ္ ။

သူတို႕ကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ သုေတသနလုပ္မယ့္ပေရာ့ဂ်က္နဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေျပာျပရတယ္ ။

သူတို႕က ေငြေၾကးခ်ေပးမယ္ ။ သုေတသနေအာင္ျမင္သြားတဲ့နည္းပညာကို သူတိုု႕နဲ႕ အက်ိဳးတူသံုးစြဲမယ္ ။

အေမရိကန္မွာ ျမန္မာနဲ႕မတူတာတစ္ခုက ေဆးတကၠသိုလ္ကိစၥပဲ ။

အေမရိကန္မွာက ေဆးတကၠသိုလ္ကို တိုက္ရိုက္တက္ခြင့္မရွိဘူး ။

ပထမသိပၹံ ဒီဂရီဘြဲ႕တစ္ခုခုရျပီးမွ ေဆးေက်ာင္းကို ေလ်ွာက္ခြင့္ရွိတယ္ ။

အေျခခံပညာတန္းျပီးရံုနဲ႕ ေဆးတကၠသိုလ္၀င္ခြင့္မရွိဘူး ။

ဒီဂရီနွစ္ခုရမွ ဆရာ၀န္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဒါက္တာ လို႕ သတ္မွတ္တာ ။ပေရာ္ဖက္ဆာေတြနဲ႕ အဆင့္တူသတ္မွတ္လိုက္ျပီး ေဒါက္တာလို႕ေခၚၾကတာ ျဖစ္တယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ကိုလစာေပးတာကလည္း အစိုးရမဟုတ္ဘူး ။ First Year ေက်ာင္းသားေတြ ။

ပထမနွစ္ ေက်ာင္းသားေတြက ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ေဘာစ္ေတြ ။ အလုပ္ရွင္ေတြ ။

ကြ်န္ေတာ့္အတန္းကိုလာတက္တဲ့ ပထမနွစ္ေက်ာင္းသားေတြက ကြ်န္ေတာ့္စာသင္ပံုေပၚ မူတည္ျပီး ကြန္မန္႕ေတြေပးၾကရတယ္ ။

သူတို႕ကြန္မန္႕ေတြေပၚ မူတည္ျပီး တကၠသိုလ္က ကြ်န္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လစာအတိုးအေလ်ာ့ေတြ ၊ ရာထူးအတိုးအေလ်ာ့ေတြကို ဆံုးျဖတ္တယ္ ။

သူတို႕ကလည္း တကယ့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္ၾကတာ ။

မၾကိဳက္ရင္ မၾကိဳက္ဘူး ၾကိဳက္ရင္ၾကိဳက္တယ္ ပဲ ။

ပထမနွစ္၀က္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက ပေရာ္ဖက္ဆာကို ကြန္မန္႕ေရးတဲ့အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႕က အထဲမ၀င္ရဘူး ။

သူတို႕က ေရးျပီးသားေတြကို မဲပံုးထဲ ထည့္ခဲ့တာ ။

အဲဒါကို တကၠသိုလ္ဘုတ္အဖြဲ႕က ၾကည့္ျပီး ပေရာ္ဖက္ဆာကို မိတၳဴေပးတယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ အဲ့ဒီမွာ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို ဖတ္ျပီး လိုအပ္တာရွိ ျပဳျပင္ရတယ္ ။

အထက္က ဆရာက ကိုယ္မသိတဲ့ အားနည္းခ်က္ကို တပည့္ေတြက ေထာက္ျပတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ျပန္ျပဳျပင္နိုင္လာတယ္ ။

သူတို႕နိုင္ငံရဲ႕ စနစ္မွာက အထက္ကလူရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေအာက္ကလူမ်ားစု က အကဲျဖတ္ ဆံုးျဖတ္ေပးတာပဲ ။

ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ကို ေက်ာင္းသားေတြက ေစာင့္ၾကည့္အကဲျဖတ္သလို ကြ်န္ေတာ္တို႕ကလည္း သမၼတတို႕ ဒုသမၼတတို႕ အစိုးရအဖြဲ႕တို႕ကို ေစာင့္ၾကည့္အကဲျဖတ္ရတယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႕ဆီက တကၠသိုလ္ဆိုတာ ေဆးေကာလိပ္ပါတယ္ ။ နည္းပညာေကာလိပ္ပါတယ္ ။ အျခားအသက္ေမြးေကာလိပ္ေတြပါတယ္ ။ ကိုယ္ပိုင္ဓာတ္ခြဲခန္းေတြရွိတယ္ ။ ကိုယ္ပိုင္ေလယာဥ္ကြင္းေတြ . ကိုယ္ပိုင္ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြရွိတယ္

ပေရာ္ဖက္ဆာ အေယာက္ (၇၆၀)ေက်ာ္ရွိတယ္ ။

တစ္နွစ္မွာ အေကာင္းဆံုးပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ေယာက္ကို ဆုေပးေလ့ရွိတယ္ ။

(၂၀၀၆)ခုနွစ္မွာ အေကာင္းဆံုးပေရာ္ဖက္ဆာဆု ကြ်န္ေတာ္ရခဲ့တယ္ ။

အဲ့ဒီဆု ဘာလို႕ရသလဲ ။

ေက်ာင္းသားေတြေပးတဲ့ကြန္မန္႕ေတြဖတ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပဳျပင္ခဲ့လို႕ ရတာ ။

ဒါကေတာ့ အေမရိကားပညာေရးစနစ္ရဲ႕ ဆရာေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ကိစၥပါပဲ ။

(၇)

ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ အေျပာင္းအလဲကို ေ၀ဖန္ရရင္ေတာ့ ေျပာင္းတာျမန္ပါတယ္ ။

အထဲကလူထက္စာရင္ အျပင္က လာတဲ့လူအေနနဲ႕ ပိုျမင္သာတယ္ ။ မနွစ္က ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာတာ တစ္လၾကာတယ္ ။

ျမန္မာျပည္ကေတာ္ေတာ္ေကာင္းလာတယ္ေပါ့ ။ ေဟာ့ အခု ဒီနွစ္ျပန္လာေတာ့ ပိုေကာင္းလာတယ္လို႕ ျမင္တယ္ ။

မနွစ္က ျပန္လာတုန္းကဆို ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မုိးခ်ဳပ္သြားေတာ့ တကၠစီငွားျပန္တယ္ ။

႒ျပည္လမ္းေပၚေရာက္ေတာ့ တကၠစီသမားက ဆက္မသြားရဲေတာ့ဘူး ။ ေရွ႕မွာက ျပိဳင္ကားေတြ ကိုးစီးေလာက္ရွိတယ္ ။

သူတို႕က ညဘက္ ကားျပိဳင္ၾကမွာ ။

က်န္တဲ့ကားေတြလည္း အကုန္ေၾကာက္ျပီး ရပ္ေနၾကရတယ္ ။

လူေတြသြားတဲ့လမ္းမွာ ကားလာျပိဳင္တာ အံၾသဖို႕ေကာင္းတယ္ ။ အေမရိကန္လိုေနရာမ်ိဳးမွာ ကာျပိဳင္ပြဲေတြရွိတယ္ ။

ဒါေပမယ့္ လူေတြသြားတဲ့လမ္းမွာ ဘယ္သူမွ မျပိဳင္ၾကဘူး ။

ဒီတစ္ေခါက္ျပန္လာေတာ့ အဲ့ဒါေတြ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး ။ အဲဒါ မ်ွတလာတဲ့သေဘာပဲ ။

တစ္နွစ္ထက္တစ္နွစ္ ပိုျပီး လူေတြ စည္းကမ္းရွိလာသလို တိုးတက္လာတာေတြ႕ရတယ္ ။

အခု ျမန္မာဆို နိုင္ငံတကာက အရမ္းစိတ္၀င္စားၾကတယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္ ျမန္မာပတ္စ္ပို႕ကိုင္ျပီး မ်က္နွာငယ္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ေတြရွိတယ္ ။

အခု ကြ်န္ေတာ္အေမရိကန္နိုင္ငံသားခံယူလိုက္ေတာ့မွ ျမန္မာက ဂုဏ္ယူစရာျဖစ္လာတယ္ ။

အခု ကြ်န္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းသိပၹံပညာရွင္ေတြက လာေျပာၾကတယ္ ။ မင္းဇာတိ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ကြန္ဖရင့္ လုပ္ေပးပါ ။

ငါတို႕အေတာ္ဆံုးသိပၹံပညာရွင္ေတြ လက္ခ်ာလာေဟာေျပာၾကမယ္ေပါ့ ။

သူတို႕က အရမ္းလာခ်င္ေနၾကတယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္ကလည္း ခဏေစာင့္ခိုင္းထားရတယ္ ။

ကို္ယ့္စီက ပညာေရးက နည္းနည္းေလး လိုက္မမွီေသးတာေတြ႕ရတယ္ ။

တစ္ေန႕ေတာ့ ျဖစ္ကို ျဖစ္လာရမွာပါ ။

(၈)

ကြ်န္ေတာ္ သိပၹံပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ ၊ ဗီဇ ၊ ၀ါသနာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ သံုးသပ္ရရင္ ကြ်န္ေတာ္က ဗီဇ ေၾကာင့္လို႕ပဲ ယူဆတယ္ ။

ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္သာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ အဲ့ဒီတုန္းက စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ေနျပီ ။အဲဒီတုန္းက ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဗိုလ္ျဖစ္တာ ပိုဂုဏ္ယူဖို႕ေကာင္းတယ္ေလ ။

ေနာက္ ကံ ဆိုတာ အလုပ္ေနာက္ကို လိုက္တာပဲ ။

အားလံုးေတာ့ ကိုယ္လုပ္တိုင္းမေအာင္ျမင္နိုင္ဘူး ။

ဥပမာ မႏၱေလးသြားခ်င္တယ္ မႏၱေလးသြားတဲ့လမ္းေပၚလမ္းေရာက္ေနတယ္ သြားလည္းသြားေနတယ္ဆိုရင္ ေရာက္ဖို႕ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားတယ္ ။

သြားခ်င္တဲ့စိတ္သာရွိျပီး မႏၱေလးလမ္းေပၚမဟုတ္ျပန္ရင္လည္း ေရာက္ဖို႕မလြယ္သလို လမ္းေပၚေရာက္လ်က္နဲ႕ ဆက္မသြားရင္လည္း မႏၱေလးက ေ၀းေနမွာပဲ ။

ကိုယ္ ဒါကို လုပ္ခ်င္တယ္ ဒီလမ္းေပၚလမ္းေရာက္ေနတယ္ဆို ေအာင္ျမင္ျခင္းအတြက္ စိတ္ပဲလိုပါတယ္ ။

အားလံုးကို ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္အစြမ္းအစနဲ႕ လုပ္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ ။

(၆၄)ေဒၚလာကေန စခဲ့တဲ့ဘ၀ ကိုယ့္ဘာသာ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့အတြက္ ကို္ယ့္ကိုကိုယ္ ဂုဏ္ယူတယ္ ။

လူငယ္တစ္ေယာက္ဟာ ဖေယာင္းလိုပဲ ။

ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ေနရာကို ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ဗီဇက ေျပာင္းလဲျဖစ္တယ္ ။

သူ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက ခိုးဆိုးေနသူခ်ည္းပဲဆိုရင္ သူပင္ကိုယ္စရိုက္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း သူခိုးျဖစ္လာဖို႕မ်ားတယ္ ။

အဲ့ဒီအရြယ္မွာ ဗီဇ ဟာ မပီျပင္ေသးဘူး ။ ဒီေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္လႊမ္းမိုးမႈကို ခံရနိုင္ဖို႕ကပဲမ်ားေနတယ္ ။

အစပိုင္းမွာ ပတ္၀န္းက်င္က အေရးၾကီးေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းက် ဗီဇက ပိုအေရးၾကီးလာတယ္ ။

ကြ်န္ေတာ္ပတ္၀န္းက်င္ဆို လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ ဘ၀နဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္ဘူး ။

ကြ်န္ေတာ္ပတ္၀န္းက်င္က ဂီတအနုပညာပတ္၀န္းက်င္ ရွိတယ္ ။

အဲဒါကို အတိုင္းအတာတစ္ခုထိေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္ ။ လမ္းလြဲမသြားဘူး ။

အဲဒီကတဆင့္ ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္တည္းရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္ ။ အတက္ေတြ ။ အက်ေတြ ။

အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ကေနျပန္စရမယ္ဆိုရင္လည္း ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ကိုဒီအတိုင္းပဲေက်နပ္တယ္ ။

မေကာင္းခဲ့တာလည္းေက်နပ္တယ္ ။ ေကာင္းခဲ့တာလည္းေက်နပ္တယ္ ။

အဆိုးကို မသိရင္ အေကာင္းဟာ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိတယ္ဆိုတာ မသိနိုင္ဘူး ။

ဘ၀ ဟာ ဒုကၡရွိတယ္ ။ ဒုကၡကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရင္ဆိုင္ရမယ္ ။ တစ္ခ်ိန္က် ေက်ာ္လႊားနိုင္သြားတာပဲ ။

ေအာင္ျမင္တဲ့အခါလည္း ေမာက္မာေထာင္လႊားစရာမလိုဘူး ။

သူမ်ားက ကိုယ့္အေပၚမေကာင္းတာ သူ႕ျပသနာ ။ ကိုယ့္ျပသနာမဟုတ္ဘူး ။

သူတို႕ မေကာင္းတာကို ကုိယ္က စိတ္ဆိုးမိျပီဆိုတာနဲ႕ ကိုယ့္ျပသနာျဖစ္သြားျပီ ။

ဗီဇ ဆိုတာ ကိုယ္က ေတာ္တာမဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ္ ဘာကို ေတာ္လဲ ဆိုတာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိသြားတာ ။

အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မလိမ္နဲ႕ ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လိမ္ရင္ သူမ်ားကိုလိမ္ဖို႕ ပိုလြယ္သြားျပီ ။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိရင္ ေအာင္ျမင္ဖို႕ နီးစပ္သြားျပီ ။

ကိုယ္ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုတာကို ကိုယ္ေသခ်ာသိျပီး ေလ့လာအားစိုက္မႈနဲ႕ ၾကိဳးစားမႈေပါင္းစပ္ရင္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ေအာင္ျမင္မႈကို ရကို ရမယ္ ။

(၉)

ေဒါက္တာေစာေ၀လွ

ေအာင္ျမင္ေသာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား သိပၹံပညာရွင္ ။

ကြ်န္ေတာ္တို႕သည္ စနစ္ဆိုးေခတ္ဆိုးမ်ားၾကားတြင္ ျမန္မာျပည္ဖြား အာဂလူသားမ်ားကို သူမ်ားထံသို႕ ေပးလိုက္ၾကရသည္ ။

တန္ဖိုးထားသူနွင့္ တန္ဖိုးမထားသူၾကား လူသား၏ အရည္အေသြး အဆင့္အတန္းသည္ မ်ားစြာ ကြာျခားသြားခဲ့ျပီ ။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ေဘ့စ္ဂစ္တာသမား ေက်ာင္းဆရာေလးသည္ ကမၻာေက်ာ္သိပၹံပညာရွင္ၾကီး ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။

အေမရိကန္နိုင္ငံ၏ ဓာတ္ခြဲခန္းတစ္ခုထဲတြင္ ျမန္မာျပည္က ေဘ့စ္ဂစ္တာသံသည္ သံစဥ္အသစ္မ်ားျဖင့္ သိပၹံကၾကိဳးကို တီးခတ္ေနဆဲ…….။

ခက္ေဇာ္