 |
| ေရႊဘံသာမုနိေစတီေတာ္ |
မျမစိမ္းသည္ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး(အေနာက္ပိုင္း)၊ ျပည္ခ႐ိုင္၊ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ကြၽန္းမီးအုပ္စု၊ ျမစိမ္းရြာဇာတိျဖစ္သည္။
ျမစိမ္းကြၽန္းသည္ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္အၾကား ဧရာဝတီျမစ္အတြင္း႐ွိ ကြၽန္းႀကီးတစ္ကြၽန္းျဖစ္သည္။
(ကြယ္လြန္သူ ဒါယကာႀကီး ဦးၫြန္႔သိန္း၏ ပင့္ေဆာင္ခ်က္အရ စာေရးသူသည္ ျမစိမ္းကြၽန္းသို႔ ကထိန္တရားေဟာ ေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအခ်ိန္က မိုးေတြေလေတြထဲမွာ အႏုေမာဒနာတရား ေဟာခဲ့ရသည္။)
မျမစိမ္းသည္ သိုက္နန္းမွ လူ႔ျပည္သို႔ ေခတၱေရာက္႐ွိလာရသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳၾကပါသည္။ ပန္းေတာင္း ငါးမ်က္ႏွာဘုရားႀကီး၏ အေနာက္ဘက္ ေၾကာင္လိန္ဘုရားေဘးက ဇာလိရေတာတန္းေလးမွာ သူေနထိုင္ရသည့္ သိုက္နန္း႐ွိသည္။
ထိုသိုက္နန္းသို႔ ျပန္ရမည့္အေၾကာင္းကို မေသခင္အခ်ိန္ကေလးတြင္ လင္ျဖစ္သူ ကိုဘုန္းႂကြယ္ႏွင့္ သားကေလးကို သူကိုယ္တိုင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။
မျမစိမ္း ၁၂ ႏွစ္သမီးအရြယ္က မိဘမ်ားႏွင့္အတူ ျမစိမ္းကြၽန္းမွ ဆိတၱဲရြာ ေထာက္႐ွာတန္းရြာမ်ားကိုျဖတ္၍ ၂မိုင္ခြဲခန္႔ေဝးသည့္ ငါးမ်က္ႏွာ ဘုရားႀကီးသို႔ ဘုရားဖူးေရာက္ခဲ့သည္။
ဘုရားႀကီး၏ အေနာက္ဘက္႐ွိ ေတာေငြ႔ေတာင္ေငြ႔ေတြေဝေနသည့္ ဇာလိရေတာတန္းေလးဆီသို႔ ေငးေမ်ွာ္ၾကည့္ရင္း လြမ္းမ်က္ရည္မ်ား ရစ္ဝဲေနသည္။
မၾကာခင္မွာပင္ ဘုရားဖူးရင္း လန္႔ၿပီး ေမ့ေမ်ာသြားေလသည္။
ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ မိဘမ်ားက ဘုရားဖူးမလႊတ္ေတာ့။
ကိုဘုန္းႂကြယ္သည္ အထက္အညာ ပုဂံေညာင္ဦးသားျဖစ္သည္၊ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥျဖင့္ ျမစိမ္းကြၽန္းသို႔ အသြားအလာမ်ားရင္း မျမစိမ္းႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
မျမစိမ္းတြင္နာမည္အရင္း႐ွိသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုဘုန္းႂကြယ္က ခ်စ္စႏိုးႏွင့္ ျမစိမ္းရြာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မျမစိမ္းဟုေခၚရင္း နာမည္အရင္းမွာ တိမ္ျမဳပ္သြားျခင္းျဖစ္ေပသည္။
မျမစိမ္းေၾကာင့္ ျမစိမ္းရြာဟု နာမည္တြင္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ျမစိမ္းရြာကိုအစြဲျပဳ၍ မျမစိမ္းဟု နာမည္တြင္ျခင္းျဖစ္သည္။ မျမစိမ္းကား စံပါယ္ပန္းအလြန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူျဖစ္သည္။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ အိပ္ေမာက်ေနစဥ္ "ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္၊ ျပန္ခဲ့ပါ့မယ္"ဟု ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ႏွင့္ ထၿပီး ေရာင္ေရာင္ေအာ္တတ္သည္။ အတင္းလႈပ္ႏိႈးၿပီး ေမးေတာ့လည္း ဘာမ်ွမေျပာဘဲ ငိုင္ေတြၿပီး မ်က္ရည္မ်ားသာ တေတြေတြက်လာသည္။
ကိုဘုန္းႂကြယ္ႏွင့္မျမစိမ္းတို႔တြင္ သားရတနာတစ္ေယာက္ထြန္းကားသည္။ သားကေလးေမြးဖြားၿပီးကတည္းက မျမစိမ္း၏ ေရာင္ရမ္းမႈမ်ားက ရက္စိပ္လာသည္။
ကိုဘုန္းႂကြယ္ႏွင့္မျမစိမ္းတို႔ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးထံသို႔ သြားေရာက္ေမးျမန္းေလ်ွာက္ထားၾကသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးက တြက္ခ်က္ေပးၿပီး ဒကာမေလးအမည္နဲ႔ အလႉအဒါန္း မျပတ္လုပ္ေပးပါ။ ဘဝအဆက္ဆက္ ေတာ္စပ္ခဲ့ၾကတဲ့ မိဘ ေမာင္ဘြား ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြကို အမ်ွေဝပါ။ ငါးမ်က္ႏွာ ဘုရားႀကီးသို႔သြားၿပီး ဆြမ္း ပန္း ေရခ်မ္းကပ္ပါ။ က်န္းမာေရးေကာင္းရန္ ဆုေတာင္းပါဟု မိန္႔လိုက္သည္။
မျမစိမ္းသည္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘုရားႀကီးကို ေရာက္လာျပန္ေတာ့ လြမ္းသလို ေဆြးသလို ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ေနမိသည္။ ေၾကာင္လိမ္ဆီသို႔ လွမ္းေမ်ွာ္ၾကည့္မိသည္ စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာတန္းေလးထဲက မိခိုးေငြ႔တန္းေလးဆီမွ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ လက္ယက္ေခၚသလို ထင္ျမင္လာရသည္။
မျမစိမ္း ငိုခ်င္လာသည္ မ်က္ရည္ေတြစို႔လာသည္။ ရင္ေတြတုန္လာသည္။ ကိုဘုန္းႂကြယ္ကိုျပေတာ့ ကိုဘုန္းႂကြယ္မွာ ဘာကိုမ်ွ မျမင္ရ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုဘုန္းႂကြယ္ကိုေခၚၿပီး ရြာကိုျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အတန္ၾကာ မျမစိမ္း က်န္းမာေရး ျပန္ေကာင္းလာသည္။
သားေလး ၉ ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ မျမစိမ္း က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းလာျပန္သည္။ ဘယ္သူ႔ကိုမ်ွလည္း စကားသိပ္မေျပာေတာ့။ ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္က "ကဲ ဒီေႏြ သီးႏွံေပၚလ်ွင္ သားေလးကို ႐ွင္ျပဳၾကေတာ့"ဟု ေခၚ၍ မိန္႔ၾကားေလသည္။ တပိုတြဲလျပည့္ေက်ာ္တြင္ အလႉႀကီးေပးရန္ စီစဥ္ၾကေတာ့သည္။
 |
| ေငြဘံုသာေစတီေတာ္ |
ကိုဘုန္းႂကြယ္သည္ တပိုတြဲလဆန္းတြင္ ျပည္ၿမိဳ႕သို႔ ကုန္ေရာင္းသြားရင္း အျပန္တြင္ မျမစိမ္းမွာလိုက္သည့္အတိုင္း သားေလး႐ွင္ျပဳရန္ ေမာင္႐ွင္ေလာင္းဝတ္စံု၊ သကၤန္းပရိကၡရာမ်ား၊ ဇနီးေမာင္ႏွံအတြက္ အဝတ္အစားႏွင့္ လႉဖြယ္ပစၥည္မ်ား၊ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးရန္ပစၥည္းမ်ားကို စံုလင္စြာဝယ္ယူၿပီး ေလွဆိပ္သို႔ ဆင္းခဲ့သည္။
ေလွဆိပ္တြင္ အညိဳေရာင္တိုက္ပံု ပုဆိုးကြက္ၾကား လြယ္အိတ္ႀကီးတစ္လံုးကိုလြယ္လ်က္ အဘိုးႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ အထုပ္ထမ္းထားေသာ လူငယ္တစ္ဦးက ငါးမ်က္ႏွာဘုရားသို႔ ေလွၾကံဳလိုက္ခ်င္ေၾကာင္း ေတာင္းပန္ေျပာၾကားသည္။
ကိုဘုန္းႂကြယ္ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲခုန္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေလွၾကံဳစီး ခရီးသည္ႏွစ္ဦးကို ေလွေပၚတင္၍ ေခၚခဲ့ပါသည္။
ေရစုန္သို႔ဆင္းလာခဲ့ေသာေလွႀကီးသည္ ၂မိုင္ခန္႔စံုဆင္းခဲ့ၿပီး ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕မေရာက္မီ ကြၽန္းတစ္ကြၽန္းေဘးတြင္ ေရဆန္လည္းမဟုတ္ပါဘဲ အျပစ္အနာအဆာလည္းမ႐ွိေသာ ေလွခက္တက္ႀကီးသည္ ဂြၽမ္းကနဲက်ိဳးသြားသည္။
တက္က်ိဳးသြားေသာကြၽန္းေဘးတြင္ ရပ္နားၿပီး ကြၽန္းေပၚတက္ကာ တက္သစ္တစ္ေခ်ာင္းခုတ္သည္။ ညအိပ္ရပ္နားၿပီး ေနာက္ေန႔မနက္မွ ခရီးဆက္ခဲ့သည္။ အတိတ္နိမိတ္မေကာင္းပါလားဟု ကိုဘုန္းႂကြယ္ေတြးမိသည္။
ယင္းတက္သစ္ခုတ္ေသာကြၽန္းကို ယခုအခါ တက္သစ္ကြၽန္းဟုေခၚၾကသည္။ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕နယ္ သရက္လိန္အုပ္စုတြင္ ပါဝင္ေသာ တက္သစ္ကြၽန္းရြာႀကီးျဖစ္သည္။ ေထာက္႐ွာတန္းရြာေလွဆိပ္တြင္ ခရီးသည္ႏွစ္ဦးအား ထားခဲ့ၿပီး ရြာသို႔ျပန္ခဲ့သည္။
ေလွဆိပ္တြင္ မျမစိမ္းတို႔သားအမိ ေစာင့္ႀကိဳေနၾကသည္။ ဆရာေတာ္ႏွင့္တိုင္ပင္၍ တပိုတြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၁၃ ရက္ေန႔ကို အလႉရက္ သတ္မွတ္ၾကသည္။
တပိုတြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္ေန႔ ည လူေျခတိတ္တြင္ ကြၽန္းေပၚကေခြးမ်ား ႐ုတ္တရက္အူၾကကာ တစ္ကြၽန္းလံုး ဆူညံေနသည္။ ထိုအခ်ိန္ မျမစိမ္းသည္ အိပ္ယာမွ လန္႔ႏိုးလာကာ "ေခၚေနၿပီ ေခၚေနၿပီ၊ လာခဲ့ပါ့မယ္ လာခဲ့ပါ့မယ္"ဟု တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ၿပီး ငိုေနသည္။
ထသြားေတာ့မလိုလုပ္၍ ဝိုင္းဆြဲထားရသည္။ အားေပးစကားေျပာၾက၊ ေခ်ာ့ၾကႏွင့္ မိုးစင္စင္လင္းေတာ့သည္။
ကိုဘုန္းႂကြယ္လည္း ၾကံရာမရ ေဆးဆရာ႐ွာရင္း ေလွေပၚပါလာေသာလူမ်ားကို သတိရၿပီး ငါးမ်က္ႏွာဘုရားေပၚသို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။ ထိုအဖိုးႀကီးႏွင့္တပည့္ျဖစ္သူတို႔ကို ေတာင္ဘက္ေစာင္းတန္း ဇရပ္ေပၚတြင္ အခန္႔သင့္ေတြ႔ရသည္။
အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာ၍ ေဆးကုေပးရန္ပင့္ရာ "အလုပ္အေရးႀကီးေနသျဖင့္ မလိုက္ႏိုင္ပါ။ ေဟာဒီေဆးနဲ႔ အႏၱရာယ္ကင္းလက္ဖြဲ႔ကို လည္ပင္းမွာခ်ည္ေပးပါ။ အျမန္ျပန္"ဟု မွာလိုက္သည္။
ကိုဘုန္းႂကြယ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မျမစိမ္းက မသက္သာ။ သားေလးကလည္း ႀကိတ္ငိုေနသည္။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြလည္း မ်က္ႏွာမေကာင္းၾက။
ဆရာႀကီးေပးလို္က္ေသာေဆးကို ေရေဖ်ာ္အစက္ခ်တိုက္ၿပီး လက္ဖြဲ႔ကေလးကို မျမစိ္မ္းလည္ပင္းမွာ ခ်ည္ေပးလိုက္သည္။ ခ်ည္ၿပီးတုတ္ၿပီးျဖစ္သြားသည္ကို ကိုဘုန္းႂကြယ္ မသိ႐ွာေပ။
တပိုတြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ေန႔ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္တြင္ မျမစိမ္းက "ကြၽန္မသြားရေတာ့မယ္၊ သူတို႔လာေခၚေနၾကၿပီ၊ ကိုဘုန္းႂကြယ္ကမသိေတာ့ သိုက္ဆရာေလွေပၚတင္ခဲ့တာကို၊ လက္ဦးသြားၿပီ၊
သားေလးကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ရက္မွာ ႐ွင္ျပဳေပးပါ၊ ႐ွင္ေလာင္းလွည့္ရင္ ငါးမ်က္ႏွာဘုရားႀကီးကို ဦးခိုက္ဖူးျမင္ပါ၊ ေရစက္ခ်ရင္ ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔သားအဖႏွစ္ဦးစလံုး မျမစိမ္းကို အမည္ေခၚၿပီး အမ်ွေဝပါ၊
ငါးမ်က္ႏွာဘုရားႀကီးအေနာက္ဘက္ ေၾကာင္လိန္ဘုရားေဘးက ဇာလိရေတာတန္းေလးမွာ မျမစိ္မ္းေနရေတာ့မယ္၊ ေတာတန္းထဲက မီးခိုးေငြ႔တန္းေလးေတြကို ျမင္ရလိမ့္မယ္၊ အဲဒီကိုလာၿပီး အမ်ွေဝပါ"ဟု တိုးညႇင္းစြာမွာၿပီး ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔သားအဖကိုထားခဲ့ကာ မျမစိမ္း ကြယ္လြန္ရ႐ွာေလသည္။
တစ္အိမ္လံုးမွာလည္း စံပါယ္ပန္းရနံ႔ေတြ ေမႊးပ်ံ့ ႀကိဳင္လိႈင္ေနသည္။ ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔သားအဖကို မင္းအလြန္ႀကိဳက္တဲ့ စံပါယ္ပန္းေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာသြားၿပီလား မျမစိမ္းေရလို႔ ရင္ထဲမွာေၾကကြဲဝမ္းနည္းစြာ ေျပာေနမိေတာ့သည္။
ေနာက္ေန႔မွာပင္ မျမစိမ္းစ်ာပနကို အရင္စီစဥ္ရေတာ့သည္။ အလႉပြဲရက္က နီးကပ္ေနသည္။ မျမစိမ္း၏စ်ာပနတြင္ ကိုဘုန္းႂကြယ္ႏွင့္ သားကေလးကို ျမင္ၿပီး ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္ၾကရေပသည္။
႐ွင္ေလာင္းလွည့္ေတာ့လည္း ငါးမ်က္ႏွာဘုရားႀကီးကို ေရာက္ၾကသည္။ ကိုဘုန္းႂကြယ္စိတ္ထဲမွာေတာ့ မျမစိမ္းကိုသာ သတိရေနမိသည္။
"မျမစိ္မ္းေရ မင္းမွာတဲ့အတိုင္း ဒီေန႔ ႐ွင္ေလာင္းလွည့္ၿပီး ငါးမ်က္ႏွာဘုရားႀကီးကို လာေရာက္ဦးခိုက္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။ မနက္ဖန္ မင့္သားကေလး ႐ွင္သာမေဏျဖစ္ေတာ့မယ္။ မင္းလာႏိုင္လ်ွင္ လာခဲ့ပါ။ ဒို႔သားအဖေတြ မင္းမွာခဲ့သလို အမ်ွေပးေဝပါ့မယ္"လို႔ တိုးတိတ္စြာ ေျပာဆိုမိခဲ့ေလသည္။
အလႉၿပီးေျမက္လို႔ ေရစက္ခ် အမ်ွေဝေတာ့လည္း ကိုဘုန္းႂကြယ္ခမ်ာ ေျဖာင့္တန္းေအာင္ အမ်ွ မေဝႏိုင္။ မ်က္ရည္ေတြေတြက်ၿပီး "မျမစိမ္းေရ ဒို႔သားအဖ အလႉၿပီးလို႔ ေရစက္ခ် အမ်ွေဝေနပါၿပီ၊ မင္း ၾကားႏိုင္ပါေစ။ ျမင္ႏိုင္ပါေစ။ သာဓုေခၚႏိုင္ပါေစ"ဟုသာ တိုတိုေျပာလိုက္ရေတာ့သည္။
တပိုတြဲလကြယ္ေန႔နံနက္တြင္ ဆရာေတာ့္ထံခြင့္ပန္ၿပီး သားကိုရင္ေလးပါေခၚ၍ ငါးမ်က္ႏွာဘုရားသို႔ လာခဲ့ၾကသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ ဧည့္သည္တစ္ဦးပါ ဘုရားဖူးရန္ လိုက္လာခဲ့သည္။ ထိုဧည့္သည္မွာ စကားမေျပာတတ္။ လက္ဟန္ ေျခဟန္ႏွင့္သာ ေျပာရသည္။
ဘုရားဖူးၿပီး မျမစိမ္းက သူ႐ွိေနမယ္ဟုေျပာသြားေသာ ေၾကာင္လိမ္ဘုရားေဘးက ဇာလိရေတာတန္းေလးသို႔ သြားၾကည့္ၾကသည္။ ကိုေရႊအ,လည္း တပါတည္းပါလာခဲ့သည္။
ေတာတန္းေလးထဲဝင္ခါစတြင္ ၾကက္သီးေတြထသည္။ ကိုရင္ေလးကလည္း သူ႔အေဖလက္ကို တင္းတင္းဆုပ္ထားသည္။
ေတာတန္းေလးအလယ္တြင္ ဖ်ာႏွစ္ခ်ပ္စာေလာက္ ႐ွင္းလင္းထားၿပီး ပါတ္လည္တြင္ တိုင္ေလးတို္င္စိုက္ ႀကိဳးအနီႀကီးႏွင့္တန္းကာ ကာရံထားသည္။ အထဲတြင္ ေလွၾကံဳစီးလာခဲ့ၾကေသာ အဘိုးႀကီးဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးကို အုန္းငွက္ေပ်ာပြဲေတြနဲ႔အတူ ေတြ႔ရသည္။
အဘိုးႀကီးက ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔အား လွည့္ၾကည့္ၿပီး"ေအး မင္းတို႔လာမယ္ဆိုတာ သိၿပီးသားပါ။ လာ ႀကိဳးဝို္င္းထဲဝင္"ဟုေခၚသည္။
ကိုဘုန္းႂကြယ္က" မျမစိမ္းက ဒီေတာတန္းေလးမွာ သူ႐ွိမယ္လို႔ ေျပာလို႔ လာတာပါ။ အထဲကို မဝင္ေတာ့ပါဘူး၊ ျပန္ေတာ့မယ္"ဟုေျပာရာ "ေအး ဟုတ္တယ္၊ မင့္မိန္းမ မျမစိ္မ္းက ဥစၥာေစာင့္ သို္က္နန္း႐ွင္၊ ဒီငါးမ်က္ႏွာဘုရားသိုက္မွာ ေစာင့္ေနရတာ၊ ငါ အခု သူတို႔ကိုေခၚေနတာ၊ မၾကာခင္လာေတာ့မွာ၊ ကိုရင္ေလး အေမကုိေတြ႔ခ်င္တယ္မိုလား လာ ဒီအထဲဝင္ခဲ့"ဟု ေခၚျပန္သည္။
မျမစိမ္းကို ေတြ႔ရမည္ဆိုလို႔ သားအဖႏွစ္ဦး ႀကိဳးဝိုင္းထဲကို ဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ကိုေရႊအ,က ေတာ့ မဝင္၊ ေဘးကေန အရိပ္အေျခ ၾကည့္ေနသည္။
အဘိုးႀကီးက လြယ္အိတ္ထဲႏိႈက္ၿပီး အင္းခ်ပ္ေတြႏွင့္ေျမေပၚေပါက္ကာ ေဆးမႈန္႔ေတြမန္းၿပီး ေျမေပၚၾကဲျဖန္႔သည္။ လက္ထဲက နီညိဳေရာင္ႀကိမ္လံုးႏွင့္ ေျမႀကီးကို႐ိုက္ၿပီး " လာခဲ့စမ္း၊ ဒူးတုပ္ၿပီးလာခဲ့၊ သိုက္ကိုဖြင့္စမ္း၊ နင့္ေယာက်္ားနဲ႔ နင့္သားကိုရင္ ငါ့စည္းဝိုင္းထဲေရာက္ေနၿပီ။ ျမစိ္မ္း ခုလာခဲ့ ထြက္ခဲ့ သို္က္ကိုဖြင့္ေပး"ဟု စူးစူးဝါးဝါး ေအာ္ေတာ့သည္။
ထုိအခ်ိန္ ေလမတိုက္ မိုးမရြာဘဲႏွင့္ သစ္ပင္သစ္ေတာေတြယိမ္းယိုင္ၿပီး ေတာဟီသံလို ဝူးဝူးေဝါေဝါႏွင့္ တစ္ေတာလံုး ဆူညံသြားေတာ့သည္။ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔သားအဖလည္း ေၾကာက္ရြံ႔စြာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ဖက္ေနရသည္။ စံပါယ္ပန္းရနံ႔ေတြကလည္း ေမႊးျပန္႔လာသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုေရြအ,တစ္ေယာက္ မေမ်ွာ္လင့္ဘဲ ဝူးဝူးဝါးဝါး ေအာ္ဟစ္ၿပီး ႀကိဳးဝိုင္းထဲေျပးဝင္ကာ အုန္းငွက္ေပ်ာပြဲေတြကို ေျချဖင့္ကန္လႊင့္ပစ္ေတာ့သည္။ ဆရာႀကီးႏွင့္ သူ႔တပည့္က ဆြဲေသာ္လည္း မရေတာ့။
ကိုေရႊအ, ခုေတာ့ စကားေျပာၿပီ၊ ေအာင္ၿပီ ေအာင္ၿပီဟု ေအာ္ေတာ့သည္။ အဖိုးႀကီးဆရာတပည့္မွာ ေျမႀကီးေပၚလူးလွိမ္းၿပီး ကယ္ပါယူပါ ေအာ္ေနေတာ့သည္။ ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔ သားအဖသည္ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ခပ္သုတ္သုတ္ ရြာသို႔ ျပန္ေျပးခဲ့ၾကရသည္။
ထိုတပိုတြဲလကြယ္ေန႔ ည ၈ နာရီေလာက္မွာပင္ ဆရာေတာ္က ေခၚခိုင္း၍ ကိုဘုန္းႂကြယ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ အေဖၚတစ္ေယာက္ႏွင့္ လာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္က ကုလားထိုင္ေပၚတြင္႐ွိသည္။
ကိုရင္ေလးမ်ားႏွင့္ ကပၸိယႀကီးက ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္႐ွိသည္။ ဘုရားေ႐ွ႕တြင္ ရြာထဲက ေဒၚေလးခင္ႏွင့္ သူ႔တူမေလးကၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ထိုင္ေနၾကသည္။ "ကဲကဲ ဒကာမႀကီး ေျပာစရာ႐ွိတာ ေျပာပါ။ ဘုန္းႀကီးခြင့္ျပဳပါတယ္"ဟု ဆရာေတာ္က ခြင့္ျပဳေပးသည္။
ေဒၚေလးခင္ တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ရီလာၿပီး ကိုဘုန္းႂကြယ္တုိ႔ဘက္သို႔လွည့္ကာ ငိုေတာ့သည္။ ကိုရင္ေလးကိုလည္း ႐ွိခိုးကန္ေတာ့သည္။
"ကိုဘုန္းႂကြယ္၊ မျမစိမ္းဟာ ငါးမ်က္ႏွာဘုရားႀကီးသိုက္ကိုေစာင့္ရတဲ့ ဥစၥာေစာင့္ပါ။ ေမာင္ႏွမ ေလးေယာက္႐ွိပါတယ္။ လူ႔ျပည္ကို ခဏသြားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ လႊတ္လိုက္တာ။ သားသမီးရရင္ ျပန္လာပါ့မယ္လို႔ ကတိေပးခဲ့ရတယ္။ ကိုေရႊအ,ဟာ သိုက္နန္းမွာ မျမစိမ္းရဲ႕ ေမာင္ပါ။
သိုက္နန္း႐ွိတဲ့ေနရာကို သိုက္ဆရာေတြ သိသြားၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ မျမစိမ္းတို႔ သိုက္ေျပာင္းရေတာ့မယ္။ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ ေျမာက္ဖ်ားက ဖိုးဦးေတာင္ကို ေျပာင္းရမယ္။ အဲဒီမွာ ဖုိးဦး၊ ဖိုးျဖဴ ၊ မဥၨဴ ၊ တန္႔ၾကည့္ ေတာင္တန္းေတြ တဆက္တည္း႐ွိတယ္။
ေနာင္ အဲဒီေတာင္တန္းေတြမွာ ေစတီပုထုိးဘုရားသာသနာ ပြင့္လန္းလာေတာ့မွာ၊ မနက္ဖန္ ေျပာင္းေတာ့မယ္။ ကိုဘုန္းႂကြယ္နဲ႔ ကိုရင္ေလး အဲဒီေတာင္တန္းေတြဆီကို အေရာက္လိုက္လာခဲ့ပါ။
မျမစိမ္းတို႔ ေပးပိုင္ခြင့္႐ွိတဲ့ ပစၥည္းေတြထဲက ေတာင္တစ္ခုေပၚမွာ ေငြေတြပံုေပးထားပါ့မယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေငြပံုေပးေစတီ တည္ထားေပးပါ။ ေနာက္ ေတာင္တစ္ခုွမွာ ေရႊေတြပံုေပးထားပါ့မယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ေရႊပံုေပးေစတီ တည္ထားေပးပါ။
ေစတီေတြတည္ၿပီးလို႔ အမ်ွေဝရင္ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္နဲ႔ မျမစိမ္းတို႔ေမာင္ႏွမေတြကို ဒီဘဝကကြၽတ္ေအာင္ လြတ္ေအာင္ ကိုဘုန္းႂကြယ္တို႔သားအဖ ကိုယ္တိုင္ အမ်ွေဝေပးပါ"လို႔ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႔ မွာၾကားခဲ့ေလသည္။
ေက်ာင္းခန္းတစ္ခုလံုး စံပါယ္ပန္းရနံ႔ေတြေမႊးေနၿပီး မၾကာမီ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ျပယ္သြားေတာ့သည္။
ေရႊဘံုသာမုနိေစတီေတာ္ႀကီး၏ ရင္ျပင္ေတာ္ အေ႐ွ႕ေျမာက္ေထာင့္တြင္ အမေတာ္မျမစိမ္း၏ နတ္နန္းကို ခန္းနားတင့္တယ္စြာ တည္ေဆာက္ထားပါသည္။
အမေတာ္မျမစိမ္း႐ုပ္တုအား မႏၱေလးၿမိဳ႕မွ ေဒၚျမင့္ျမင့္သန္း(အင္ဂ်င္နီယာ)က ယင္း၏အိမ္တြင္ ပန္းပုဆရာေခၚၿပီး ထုဆစ္ခဲ့သည္။ မ်က္ႏွာကို အဓိ႒ာန္ျပဳ စိတ္ကူးပံုေဖၚ အာရံုယူၿပီး ကိုယ္တိုင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလးအဂၤါ အစံုအလင္ ထည့္သြင္းထုလုပ္ခဲ့သည္။
ဝတ္လဲေတာ္ လဲလွယ္ပါက ေ႐ွ႕မွ ကန္႔လန္႔ကာပိတ္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားကသာ လဲလွယ္ေပးရပါသည္။ အဝတ္အစား သန္႔ျပန္႔စြာဝတ္စားၿပီး အပ်ိဳစင္တစ္ဦးပါဝင္ကာ လဲလွယ္ေပးၾကသည္။
ေရႊဘံုသာမုနိဘုရားႀကီး ဘက္စံုျပဳျပင္ေနစဥ္က အမေတာ္တို႔ညီအမသံုးဦး အစိမ္းေရာင္ဝတ္စံုမ်ားျဖင့္ လာေရာက္၍ လက္ဝတ္လက္စားေတြခြၽတ္ကာ လႉဒါန္းသြားခဲ့ၾကေသးသည္။
အမေတာ္နတ္နန္းတြင္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ႏွစ္ဦး ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး ပံုကူးေသာအခါ ေနာက္မွပုဝါျဖဴ ျခံဳထားေသာ အမေတာ္ပံု ထူးျခားစြာပါလာခဲ့၍ ေဂါပကအဖြဲ႔မွ မွတ္တမ္းျပဳထားပါသည္။
႐ွမ္းျပည္မွ တိုင္းရင္းသူတစ္ဦး အမေတာ္သလြန္အား ဓာတ္ပံု႐ိုက္ၿပီး အမေတာ္တကယ္႐ွိပါက ထင္႐ွားစြာျပရန္ အဓိ႒ာန္ခဲ့သည္။ လက္ကိုင္ဖုန္းျဖင့္႐ိုက္ျခင္းျဖစ္၍ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္ေသာအခါ သလြန္ေပၚတြင္ တံုးလံုးလွဲေနေသာ အမေတာ္ ပံုရိပ္ကို ေတြ႔ရသည္။
ဓာတ္ပံုကူးေသာအခါ ကူး၍မရေပ သို႔ေသာ္ ထိုပံုကို အနီးအနား႐ွိ ေဂါပကႏွင့္ ဘုရားဖူးသူတို႔ ဖုန္းထဲတြင္ ျမင္ေတြ႔လိုက္ၾကရသည္။
အမေတာ္နန္းမွ အလႉေငြကို ဘဏ္တြင္ သီးျခားအပ္ထားၿပီး ဘုရားႀကီးေရႊသကၤန္းကပ္လႉပူေဇာ္ခ်ိန္တြင္ အမေတာ္၏သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းအျဖစ္ပါဝင္ေစကာ ေရႊသကၤန္း ကပ္ေပးၾကပါသည္။
အရင္က ေရႊဘံုသာဘုရားႀကီးတြင္ မုခ္သံုးခုသာ႐ွိခဲ့ပါသည္။ ဘိုးေတာ္မ်ားႏွင့္ အမေတာ္မျမစိမ္းက အေနာက္ဘက္မုခ္ပါ ဖြင့္လွစ္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံေတာင္းဆိုခဲ့၍ အေနာက္ဘက္မုခ္ကို ဖြင့္ေဖာက္ တည္ေဆာက္ေပးခဲ့ရသည္။
ျပည္ၿမိဳ႕မွ နဝေဒးတံတားႀကီးအတုိင္း အေနာက္ဘက္သို႔ကူးကာ ေျမာက္အရပ္သို႔သြားလ်ွင္ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းနံေဘးတြင္ ေရႊဘံုသာမုနိေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ဖူးေတြ႔ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေရႊဘံုသာမုနိဘုရားမွ ေျမာက္အရပ္သို႔ ဆက္လက္၍သြားလ်ွင္ ယခုအခါ ပရဟိတဦးေက်ာ္သူ တည္ထားေသာ ဘုရားကို ေတြ႔႐ွိဖူးျမင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။
ထုိဘုရားမွ ေျမာက္အရပ္သို႔ဆက္သြားပါက ဖိုးဦးေတာင္ကို ေရာက္႐ွိမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားဖူးလာ ျပည္သူမ်ားကလည္း မိမိတို႔ျပဳသမ်ွ ကုသိုလ္မ်ားအား အမ်ွအတန္းေဝလ်ွင္ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုးေတာ္ႏွင့္ မျမစိမ္းတို႔ေမာင္ႏွမတစ္စုအား အမ်ွေပးေဝရင္း
ဒီဘဝမွ ကြၽတ္ပါလြတ္ပါေစ၊ တဆင့္ထက္တဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္တဲ့ဘဝေတြကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သကာ အမ်ွအတန္း ေပးေဝသင့္ပါေပသည္။
သံသရာခရီးတေလ်ွာက္ ဘဝအနိမ့္အျမင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ က်င္လည္ၾကရတဲ့ သတၱဝါေတြအတြက္ ခႏၶာေတြ႐ွိေနေသးသ၍ ကုသိုလ္တရားေတြ လိုအပ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
အ႐ွင္ပညာေဇာတ
ေရႊလေရာင္
(ဝန္ခံခ်က္)
ေရႊဘံုသာမုနိေစတီေတာ္ႀကီး ေဂါပကအဖြဲ႔မွ ထုတ္ေဝေသာ "သိုက္နန္း႐ွင္ အမေတာ္ မျမစိမ္း"စာအုပ္ကို မွီျငမ္းကိုးကားပါသည္။
(ေတာင္းပန္ခ်က္)
ခုႏွစ္မ်ားကို အတိအက်မသိရ၍ မေဖၚျပႏိုင္သည္ကို ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။
ဓမၼဒါနမ်ွေ၀သူ ျပည္- ေက်ာ္မင္းေခါင္
ျပည္သတင္းpageမွကူးယူေဖာ္ျပသည္
တဆင့္ ျပန္လည္မ်ွေဝ ျပည္ သစၥာ
No comments:
Post a Comment